Ik heb de verleiding weer eens niet kunnen weerstaan om over te gaan tot de aanschaf van een dieetboek! Aanleiding was een aanblik in een winkelruit waarbij ik er van overtuigd was dat het om een ander ging totdat ik mij realiseerde dat ik de enige was die daar liep.
"Oeps, die ruit vertekent wel heel erg". Mijn t-shirt zat toch niet zo strak? Loopt daar echt mijn buik 1 meter voor me uit? Tijd voor actie! Eigenlijk heb ik alle dieten al eens uitgeprobeerd van slank 1 2 3 tot me de hele dag in een roes bevinden met het sherry dieet. Leer mij lijnen. dr. Frank check, 17 dagen dieet check, Sonja Bakker check. Atkins, Montignac (zelf redelijk jong overleden), Weight Watchers (online dan wel, ik zie het en public wegen van mezelf niet zo ziiten) ik ken ze allemaal, toch herken ik ze in die ruit niet terug.....
Ok, het ligt vast niet aan mijn eten maar aan mijn brein. Dus we gaan over tot de aanschaf van een boek over "het hongerige brein". Makkelijk leesbaar, goed geschreven dat is de oplossing. Wat wenst mijn brein?
Er volgt een verhaal over wanneer je eet, je moet jezelf daarvan bewust maken. Ik vul braaf de tabellen in maar merk dat ik gezellig ondertussen alweer een zakje winegums heb leeggegeten. Was dat nu uit verdriet? verveling? gezelligheid? een slechte jeugd? (Heb ik trouwens niet gehad) Ik heb kennelijk nog een hoop zelfanalyse te verrichten want ik kom er niet uit. Of jawel, ik vind het gewoon zo lekker, ik zou het liefste een hele hand in mijn mond willen proppen om ze allemaal tegelijk te kunnen verorberen. En dan heb ik het nog niet over engelse drop, mjammie.
Maar alle gekheid op een stokje ik ga vandaag verder lezen in het boek en probeer me opnieuw van alle geneugten des levens te ontdoen. Of het gaat lukken? We zullen zien.
Binnenkort zal ik mijn mening over het nieuwe boek geven en of het geholpen heeft.
