Wat ik voel en denk van binnen breng ik op men eigen manier , ik weet dat ik niet mag stoppen want ik ben nu eindelijk hier . Ik heb focked op dingen meegemaakt maar ik moet voortleven . Niet altijd het goede voorbeeld gekregen , Als ik hard moet zijn moet ik hard zijn ik moet mezelf wezen . Ik weet dat ik hard kan zijn k heb het al bewezen , maar soms moest ook ik het aan de pijn begeven . zolang ik voel dat me hart klopt weet ik dat ik door moet gaan . Niet stoppen ik flop floppen ik blijf lines kloppen , zo kan de vlinder in mij uiteindelijk ontpoppen . ik gooi men gevoelens naar buiten wanneer ik voel dat het nodig is , Als ik doorga kan ik enkel winnen als ik voel dat ik niets verlies . Men gedachtes zijn m'n motor en men gevoelens de benzine , Alles moet gesmeerd zijn ik moet blijven draaien vanbinnen. Het lijkt een cirkel ik ben er een onderdeel van , men hersens zijn de pi waarde het is zo dat ik het bereken kan. door middel van mijn gedachtes als diameter kan ik de zekerheid krijgen , Moest ik perfect kunnen rekenen zou ik constant helder blijven . Maar als ik helder ben durft de mist wel eens op te komen , Dan voel ik dat er onbeantwoorde vragen naar binnen komen stromen . En als ik dan stappen wil nemen verkies ik toch de fiets te nemen , daardoor komt de slordigheid en ga ik domme beslissingen nemen . Ik moet de cirkel volgen maar ik durf er wel eens een vierhoek van te maken, En toch loop ik de kantjes ervan af dan zelfs kan ik de cirkel niet volmaken . m'n gedachtes en gevoelens zijn men meest dierbare juwelen, ik heb geen bling bling nodig om dit te weten . niemand kan zeggen dat ik een slecht mens ben , er is echter maar 1 ding dat ik vraag de enige wens die ik ken . Dat ik weer elke dag wakker word en mezelf ben , maar hoe kan ik weten dat ik mezelf ben als ik mezelf niet ken . Wie weet wie ik ben ik wil geen slecht voorbeeld volgen , het leven is een golfterrein en ik moet leren golfen .
Hier komt het verhaal over een dapper meisje dat ik kende, lief dapper ik zag nooit eerder een meer positief ingestelde. Ze keek altijd omhoog ookal stond ze met haar rug tegen de muur als het leven een klok was was zij de wijzer wijzend naar 12 uur. De chemotherapie sloopte haar helemaal en toch bleef ze doorgaan , zij bleef verderleven maar de spanning leek voor ons als doodgaan.
Lientje moest vandaag voor het eerst terug voor tests af te laten nemen, in het ziekenhuis aangekomen moest ze onder de CT scan plaatsnemen. na de scan ging ze wachten in de wachtzaal op de uitslag , De voetstappen van de arts kwamen dichterbij met het verslag . Slecht nieuws mevrouw er zijn op meerdere plaatsen uitzaaiingen , Lientje vraagt bang ,wat is dat !? ben ik nog ziek vanbinnen !? Zonder verdere uitleg werd ze terug opgenomen in het ziekenhuis , moeder zei bang, je kan het meisje over een paar maanden ben je weer thuis .
23 januari 2009
ik zei je kan het meid terwijl ik in der ogen keek . ze zei met betraande ogen wie zegt dat ik het nog wel wil , Niemand kijkt nog naar me om dus wat nut heeft het dat ik de strijd win . Ik ging er elke dag op bezoek en inderdaad de kanker verergerde , dat mensen haar gingen mijden omdat ze kaal is dat is wat me ergerde . mama wist dat er 99% was dat lien het deze keer niet zou overleven , deze medische fout had nooit mogen gemaakt zijn het had niet mogen wezen . ruim een jaar later werd de terugkeer van de kanker werd haar fataal , Iedereen die haar lief had nam afscheid van haar einde van het verhaal .
wanneer wij hier staan , is elke dag een nieuw verhaal, vertaald door de liefde , want die houd ons bij elkaar. Zonder liefde geen muziek , geen muziek zonder liefde. De enige betrouwbare liefde , nooit muziek gehad die me bedriegde. Mijn muziek ,mijn ding, mijn uitlaatklep voor gevoelens, mijn liefde, mijn gedachtes, mijn visie op het goede. Wanneer ik in de spiegel kijk zie ik een opgelucht persoon, in tegenstelling tot vroeger is dit waar ik nu hoor . Overal zie ik mensen met frustraties en lange gezichten, Als er geen muziek zou zijn was de wereld maar triestig . Dus ik breng kleur in het leven door middel van muziek , het is zo mooi ik vergelijk het met een mooie regenboog, want na het regenen en schijnen van de zon is de tijd hoog- rijp voor een mooie regenboog en dat is dan muziek . Ik zie de micro als een verfborstel dus ik kleur je leven , speakers als men verf dan kan ik je kleur geven . Ik verdeel muziek niet onder goed of slecht , luister je eigen ding , zo komt de boodschap tot zijn recht.
Een fotoalbum, boordevol mooie beelden en herinneringen, leuke belevenissen uit men leven, en die spelen hier binnenin. Tijden die ik in men leven als gelukkig zijn kon herkennen, maar de slechten waren vermomd en ik moest ze toch verkennen. Die momenten moesten de foto vullen met sombere gezichten, gelukkig dat mooie belevenissen het fotoalbum konden verlichten.
Mensen die ik zie op foto's blijven in mijn gedachten spelen, men neefje waarmee ik elke keer weer een lach deelde. Mijn fotoalbum beschrijft zelfs de pijn die ik door men vader leed, en het masker dat ik draag, zodat niemand van men pijn weet. De data is met bloed zweet en tranen erin geschreven, alleen mijn fotoalbum wist hoe het zat in mijn leven.
Het bewaard mijn diepste geheimen en pijnlijkste pijnen, het verklaart dat ik wil bewijzen wat ik eindelek ga bereiken. Mijn wereld die op zijn kop stond, het kon de waarheid verdraaien, en te denken dat de pijn over kan zijn door een pagina om te draaien. Elk vel papier, elke druppel inkt is een deel van mijn verleden, Ik ben halverwege het boek er is plaats voor de toekomst en het heden.
Dit zijn geheimen dat een boek soms kan bewaren, het soort boek dat belevenissen in foto's kan vertalen. Ik kan wel uren denken of staren naar druppels op het raam, of uren praten met mensen die mijn denken toch niet verstaan. Telkens ik in mijn fotoalbum kijk, kom ik telkens weer tot reden, Ik richt me op de toekomst leef in het heden en leer uit het verleden.
