Hey vrienden (ge weet het ondertussen waarschijnlijk al wel, maar toch om het verslag compleet te maken herhaal ik het nog eens: de klanten en uitbating van DBH Aktueel, de papa & mama van Anoek, de mensen uit de Seefhoek - al dan niet werkend - en mijn mama - vanavond ben ik thuis, wil je aub nog eens van die goeie spaghetti maken ???),
Goe, daar gaan we nog eens, ditmaal voor de laatste keer waarschijnlijk in deze blog,
Het is maandagmiddag, vrij laat om nog iets te schrijven, 'k weet het, ben er ook al over aangesproken maar het weekend heb ik even gebruikt om terug op positieven te komen!
Net als mijn lieve collegaatjes trouwens, Anoek is haar stem verloren wegens een goeie kopvalling (moest iemand haar stem tegenkomen, geef het haar niet te snel terug, dan blijft het nog even stil), Inne ligt in haar bed met een goei angine (plat kempisch voor een stevige keelontsteking), Evi is haar katers van de afgelopen weekend nog aan het uitzweten en ons Kathleen is nog steeds onder de indruk van de toffe week in Maasmechelen!
Zoals het gezegde wil: achter elke man (ik dus) staat of staan er sterke vrouw(en)! Hier kan ik voor de moment echter niet veel van merken!!!
OK, terug naar vrijdag:
Klokslag 8u00, de jeugd wordt weer gewekt! Enkele jufkes hebben ook steeds meer en meer moeite om op te staan! Moesten we nog een week langer gebleven zijn, dan hadden de gasten waarschijnlijk 's morgens de koffie gezet, de tafels gedekt waarna ze ons met evenveel liefde wekten!
Vandaag op het programma: de grote opkuis.
Om 9u00 moeten we immers van de kamer, alle droge en ondergeplaste lakens samen in één container want de vloerhostessen gingen de kamers kuisen.
Het was ook de moment dat de meest flinke kamer uitgebreid in de bloemetjes werd gezet (de kamer waar zowel stagiair Floris en ikzelf voor stonden was hier NATUURLIJK weer bij, ook nog een andere kamer maar dit is maar een detail)!
Ook het opperhoofd - in de figuur van mijn alter ego - draafde nog eens op met voor elke aanwezige een echt indianendiploma!
De gasten mochten hun diploma even bekijken, mochten het even vasthouden en waren het dan weer kwijt! Ah ja, de papiertjes waren nog niet gelamineert en als die zo zouden verdwijnen in ons valies, dan kon je er waarschijnlijk nadien alleen nog maar je g*t mee afvegen!
Het moet gezegd: de opruimactie was een succes en ging dan ook heel vlot zodat we tijdig het middagmaal konden nuttigen!
We dachten dat we alles hadden gezien, maar wat ze nu voorschotelden bleef in de sfeer van het onbekende tot een half uurtje geleden en heel intensief gegoogeld te hebben.
De groentjes van donderdag konden we weer terug vinden in de soep, de gevraagde lichte maaltijd (remember: lange busrit) werd uiteindelijk een heuse ovenschotel met rubberen balletjes in een olijfoliesoep.
De olijfolie hadden we ontdekt, maar zover dan ook onze culinaire kennis.
Dus bellen maar naar de chef-kok en die wist ons te vertellen dat de paintball-ballekes van de ovenschotel niet meer of minder waren dan "knokkies"! Limburgers zijn wereldburgers, vriendelijk en komen misschien een beetje trager over maar op kookgebied zijn ze nog niet volledig te begrijpen!
Uiteindelijk bleek dat we "gnochis di patate" hebben gegeten (met dank aan meneer Google)! Nu dat we dit wisten, werd het er desondanks toch niet beter op!
Om half twee kwam de bus dan aan (Inne was al drie keer naar de WC geweest van de zenuwen, want die bus kwam maar niet).
Na een vlotte rit zonder incidenten arriveerden we in de school iets voor de drieën! Ons Chris was nog nooit zo content van ons te zien (niet zozeer omdat we terug waren, maar wel omdat we op tijd waren)!
Iedereen tevreden naar huis:
mijn mama was content dat ze me terug zag, de klanten van DBH Aktueel omdat ze Inne veel knapper vinden dan Steven, Warre en Jelle waren minder content, naar 't schijnt zijn ze regelmatig in 't uitgaansleven gespot om de bloemekes buiten te zetten!
's Avonds dacht ik even nog vanuit mijne zetel een filmke mee te pikken maar heb alleen maar de begingeneriek gehaald!
Rest me enkel iedereen te danken die de moed hadden om onze avonturen via deze blog te volgen en/of te reageren!
Hey vrienden (ge weet wel, die van de seefhoek, papa van Anoek, de klanten en de uitbater van dagbladhandel Aktueel - ga toch met Inne eens onderhandelen over deze vorm van reclamevoering - en uiteraard mijn eigen moeder),
Eerst nog eventjes terug komen op gisteren, want was even vergeten te melden dat we hoog bezoek mochten ontvangen!
Ons Mira kon eindelijk alle COLVIS-toestanden achter haar laten en zou uiteindelijk juf Elke voor de rest van de week vervangen die deze middag terug huiswaarts keerde! Voor de niet-kenners: een COLVIS kan je niet in onze noordzee terug vinden maar is de afkorting voor COLlegiale VISitaties, wat eigenlijk een schone term is voor een groep van collega's van andere scholen die het doen en laten in onze school komen bekijken, bestuderen en hopelijk veel van kopiëren)!
MAAR ook Jelle en kleine Warre kwamen op bezoek!
En kijken dat dat manneke deed! Nog nooit zoveel volk samen in één ruimte gezien! En moest het nog schoon volk zijn !!!
Hij werd er gewoon sprakeloos van!
Terug naar vandaag dan maar!
Deze week maken we het omgekeerde mee dan hetgeen we met de vorige edities zagen: in plaats van dat de gasten oververmoeid in hun bed zouden blijven, beginnen ze nu al vrij vroeg de boel op stelten te zetten!
Na het ontbijt was het weer tijd (hey, nu begin ik ook nog te rijmen) voor de ochtendgymnastiek!
Onder het waakzame oog van stagiairs Kirsten en Floris (soms ook wel Kristel en Florian genoemd) werden alle stramme spieren losgewerkt! Het moet gezegd: de hulp die we van deze twee mogen krijgen wordt zeer geapprecieerd door groot en klein!
Ook elke morgen (en middag, avond, ...) oefenen we onze kampdans!
Op muziek van de Dikdakkers - Cowboys en indianen, wordt deze dans luidkeels mee gezongen en gedanst!
Voor de liefhebbers, het refrein:
Kom pak je lasso maar Zo vangen cowboys indianen We rijden over prairies Steeds op zoek naar avontuur Heb jij me gevangen Dan geef ik me over Sterf ik aan de totempaal Kom pak je lasso maar En vang me helemaal
Begin het maar te leren, want we nemen dit mee naar de school en zullen het tot vervelens toe laten horen!
Na de gymnastiek was het tijd voor een ander weerkerende activiteit: de gocarts en het treintje!
Ook altijd een bestseller en wat ook iets van elk jaar is: de trein ontspoort nog steeds, al goed dat we ook nog geen stoplichten onderweg tegen komen!
Vandaag kregen we met het middagmenu tomatensoep, (wat trouwens een beetje op het stoofvleessaus leek zoals we het gisteren door de gootsteen spoelde) gevolgd door tongrolletjes op een bedje van pastinaakpuree (met dan ook nog de soepgroenten die ze uit de soep van gisteren hebben gevist)!
Daarna was het de moment van de week: de bonte namiddag!
Gisterenavond werden er nog duchtig dansjes ingeoefend, vandaag was er een collectieve aanval van plankenkoorts! De gasten met de grootste mond hadden nu het minste praat!
Och, we hebben ons tenminste geamuseerd met het scetchke van juffen Kathleen, Anoek, Evi en Kirsten! Foto's zijn er gemaakt maar video had wel beter geweest!
Vanavond was er Sandwino op het menu! Eigenlijk niet meer dan een grote sandwich met een lat gefrituurd vlees en wat groentjes erbij.
Dit zag er voor ons heel bekend uit aangezien we sinds onze Vettige Vrijdag wel wat gewoon zijn! Ook de gasten kwamen, zagen en vonden het heel lekker!
Na het eten voor de laatste maal het zwembad in, waarna ze uitgeteld en na een kort indianensprookje ('t schijnt dat mijn articulatie en intonatie beter en beter wordt, er is nog hoop volgens Anoek) het bed in kropen!
Ook wij gaan het niet lang meer trekken, denk ik, boslucht is immers vermoeiende lucht!
Hey vrienden van de seefhoek, dagbladhandel aktueel, papa van Anoek en mijn mama (hou me sterk, heb voor de eerste keer vannacht niet meer gehuild),
Dag drie in het verre en ondertussen wel echt zonnige Maasmechelen!
Ook vanmorgen waren de gasten de rustige sfeermuziek aan het afwachten vooraleer er ook maar enige beweging te merken was!
Aangenaam opstaan, noemen we dit dan!!!
Even verzamelen in de leefruimte waarna we kunnen overgaan tot het plechtigste moment van de dag: welke kamer verdient goede punten wat betreft de nachtrust, houding, sfeer!
De mannen zitten te wachten in spanning, ook al weten er enkele dat ze het vannacht een beetje hebben uitgehangen maar ze houden de schijn hoog! Echter helaas, pindakaas, de juffen en meesters zijn alert en halen de bandieten er uit (eigenlijk noemen we ze paljaskes maar het effect gaat verloren want ze beschouwen dit precies als compliment)!
Na de witte en donkere bokes, en voor de jufkes was den deze pistoleekes gaan halen, was het tijd voor de ochtendgymnastiek! Ook een moment waar de gasten naar uitkijken gezien het enthousiasme!
Ons kampdanske is een succes, aanstekelijk en aandoenlijk om naar te zien!
Vanmorgen was het weer tijd voor ook een weerkerend succesnummer: de mannen mochten zelf pizza's maken!
Ze kenden er alles van: het deeg werd gemaakt van suiker, gisteren en als beleg mochten we ook champagne verwachten. Eigenlijk bedoelden ze dus resp. zout, gist en champignons!
Maar voor de rest waren de pizza's best te smaken, en ongelukken (zoals afgesneden vingers of uitgestoken ogen) met het maken ervan hebben we ook kunnen vermijden!
Vanmiddag waren dan eindelijk de frietjes met stoofvlees op de menu! Chef Kathleen en Chef Yves waren verantwoordelijk voor de juiste cuisson van de frietjes! Juf Elke was ons proefkonijn! Ze kwam, proefde en vond die van Kathleen het lekkerste! Maar ja, het zijn dan ook twee vrouwen ondereen en ik vond de frietjes van Kathleen eigenlijk een beetje papperig terwijl de mijne toch iets krokanter waren!
Maar eigenlijk doet er dit allemaal niet toe, alles is opgegeten én binnen gebleven!!! Ook al een succes, eigenlijk!!!
Onze zwembeurt was deze namiddag gepland en we hadden eigenlijk ditmaal wel veel plaats in het zwembad! Een heel deel stond namelijk langs de kant te supporteren wegens gestraft zijnde!
Vanavond kregen we een echte boterhammenbuffet voorgeschoteld!
Eigenlijk krijgen we dit 's morgens ook wel, maar dan noemen ze het gewoon ontbijt!
Limburgers zijn inderdaad wereldburgers, maar dan soms met een serieus defaultke in hunne kop!
Voor de mannen weer in hun bed kruipen mogen ze nog eerst even oefenen voor de bonte middag van morgen, een ander deel koos voor de bangelijke avondboswandeling, en Edison, die had pech: hij durfde het bos niet in, had geen zin om te oefenen en de film interesseerde hem ook niet! Ge kunt maar pech hebben in je jonge leventje!
Het is nu 22u18, ik begin al een beetje te suffen en nee, 't is niet van de drank! Een weekje bosklassen weegt op je fysieke en mentale kunnen!
Vanavond gaat het bij de jufkes over de strijk die nog staat te wachten, maar nog niemand die over de shot van vorig weekend wil klappen!
Maar uiteraard ook onze groeten aan de klanten en uitbater van dagbladhandel Aktueel (de beste dagbladhandel van Herenthout, maar zover de reclame), de papa van Anoek (één van onze trouwe lezers van deze blog), mijn eigen moeder (mama, ik mis je maar hou me wel sterk! Vertel dit wel niet verder want anders vinden ze me weer een watje) en al de rest die ik hier vergeet op te noemen!
Goe dus,
dag twee: we raken het hier goed gewoon!
6u20 de wekker van den deze loopt af, want als het van de jufkes moet afhangen dan liggen we om 10u00 nog in onze tram!
Grapje, alle collega's staan hier steeds laaiend enthousiast op!
Hahaha, nog altijd een grapje: we staan wel op en daarmee uit!
Nee, alle gekheid op een stokje: al vanaf 7u30 stonden we klaar om kinderen die het wat te bont in de kamer staan te maken tot de orde te roepen. Maar nee, stipt om 8u00 en onder begeleiding van een rustig wekmelodietje kwamen de eerste hoofdjes tevoorschijn uit de kamer.
Vijf minuten later stonden ze al aangekleed, klaar voor de nieuwe dag (en het zou een droge worden)!
Na onze witte of bruine bokes met choco, onze kom nesquik en een jat koffie later (heb zo van die echte schoolkoffie gemaakt, goe slap om het niet af te leren) trokken we nog eens het bos in!
Ah ja, we zijn op bosklassen en we zullen het geweten hebben!
De opdracht van vandaag: in verschillende groepjes een eigen kamp maken, rekening houdende met de huidige bouwvoorschriften: het kamp moet een deur bevatten (er was er zelfs een met een nooduitgang, beetje teveel geluisterd naar Chris VR), het dak was meestal lekdicht en er was oog voor interieur!
Anoek had zelfs een ereplaats gemaakt voor de overleden indianen, voor ons leek het meer op een hoop stenen waar ge met veel moeite een kampvuurke in kon maken!
Hoe dan ook, en dit is echt waar: we stonden versteld over het enthousiasme en ernst waarmee onze gasten hun opdracht uitvoerden!
Elk kamp was op zich een pareltje!
Na het middagmaal met iets wat een beetje meer op soep dan die van gisteren leek, groentjes met puree en worstjes, speelden we een tof spel: één voor allen!
Hiermee moesten er een aantal opdrachten vervuld worden om 's avonds een beloning te krijgen, lukte dit niet, dan verwachten we van de gasten een tegenprestatie!
Om de tofste op te noemen: Elke haar wrak (zij noemt dit nog altijd een auto) moest gekuist worden, een volledig stuk zeep moest in water opgelost worden, in de zandbak moest er een indianendorp gebouwd worden, ...
Het wrak is gekuist (en terug vuil gemaakt), de zeep is ergens in het bos weggesmeten, en het indianendorp was even snel terug plat dan dat het gemaakt was!
Het was weer een zware dag, de gasten zijn moe: Andy kon weer even in het kinderbedje maar moest wegens plaatsgebrek terug in zijn eigen bed!
Terwijl ik aan het bloggen ben gaat het hier over spiraaltjes, springende eitjes, ...!
Ik snap er geen bal van, maar waarschijnlijk kunnen de jufkes ook niet over de shot van afgelopen weekend meeklappen!
Ik vergeef het hen wel, want ik heb ze wel graag: 't zijn mijn vriendinnekes!!!
We proberen hier dagelijks een kort verslagje weer te geven over al wat we hier allemaal meemaken!
Dus, hier gaan we dan...
Van de morgen stipt om 9u00 met de bus vertrokken (Kathleen kon dit niet geloven, maar ja, ze is dan ook nog niet het organisatietalent van de Bijenkorf gewoon)!
Hoera, we kregen zelfs deze keer een bus waar alle valiezen in de koffer pasten EN het was niet die ambetante zwembuschauffeur!
Na een uurtje vlot rijden (zo vlot zelfs dat ikzelf 140 per uur moest rijden om de bus bij te houden) en een busbrakende Yasmina later kwamen de gasten aan in Home Fabiola!
Direct uitpakken (ook al een ervaring met deze gasten), worstelen met het linnen (Inne had een graaf truukske om een dons in den overtrek te steken, waar ik nu nog jaloers op ben) en dan de speeltuin in!
Onze eerste lunch om 12u was best te pruimen: eerst wat water met een smaakske en wat groentjes in (ze noemen dit hier soep) en dan iets wat op kalkoen leek met boontjes en gekookte patatten!
Na een korte rustperiode gingen we marcheren in het grote onbekende bos! Sommigen trokken hun ogen op: bomen die wel leken te wandelen (in werkelijkheid bewogen ze wat met de wind )
Na deze stevige wandeling, en wat plezier in de speeltuin begonnen we aan het avondeten: een koude schotel met worstjes (halal en echte)!
En dan... het moment waar de gasten alleen maar voor naar hier kwamen: het zwembad!
Na een uurtje vuil losweken nog een kort verhaaltje en dan in bed!
Het is nu 22u04 en de meesten beginnen in slaap te vallen!
Wij niet, we kraken net onze volgende fles cava!!!
)
