Druk op onderstaande knop voor het plaatsen van een berichtje in mijn gastenboek.
Borstreconstructie
Mijn DIEP Flap avontuur.Ik heb de knoop doorgehakt en ben er nu ontzettend blij mee!
21-04-2011
Vóór de operatie
De opname is voorzien om 17u.We vertrekken ruim op tijd,mijn ventje, E. de vriendin van onze oudste zoon en ik. Na te hebben ingecheckt en uitgepakt gaan we samen nog iets drinken in de cafetaria. Wanneer mijn man en E. naar huis vertrekken krijg ik het toch even moeilijk .
Om 20u30 komt de anesthesist langs en vertelt me hoe het morgen allemaal in zijn werk zal gaan. Ik krijg het een beetje benauwd en daar zijn dan de eerste tranen . De anesthesist is nog maar net vertrokken of Dr.Colpaert, de chirurg die de operatie zal uitvoeren, komt binnen. Hij maakt een abstracte tekening op mijn borsten en buik en raadt mij aan niet meer te douchen .
Ik krijg nog een smsje van mijn man en van onze twee zonen om mij wat moed te geven en ja ze zijn er weer, die tranen . Om mijn gedachten te verzetten breng ik al de nodige formulieren voor mijn werk en voor de hospitalisatieverzekering in orde. Ik bedenk juist dat ik een tijdje niet uit bed zal kunnen en besluit om op de gang nog een wandelingetje te maken. De nachtverpleegster heeft mij opgemerkt en neemt mij mee naar de spoedafdeling voor een nieuwe EKG want blijkbaar vinden ze mijn eerste EKG niet meer (dat begint al goed!). Terug op de kamer krijg ik medicatie om wat te kalmeren en om te kunnen slapen. Het is nu 23u.15 , lichten uit en proberen te slapen .
Vandaag voor het eerst naar het AZ Monica ziekenhuis in Deurne waar het allemaal gaat gebeuren. Om 10u moet ik daar zijn voor de preoperatieve onderzoeken: thorax scan bloedonderzoek -EKG.
Een vrijwilligster van het ziekenhuis loodst mij door alle onderzoeken heen en daarna genieten we van een heerlijk kopje koffie.
Nu naar Merksem gaan shoppen. Ik heb twee sportbhs nodig want ik zal deze de eerste zes weken na de operatie, dag en nacht moeten dragen . Niet mijn ding maar ja .
In februari 1991 kreeg ik te horen dat ik borstkanker had . Ik was toen 31 jaar,gehuwd en moeder van twee zoontjes van 6 en 2 jaar oud. Volledige mastectomie was noodzakelijk. Misschien voor sommigen onbegrijpelijk maar het feit dat ik mijn borst zou verliezen was voor mij veel erger dan de ziekte "kanker". Het was voor mij evident dat ik dit zou overleven . Er waren geen uitzaaiïgen in de okselklieren. Preventief zou ik na de operatie chemotherapie krijgen(een reeks van 6).
Op Valentijn!! (14/02/1991) werd de operatie uitgevoerd. Ik had een week de tijd gekregen om na te denken over een reconstructie met een inwendige prothese. Ik wilde niet met één borst verder leven en daarom besloot ik om tijdens de operatie onmiddellijk een expander te laten plaatsen.
Over de methode met eigen weefsel werd in die tijd niet gesproken. Misschien bestond die methode toen nog niet of misschien had ik toen niet voldoende vetweefsel.
Een jaar na het plaatsen van de expander kreeg ik mijn eerste prothese. Ik weet niet meer hoeveel ik er in de loop der jaren heb gehad (zou daarvoor mijn dossier moeten opvragen bij mijn plastische chirurg) maar het waren er genoeg. Mijn eerste prothese ging zich, na verloop van tijd, veel te hoog nestelen en leek helemaal niet op een borst. Daarna heb ik er eentje gehad die is gaan lekken. Later waren er nieuwe prothesen op de markt gekomen die de vorm van een borst beter benaderden. Die heb ik dan ook gehad. Op mijn 40ste ben ik een aantal kilos aangekomen en moest ik alweer een grotere prothese hebben. Door met de jaren alsmaar grotere prothesen te plaatsen was de borstspier al zodanig uitgerokken met als resultaat een ferme deuk in de decolleté . Het naar boven trekken (naar de oksel toe) van de prothese bij iedere armbeweging door de druk van de borstspier werd alsmaar erger. Tijdens de menopauze weer een aantal kilootjes bijgekomen. In december 2009 werd een nieuwe grotere prothese geplaatst (waardoor de deuk nog dieper werd). De linker borst werd tegelijkertijd gelift. Hoewel ik altijd redelijk tevreden ben geweest heb ik het met de protheses een beetje gehad. De laatste jaren ondergaat mijn lichaam,door het ouder worden, zoveel veranderingen. Ik wil niet meer altijd maar opnieuw onder het mes voor aanpassingen. Uiteindelijk heb ik besloten om een laatste borstreconstructie te laten uitvoeren maar dan wel eentje met eigen weefsel. Het is een zware operatie maar ze is voor mij ooh zo belangrijk. Ik wil met een gerust gemoed en meer zelfverzekerd verder zonder altijd maar herinnerd te worden aan die rotziekte.
.
. De anesthesist is nog maar net vertrokken of Dr.Colpaert, de chirurg die de operatie zal uitvoeren, komt binnen. Hij maakt een abstracte tekening op mijn borsten en buik en raadt mij aan niet meer te douchen 
. 
(dat begint al goed!). Terug op de kamer krijg ik medicatie om wat te kalmeren en om te kunnen slapen. Het is nu 23u.15 , lichten uit en proberen te slapen
.
