Voilà, dit wordt officieel ons laatste postje op Braziliaanse bodem. We hebben het nog deze middag over gehad… ongelooflijk hoe snel de tijd weer gevlogen is. Morgen omstreeks deze tijd zitten we te wachten in de luchthaven van Rio de Janeiro in plaats van deze nu in Salvador om terug te vliegen naar ons koude belgenlandje. We zullen de sfeer, warmte en gezelligheid in Brasil missen.

Maar eerst ons laatste (voorlaatste? Straks nog carnaval in Rio…) capriolen eens vertellen J. Zoals eerder gezegd waren we nu op onszelf aangewezen in Salvador. Toch 1 van de grootste steden hier en volgens sommigen toch redelijk gevaarlijk. Nu ja, we zijn altijd verschrikkelijk voorzichtig geweest dus daarom geen foto’s van carnaval ’s nachts. Als ‘gringa’ val ja enorm op en je moet het toch niet gaan zoeken ook.

Oh ja, den hostel… een rode draad in al onze avonturen… nu ja, we komen daar aan (na een heel moeilijke zoektocht) en we waren daar waarschijnlijk de eerste en zeker de enigste klanten. 3 dagen alleen in een enorme hostel gezeten in een grootstad tijdens het enorme populaire carnaval… wie kan er dat zeggen? Jill heeft er haar eigen theorie over maar bon, das een verhaal voor in België J.  

Eerste dag hebben we de wijk Pelourinho verkend, die gelukkig heel dicht bij onze hostel lag. Michael Jackson heeft er zijn clip voor ‘They don’t  care about us’ opgenomen. Misschien herinner je je nog de kleurrijke huisjes op de achtergrond samen met een groep trommelspelers ‘Olodum’. Die zijn hier enorm populair en tijdens carnaval ook de attractie (hier noemen ze het een bloco) om te zien. Jammer genoeg spelen ze vanavond en zijn wij onderweg. We zijn er ook enkele keren ’s avonds tijdens carnaval geweest en hier is de sfeer familialer. Geen enorme ‘trios elétricos’ (dat zijn enorme trucks met grote speakers met bovenop een podium erop voor de zanger(s) & spelers) maar eerder parades en trommelspelers. In het drukkere Barra (waar we gisteren naar toe geweest zijn) heb je die daar wel. Wel een indrukwekkend zicht om een hele straat te zien shaken op de tonen van een populair liedje. En echt iedereen doet mee! 

Tweede dag ter plaatse hadden we terug een eilandentour geregeld. Eigenlijk wilden we eens het bekende strand ‘Morro de São Paulo’ bezoeken maar dat was qua ferry onmogelijk zonder er te blijven slapen en dat hadden we er niet voor over. Maar toch nog enkele mooie stranden gezien en een flinke trip met de boot gedaan. Leuke ontspannende dag.

Derde dag pakten we vol goede moed onze rugzak om een zeeschildpaddenreservaat in Praia do Forte te bezoeken. Eerst de lokale bus nemen richting busstation maar het vriendelijk madammeke van de plaatselijke ‘Lijn’ had ons wat verkeerd verstaan en plotseling zaten we ergens aan een strand. Geen enkel idee waar trouwens… alleen vonden we het niet zo’n mooi strand als die van gisteren. Dan maar wat gerelaxt  in de hostel om dan volop carnaval te gaan vieren.

Gisteren zijn we dan eindelijk bij de schildpadden geraakt (op eigen initiatief zonder hulp J). Het dorpje van Praia do Forte is enorm toeristisch. Overal zijn er winkeltjes, restaurants en bars. Tis wel gezellig ergens hoor… en zeker voor mensen die een rondtrip doen en ergens een plaats zoeken om uit te rusten. Maar dat was ons doel niet. We wilden het initiatief rond de bescherming van de zeeschildpad bezoeken. Ondertussen bestaan ze al 33 jaar en overal op de Braziliaanse kusten hebben ze controleurs die de nesten van de schildpadden markeren en ze eventueel uit risico-gebieden verwijderen. Blijkbaar is het voor de baby-schildpad heel moeilijk om het volwassendom te bereiken. Slechts 1 op de 1000 baby’s wordt volwassen. Hoe meer er dus eigenlijk uitkomen en ook beschermd worden, hoe beter eigenlijk. TAMAR (zo heet het initiatief) schat zo al rond de 9 miljoen schildpadjes gered te hebben. Verder sensibiliseren ze de lokale vissers ook rond de problematiek van het gebruik van visnetten.

Vandaag is zoals verteld terug een opkuis- en reisdag. Toch nog even van geprofiteerd om ons geliefde ’Pelô’ nog eens te bezoeken en nog eens voor de laatste keer de sfeer van carnaval in Salvador da Bahia op te snuiven. Straks kunnen we eens vergelijken met Rio. We zijn benieuwd!

Groetjes

10-02-2013, 21:34 geschreven door Jill & Evelien  

Ondertussen zijn we in de laatste week van ons grote avontuur aangekomen. Allé, voor mij toch… Nooit gedacht dat de dagen zo zouden vliegen. ‘k Heb ondertussen helemaal de smaak te pakken en ’t zou mij niet kunnen schelen om nog wat langer hier te blijven. Versta mij niet verkeerd, ‘k zal blij zijn om thuis te zijn, maar toch… ‘k heb het gevoel dat ik hier nog zoveel moet zien en doen. Zoals onder andere het Pantanal, waar we geen tijd voor konden vrijmaken, het uitgestrekte Amazone-woud, de noordelijke steden langs de Oostkust. Maar ja, de reis moet ooit eens stoppen en een echte wereldreizigster zal ik toch nooit worden. Maar bon, eerst eens onze avonturen vanuit Bonito vertellen J.

Tijdens de busrit ontmoetten we nog enkele back-packers die net zoals wij de bus vanuit Campo Grande hadden genomen. We besloten om samen een hostel te nemen. Beter gezegd, zij besloten om mee te gaan met ons J. Tis namelijk niet echt een goed idee om niets op voorhand te boeken als je met 3 rondtrekt. De hostel viel weer goed mee… jaja, het geluk blijft voorlopig aan mijn kant. Nog eentje te gaan… ‘k hou mijn hart vast ;-). En vanuit ginds verzorgden ze ook allerlei tours. Bonito en eraan grenzend het Pantanal zijn namelijk prachtige stukjes ongerepte natuur van Brazilië. In Bonito bleven we nu wel vijf dagen . Dit vooral omdat we in Campo Grande een vliegtuig te nemen hebben richting Salvador en de stad ons de eerste keer maar heeeeeeeeeel weinig zei (goed voor transit maar anders de moeite echt niet waard). De eerste en de laatste dag niet mee gerekend omwille van de bustransfers, maar liefst 3 volle dagen in Bonito. Het doet echt eens deugd om te relaxen hoor!

De eerste dag beslisten we (samen met ons groepje) om fietsen te gaan huren. ’s Morgens viel dat allemaal nog heel goed mee om te fietsen onder een bewolkte hemel. Maar in de namiddag… amai, wat was dat… volle zon; nog nooit zo’n moeite gehad om 6 km af te haspelen met een fiets. ’t Was nogal zwaarder dan mijn Milon-sessies daar in den Easyfit J. We waren naar een natuurdomein geweest met een rivier om wat te relaxen en te genieten van de omgeving. Prettige dag… ware het niet dat zowel Mattijs als ik, een serieuze klop van de zon hebben gekregen. Mijne rug ziet nog altijd wat verbrand.

De tweede dag hadden we een tour geboekt, de Rio da Prata afsnorkelen. Ikke, als snorkelleek maar wel als waterratje, natuurlijk weer heel enthousiast. Zwemmen, visjes en prachtige natuur… Samen met de andere hadden we een onderwatercamera gehuurd zodat jullie zeker wat kunnen mee genieten van de foto’s. Eigenlijk schieten woorden te kort om het allemaal te beschrijven. Zuiver water waar je door kan kijken, miljoenen vissen die je kan aanraken, de jungle met al zijn geluiden omheen je, en jij drijvend van de rivier af. Het is een super-ervaring en eigenlijk zou ik het graag nog eens opnieuw doen. Volgende keer ga ik zeker nog eens snorkelen of zelfs leren duiken. Ik vond het fantastisch. Jill en Mattijs waren alvast ook heel enthousiast dus ik denk dat het niet alleen aan mij ligt J.

De derde dag (zondag=rustdag of fakdag voor de West-Vlamingen) gingen we naar een familiedomein. Nu weten we waar de Brazilianen hun zondagen passeren. Eigenlijk wel heel gezellig voor een gezin met kinderen of om vrienden te spenderen. Je hebt er ook een rivier met vele vissen erin en een deathride erover, overal apen en papegaaien te zien. Je kan er de vele BBQ’s gebruiken en ze hebben ook tal van spelletjes dat je kan doen (zoals pool, pingpong,…); ’t Zou niet voor iedere week zijn voor mij, maar hey… je kan er relaxen en vooral het belangrijkste AFKOELEN (’t is hier al iedere dag boven de 35 graden geweest).

Vandaag zijn we (terug met de bus, ‘k word het stilletjes aan al goed gewoon) terug aan het reizen naar Campo Grande. Morgen gaan wij (Jill en ik) richting Salvador en Mattijs gaat terug naar Rio. ’t Zal raar doen, onze plan moeten trekken zonder hem. Maar bon, als sterke onafhankelijke vrouwen gaan we ons niet laten kennen J.

Ciao

05-02-2013, 02:07 geschreven door Jill & Evelien