een goeie verbouwing begint met de goeie bouwvakkers... enthousiast, hulpvaardig, van geen kleintje benauwd, van niet veel vies, en vooral niet bang... ook niet op zes meter boven de grond
de Celle hield van de vrouwen..; en meest vanal blijkbaar van de pittigere dames. Zo kwam het dat zijn vrouw hem bij zijn minnares het huis ging uitsleuren. Of een legendarisch keer dat het zijn vrouw zo hoog zat, dat ze bij een echtelijke ruzie in zijn kruis greep. Dusdanig dat hij op spoed moest hersteld worden... er was wat teers losgescheurd. Arme man...
In 1999 overleed ze vrij onverwacht toen ze voor een controle het ziekenhuis inging. Als café-madam was ze vrij eigenzinnig. Ze keek TV in haar café, en liefst de soaps die haar interesseerden. Ze deed open wanneer ze wilde, sloot wanneer ze zin had, als ze TV keek moest het wat stiller. Ze had het gore tuig dat vaste klant was goed in de hand, en zette ze op de straat als moest. Maar de jeugd van het dorp kwam hier ook wel aanspoelen, en in de zomer maakten de wielertoeristen hier wel eens een tussenstop. Bijna twintig jaar later stopt er nog wel eens een toerist die verdwaasd vraagt waar het café van weleer naar toe is... uit compassie bied ik dan wel eens een pintje aan.
het eerste huis, het huis waar ik in woon; voormalig café Bosrust. Of beter: bij de Dikke Tet. Gesloten in 1986. Het cafeetje had naam en faam in dit dorp, gelegen verscholen in het bos, in het oksel tussen een holle weg en een bospad. Er zijn veel legenden over dit cafeetje. Dat ook wel eens een 'rendez-vous-huisje' werd genoemd. De muren hebben hier dingen gehoord en gezien... als ze zouden spreken: mijn oortjes zouden rood worden.
de Dikke Tet: dat was Denise... overleden in 1999, een jaar voor ik het huis aankocht. Een monument, een verhaal apart...
twee bijzondere buurhuisjes, die eigenlijk ooit wel eens één waren. twee huisjes op een heel bijzondere locatie en elk met een bijzondere geschiedenis.
die geschiedenis volgt nog... wordt als een puzzel in elkaar gelegd.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Emmy, en ik ben 'nen skieven architec'. maar goed ook wie van rechte dingen houdt... die kan hier onmogelijk aarden want alles is scheef aan die twee oude krochten van me ze zijn oud en versleten, krom en gebogen
het was hier dan ook een café misschien dronken die gore lui wat minder als ze zagen hoe het plafond leek schuin te lopen dat het écht in de ene hoek tien centimeter lager is dan in de andere hoek? dat zullen ze niet geweten hebben dus verbouw ik in 'oude stijl' ik kwak de pleister zelf tegen de muur en die hobbels en bobbels? het heeft ook wel wat art sauvage...
