Deze twee gebouwen zijn we ook tijdens de reis naar Londen gaan bezoeken. Dit vond ik persoonlijk veel minder interessant dan "Les Misérables". Het zijn wel twee mooie gebouwen die een deel van de Engelse geschiedenis vertellen, maar daarmee is het wat mij betreft dan ook gezegd. Ik vond het persoonlijk de saaiste momenten van de Londen reis.
Een ander cultureel evenement dat we in Londen zijn gaan bekijken is de opera "Les Misérables". Na de opera die ik hier in België gezien haden namelijk "Don Quichotte", had ik wel hoge verwachtingen van "Les Misérables". Deze hoge verwachtingen werden dan ook van de eerste tot de laatste seconde ingelost en het was ronduit prachtig. In vergelijking met deze opera was "Don Quichotte" maar iets klein (met alle respect voor "Don Quichotte" natuurlijk, maar je merkt wel dat "Les Misérables" zeker op financieel vlak een stuk duurder was.) Deze verschillen waren dan ook te merken aan de decors en het gebouw op zich. Ook de acteurs deden hun werk prachtig en hebben de staande ovatie na de show dubbel en dik verdiend.
Ik heb er ook nog deze recensie bijgeplaatst voor diegene die wat meer te weten willen komen over dit spektakelstuk.
Nieuwe Misérables is warm
en overrompelend
RECENSIE, Patrick van den
Hanenberg op 23 april '08, 16:37, bijgewerkt 23 april '08, 18:00
Jamai als student Marius. (Foto
Joris Jan Bos. )
De zwoegende fabrieksvrouw
Fantine bezwijkt. Op de Parijse barricade gaan bijna alle studenten en
arbeiders eraan. Javert, de fanatieke politiebloedhond, springt in de Seine. En
Valjean, de held van de verschoppelingen, legt uiteindelijk ook het loodje. De
musical Les Misérables is een waar slagveld, maar toch verlaat de
bezoeker na drie uur opgewekt en tevreden de zaal.
Vanaf het moment dat producent
Cameron Mackintosh zich met het werkstuk van het Franse duo Schönberg/Boublil
heeft bemoeid, is Les Misérables veranderd van een mooie in een
prachtige musical: golvende, romantische muziek met sterke terugkerende
themas, een verhaal met inhoud over sociaal onrecht in de 19de eeuw,
uitgekiende belichting en geweldige decorvondsten.
In 1991 was Les Misérables voor
het eerst in Nederland te zien, met beginnende musicalsterren als Henk Poort,
Danny de Munk en Pia Douwes. Het was de eerste musical die een groot
publiekssucces was voor Joop van den Ende.
De producent toverde het
noodlijdende Circustheater in Scheveningen om in een glamourvolle
musicaltempel. Na het voorbereidende werk van Annie Schmidt/Harry Bannink en
theater Carré (dat een paar lange series met Cats produceerde) maakte
Van den Ende van Nederland een volwassen musicalland.
Afgezien van de arrangementen,
die iets puntiger zijn geworden, is er in de afgelopen decennia vrijwel niets
aan Les Misérables veranderd. Het is de cast die een hernieuwde
kennismaking aantrekkelijk moet maken. En daar zit vrijwel geen vlekje aan.
René van Kooten, die zich heeft warmgelopen in Aïda en Hair,
heeft misschien niet helemaal de fysieke uitstraling van iemand die er
negentien jaar dwangarbeid op heeft zitten omdat hij een brood heeft gestolen,
maar met zijn krachtige stem (die hij ook schitterend klein kan maken) en
stevige spel zorgt hij voor een indrukwekkende Valjean. Datzelfde kan worden
gezegd van de Vlaming Wim van den Driessche, die als Javert de ex-gevangene
Valjean harteloos op de hielen zit. Het is jammer dat Fantine, die het kleine
meisje Cosette achterlaat, al zo vroeg in de voorstelling sterft. Nurlaila Karim
zingt het smartelijke Mijn droom als een machtige gospelzangeres.
De frisse lucht in de
voorstelling komt van de scrupuleloze herbergier Thénardier en diens vrouw, in
1991 gespeeld door Paul de Leeuw en Simone Kleinsma. Ook Marjolein Algera en
Carlo Boszhard vormen een gemeen, cabaretesk koningskoppel. Zij maken optimaal
gebruik van de smeuïge vertaling van Seth Gaaikema.
Deze nieuwe, Nederlandse versie
is warm en overrompelend: de rode vlag is niet kitscherig als de kruitdampen
dreigend in de zaal hangen. Maar de voorstelling is zeker niet perfect. Uit de
drie uur kunnen gemakkelijk scènes worden geschrapt. We kunnen zonder de
zeurderige liefdesverklaring van de student Marius (terwijl Jamai Loman zich
verder in de musical definitief bewijst als een aanwinst in het circuit) aan
Cosette aan het eind van de eerste akte en het huwelijksbal van de geliefden na
de pauze. Tijdens dat feest is ook de mallotige terugkeer van het echtpaar
Thénardier over the top.
En dan de eeuwige ergernis over
de onverstaanbaarheid van de grote gezongen scènes. Het tekstboekje bij de cd
uit 1991 biedt uitkomst, maar boventitels zouden ook uit waardering voor het
werk van de vertaler een nuttige service aan het publiek zijn.
Dit museum zijn we tijdens onze reis naar Londen gaan bezoeken en zal wel niet tellen als activiteit, maar ik vond het toch wel de moeite waard om het op mijn blog te plaatsen. Het was echt een prachtig museum om te bezoeken. Dit kwam vooral door de prachtige (opgezette) dieren die er tentoongesteld werden. (zie bv: foto Sabeltandtijger). Nog een opmerkelijk pronkstuk was de grootste boom ter wereld die we er zagen. De boom had een diameter van 9 meter, best wel indrukwekkend dus.
Mijn volgende uitstap is het stripmuseum te Brussel. We hebben dit museum met school bezocht. Het stripmuseum is een museum voor zowel jong als oud. je vindt er tekeningen uit strips, figuurtjes, video's over de strips en info over de tekenaars. Dit museum is voor elke stripliefhebber wel de moeite om en bezoekje te brengen. Enkele personen hadden tijdens deze uitstap ook een bepaalde opdracht, bv: de weg van het station tot het museum leiden. spijtig genoeg is deze opdracht wat mislukt en zijn we een half uur te laat o da afspraak gekomen. Dit had verder geen gevolgen. Het eerste deel van onze rondleiding door het museum hebben we het gezelschap gekregen van een gids. Het tweede deel van de dag mochten we vrij op verkenning in het stripmuseum en dit was natuurlijk wel wat leuker. Ook de afdeling strips wiens doelgroep onze leeftijd is hebben we bezocht en dan merk je toch dat Jommeke, Kiekeboe, Suske en Wiske al wel even gepasseerd zijn. we hebben dan ook even later in verband met volwassenen strips een opdracht gekregen van onze leraar esthetica.
Ik ben samen met nog enkel leerlingen van onze school en trouwens ook met Mr. DeGreef (wie deze uitstap volledig georganiseerd heeft) naar "Don Quichotte" gaan kijken. Deze opera werd gespeeld in De Munt in Brussel. Ik had eerlijk gezegd nog nooit een opera bezocht, en mijn verwachtingen erover waren ook niet erg hoog. Ik ben eigenlijk wel snel van mening verandert, want "Don Quichotte" was echt een waar spektakel dat me zeker heeft kunnen bekoren. Mij persoonlijk zijn vooral de schitterende decors en ook de enorme windmolen op het podium bijgebleven, maar ook de acteurs hebben een prachtige rol gespeeld. Zeker voor herhaling vatbaar, en mijn grenzen zijn al weer wat verlegt.
Er zijn enkele problemen opgetreden bij het bewerken van mijn vorige blog en dus heb ik verplicht hier een nieuwe moeten aanmaken. Deze 2de blog van esthetica gaat dus over mijn culturele activiteiten in het tweede semester. Ik heb de link van mijn blog van het eerste semester er toch nog maar even bijgeplaatst. http://brankobraes.blogsnel.nl/
