Ik ben momenteel nog in het gewone café.
Anders waren Claire en ik op tijd en dat is geen vorm van etiquette, ook al kan etiquette
mij niet veel schelen. Gelukkige hebben we met serge en Babette niet hier
afgesproken. Serge zou toch alleen maar doen alsof hij een normale burger is,
terwijl dat het helemaal niet zo is. Hij zal doen alsof hij het liefst tussen
het gewone volk is en niet tussen het volk waar we straks naar toe zullen gaan.
Ik ben blij dat ik samen met mijn
slimme Claire nog even hier kan zitten en ontspannen. Ons opmaken heeft al
genoeg stress mee gebracht en naar straks kijk ik ook niet echt uit. Hoe zal ik
er uit zien? Waarschijnlijk zal Serge denken dat ik het een zeer belangrijk etentje vind want
ik ben geschoren. Maar als ik dit niet had gedaan dan zag ik er uit alsof ik te
lui was. Het zelfde probleem heeft Claire telkens als ze haar oorbellen moet
kiezen. Hoe groter de oorbellen, hoe beter geschoren. Ik ben dus blij dat het drukke
café ons even ontspanning bied tussen 2 stress momenten heen.
Daar gaat de ontspanning. Claire zegt dat ze Michel, onze zoon, de laatste tijd vreemd vind doen. Ik weet niet
hoe ik moet reageren en probeer niet naar haar te kijken. Mijn blik zou verraden
dat ik meer weet en dan zal ik niet meer kunnen zwijgen over dat ene filmpje.
Ik ben gestrest, dat korte moment van ontspanning is weg.
