Serge en Babette zullen elk moment
aan komen. Het is al immers een half uur na afgesproken tijd. Ik zie de deur
openen en ondertussen komt een man uit de keuken, het is waarschijnlijk de eigenaar.
Hij begroet de man die binnen is gekomen en zijn vrouw, het zijn Babette en Serge.
Serge had inderdaad gezegd dat hij hier iemand kende en kon hierdoor één dag
van te voren reserveren in plaats van maanden van te voren zoals de ander
klanten moeten doen. Voor serge is dit normaal, hij ken overal iemand. Iedereen zal alles voor hem doen ook al geeft hij niet graag toe dat hij anders word behandelt. 'Hoe meer hij op het gewone volk lijkt, hoe meer stemmen hij van hen zal krijgen' denkt hij waarschijnlijk.
Ik zie op tegen de begroeting. Zijn
wonder mooie, maar veel te op ons neerkijkende, vrouw zal weer 3 lucht kusjes geven.
Ik schrik er van als haar mond mijn wang deze keer echt raakt, de derde kus is
zelfs heel dicht in de buurt van mijn mond hoek. Ze geeft mij ook en oprecht
compliment. Dit is niet hoe ze normaal doet. Achter haar donkere bril glazen zal
er, naast die wonderlijke schoonheid, nog wel iets verbogren zitten. Ik probeer
door die donker glazen te kijken. Haar ogen knipperen alsof ze het spijt mij
wil zeggen. Spijt het haar omdat ze mij bijna op de mond kuste of moet ik er
meer achter zoeken? Ik zie ze nadien Claire kussen, althans Claire krijgt wel
luchtkusjes.
Wanneer Serge naar voren dringt is
mijn aandacht weg. Hij geeft mij een veel te stevige handdruk en een glimlach
waarvan ik weet dat hij fake is. Die ingestudeerde handelingen die enkel dienen
om meer stemmen te verdienen irriteren mij elke keer meer. Zelfs tegen mij,
zijn eigen broer, kan hij niet normaal doen. Alles gaat om stemmen krijgen.
Ik ben momenteel nog in het gewone café.
Anders waren Claire en ik op tijd en dat is geen vorm van etiquette, ook al kan etiquette
mij niet veel schelen. Gelukkige hebben we met serge en Babette niet hier
afgesproken. Serge zou toch alleen maar doen alsof hij een normale burger is,
terwijl dat het helemaal niet zo is. Hij zal doen alsof hij het liefst tussen
het gewone volk is en niet tussen het volk waar we straks naar toe zullen gaan.
Ik ben blij dat ik samen met mijn
slimme Claire nog even hier kan zitten en ontspannen. Ons opmaken heeft al
genoeg stress mee gebracht en naar straks kijk ik ook niet echt uit. Hoe zal ik
er uit zien? Waarschijnlijk zal Serge denken dat ik het een zeer belangrijk etentje vind want
ik ben geschoren. Maar als ik dit niet had gedaan dan zag ik er uit alsof ik te
lui was. Het zelfde probleem heeft Claire telkens als ze haar oorbellen moet
kiezen. Hoe groter de oorbellen, hoe beter geschoren. Ik ben dus blij dat het drukke
café ons even ontspanning bied tussen 2 stress momenten heen.
Daar gaat de ontspanning. Claire zegt dat ze Michel, onze zoon, de laatste tijd vreemd vind doen. Ik weet niet
hoe ik moet reageren en probeer niet naar haar te kijken. Mijn blik zou verraden
dat ik meer weet en dan zal ik niet meer kunnen zwijgen over dat ene filmpje.
Ik ben gestrest, dat korte moment van ontspanning is weg.
