ons verblijf in Indonesië http://www.ekawisataii.com
05-11-2008
onder zoek om een zaak te starten in Indonesie
hallo allemaal
onze website: www.ekawisataii.com
Toen Johan terug aankwam in Belgie was hij dolenthousiast,vooral over de boot,maar ook de mensen daar,de omgeving ja eigenlijk alles daar Hij was iets minder blij met het weer in Belgie!Hij was met het vliegtuig in Parijs geland en moest met de trein terug naar Gent komen. Ergens onderweg een slechte aansluiting gehad en 1u op het perron moeten wachten.het was avond ,donkere avond in november en was best wel koud.Hij was gelukkig goed aangekleed maar als je van een gemiddelde temperatuur van 28° tot 30° komt in toen die avond ik denk -2°c ja dat was bibberen!! Maar goed na enkele dagen ben je wel weer aangepast en vanbinnen in hem zat nog de warmte van Bali en als ik hem hoorde vertellen dan zag je hem stralen Veel tijd om te bibberen had hij trouwens toch niet want nu werd het echt serieus,als we die boot wilden moesten we goed uitzoeken wat je zoal moet doen om iets te beginnen in Bali,je weet wel de wetgeving bestuderen en dergelijke Voor johan vertrokken was hadden we wel al contact opgenomen met de Indonesische ambassade in Brussel ,we hadden via mail wel al wat vragen gesteld en ook telefonisch Maar net de week dat Johan terug was kregen we een uitnodiging voor een lunch georganiseerd in Brussel door de ambassade.Het was gericht naar investeerders in Indonesie en er waren mensen van Jakarta aanwezig die dan een voorstelling gaven ivm de Indonesische wetgeving en achteraf kon je vragen stellen .Wel dat was leuk,dus wij richting Brussel natuurlijk,want vragen ja die hadden we genoeg. Het was echt super die dag ,het viel me eigenlijk meteen op dat iedereen heel vriendelijk was Het was ook leuk want je leert natuurlijk ook andere mensen kennen die ofwel al jaren een zaak hebben in Indonesie of zoals ons plannen hadden om iets te starten. Dus die dag werd er veel gepraat en informatie uitgewisseld,het eten was lekker maar was niet Indonesisch(jammer)en natuurlijk visitekaartjes uitgewisseld .We gingen naar huis met heleboel informatie en een hoop brochurers over de wetgeving. Ok Johan kon beginnen studeren ,ja voor mij kwam in het kapsalon drukke tijd aan met de feestdagen,dus was het vooral hij die daar mee bezig was.Studeren,studeren ,studeren en dan 's avonds stelde hij mij op de hoogte van wat hij allemaal geleerd had.Ja voor mij wel een stuk eenvoudiger natuurlijk! Nu we al iets meer wisten hadden we natuurlijk nog een ander probleem. Ik was nog nooit in Indonesie geweest!Zou ik het daar wel leuk vinden ? De verhalen van Johan waren super maar ja hij vond het toch belangrijk dat ik ook eens een bezoek bracht voor ik besliste om te kiezen voor Bali Dus keken we uit naar een datum om samen Bali te bezoeken.Ja na de feestdagen eens lekker mooi weer opzoeken leek mij wel ok Het werd eind januari en het was best wel spannend,toch anders dan een gewone vakantie,het was gewoon gaan kijken naar je nieuwe thuis! We hadden een vlucht naar Jakarta ,zo konden we daar ook eens rondkijken en van daaruit wilden we ook in Yogjakarta een bezoek brengen aan Borobudur en Prambanan. Ok nu volgt mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe thuis Indonesie! We kwamen dus aan na ja toch wel lange vlucht in Jakarta,het was zaterdagavond in Jakarta,het was al donker . Nu dit viel mee want als je uit het vliegtuig stapt voel je meteen de warmte en in Belgie was het behoorlijk koud We komen uit de luchthaven en het leek wel of gans Jakarta mij stond op te wachten om mij naar een hotelletje te voeren Of ze wilden mij parfum verkopen,of wel iets anders.Ja dan kom je een beetje slaperig uit het vliegtuig en dan was ik toch een beetje geschrokken,Johan bleef heel kalm en vond het best grappig.We raakten aan de praat met Nederlands koppeltje en vertelden onze plannen. Zij waren enkel op vakantie maar bij de terugvlucht zagen we elkaar terug en toen was de vakantie anders gelopen en mogelijk kochten ze hier een stukje land en worden we misschien ooit nog buren,maar dat komt dan later nog in ons verhaal. Nu staan we in Jakarta,we hebben nog geen hotel dus Johan regelt vervoer,vriendelijke man wil ons wel naar hotelletje brengen,we spreken goede prijs af en we zijn op weg.Jammer dat het donker is want ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe het er hier uitziet. We praten beetje met de chauffeur en we zeggen hem dat we morgen graag met de trein willen doorreizen om zoveel mogelijk te zien Hij kijkt verwonderd en vraagt of we al met de trein gereisd hebben hier ,neen ,dus de man lacht en vind dit niet zo'n goed idee Hij vond vliegen toch handiger voor ons en zou ons wel naar een lokaal reisburo brengen waar de vluchten "cheap "waren Ok we kunnen wel gaan kijken en beslissen dan wel wat te doen,ook geld wisselen wist hij wel een goede plek Dus alles voor dezelfde prijs ging hij ons brengen waar we moesten zijn ,en toen begonnen we meer licht te zien ,weg van de luchthaven,reden we meer en meer de grote stad binnen.Jakarta by night om nooit te vergeten,druk ,druk druk,grote wegen vol verkeer ,auto's ,brommers,van alles en nog wa.Af en toe wist de goede man het verkeer wat te ontwijken door kleine straatjes in te slaan!Fantastisch zul je denken om niet tussen die drukte te zitten,ik weet het zo nog niet wat ik op dit moment het leukste vond?Het grote drukke verkeer waar je af en toe je ogen dichtknijpt omdat er een brommer voor de auto ,ja precies springt,of de chauffeur die de weg afrijd en precies op een soort voetpad volle gas verder rijdt.Maar die kleine straatjes vond ik ook maar niks,mensen allemaal op straat,donkere straatjes,allemaal kijken aan je venstertje met die donkere ogen Amaai,waar was ik terecht gekomen??Ik was natuurlijk wel wat moe van de vlucht en in plaats van naar een hotelletje gebracht te worden hebben we zo minstens 3 u met de auto door Jakarta gereden.Johan zag mij bleker en bleker worden en vroeg heel enthousiast en vind je het hier leuk????Ik zei heel stilletjes jaja maar dacht bij mezelf : moet ik hier komen wonen????? (en ik zag dat natuurlijk dus vroeg en vroeg maar opnieuw hoe ze het vond) Maar de chauffeur bleef lachen en praten en vond dit eigenlijk allemaal heel normaal,ja hij was hier ook geboren Na lange rit dan toch geld gewisseld,en vliegtuigticketten geboekt en we waren in klein hotelletje ,de goede man ging ons 's anderendaags terugbrengen naar de luchthaven,ja eigenlijk was het paar uur later,want het was ondertussen al nacht. Nu hadden we nog honger.OK geen probleem hij wist wel iets in de buurt,hij had natuurlijk ook nog niet gegeten Lekker gezellig samen iets eten ,leuk restaurantje??? jaja langs de weg terrasje,verkeer vliegt voorbij maar geen probleem ik heb honger en ik zal eten Mmmmmmm,lekkere vis ,je mag kiezen welke??? Hij ligt uitgestald in plastiek pot met beetje ijs bij ,overal vliegen en katten die wachten op een beetje restjes,lekker pintje erbij ,wel warm maar geen probleem hebben nog klomp ijs waar ze stuk afbreken en hup in mijn glas Ja ik denk bij mezelf als ik ziek moet worden van het eten of ijs ja dan is dit wel het moment,hygiene is hier ver te zoeken,dit is mijn eerste avond ik wil niet ziek worden,maar ik durf de man ook niet te beledigen en eet gezellig met hem mee. Nu het was echt lekker en best gezellig en spotgoedkoop. Ik ben helemaal niet ziek geweest !!!!!!! En dan vlug paar uurtjes slapen en terug naar de luchthaven voor vertrek naar Yogjakarta Ja mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe thuis was beetje verwarrend maar ik moest natuurlijk niet in Jakarta gaan wonen En Bali is natuurlijk weer een ander eiland dus ik was heel benieuwd om daar zo snel mogelijk te zijn ! Johan vond best wel grappig denk ik om mijn reacties soms te zien maar vroeg wel regelmatig of ik het leuk vond en of alles ok was?
Dus toen kwamen we aan in de morgen in Yogjakarta.Dit viel goed mee,het was er een stuk rustiger dan in Jakarta ,we vonden snel een driver en vertrokken meteen richting Borubudur.Dit was mooi!!!!Ongelooflijk hoe mensen zoiets kunnen bouwen.Echt prachtig,er waren een heleboel trappen en we dachten eerst amai,ja met die warmte en veel hadden we niet geslapen moeten we daarop?Maar hup we begonnen eraan en ja gelukkig maar want het is echt heel mooi en het uitzicht ja dat kan je van beneden niet zien natuurlijk.Het was ook niet te druk alleen wat kinderen die schoolbezoek hadden denk ik en die vonden het fantastisch om met ons op de foto te gaan.En daarna giechelen natuurlijk.Onze driver bracht ons daarna richting Prambanan en onderweg wist hij ons nog heel wat te vertellen ,ja hij sprak ook goed engels.Nu Prambanan was al even mooi en ik voelde me al eerlijk gezegd al wat rustiger dan in Jakarta.Na ons bezoeken bracht hij ons naar knus hotelletje dicht bij de luchthaven want we gingen al heel snel door naar onze echte bestemming BALI .We zijn als een blok in slaap gevallen en roomservice besteld.Nu dat was geen champagne en kaviaar maar lekkere indonesische noedels mmmmmmmmmmmm lekker. En toen was het zover ,het vliegtuig op naar Bali!Ik was heel benieuwd naar mijn nieuwe thuis en Johan die zat al helemaal te popelen om terug naar "onze boot te gaan".Ja nog niet van ons maar in zijn hart wel al. Daar waren we dan ,het vliegtuig land en we keken naar elkaar en johan zei: "we zijn thuis zoetje" Het voelde ook wel zo aan .Het was terug avond en dat was jammer want ik was natuurlijk heel benieuwd. We gingen naar het hotelletje waar Johan in november ook al geweest was en we hadden zelfs dezelfde kamer ,dit vond ik leuk.
Na onze eerste nacht in Bali was ik heel benieuwd om op verkenning te gaan bij daglicht.Er was een zwembadje in ons hotel maar Johan vroeg of ik zin had om voor ons ontbijt een wandelingetje te maken naar het strand die vlakbij was en daar lekker te zwemmen in de zee?
Ja natuurlijk vond ik dat leuk en zogezegd zo gedaan. . Een dag kan toch niet mooier beginnen dan met een korte strandwandeling en een duik in de zee?Daarna lekker ontbijten.
Tijdens ons ontbijt kregen we telefoon van een contactpersoon voor de aankoop van de boot en binnen het uur zat hij bij ons in het hotel.Ja de boot lag niet in Bali maar op het eilandje ertegenover en we wilden uiteraard zo snel mogelijk ernaartoe.Het was uiteindelijk daarvoor dat we hier nu samen waren. Hij had al grote plannen gemaakt want er was een grote ceremonie in Nusa Lembonghan en hij wou ons daar graag mee naartoe nemen,zijn familie was daar ook en dan konden we meteen met iedereen kennis maken en natuurlijk konden we dan ook naar onze EkawisataII gaan kijken .Dus een paar uur later hadden we alles al weer ingepakt en zaten we al op een speedboot richting Nusa Lembonghan. Waaaaww was het eerste dat bij mij opkwam als we het eilandje naderden .Dit ziet er echt paradijselijk uit.En dit is het ook,weg van alle drukte en ja mijn aankomst en eerste dagen waren al vrij hectisch geweest,je voelt bij je aankomst op dit kleine eilandje meteen die heerlijke rust.En op dit stukje paradijs lag dan ook nog onze boot.Ik was reuzebenieuwd en Johan denk ik nog meer want hij had haar dan wel al gezien maar wist niet wat ik er zou van vinden .
We wilden er natuurlijk wel zo snel mogelijk naartoe maar die man had wel een groot programma voor ons gemaakt.We konden hem natuurlijk niet teleurstellen en hielden ons mooi aan zijn programma maar binnenin zaten we te popelen om onze boot te gaan bekijken .Nu we konden natuurlijk wel al alleen gaan maar toen kenden we onze weg nog niet op het eiland en ja die kleine wegen tussen al dat groen die lijken echt wel allemaal op elkaar. Nu veel tijd was er ook niet want of we moesten bij hem op bezoek of hij nam ons mee naar allerlei dingen op het eiland en iedereen kent iedereen daar, dus werden we constant voorgesteld en iedereen wilde natuurlijk ook een praatje maken want daar hebben of maken de mensen hier nog tijd voor!
De ceremonie was ook wel een belevenis die we nooit meer zullen vergeten .s Morgens heel vroeg kwamen ze ons ophalen en hadden ze traditionele kleren voor ons meegebracht zodat we niet alleen konden kijken in de tempel naar de ceremonie maar echt mochten deelnemen .We waren zowat de enige blanke die daar tussen allemaal indonesiers in volledig kostuum zaten en iedereen vond het fantastisch.Ja dit was een apart gevoel dat je eigenlijk moeilijk kan beschrijven .Mogen deelnemen aan hun gebeden en offeringen was eigenlijk een hele eer en voor hen ook leuk want iedereen stond klaar om ons te tonen wat we hoorden te doen .Het was een aparte belevenis want je voelt de rust tijdens zon ceremonie echt tot jou komen ,ongelooflijk want de tempel zit echt vol,volwassenen,jongeren en kleine kinderen allemaal met die prachtige kleren .Een groot geroezemoes en de priester rinkelt met het belletje ,ceremonie begint,en iedereen is muisstil.Zo bezoeken ze verschillende tempels en telkens weer hetzelfde ritueel.Het werd natuurlijk steeds warmer en iedereen was heel blij dat we al een paar tempels hadden meegedaan en vonden het best ok dat we nu een beetje rust namen .
We gingen ons beetje opfrissen maar wat natuurlijk nog beter was ,we hadden nu een brommertje.Nu dit was handig want later op die dag hadden we afgesproken om naar de boot te gaan kijken . We hadden 2 keuzes of we gingen een beetje rusten of we gingen zelf al op zoek naar de plaats waar de boot lag??? Ja natuurlijk rusten konden we later wel dus hup de brommer op en Johan kon zich wel nog wat herinneren waar we naartoe moesten.Klein beetje zoeken en daar waren we dan .In de mangrove waar hij haar voor het eerst zag! We gingen stiekem een kijkje nemen en toen ik naar Johan keek zag ik hem glunderen.Hij vond haar nog altijd even mooi als de eerste keer .Ik was ook wel onder de indruk maar hem zo happy zien was ik op dit moment meer van aangedaan .We konden nog niet aan boord gaan want we hadden straks pas afgesproken met de eigenaar en een klein beetje geduld had ik nog wel.Het was wel leuk om al eens op voorhand te gaan kijken want je kan natuurlijk je enthousiasme niet te fel tonen als je van plan bent om te kopen of de prijs vliegt de hoogte in.Dus een paar uur later reden we dan allemaal samen richting mangrove en gingen we aan boord van de EKA WISATA II .Oh ja ik vond het wel leuk maar probeerde zo koel mogelijk te doen.Maar in werkelijkheid vond ik het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel tof en ja ik begreep nu wel waarom Johan zo glunderde !! Maar we bleven beiden heel kalm en ja we hadden wel interesse maar binnenin hadden we zoiets van YES dit is ze!!!! Ok allemaal heel goed maar je koopt geen boot als je er niet mee op zee geweest bent.Dus ja we willen wel eens varen.Zo afgesproken vertrekken we na een paar dagen met onze boot voor een paar dagen op zee. .;
Tot nu toe was Bali voor mij al goed meegevallen maar rondvaren geeft je toch weer een ander gevoel.Ik kan het moeilijk omschrijven maar op zee komt er steeds een soort rust over mij die je niet op het land vind.Althans dat is mijn ervaring op het water.Ik her inner me nog heel goed toen Johan me de eerste keer meenam op zee om te zeilen .Het was op een zondagmorgen ergens in September en het was heel mooi weer.Ik was wel wat zenuwachtig want ik ging heel graag zwemmen in zee en zat graag in het water maar op het water was ik helemaal niet gewoon .En je hoort dan de gekste verhalen over zeeziek worden en ja ik had wel wat kriebels.Maar het was een prachtige ervaring.Eenmaal we de haven buiten waren en we zo op volle zee zeilden ,alleen het geluid van de golven en weg van alle drukte . Ik weet nog dat ik toen dacht : zo mag voor mij iedere dag beginnen.
Dus ik was er helemaal klaar voor ,een tripje met onze toekomstige boot !
Het weer moet je je hier geen zorgen om maken ,wel wat anders als je in Belgie op zee gaat.Soms waren we zodanig aangekleed ,dikke pull,zeilpak ,laarzen,ja het kan soms koud zijn en als het begint te regenen dan ben je beter goed aangekleed .Als je dan naar het toilet moet,ik kan je verzekeren ,ik weet plezantere dingen.Pas op het heeft ook zn charmes hoor .
Maar hier kon ik lekker in bikini op de boot.Het was ook een eerste kennismaking met de crew.Spannend voor hen en voor ons.Ze waren er niet allemaal maar de kapitein Wayan was heel vriendelijk en spreekt heel goed engels .Hij kon het heel goed vinden met Johan en vond het leuk dat hij zoveel over boten en varen wist.Dus die 2 hadden elkaar gevonden en praatten over alles wat met de boot en de zee te maken had. Dit was goed want zo kregen we heel veel informatie.Je voelde echt aan Wayan dat hij een passie had voor de zee en ja natuurlijk ook voor de Eka WisataII .Onze kok Made was ook van de partij en dit was leuk want zo konden we eens proeven van zijn kookkunsten en moesten we niet zelf ons potje klaar maken.
Mmmmmmmmmmmm het was echt lekker,wel wat veel maar ik heb toch mijn best gedaan om bijna alles op te eten.Hij kwam met 2 bordjes satés af ik dacht dat we dit samen met de crew gingen eten ,maar nee het was 1bordje voor mij en eentje voor Johan.Daarbij nog lekkere groentjes en rijst .Ze hadden de satés klaargemaakt op een bbq achteraan op de boot.
Het was echt genieten en het was wel veel maar ik gebruikte als excuus dat ik zoveel gegeten had dan maar:ja ik kan de kok toch niet teleurstellen of hij denkt nog dat we het niet lekker vinden.Mooi excuus toch???
Het zicht van de natuur, de prachtige eilanden die je te zien krijgt vanop de zee is naar mijn gevoel nog mooier dan van op het land.
s Avonds lagen we voor anker voor Lembonghan en aangezien de crew daar ook woont ,gingen ze na het eten aan land met de dingy.Ja ze wilden waarschijnlijk bezoekje brengen aan hun gezin,Ze vroegen of we zin hadden om aan land te gaan of we liever op de boot bleven?
We waren voldaan van het eten en bleven toch liever op de boot ,lekker rustig.
Dus zij vertrokken met de dingy ,en daar zaten we toen.
Voor anker ,net voor het eiland,alleen met zn tweetjes op onze boot.Dit was genieten!!!
Nu voor ons was het eigenlijk al een beetje beslist toen ,dit werd onze boot.
De crew was vriendelijk en zeer behulpzaam,de boot was ok en we hadden vollop genoten!
Maar ja we waren hier natuurlijk niet alleen om te genieten.Dus eenmaal terug in Bali tijd om zakelijke aspecten door te nemen.Papieren,nog meer informatie;nog meer papieren en nog veel meer.
We hadden een afspraak met een advocate om ons op weg te zetten en waar we met al onze vragen terecht konden.Je koopt natuurlijk niet zomaar een boot en begint niet zomaar een firma aan de andere kant van de wereld.
Zo no time for pleasure maar nu we beslist hadden om er volledig voor te gaan moesten we zorgen dat we in de tijd dat we hier waren zoveel mogelijk geregeld hadden.
Ja het was best wel spannend en onze advocate Issey en haar team uiteraard begeleidde ons heel goed en stond altijd klaar als we nog vragen hadden.
Indien er mensen zijn die ons verhaal lezen en zelf ook interesse of plannen hebben om naar Indonesie te komen en hier een zaak op te starten maar daarbij nog heel wat vragen hebben ,wel aarzel dan niet om ons te contacteren .We zullen je graag helpen waar we kunnen en je vragen beantwoorden. Ik ga hier uiteraard niet alle details van onze opstart beschrijven want ik kan me voorstellen dat dit voor de mensen die dit enkel lezen om te zien hoe we het hier stellen absoluut niet boeiend is .Maar als je vragen hebt zullen we onze uiterste best doen om die te beantwoorden
Op het einde van ons verblijf hadden we afgesproken om terug naar Nusa Lembonghan te gaan en de definitieve deal te sluiten met de vorige eigenaar .We hadden ondertussen een frans koppeltje leren kennen en die man bleek heel veel kennis te hebben van motoren en dergelijke voor de boot .Zo vriendelijk als hij was vroeg hij of hij de motoren van de boot eens mocht checken? Ja dit was voor ons geen probleem .We hadden via onze advocate ook marine experts die de boot nog eens wilden checken maar nooit geen kennis teveel nietwaar?
Het was behoorlijk spannend die dag ,ja we hadden eigenlijk al beslist ,deze boot wordt de onze maar zoals het hier hoort moet je dan onderhandelen ter plaatse over de prijs.Er was nog een controle van de boot,door ons ,door onze vrienden,door de marine experts ja ge kent da wel en er werd natuurlijk heel wat over en weer gediscuteerd dan vooral over de prijs. Maar ja dat hoort hier zo ,ze houden ervan om te onderhandelen en dat is best wel grappig.Ok het was zover de deal was rond.De EKA WISATAII was van ons ,alé ja toch al voor een stukje, maar het voelde wel zo aan .Iedereen was blij ,de crew,de vorige eigenaar ,onze vrienden hier,de advocaten,maar vooral WIJ!!!
Veel tijd om te feesten hadden we niet want we moesten al snel weer de speedboot nemen naar Bali.We vertrokken immers terug naar Belgie en moesten ook nog terug naar Jakarta voor onze terugvlucht.
We beslisten dat Johan terug kwam in april om verder dingen te regelen en dat de definitieve overdracht dan zou gebeuren eind juni en we dan hier samen terug zouden zijn!!en blijven
Ja dit was natuurlijk prachtig maar ook heel spannend
Je bent natuurlijk wel heel blij maar je weet ook dat je als je straks weer thuis komt je heel wat mensen ongelukkig maakt met je beslissing.Dit was echt een heel raar gevoel.
Het was heel moeilijk want je bent heel enthousiast.Het is uiteindelijk een beslissing dat we met zn beiden genomen hebben en je waar je ook volledig achterstaat maar aan de andere kant .
Ja is het niet leuk om andere mensen verdrietig te maken .Maar ja op zon moment heb je 2keuzes :of je geeft je eigen droom op en iedereen is gelukkig????
Of je gaat ervoor!!!
Ik herinner me onze laatste avond in Bali nog heel goed.Voor we naar de luchthaven gingen zaten we op een terrasje en ja we zaten natuurlijk nog na te glunderen.Er zat een nederlands koppeltje naast ons.Het waren zeer lieve mensen en we geraakten aan de praat met elkaar.
Ze kwamen al jaren naar Indonesie in de winter ,mevrouw kwam uit Nederland en meneer was Indonesier maar woonde al sinds zijn jeugd in Nederland.Ze hadden daardoor ook een speciale band met Bali.We vertelden onze plannen en toen begrepen ze waarom we zo glunderden .En toen vertelde ik haar dat ik heel blij was maar toch niet goed wist hoe ik dit straks aan mn familie en vrienden moest gaan vertellen.Toen zei ze me heel eerlijk:Wel kindje als je mijn dochter was ik zou het niet leuk vinden maar het enthousiasme waarmee je daarnet jullie plannen en jullie toekomst hier vertelde was zo mooi.Ik vind het prachtig dat jullie dat samen kunnen doen .Probeer het zo aan hen te vertellen en het zal misschien moeilijk voor ze zijn maar jouw enthousiasme gaat ze zeker en vast ook blij maken.Ik vergeet die woorden van die lieve dame nooit meer want dit was wat ik op dit moment nodig had.Ze gaf me daardoor zoveel moed .
En dan terug naar Jakarta,het was niet zo hectisch als bij onze aankomst .Het was wel weer nacht (ik heb nu ondertussen wel al eens Jakarta overdag gezien) naar hotelletje en s anderendaags vliegtuig terug naar Belgie
Het was vrij koud bij onze aankomst en ik had in Bali tegen Johan gezegd dat ik wel mijn dikke trui wou aandoen maar schoenen oh nee dat zag ik niet zitten.Na 3 weken alleen maar teen slippers zag ik daar echt wel tegenop .Maar ik was toch blij dat hij mij overtuigd had om toch maar schoenen en kousen aan te doen .Want zo s morgensvroeg in februari in Belgie op teen slippers met blote tenen aankomen ?Bbrrrr ik mag er niet aan denken.
En toen moest het allemaal gaan gebeuren,we waren terug maar niet voor lang.
En er moest natuurlijk nog heel wat geregeld worden.
Die lieve vrouw in Bali ,de laatste avond op het terras , had mij wel veel moed gegeven maar ik kan je verzekeren dat het toch niet makkelijk was.Er zijn zeker traantjes gevloeid.Maar dit ga ik hier niet allemaal beschrijven of ik zit hier meer te janken dan ik kan verder schrijven aan ons verhaal.Pas op het is niet zo dat ik alleen maar verdrietig was toen want ik was nog altijd even enthousiast over ons project dan toen ik in Bali was maar dat gevoel van enerzijds blijdschap dat we eindelijk onze droom konden waarmaken en anderzijds het verdriet , dit is hartverscheurend en heel raar gevoel.Ik apprecieer wel dat iedereen toch blij voor ons was en ondanks ze van binnenin verdriet hadden om ons te laten gaan zich steeds zo sterk hielden bij ons! Ja afscheid nemen is nooit mijn sterkste geweest .
Natuurlijk moest er nog van alles geregeld worden en iedereen wil ook nog een keer asperse om van alles te doen .
Dus druk druk druk en zo werd het natuurlijk al weer snel april en kwam Johan al weer terug naar Bali om dingen verder te regelen.
Gelukkig bestaat nu internet en hadden we via mail ook nog veel contact met Bali. Moest je alles per post moeten doen dan waren we hier nog niet met alles rond denk ik.
Maar het was toch makkelijk om hier zelf weer te zijn .Nu was wel geen vakantie natuurlijk want de dagen waren goed gevuld met allerlei afspraken
Met de crew,papierwerk,nog eens papierwerk,werkvergunningen,verblijfsvergunningen enz..
Alles verliep goed en zo kwamen we weer een stapje dichter bij ons vertrek
Ik was wel blij dat Johan terug was want ik was in Belgie nog steeds van iedereen beetje afscheid aan het nemen en vond dit alleen toch niet zo leuk.
Gelukkig wilde iedereen wel nog iets leuk doen samen en dat was wel tof.De tijd vloog dan ook voorbij.
In mei hebben we ook nog een afscheidsfeestje gegeven voor onze familie en vrienden.
Ja traantjes zijn er toen ook wel aan te pas gekomen maar er was vooral veel plezier en gelach en gepraat en veel volk.Eigenlijk een beetje hectisch zoveel volk maar ik of wij vonden het super dat zoveel mensen nog even goeiedag kwamen zeggen. www.ekawisataii.com
Er moest natuurlijk nog heel wat geregeld worden .Afscheid nemen is één ding alhoewel ik afscheid nooit het juiste woord gevonden heb .Voor mij is het meer een beetje tot ziens want ja je bent natuurlijk niet van de aardbol verdwenen.We kunnen elkaar nog zoveel terug zien ,of hier in Bali of in Belgie op bezoek?
Ons huisje moest nog leeg gemaakt worden en waar moesten we in godsnaam met al die spullen naartoe?
We waren niet van plan om iets mee te nemen behalve dan onze zomerkleren
Onze lieve tante heeft toen alles op het internet gezet wat toch heel wat tijd in beslag neemt en we zijn haar daar heel dankbaar voor.Zo werd het een na het ander bij ons opgehaald .
Spulletjes ophalen en wegdoen vond ik niet zo erg want ja het was een start van een nieuw leven en ik ben niet zo gehecht aan materialistische zaken ,wij alle twee niet dus dat komt goed uit.
Maar we hebben ook nog zon klein lief schattig hondje ons BOLLEKE
Dit was wel iets anders,we konden haar natuurlijk zomaar meebrengen zul je misschien denken? Nu dat kan maar is toch niet zo eenvoudig.Er komen heel wat papieren aan te pas ik denk nog meer dan voor onszelf. Het ene moet je hier regelen het andere dan weer in Belgie.Dus we besloten om ze voorlopig nog even in Belgie te laten en ze later op te halen als alle papieren zeker inorde waren en ze mij konden garanderen dat ik mijn Bolleke hier mee kon brengen.We zijn nu ondertussen een paar maanden verder en ons Bollie is nog steeds niet hier. Papierwerk lukt hier wel maar er blijft natuurlijk altijd de quarantaine.Ocharme t beestje zo in afzondering ,ik mag er nie aan denken.Er zijn natuurlijk zoveel beestjes die dit moeten doen maar mensen die ons bolleke kennen weten dat dit verschrikkelijk voor haar moet zijn.
Ze is zo lief en aanhankelijk en zo sociaal .Ze woont nu bij mijn ouders en word daar nog meer in de watten gelegd,als ze nu in quarantaine moet gaan dat overleefd dat beestje nooit.
Het was zeker niet leuk om ze achter te laten maar ik weet dat ze goed verzorgd wordt en zeker rotverwend.Af en toe verhuisd ze eens naar onze beide ouders en ze komt daar niks tekort.Is leuk voor haar maar zeker ook voor ons en ik denk dat ik haar soms meer mis dan zij mij.Ja ze leeft nu als een echt prinsesje daar en ik ben er wel blij om hoor.Als ik zie hoe de hondjes hier soms leven of beter overleven dat is wel iets anders.Misschien wel goed voor mij om hier te komen wonen want ik zou vroeger elke hond die ik op straat zag meegenomen hebben naar huis maar als ik dat hier zou doen ,ja dan kon ik beter zelf op straat gaan wonen!
Ik vertel hier iedereen wel over ons bolleke en ze is hier al goed gekend.Maar voor velen hier is een hond meer iets van mmmm makan makan (eten,eten)
Ja het is een andere wereld dat kan je ze niet kwalijk nemen.Maar mijn bolleke gaan ze niet opeten.Ik wil hier heel veel doen om me aan te passen maar hond eten als grote hondenvriend dat zie ik echt niet zitten.
Er zijn hier trouwens genoeg andere lekkere dingen om te eten !!
Maar hierbij wil ik toch mijn ouders en iedereen die zo goed voor ons bollie zorgt bedanken!!!!
En toen was het zover ons laatste weekend en laatste dagen in Belgie.
Op het afscheidsfeestje hadden we al veel mensen voor het laatst gezien maar je dichtste familieleden wil je ook die laatste dagen nog zien natuurlijk.
Het was wel leuk en gezellig ,nog eens lekker samen eten en natuurlijk nog zoveel mogelijk willen vertellen aan elkaar.
En ja de traantjes natuurlijk die horen daar ook bij
Ik weet nog dat mijn nichtje Sara tegen me zei:niet wenen hé tante Kathy terwijl de traantjes zelf over haar wangetjes liepen.Dit was grappig en triestig tegelijk
Dit zijn zo van die momenten die je niet meer vergeet
En dan hup het vliegtuig op op weg naar je nieuwe thuis!!!!!
