‘E., je ne t’aime plus. Je t’ai aimé pour ce que je pensais que tu étais, pour ce que je pensais que tu resterais.’

Dit vind ik persoonlijk een prachtige quote uit ‘Cargo Vie’. Zo simpel, maar toch zo’n spel van taal en woorden.  En ook zo waar, en ergens herkenbaar voor iedereen: iedereen heeft zich wel eens vergist  in een persoon, iedereen heeft wel eens iemand verloren waarvan hij hield. De schrijver laat ook open of de persoon zelf nu veranderd is, of dat hij zich had vergist in deze persoon. En dat is het mooie eraan: hij beschuldigt niemand, hoewel je voelt dat hij ergens een diep verdriet koestert om dit verlies.

18-05-2013, 00:00 geschreven door Jane