De dag daarop vervolgen we onze "wildroute" naar de boorden van de Chobe-rivier, alwaar in november al dit mooi
wild naartoe trekt om te grazen en te genieten van de verse grassen op de vlakte. Van hieruit trekken ze dan door naar
Namibië. De reservaten hebben enkel natuurlijke grenzen zoals de rivieren en kunnen dus vrij doorheen de Arikaanse landen
trekken. Dit is inderdaad de plaats om olifanten te spotten. Ze komen vanuit alle kanten uit de bossen of het struikgewas.
Gezien de olifant mijn topdier is, wil dat zeggen dat er heel regelmatig "stops" worden ingelast om de olifanten gade te slaan.
Het lijken logge dingen maar ze gaan verdorie snel vooruit, in één rij en zonder verpinken.
Ze stoppen enkel om wat schaduw te zoeken onder een baobab(prachtige boom!) of een typische schaduwrijke Parapluaccacia; Afrikaanse boom met horizontaal gebladerte.
Eenmaal in Ihaha krijgen we de luxe van een sanitaire blok midden de campsite. Een douche is voor allemaal heel welkom en
toch vinden we onze vorige "natuurlijke" kampeerplaatsen, pal midden in de natuur met enkel een boom als schaduwgever een
betere spot. De vorige dagen had je echt het gevoel tussen de dieren te slapen, waarbij je hier meer het "camping"-gevoel hebt.
Alhoewel...in Savuti komen de olifanten letterlijk tot aan je barbecue grazen.
Ze genieten van het water uit de rivier, een paar meter van je verwijderd.
Je vraagt je af wat je tegen zo'n kolos zou kunnen beginnen indien uw aanwezigheid hem niet aanstaat?
Niets eigenlijk, zelfs lopen zou niet gaan...."he would outrun you"
Maar we gaan ervan uit dat deze kolossen je niets doen, zolang je hen respecteert en enkel geniet van hun natuurlijke biotoop.
Maar op onze eerste avond in Ihaha worden we uiteindelijk beloond voor ons lange wachten.
Wanneer we op het avondlijk uur moeten binnenrijden naar onze kampplaats staat er pal voor ons op de weg een leeuwin!
Moederziel alleen negeert ze onze aanwezigheid en straalt ze macht en charisma uit. Ze is uit op een maaltijd, dit staat vast!
Ze flaneert langs het struikgewas, negeert een schrikkende giraf en verdwijnt naar de waterfront. We dalen verder af naar de rivier en zien ze op een bepaald ogenblik
inderdaad terug aan de boorden van de Chobe! Ze ligt languit te kijken over de steppe en slentert dan gestaag naar een kudde drinkende
olifanten. Maar aan de gestalte van de kolossen te zien houdt ze het bij een passage en laat ze de olifanten voor wat het is. Alleen kan ze hier
weinig aanvangen tegen zo'n beesten. Ze blijft nog een tijdje aan het water liggen, maar we moeten echt binnenrijden in het kamp om problemen
met de Rangers of nachtelijke dieren te vermijden. We rollen juist voor het donker binnen en zijn gelukkig met deze mooie afsluiter van de avond. dit vraagt naar meer...
Aan ons kampvuur worden we verzwolgen door muggen, kevers en ander ongedierte. Hoe hoger ons vuur hoe meer insecten.
Aan de hemel krijgen we om de dertig seconden schitterende bliksemschichten, vallende sterren en kometen en aan de overzijde van
de Chobe-rivier, Namibië dus, staat de horizon in lichterlaaie...We vragen ons af of de hitte van de dag of de bliksem aldaar is ingeslagen.
Al bij al, bij zo'n mooi zicht van Moeder Natuur kruipen we gezellig op onze tentladder. Een meter boven de grond vallen we in een
rustige Afrikaanse roes.
De hamvraag blijft...hoe wordt er vannacht een dringend plasje gedaan..als al dat wild rond onze tenten flaneert?
