Hoe moet de Katholieke Kerk reageren tegenover misbruik door Geestelijken?
Voor deze opdracht van Godsdienst moesten we onze eigen mening geven over hoe de katholieke kerk moet reageren tegenover de slachtoffers van misbruik door Geestelijken.
Vergeving en verzoening, 2 verschillende woorden maar men acht hen als nodig als het gaat over vergiffenis en het leven weer oppakken zoals vroeger.
Volgens mij is dit een onderwerp waarvan men hem niet in de doofpot had mogen steken. De Priesters of de kardinaal hadden er beter meteen openlijk over verteld dat bepaalde Priesters kinderen seksueel misbruikt hadden, maar helaas was dit niet zo. Nu, wanneer vele verhalen beginnen op te duiken over seksueel misbruik door een priester, begint de Kerk al meteen om verzoening te vragen. Dit is volgens mij weglopen van je eigen problemen en meestal menen ze het dan nog niet eens dat het hen spijt. Ze hadden eerst om vergiffenis kunnen vragen en dan na een bepaalde periode hadden ze om een verzoening kunnen vragen. Zo zouden de mensen hun trauma kunnen beginnen loslaten.
Volgens mij verdienen de Priesters een straf, maar alleen uit de kerk gesloten worden is niet genoeg. Het zijn misschien wel Geestelijken, maar iedereen is gelijk en iedereen moet zich voor zijn daden verantwoorden. Ook wordt er alleen maar naar de slachtoffers omgekeken wat in zeker zin, zeker niet slecht is maar vaak is het doordat de Priesters ook met een traumatische of psychische ziekte zitten, deze moet ook zeker behandeld worden.
Het is aan de kerk om de eerste stap te zetten en om vergeving te vragen. Ik zou wel de namen van de mensen die misbruikt zijn, niet bekend maken. Omdat deze personen al genoeg geleden hebben.
Hoe moet de kerk reageren tegenover slachtoffers van misbruik door geestelijken? - Door Bo
Voor de volgende opdracht moesten we onze mening geven over hoe het nu verder moet met de slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Kerk. De gebeurtenissen zijn zodanig erg dat er wel iets moet gebeuren. Het initiatief moet sowieso van de Kerk komen. De vraag is vooral wat de Kerk moet doen om het vertrouwen te herstellen en iets te doen voor de slachtoffers.
We weten dat de hele zaak in feite gedragen wordt door de maatschappij. Daarom denk ik dan ook dat de schuldige bisschoppen hun excuses moeten aanbieden in het openbaar en om vergeving vragen. Dit kan natuurlijk niet de enige oplossing zijn. De slachtoffers moeten volgens mij ook een schadevergoeding krijgen. Ik denk dat dit de slachtoffers wel kan helpen, ook al is geld niet hun eerste wens. De slachtoffers willen in de eerste plaats erkenning. Zij willen dat de schade die ze moeten lijden, bekend is zodat het niet alleen voor de Kerk, maar ook voor alle andere mensen, duidelijk is wat zij meemaken. Ik vind dat ze daar gelijk in hebben, want wij weten eigenlijk heel weinig over de slachtoffers. Een schadevergoeding kan volgens mij wel helpen voor de kosten van therapie bijvoorbeeld. Het neemt het leed misschien niet weg, maar het kan een eerste stap in de goeie richting zijn. Ik vind ook dat de daders moeten worden gestraft. Bisschop, paus, katholiek of niet, alle mensen die een misdaad plegen, moeten worden gestraft. Ontslag of anonimiteit van de dader is absoluut geen oplossing. Ze moeten hun excuses aanbieden en gestraft worden. Ook al zijn de slachtoffers niet in staat hen te vergeven, de daders moeten boeten voor wat ze gedaan hebben, dat is duidelijk.
Wat de Kerk dus moet doen, is haar excuses aanbieden, om vergeving vragen en de daders straffen. Het is dus de Kerk die verantwoordelijkheid moet nemen en het is haar plicht om de eerste stap te zetten naar vergeving en in een latere fase misschien verzoening. Ik denk dat de slachtoffers dit schandaal eigenlijk nooit echt kunnen vergeven en vergeten, want het misbruik blijft hen voor de rest van hun leven achtervolgen. Het is hun eigen keuze of ze de Kerk vergeven en of ze de hel die ze doorgemaakt hebben, kunnen vergeten. Ik denk dat dit voor de slachtoffers zeer moeilijk is.
