Een maand is omgevlogen... tiktak tiktak tiktak... De laatste dagen van ons verblijf waren er dan ook met een dubbel gevoel door het nakende afscheid. We hebben de tijd genomen met Maman Julie om rustig te praten bij ons vakantieverblijfje in Tchimbamba, ver weg van alle kennissen, vrienden en buren die -met goede bedoelingen- kwamen storen. En toch hebben we het gevoel dat er nog zo veel te zeggen viel.

Als Afrikanen gaan reizen, gaan ze ook bidden. En zo gebeurde dus ook bij ons. Maman Julie regelde een privé bezoek aan de kerk in het bijzijn van een select groepje familieleden en de pastoor. We kregen er de tijd om vragen te stellen en zorgen te uiten. Daarna werd er gezongen en gebeden voor een veilige terugreis. Daarbij horen bepaalde rituele handelingen, zoals het wassen van de voeten. Eén voor één werden onze voeten ritueel in zout, water en olie gedrenkt. Amaris was in slaap gedommeld, maar Silas volgde alles op de voet. Hij gaf geen krimpt toen zijn teentjes het koude water in gleden.
De sfeer ter plekke was heel bijzonder: in het donker werd de kerk verlicht door één enkel olielampje. Bovendien kletterde de regen op het aluminium dak, een zalig geluid. Het was een magisch moment dat ik niet snel zal vergeten.

Het afscheid van Mechak was moeilijk, zeker voor Lezin. Op korte tijd hebben we veel mooie momenten samen met Mechak beleefd. Dat schept een band, ook bij de kindjes. Bij het afscheid nam hij me stevig beet en fluisterde me toe: "Ik ga je zo erg missen." En daar stonden we toen, allebei met een klein hartje.

Met een delegatie van de familie Mpoutou zijn we vervolgens afgezakt naar de luchthaven. Na een kort gebedje van Maman Julie en een dikke knuffel, ben ik in huilen uitgebarsten. Ik wil Maman Julie niet missen... Ze houdt oprecht van mij, een fijn gevoel. Gelukkig had Gaïus, onze taxichauffeur, een pakje zakdoekjes voorzien om de traantjes weg te vegen. Ook Maman Rachelle, onze gastvrouw, was nog naar de luchthaven gekomen om ons uit te zwaaien. Het was een warm en liefdevol afscheid, om te koesteren.

Onze vlucht is goed verlopen: de kindjes hebben goed geslapen en ik ben trots op de manier waarop ze met deze reis en alle veranderingen in hun leefwereld zijn omgegaan. Binnen de kortste tijd zijn het Afrikaantjes geworden, die nog maar weinig opvallen tussen hun donkere neefjes en nichtjes.