Claire heeft het er goed van afgebracht, ze krijgt nog wel verdoving maar stelt het zeer goed. Samen brengen we diezelfde avond nog een bezoekje aan onze kinderen. Jawel vanaf nu zijn we mama en papa. brrr dat is wennen zeg. WAT ZIJN WE BLIJ.
Eerste bezoek
Tegen 8 uur 's avond is iedereen gebeld, staan onze aanverwante families in rep en roer en zijn de eerste bezoekers al toegkomen. Andre en Monique zaten te wachten als ik de operatiezaal verliet en Boma Maria en Oma Ingrid waren samen met het openbaar vervoer naar Leuven gekomen. Na grondig de nagels en de handen geschrobt te hebben werden we ontsmet en mochten we een eerste bezoek brengen aan de couveuzekes en de daarin liggende ELLA en VINCE. Wat zijn die grootouder blij.
Taxi
Nadat de kinderartsen ons onmiddelijk de eerste zorgen hebben toegebracht worden we per verwarmde limosine overgebracht naar de dienst NEONATALOGIE (of bij de prematuurkes) waar we onder zeer steriele omstandigheden verder gaan groeien tot we mee naar huis mogen.
Nog geen minuut later wordt ook haar broer VINCE geboren, 1135 gram en net even groot.
De emmoties worden teveel, flauw ben ik niet gevallen maar wat er op dat moment door mijn hoofd ging weet ik nu nog steeds niet.
Wat een wondertjes.
ELLA en VINCE
Wat een volk in die zaal. - 2 annesthesisten en hun assistent - 2 chirurgen + 2 assistenten - 2 kinderartsen, 1 superviserende professor, en 4 assistenten -de begeleidende vroedvrouw, twee verpleegsters en twee studenten in opleiding.
Na het openen van de buik wordt eerst het meisje verlost uit haar positie. De kinderartsen nemen haar mee naar de kamer ernaast voor verzorging. Het is 16u11. ELLA is geboren, gewicht 1060 gram en misschien net 30 cm.
Klaar voor de actie.
14/11 15:00 Het is zover. Niets kan onze babies tegenhouden, ze willen eruit. Omdat ze nog zo klein zijn (28 weken) en omdat de jongen niet goed ligt wordt beslist een keizersnede uit te voeren. Claire krijgt een epidurale verdoving en ik word hermetisch ingepakt. Klaar voor het grote werk. De emoties stijgen ten top.
13-11-2006
PANIEK nr 3
14/11 Dinsdag ochtend, Claire heeft een slecht gevoel, ze verliest regelmatig vocht en denkt dat er iets niet ok is. De dokter stelt ons gerust en zegt dat dat normaal is na een punctie. Ik vertrek naar een klant in Valencienne Frankrijk. 's Middags als ik bij de klant gedaan heb belt Claire me dat ze rugpijn heeft en dat ze met een monitor gaan nazien of het geen weëen zijn. Ik begin alvast aan de terugreis. Op het moment dat ik stop op de parking van het UZ (één uur later) belt Claire mij dat het effectief weën zijn, dat ze niet uit te houden zijn en dat ze haar overbrengen naar het verloskwartier om te bevallen. Het is 13u30.
12-11-2006
PANIEK nr 2
13/11 Ondanks dat de medicatie goed zijn werk gedaan heeft blijkt dat er ontsteking in Claire haar bloednames te bespeuren is. De Dokters besluiten onmiddelijk tot een vruchtwaterpunctie. Professor De Vlieger prikt met veel ervaring een naald onder begeleiding van een echo-apparaat om zo vruchtwater op te trekken. Diezelfde avond krijgen we de uitslag : er is geen ontsteking bij de kindjes.
08-11-2006
PANIEK
Alles ging prachtig, enkele dagen geleden was Claire nog ramen aan het poetsen en dinsdag zei de Gyneacoloog nog dat alles in orde was. Echo was goed en er was geen ontsluiting. We Kregen de raad mee te luisteren naar het lichaam. Indien moe dan slapen, indien fit dan beweging. Woensdag namiddag rond 16uur zegt Claire me verontrust "We moeten naar het ziekenhuis". Ik antwoord stomverbaasd "Waarom ?". "Mijn water is gebroken !!" en inderdaad, er was duidelijk vochtverlies. Met de GSM al bellend naar de Gyneacoloog heeft Claire haar omgekleed en zijn we naar AZ Diest gereden. Een test van het vocht gaf al vlug weer dat het over vruchtwater ging. We werden onmiddelijk doorverwezen naar UZ Leuven (Gasthuisberg) omdat ze daar het best zijn voorbereid op deze situaties.
Zonder ons te waarschuwen heeft onze kleine dame beslist om op haar eentje aan de bevalling te beginnen. Onze kleine heer vond het nog best om te blijven. De artsten hebben direct de nodige medicatie toegediend om de weëen (die al duiddelijk aanwezig waren) te stoppen. Momenteel is alles terug onder controle, er is nog vruchtwater genoeg overgebleven en je maakt dit ook dagelijks bij aan. Twee maal per dag wordt er met een monitor geluisterd naar de toestand van de spruiten en door regelmatige controle van het bloed wordt in het oog gehouden of er geen infectie ontstaat. Op deze wijze moeten we het nog zo LANG mogelijk zien vol te houden. Momenteel is Claire 28 weken, 30 weken was al veel beter geweest en Nog later is nog veel beter. PLAT liggen is dus de boodschap, enkel uit bed voor een plasje en dan terug.
Claire zal in het ziekenhuis blijven tot na de bevalling. Bezoek is mogelijk, volg de gele pijlen , 3de verdiep nr 3007 . (Tussen 15u en 20u)
(Sandy, hard geschrokken maar ondertussen al terug wat geruster.)
24-10-2006
Waar stopt Claire en waar begint de buik ?
Vorige week vroeg een vrouw aan Claire "of het voor binnenkort was ?". Deze vrouw dacht dat Claire bijna 9 maanden was maar niets is minder waar. We zijn nog maar 6 maanden. Het lijkt zo doordat het twee baby'tjes zijn. (Sandy)
20-10-2006
We zijn verhuisd.
Sinds vrijdagavond wonen wij op ons nieuw adres (D.Alenuslaan 5A, 3290 DIEST) Nog niet alle kleding is gearriveerd en telefoon hebben we ook nog niet maar eten en slapen doen we er al wel. (Sandy)
08-10-2006
HUIS is AF
Van't weekend is hulp uit het hoge Noorden (Cor uit Nederland) het laatste loodje komen helpen verlichten. Een massieve parket bestaande uit 55 planken van 19 bij 220 cm gezaagd uit tropisch hardhout werd gelegd, gelijmd en genageld in nog geen 8 uren tijd. Cor was master-in-het-plak-lijp-plek-lijmsmeren alsook bediener van de ke-psst-tjoenk-nagel-onder-druk-in-hout-pistool. Ikzelf werd benoemd tot bediener van de sjiiiaaaww-plank-verkorten-door-ronddraaiende-schijf-met-scherpe-tanden-machien. (Sandy)
03-10-2006
ECHO te Leuven.
Halfweg de zwangerschap hadden we een afspraak gepland bij dokter Lewi in Leuven, gespecialiseerd in het echo's maken van tweelingen. Onze kinkologe had ons dat zo aangeraden. Claire en ik naar Gasthuisberg, aldaar aanmelden en wachten, wachten en nogmaals wachten. Na 3 uur mochten we eindelijk binnen voor een zeer enerverende ervaring. Deze dokter, ik noem haar ondertussen reeds "dokteur-lowie" beperkt haar woordenschat tot "nja", "meeuh" en "ooh-ke". Tijdens het rondmoerken met de echosonde krijg je zeer heldere en gedetailleerde beelden te zien van onze twee spruiten. Het enerverende aan de zaak is dat je niet goed weet wat je ziet, je verbeelding slaat op hol en het gemompel van de dokter brengt hierin geen beterschap. Op een bepaald ogenblik zag ik een cirkel die leek op een gezichtje, het bleek een doorsnede van de buik met maag, gal en andere organen. We waren dus constant verplicht om zelf te vragen "Zijn dat de beentjes ?", "Zijn dat de handjes ?" enz. Al bij al waren we zeer opgelucht als we terug buiten mochten. Alles was OK en dat is het belangrijkste! Ze wegen om en bij de 630 gram ieder, meten van poep tot hoofd rond de 20cm en zijn duidelijk een meisje en een jongen. (Sandy)
01-10-2006
Algemene mobilisatie.
Van Pepe en Titine hebben we als cadeau twee buggies gekregen. Ze zijn besteld en binnen 6 weken mogen ze afgehaald worden. Tof hé. (Sandy)
25-09-2006
Kinderkamer
Van mijn mama Maria hebben we twee bedjes en een commode-kast gekregen. Alle drie zijn ze blauw van kleur. Dit moest zo zijn van Claire want dan valt dat het beste te combineren met haar passie voor "Winnie the Pooh". Bijgevolg heb ik op de muur van de kamer, net boven de bedjes, een band gekleefd met afbeeldingen van Winnie, Tijgertje, knorretje en Igor.(Sandy)
11-09-2006
Wat staat ons te wachten ?
Hopelijk krijgen we dit niet voor. Best eerst ons huisje volledig afwerken alvorens er babies in te huisvesten. Vorige week was zeer druk. Vandaar dat onze blog een beetje verouderd is. Woensdag zijn we naar Cirque du Soleil geweest (echt een aanrader) en donderdag en vrijdag waren Sabina en Cor nog eens in het land (net terug van Spanje.) Zaterdag zijn we naar Oostende geweest en zondag hebben we babywinkels afgeschuimd. Dinsdag staat er terug een echo op de agenda. (Sandy)
24-08-2006
Gelukkige verjaardag Phillip.
Phillip heeft gisteren zijn 35ste verjaardag gevierd met een reuzen BBQ, maar omwille van het slechte weer hebben we binnen in huis lekker genoten van een koud buffet, voorafgegaan door zelf gemaakte ajuinsoep. Claire, Aalsterse in bloed en nieren kon dit zeer smaken. Ikzelf ben meer voor de tiramisu achteraf. Gelukkige verjaardag. (Sandy)
23-08-2006
Een meisje en een jongen
Yep, 16 weken en terug tijd voor en echo. Wat we zeker weten is dat onze éné baby een JONGEN is en hij meet momenteel 12 cm. De andere baby leek vorige keer ook een jongen te zijn maar op de echo van dinsdag was er duidelijk geen klokkespel, de kinkologe is bijna zeker dat het een MEISJE is en ze meet bijna 11cm. Een jongen en een meisje, dus geen één-eiige tweeling maar een twee-eiige. Gedaan met de nachtmerries dat we ze misschien niet uit elkaar zouden kunnen houden. Voor de rest van de echo bleek alles in orde, nog steeds 5 vingertjes, 5 teentjes, kloppende hartjes enzoverder... (Sandy)
Seg, al die hijsa over huizen en tweelingen. Ik ben der ook nog hé, ik ben NIJNTJE, het mooiste, liefste en plushigste huisdier dat er bestaat in de héle wereld.
Nijntje.
03-08-2006
Eerste Ideën voor het terras
NU dat het binnen bijna klaar is kunnen we al een beetje beginnen dromen over het terras. Aangezien we geen tuin hebben is het terras vrij belangrijk en dient het aan veel eisen te voldoen. Rustgevend, Ontspannend, Uitlevend, Entertainent, Multi-functioneel en gezien we in Belgie wonen : Multi-weerkundig. Bijgevolg moet het terras volgende activiteiten kunnen herbergen : Eten, Zitten, Liggen, Zonnen, Schuilen, BBQ'en, zwemmen, tenissen, ...en dat alles binnen 7meter op 7 meter. Zal nog een hele klus worden. (Sandy)