Dit lange weekend voor de Amerikanen was zeker memorabel. Regen sneeuw en harde windvlagen en zo koud dat de kachel aan moest maar gelukkig klaarde het op maandag weer op. De sneeuw op de bergtoppen verdween als ..... voor de zon en kunnen we weer lekker buiten zitten. Het was wel een mooi gezicht met 27 gr. en dan die witte toppen. Door de kou hebben we het state park zogoed als voor ons zelf wat natuurlijk voor de beestjes heel goed uitkomt, Boy loopt, heel illegaal, gewoon los en niemand die er wat van zegt.
We nemen het ervan want hoger naar het noorden, Yellowstone, ligt nog volop sneeuw en daar komen we niet voor ! Van Sil en Yvon hebben we een route-voorstel gekregen dat ons via allerlei mooie bezienswaardigheden voert en uiteindelijk uitkomt in Canada, vlakbij Calgary. Vandaar reizen we naar Vancouver en dan weer terug naar het zuiden.
Maar eerst wat mooie foto's die ik heb kunnen schieten van een stel roofvogels die pal voor onze neus een nest hebben en ook heel goed beschermen, als ik te dichtbij kom, "gaan ze in de aanval", .. ik laat ze maar met rust.
Vanmorgen zijn we 10 uur gaan rijden. We hadden gisteren 150 km gereden, om vandaag op tijd bij Campingworld in Salt Lake City te zijn. De rit gisteren was wat saai, gezien alle andere dagen (maar een kniesoor die daar op let) Maar vandaag was het onderweg weer prachtig, hoge bergen, mooie vergezichten, super. Rob zet de foto's wel weer erbij.
Mooi op tijd bij de garage, natuurlijk precies vlak voor lunchtijd dus we wachten tot men uitgegeten is. Om half twee komen ze de camper halen en we kruisen de vingers, laat het niet de watertank zijn die lek is..... Het zijn de aansluitingen ....losgetrild..?
Om vier uur zijn we weer op weg naar een camping, deze is 100 meter verderop, morgen moeten we om 9 uur terug naar de garage, als het nog steeds niet lekt, sluit hij de achterwand weer. (alles zat achter de wateraansluiting, dat was voor ons leken dus in geen 100 jaar te vinden)
We vinden de onderkant best interessant, we blijven kijken, hij lekt nog steeds niet (en ze hebben de tank voor de helft gevuld) Morgen blijven we nog een dag hier staan,en dan gaan we 4 dagen naar Willard Bay state park. Dat er plek is is een gelukje, alles is n.l. overvol, iedereen is vrij voor Memorial Day. Weten wij veel, voor ons is het gewoon weekend. De camping is duur en vol, we staan hutje mutje maar..... we hebben wel een meter gras voor de deur De beestenboel begon meteen te grazen want ze hebben al 2 maanden geen fatsoenlijk stukje gras gezien.
Moab ,Canyonlands National Park en Arches National Park
23 mei 2012
We krijgen vanaf Tucson Arizona, tot nu Price Utah, allemaal wegen, omgeving, uitzichten, om je vingers bij af te likken. We kozen niet voor de I.10 richting Phoenix, maar de US 79, dat was een leuke keus, een goede weg en leuk om te bekijken en te rijden. Bij Lost Dutchman StatePark hebben we 2 dagen onder aan een berg gestaan, met prachtige cactussen, Saguaro's met veel armen, zo hadden we ze nog niet gezien, ze stonden er met bosjes.
Van Michelle en Patrick hoorde we dat er water in de buurt was, en wat voor water, na een bijzonder mooie rit erheen , besloten we dat we daar ook maar een paar dagen moesten gaan staan. We konden lekker zwemmen en we stonden best gezellig, veel te kijken, waterscooters en bootjes.
Het voelt als een cadeau, prachtige omgeving, mooi staan en mooi rijden. Voor de beesten was het ook lekker, er was gras...... Met dat water zo dicht bij en die hitte dacht Boy af en toe, ik ga zelf naar het water, dat was niet de bedoeling, honden moeten altijd aan de lijn, maar hij bleef zo mooi bij de camper, hij was 99 % van de tijd los, maar dan moet hij natuurlijk niet zelf aan de wandel gaan.....
Toen weer naar het noorden nu via de US 60 naar Globe, even paniek... de camper lijkt geen power te hebben als we de bergen op rijden. Bij een garage gestopt en gevraagd, verkeerde benzine getankt, de hoogte (te weinig zuurstof). Gerust gesteld weer verder genieten van de omgeving, we zitten ook wel hoog en de camper moet hard werken, we hebben Pietje ook een paar keer afgekoppeld, anders kwamen we nooit boven. Verder naar Show Low. Daar na via de US 77 naar Holbroek en bij Chambers de US 191 op, wat rijden we weer mooi. Rob zegt "het wordt alleen nog maar mooier", kan ik me niet voorstellen . Maar het is waar, we staan op een camping bij de Canyon de Chelly, kost geen drol, 10 dollar per nacht en pakken de noord kant en de zuid kant van de canyon, je bent een hele dag zoet met van de ene naar de andere outlook te rijden, te genieten en foto's te maken. Wat is dit mooi en indrukwekkend, we maken ook een tour beneden en worden nu geschoold in de geschiedenis van de indianen. Ik denk dat we zo'n 300 foto's hebben gemaakt en vaak zeiden we tegen elkaar dat een filmcamera toch meer idee geeft voor de thuisblijvers, het is zo weids , het is zo moeilijk om een juist beeld te laten zien, je wilt het zo graag delen, die pracht. We hebben de plaatselijke indianen gesteund om een beschilderde steen en kettingen met oorbellen te kopen, ze staan overal en het zijn mooie sieraden.
En toen, ja ja, naar Utah, naar Moab.... Rob zijn wens, we moesten erheen. Wat geweldig , de rit die omgeving, ik heb er geen woorden voor, gelukkig was er geen plek vrij op Arches National Park en ze raadden ons door om de "313" te pakken.......hemels mooi en dan daar op een campground te gaan staan.
Het zijn droge campings, dus je hebt alleen wc, maar we betaalde dan ook maar 6 dollar. Doordat Rob een senior Pass heeft gekocht, $ 10.-- , levenslang gratis toegang in alle Nationale Parken, krijgen we ook korting op de regionale campgrounds.
Je hebt er plekken met plaats voor 6 campers of tenten, of zoals die van ons, daar konden er 50 staan, maar je staat er Super. Hier natuurlijk ook wat extra dagen geboekt en de ene dag Canyonlands National Park gepakt, je blijft kwijlen, en toen ........ Arches National Park, mooi mooi mooi.
Rob zal de laatste foto's op de blog zetten, kunnen diegene die er van houden ook even kwijlen. Maar nu weer met de voetjes op de grond, want onze watertank lekt als een zeef, we stonden letterlijk droog, er zat niets meer in de tank en hebben heel wat gallons water gekocht. Dus nu op zoek naar een RV repair man, die kan bekijken wat er loos is....... we hopen op een aansluiting of slang, maar Rob had het net over de watertank zelf, slik,slik, dat zou ik echt erg vinden, dus "fingers crossed".
Hartelijke groeten van "de happy campers" Rieky en Rob.
20 mei 2012 Helaas Lyman lake State Park is tot eind juli gesloten, we hadden nog graag een meertje "gepakt" voor we naar het droge noorden gaan dus we rijden nu meteen door naar Canyon De Chelly. De wegen worden mooier en mooier en mijn DUCATI staat eenzaam thuis in de garage. Maar goed, we zijn aangekomen in Chinle, Utah, beter bekend als Canyon De Chelly National Monument alwaar we de middag besteed hebben aan een rondrit over de zuid kant van de canyon. Werkelijk een genot om daar te rijden en wat een schitterende vergezichten. De volgende morgen vroeg op om de noordzijde te bekijken en alweer te mooi om niet te bekijken. Dus dan ook maar een rit met een jeep en een gids diezelfde middag, we kunnen de hond niet een hele dag alleen laten i.v.m. zijn maag probleempjes anders was een dag tour waarschijnlijk nog mooier geweest. Tijdens de tour vroeg een man of er iemand nog naar de zonsverduistering ging kijken, hij was met een vliegtuigje naar Chinle gekomen en had geen auto om ergens met een vrij zicht ernaar te gaan kijken met nog twee mensen. Daar er niemand reageerde bood ik hem aan om hem naar de zuidkant te brengen waar volgens de gids een prima zicht zou zijn. Ik wilde zoiets eigenlijk ook wel eens zien. Later die dag vertelde hij dat hij de hele wereld afreisde om ze maar te zien. Nou er was genoeg belangstelling voor dit fenomeen want overal stonden mensen met de meest geavanceerde apparaten te wachten op het grote moment. Ik kreeg een donker brilletje om ook mee te kijken en probeerde een foto te maken door dat ding voor de lens te houden. Dat werkt dus niet. Toen in de bodem van een een bekertje een vierhoekig gat gemaakt ter grote van een "glaasje" en jawel ik kreeg een beeld op mijn zoeker en na wat gespeel met sluitertijden heb ik een paar amateuristische foto's kunnen maken die toch wel een aardig beeld geven van deze gebeurtenis.
Na een gezellige middag bij de Pat's in hun nieuwe huis, samen met Sil en Yvon die de volgende morgen ook van start zullen gaan, zijn we op reis naar het noord-oosten. Deze keer niet via een interstate maar "binnendoor" over wat normalere wegen. Eerst naar Apache Junction, Lost Dutchman State Park waar ik Ollie B. Bommel in een rotspartij zag zitten en daarna naar Canyon Lake Marina + Campground. Alleen de weg er naar toe was al een geschenk, als je motorrijder bent dan, 14 km met rechte stukken niet langer dan 150 mtr en 6% stijging en/of daling maar zelfs met de camper heb ik er van genoten. Na een week is het dan weer tijd om verder te trekken en wederom langs een prachtige route, US 60, met toch ook weer pittige bergwegen en een pas waar we ons PieTje moesten afkoppelen om boven te komen, zijn we in Show Low aan gekomen om na 2 dagen verder te trekken naar Lyman State Park voor een frisse duik en wat rust, ja ook wij. Van Yvon kreeg ik een berichtje dat ze dezelfde nacht hadden doorgebracht op een camping nog geen 60 mijl van ons vandaan, dus wij komen elkaar nog wel een keer tegen, denk ik. De bedoeling is om via Canyon de Chelly op weg te gaan naar Moab in Utah, Arches nat. monument.
Na dagen met oordoppen in rijden en bijna alle gaatjes die er te vinden waren te hebben dicht gekit, vonden we dat aan de rechterzijkant het rubber van de voorruit nogal ver van de ruit zat en na nader onderzoek kon ik er gewoon een mes tussendoor steken.Het bleek een gleuf van 30 cm. te zijn die het gefluit veroorzaakte. Bij een bezoek aan een grote RV dealer vond een monteur dat het rubber uitgedroogd was en voor het lieve sommetje van $128,- per uur kon hij dat wel vervangen. Hij dacht er ongeveer 6 uur voor nodig te hebben !!
Een stukje duct-tape van 25 cent loste dit probleem voorlopig op maar we gaan wel naar een specialist voor een permanente oplossing. Misschien kunnen we nu weer genieten van de prachtige omgeving inplaats van naar dit eentonige oorverdovende concert te luisteren.
Het is wel weer fijn om op bekend terrein te vertoeven zodat we niet naar alles hoeven te zoeken. Hier kennen we de weg aardig en het voelt ook een beetje als thuis komen omdat we hier onze camper hebben gekocht en door Yvon wegwijs zijn gemaakt. Mijn rijbewijs heb ik ook weer vernieuwd, na een oogtest en $10.- kon ik weer op pad. Dit alles was in 20 minuten gepiept en in dezelfde moeite is de camper is ook weer voor 1 jaar geregistreerd. hieronder nog wat foto's van de laatste dagen.
Een hartelijke groet van " de happy campers" Rob en Rieky.
voor de zon en kunnen we weer lekker buiten zitten.
Hij dacht er ongeveer 6 uur voor nodig te hebben !!
