Afgelopen vrijdag 20/6 mocht Vince reeds zijn '3 maanden'-verjaardag vieren. Dit betekent dat mijn bevallingsrust er bijna op zit: volgende week ga ik terug aan de slag. Tzal varen mijn kleine prinsje niet meer continu bij mij te hebben, maar anderzijds kijk ik er ook wel naar uit om terug aan de slag te gaan en conversaties te hebben die iets dieper gaan dan 'agoegaga' en 'aboe'. :o)
Ik kan met volle fascinatie zitten kijken naar ons kapoentje: waar hij een tweetal weken maar net zijn handjes had ontdekt en pas begon te grijpen naar voorwerpen die binnen handbereik waren, zit hij ondertussen al stilaan te oefenen om te grijpen naar voorwerpen (meestal knuffeldiertjes) die wat verderaf zijn. In de meeste gevallen lukt dit hem nog niet, en dan reageert hij ofwel door een beetje boos te zitten morren, ofwel door tegen het voorwerp te beginnen b(r)abbelen, alsof hij wil zeggen "hey, kom es wat dichter!". Dat babbelen doet hij momenteel trouwens quasi de ganse tijd door. Hij vindt het heerlijk om zijn wakkere uurtjes te vullen met het oefenen van zijn stembanden en het zoeken van interactie. Dit laatste doet hij met het 'woordje' abwoeoeoehh, oftewel zijn versie van 'hallo'. De geluidjes/woordjes die hij produceert zijn soms echt hilarisch en eigenlijk echt wel elke keer supercute.. Heel fascinerend hoe zo'n kleine wezentje in staat is om vanalles te leren, dag na dag..
Tijdens onze drie maanden samen thuis, zijn Vince en ik eigenlijk al goed verwend geweest met goed weer. Hierdoor hebben we een zomerse, blije en guitige baby, die zich duidelijk goed voelt in zijn vel, en ook in zijn zomerse tenu.. kijk maar..:
We hadden het er al eerder over: nu het EK volop aan de gang is, proberen we (vooral de papa) onze kleine Vince ook volop in de stemming te krijgen. Zo zitten ze dan met z'n tweetjes od sofa naar de voetbal te kijken, en wanneer de Mannschaft scoort, is de papa dolenthousiast, en zit de Vince zich verbaasd (cf tut op foto) af te vragen wat er in hemelsnaam aan het gebeuren is..
Naast zijn zit-oefeningen od sofa (cf vorige bericht), proberen we Vince ook de nodige lichaamsbeweging te geven door hem regelmatig op zijn speelkussen te leggen. Hier heeft hij alle vrijheid om met armen en beentjes te zwaaien naar believen, al moet je je daar voorlopig ook niet al te veel bij voorstellen. Hij houdt het voorlopig bij het id lucht tillen van zijn voetjes/beentjes, zeer zeer zeer uitzonderlijk met het resultaat dat hij op zijn zij rolt. Maar doorrollen naar zijn buikje, dat is er voorlopig nog niet bij. Dat blijkt ook pas iets voor latere leeftijd (bron Kind en Gezin). Wanneer we hem zelf op zijn buikje neerleggen, laat hij meestal vrij snel merken dat dit niet zijn favoriete houding is. De keren dat hij het wel ok vindt (toch voor eventjes), drukt hij al mooi zijn rompje op dan kijkt hij zo eens naar ons met een blik van 'kijk eens, doe ik het goed zo?'. Best wel schattig!!
"De tijd gaat snel, gebruik hem wel.." Onvoorstelbaar hoe waar deze simpele spreuk is! Onze kleine spruit is ondertussen al 12 weken 'oud', en hij is al helemaal niet meer dat platte boeleke van de eerste dagen. Zalig om die evolutie gade te slaan!
Zo ontdekte hij recent zijn handjes én de besturingsknopjes van zijn handjes! Hierdoor kan hij ondertussen zijn knuffelbeertje vastnemen, maar voorlopig alleen nog maar wanneer het binnen handbereik is. Om echt naar iets toe te grijpen, daarvoor is het voorlopig nog wat vroeg. Maar 't is op zich al leuk om zien hoe hij zijn speeltjes zit vast te nemen en te bekijken, op te tillen en neer te leggen,... De wondere wereld van een kind..
Dankzij een schattig geschenk van papa's ex-collega's in Henkel Duitsland, is onze Vince nu ook in EK-modus: zijn sportschoenen zijn echt supercute en de papa is met Vince alvast begonnen met sofa-socker, kwestie van hem van jongs af aan voor te bereiden he! Little Vince seems to love it!
Vermits voetballen toch nog iets te vroeg blijkt, houden we ons ook bezig met zaken die wat meer zijn aangepast aan zijn leeftijdsniveau: leren zitten bijvoorbeeld. Hij is vrij sterk, en wanneer je'm vasthebt, voel je dat hij zijn rugje al zelf begint recht te houden. Dus oefenen we dit verder door hem rechtop in de zetel te zetten. Dit lukt al aardig, maar af en toe valt hij toch nog eens opzij, en dan is zijn verbaasde blik echt wel grappig om zien.
Afgelopen weekend gingen Vince, mama en papa op bezoek aan zee bij opie en omie. De zon was ons welgezind, zowel zaterdag als zondag, waardoor we behoorlijk hebben kunnen genieten van de zalige zeelucht. Vince toonde zich weer de voorbeeldige blije baby, zoals we hem kennen. 't Is echt wel een sociaal rakkerke! Ik denk dat we ons moeten voorbereiden op een uithuizige tiener, want nu reeds merken we dat hij het meest in zijn sas is als we op stap zijn.. Tja, hij heeft het niet van vreemden uiteraard :o)
Bovendien hebben we ondertussen de kaap van 2 maanden overschreden: afgelopen week was hij opnieuw 2x jarig: op dinsdag 20/5 werd hij 2 maanden oud, op donderdag 22/5 was hij welgeteld 9 weken.. Over verjaardagen gesproken: een dikke proficiat aan ons nichtje Jana: van harte gefeliciteerd met je 11e verjaardag! Tot zaterdag op je feestje!
Morgen (di 27/5) wordt Vince bij Kind & Gezin verwacht. Tijd om hem nog es te wegen & te meten! Vorige week deden we zelf een weging (zelf mét en zónder Vince od weegschaal) en toen kwamen we al op 6kg uit, ben dus benieuwd wat het wordt. Maar tzal morgen meer dan meten & wegen alleen zijn: tijd voor zijn eerste vaccinaties.. dat wordt wel effe slikken voor de mama.. Ik herinner me dat ik geen held was toen er moest geprikt worden in zijn handje voor de geelzucht-test, dus khou mijn hartje al vast voor morgen.. Stoere Vince daarentegen is zich nog van geen kwaad bewust en ligt alweer heerlijk te dutten hier naast mij in zijn relaxje :o))
Sinds de laatste update is er alweer veel gebeurd in het leven van kleine Vince: - op vrijdag 25/4 stelde de dokter spruw vast (gevolg: een week lang orale daktarin gel id mond na elke pappefles, bwakkes) - de weegschaal gaf op 29/4 al 5,3kg aan - de meetlat vertelde ons dat hij die dag al 57,5cm groot was - hij schakelde die dag om van gewone melk naar anti-refluxmelk - hij is vrijgevig geworden met lachjes, ze passeren regelmatig en dat is echt heerlijk om te zien! - hij kijkt volop rond zich heen, want hij kan zijn aandacht nu al heel goed richten en is dan ook geinteresseerd om alles zo goed mogelijk te zien
Ondertussen is hij zijn eerste reisje aan het maken, want we zitten met ons drietjes in het Zwarte Woud. We hebben een heerlijk hotelletje in Badenweiler, kortbij Freiburg. Vince bewijst nog maar eens dat hij een heel braaf babytje is: hij heeft nl wat last van harde stoelgang (reactie op anti-refluxmelk), maar ondanks dit ongemak is hij quasi de ganse dag rustig. Alleen 's avonds heeft hij zijn huilmoment, en dat maakt helaas dat we voorlopig nog geen rustig dinner gehad hebben.. Gelukkig is hij 's nachts wel superbraaf: hij laat al 6 á 7 uur tussen zijn voedingen, waardoor de mama al heel wat langer kan slapen en de andere hotelgasten ook hun normale rust kunnen hebben :o) Vermits hij nu dus al vrij goed doorslaapt, zitten we ondertussen op 5 voedingen/dag ipv 6, wat ook al wat meer flexibiliteit biedt overdag.
Tijdens ons reisje hebben we gisteren Freiburg ontdekt (heel leuk, beetje zoals Leuven, maar dan groter en toch gezelliger - met open riooltjes die eignlijk als kleine riviertjes door de stad vloeien - heel speciaal). Vandaag zitten we aan de Titisee, de komende dagen plannen we nog Baden Baden te bezoeken en enkele wandelingen in de buurt met onze Baby-Bjorn buidelzak (ah ja!), dat op en neer bewegen dicht bij papa of mama vindt hij precies aangenaam, want het duurt dan niet lang of hij valt in slaap..
Daarnaast genoten we ook van het wellness-deel van het hotel. 'We' is letterlijk te nemen, Vince deed zijn duit zeker in het zakje!!
Afgelopen week kon Vince eigenlijk 2x zijn verjaardag vieren: een eerste keer op donderdag 17/4, want toen was hij exact 4 weken, en een tweede keer gisteren 20/4, want toen was hij een maand oud. En feesten dat hij gedaan heeft: op die dagen wou hij bij elke pappefles zijn feesthoedje opzetten! ;o)
Alleszins, hij blijft zijn groeiparcours verderzetten: op dinsdag 15/4 hadden we afspraak bij Kind & Gezin, waar bleek dat hij op (toen minder dan) een maand tijd 5 cm gegroeid is en 1kg 130gr bijgekomen is. Mr. Cute stelt het dus bijzonder goed. :o) En dat zie je momenteel vooral aan zijn bolle wangetjes, waarin hij precies zijn pap zit te hamsteren :o)
Naast zijn fysieke groei merken we dat hij een sociaal beestje is: hij vind het heerlijk om allerlei stemmen rond hem te hebben en hij wordt daar lekker rustig van: als er bezoek komt, als we zelf met hem op pad gaan (familiefeestjes, uitstapjes naar winkels,...) is hij bijna altijd super rustig en zit hij ofwel braafjes in zijn relaxje rond te kijken, ofwel valt hij in slaap op een of andere gezellige arm, ofwel ligt hij lekker te pitten in zijn bedje en horen we hem alleen als het pappeflessetijd is (ahja, zijn pappefles laat hij niet passeren hoor!). Hij is dus een volleerde baby-promoboy aan het worden: zo'n braaf kindje kan je iedereen toewensen!
In zijn mentale ontwikkeling zien we ook een duidelijk verschil, zelfs tov enkele dagen geleden. Waar hij voordien eigenlijk vooral in een bepaalde richting staarde, merken we dat hij ondertussen zijn blik al heel gericht kan wenden naar geluiden of bewegende voorwerpen, en dat hij duidelijk met veel meer aandacht kijkt, en niet langer gewoon staart. Zijn blik is duidelijk veel bewuster. Da's een leuke verandering, want zo merken we dat hij ons effectief volgt als we langs hem passeren, ons bewust aankijkt als we tegen hem praten etc.. Nu is het hoopvol uitkijken naar zijn eerste bewuste glimlach! Hij geeft al regelmatig lachjes cadeau, maar dan vooral wanneer hij volop in slaap ah vallen is. Raar maar waar is dat het moment dat hij lachende snoetjes begint te trekken. Allez, zo raar is dat niet: want wat is er zaliger dan met een volle maag lekker in slaap te dommelen voor een tukkie?
Vermits alles zo goed verloopt, hebben we ondertussen ook een reisje geboekt: we trekken begin mei voor een midweek naar het Zwarte Woud, dat zal zeker genieten worden!
Hieronder nog enkele kiekjes, je kan op de foto's doorklikken voor meer foto's.
Het is onvoorstelbaar hoe snel de tijd vliegt als je toch 'alleen maar' de verzorging van je kleine baby om handen hebt: vince is ondertussen al 3 weken 'oud'!! Elke week zingen we zijn happy birthday, ben es benieuwd hoe lang we dat gaan volhouden..
Doordat het 4u-ritme van de voedingen goed loopt, heb ik nu telkens iets meer tijd tussen de voedingen om iets te ondernemen, wat de dag duidelijk meer afwisselend maakt. Zo ben ik deze week al 2x met Vince gaan wandelen, hij lekker knorrend id koets, ik genietend van het eerste lente zonnetje. We hebben er beide van genoten en hopen dat we de komende weken nog vaker op pad kunnen (als de weergoden het ons gunnen).
Daarnaast is de borstontsteking ondertussen goed onder controle, het antibioticum deed vrij snel haar werk, waardoor ik eigenlijk woensdag al terug 'de oude' was en geen koorts meer had. Gelukkig maar, want die zondag voelde ik me echt zo belabberd dat ik zelfs haast niet uit de sofa geraakte om aan tafel een hapje yoghurt te eten. Dat wil ik niet al te snel opnieuw meemaken!
Door dagelijks met hem bezig te zijn, leer ik z'n gedragjes al vrij goed kennen: zijn kirrende of knorrende geluidjes tijdens het slapen, zijn grimasjes wanneer hij honger begint te krijgen, zijn trieste blik wanneer de spijsvertering wat tegenwringt na de pappefles,.... Waar ik bijzonder van geniet is de manier waarop hij tot rust komt als hij dicht bij mij is. Hij heeft zo een aantal favoriete houdingen, die we trachten af te wisselen: 1) Vinceke op zijn buik op mijn buik, en zo lekker in slaap vallen en een dutje doen, 2) Vinceke liggend id armen van mama, en zo lekker in slaap vallen en een dutje doen, 3) Vinceke samen met mama liggend od sofa, en zo lekker samen in slaap vallen en een dutje doen tja, zijn leven is nog luilekker eenvoudig!
ergens ben ik een beetje bang dat ik hem mega aan het verwennen ben, omdat ik hem vrij snel dicht bij mij neem als hij huilt of onrustig is, maar ik heb me laten vertellen (zowel mondeling als via lectuur) dat je zo'n kleine rakker op deze leeftijd niet kàn verwennen, dus laat ik me volop gaan en geniet ik van elke knuffel waarmee ik hem tot rust kan brengen!
De eerste volle week thuis was een hectische! Het strakke ritme van om de 3u voeding doet daar veel aan, gecombineerd met een sterke 'groeispurt' wat gewoon inhoudt dat hij nog sneller om eten vraagt! Het lijkt wel alsof het afvallen van zijn resterend navelstrengetje vorige zondag, een teken voor hem was om zelf extra moeite te doen nu.
Dat laat natuurlijk niet veel ruimte voor andere dingen, maar gelukkig kunnen we vanaf vandaag in principe overschakelen naar elke 4u. Door die groeispurt is hij al ferm bijgekomen en dat kan je ook merken op de foto's van nu tegenover pakweg een week geleden: ronder en gezonder Waar hij vorige zaterdag 29/3 nog 3.580kg woog, weegt hij vandaag 7/4 - 9 dagen later dus - al 16% meer, ofwel 4.160kg! Jawadde dadde!!
Dit weekend was het even schrikken, niet zozeer van het bezoek op zaterdag- integendeel, maar vooral dat Veerle sinds zondagmorgen opnieuw zware koorts maakte. Oorzaak is duidelijk nu: een borstontsteking. Geen pretje, maar wel onder controle te krijgen door een antibioticum. Laat ons hopen dat die medicatie snel resultaat geeft, voorlopig ziet het er alweer wat beter uit gelukkig.
Alleszins was het even alle hens aan dek voor de papa, inclusief de nachtvoedingen op de agenda.
Na ruim 2 weken observatie hebben we al een goed idee wat Vince later zou kunnen worden: filosoof, journalist of dj. Dat is duidelijk te merken aan de manier waarop hij met zijn wijsvinger tegen zijn slaap drukt of zijn voorhoofd ondersteunt (filosoof), ofwel aan zijn oortje dat hij frequent vastneemt alsof hij op locatie in verbinding staat met de studio (reporter ter plaatse), ofwel oefent hij alvast om zijn headset met één hand vast te houden op zijn oor, terwijl hij met zijn andere hand opzwepende bewegingen maakt om de bezoekers op het juiste ritme te entertainen (dj).
Wat ook duidelijk in de smaak valt, is een uitgebreid badje nemen. Zalig drijven in 37°, daar wordt een mens rustig van...
Na enkele dagen samen thuis, beginnen bepaalde routinekes het leven van ons gezinnetje al wat makkelijker te maken. En dankzij de goede hulp van Björn, is ook mijn vermoeidheid al wat beter onder controle. De koorts is weg, een dutje tussendoor id namiddag en naar de avond toe helpen om wat reserve op te bouwen voor 's nachts. Bovendien mogen we 's nachts ook al es een keer 4uur laten tussen twee voedingen ipv 3u, wat toch een extra uurtje slaap betekent. Vince blijkt dit zelf ook een goed idee te vinden, want sinds we dit 'mogen' toepassen, heeft hij effectief elke nacht 1x een uurtje langer geslapen. 't Is een braaf manneke ;o)
Gisteren, maandag, namen we een beslissing waarmee ik even worstelde, maar die wel noodzakelijk was: we schakelen over van borstvoeding naar flesvoeding. Ik had me vooraf voorgenomen dat ik borstvoeding wou proberen, maar indien er problemen zouden zijn, ik zeker zou overschakelen. Maar eenmaal bezig, voelde ik me tov Vinceke verplicht het zo lang mogelijk vol te houden (want het wordt in alle lectuur en brochures etc benadrukt dat het zo bijzonder goed is voor hem). Door zeer pijnlijke kloven is dit echter niet mogelijk, helaas.
Wat de beslissing vooral moeilijk maakte is dat de borstvoeding op zich eigenlijk vrij goed ging: Vince komt goed bij in gewicht - na 8 dagen al +100gr boven zijn geboortegewicht. Alleen de pijn is niet te volharden tijdens het drinken, ik zat de laatste dagen te huilen vd pijn elke keer hij voeding kreeg, dat was echt niet vol te houden. Dus heb ik mijn schuldgevoel aan de kant moeten zetten en hebben we hem gisteren zijn eerste flesje gegeven.
Vince liet het duidelijk niet aan zijn hartje komen en nam de fles zonder morren aan. Meer
zelfs hij slurpte de 100cc aan een recordtempo naar binnen en viel
nadien supervoldaan in slaap. Dat was een geruststelling voor de mama.
:o) En doordat deze stress wegvalt, kan ik nu ook meer genieten.
Woensdag, na 7 dagen UZA, was het dan eindelijk het moment om Vince zijn nieuw nestje te laten zien. Bij Veerle ging dit gepaard met een beetje koudwatervrees, want je bent dan natuurlijk volledig op jezelf aangewezen, geen rechtstreeks belletje meer met de verpleging. Anderzijds beleeft Veerle alles veel emotioneler door de baby-blues. Dat is eigenlijk wel een amusant hormonaal gegeven, want ze herkent het fenomeen zelf ook en meestal start het dan met traantjes, onmiddellijk gevolgd door een goede lachbui.
Edegem, we're ready for take off !
Bij thuiskomst was het wel wat improviseren natuurlijk, er stonden nog veel onuitgepakte cadeaus, en sommige zaken hebben we nog niet, maar geleidelijk aan vinden we wel onze draai. Het badmeubeltje is gisteren in elkaar gevezen, de verzorgingspakketten boven en beneden staan aangevuld op hun plaats, Veerle vindt de plaatsjes om gemakkelijkst voeding te geven etc.
Het zijn al bij al wel heel vermoeiende dagen, die we beide lang niet zo zwaar hadden ingeschat. Zeker Veerle was gisteren oververmoeid met een echt SOS-signaal van haar lichaam: 39.6° koorts plots! Een combinatie van veel te weinig slaap (elke 3u voeding - wat max. 2u slaap betekent), de nasleep van de operatie en het overinschatten van haar krachten door 's morgens vanalles te willen doen. Dus is ze nu verplicht om overdag een aantal keer tussen de voedingen te gaan slapen en gelukkig voelt ze zich al beter vandaag en is de vermoeidheidskoorts voorlopig weg. Wat naar gemoedsrust ook helpt is dat er een vroedvrouw regelmatig langskomt om eens te checken hoe alles gaat. Een andere interessante service van de mutualiteit is Kraamzorg, maar daar moet je je blijkbaar voor inschrijven tijdens de zwangerschap (tip voor toekomstige moeders!), dus hopelijk kunnen ze ons er nog bij nemen wanneer ik woensdag terug begin te werken.
En wat is er verder nog op Vince-TV te zien?
Hi dudes & dudettes !
Meer en meer eigenlijk, de programmatie wordt uitgebreider: hij staart soms al heel lang naar ons met grote ogen, het lijkt alsof hij gelaatsuitdrukkingen oefent tijdens zijn slaap, hij begint zich meer en meer te strekken en te bewegen en hij maakt geweldig leuke kir-geluidjes wanneer hij wakker wordt. Hij blaakt van gezondheid en zit ondertussen op 3.6kg. Daarnet hebben we hem voor de eerste keer een kwartier op zijn buik gelegd, schitterend hoe hij eerst zijn poep omhoog duwt om zich dan van kant te wisselen. En dan die even verbaasde blik wanneer hij de dingen aan de andere kant observeert... prachtig!
Alvast bedankt ook voor de vele wensen en leuke reacties die binnenstromen! Vince kijkt uit naar jullie bezoekje binnenkort!
De 2 eerste nachten zijn voorbij, maar slapen was er nauwelijks bij. De spijsvertering staat nog niet op punt, dus krijgt hij geregeld krampjes die we dan samen overwinnen. Fysiek heb ik ondertussen alweer wat meer vrijheid: geen infuus meer, de wonde trekt nog wel serieus tegen, maar ik geraak af en toe toch al eens uit bed, wat direct een vrijer en minder 'ziek' gevoel geeft. En ondanks de flauwe nachten, boeit de dag voldoende om met energie erdoor te komen, waarschijnlijk dankzij 'Vince TV', zoals Bjorn het noemt.
Het is vertederend hoe hij alle expressies kan geven, puur en zuiver, je kan meestal zo op zijn gezicht en bekkentrekken aflezen wat hij voelt. Grijnzen vlak voor hij voeding krijgt, schreien bij te koud of krampjes, dromen met een glimlach of boos fronzen wanneer hij de pamper test. Trouwens de borstvoeding lukt ondertussen al vrij goed. In het begin was het wat zoeken - je kan er wel over lezen, maar het is pas al doende leren- maar nu legt hij al vlot aan. Het enige wat wel moet gebeuren is hem op tijd eens wakker kietelen, want hij neigt dikwijls in slaap te vallen. Hij begint het ondertussen ook al te kennen, want meestal vlak ervoor komt er een brede grijns tevoorschijn. Dat zijn eigenlijk heel aangename, intense momenten tussen ons.
Om de drie uur krijgt hij zijn voeding, wat soms lastig valt wanneer er bezoek komt, dan is het wel vervelend om te vragen nog wat buiten te wachten, maar het is wel het efficiëntst. Vince toont zich voorbeeldig tijdens de bezoekuren, hij ligt dan
meestal rustig te slapen, ondanks het lawaai of de koechie-koechies op
zijn wang. Hij is dan ook ontegensprekelijk 'cute' ;-) en ik geniet van elke blik!
Sinds deze middag 12u15 heeft onze kleine prins eindelijk het levenslicht gezien: Vince!! Wat begon als een kleine scampi, is nu een mooie gezond baby met alles erop en eraan, schitterend toch! Veerle stelt het ook goed, ze heeft de operatie goed doorstaan en was nog relatief sterk erna. Hij weegt 3.5kg voor 51cm, en heeft toch al wat haartjes op zijn kruin. Het grappige is dat zijn beentjes nog altijd wat naar boven floepen omdat hij in stuitligging heeft gelegen met zijn poep naar onder - en zo dus samengeplooid met zijn borst tegen de benen
Door zijn stuitligging werd hij er met een keizersnede uitgehaald, iets waar ik ook mocht bij zijn, maar het voor mij al snel duidelijk was dat ik enkel bij Veerle aan het hoofdeinde wou blijven. Het moment van de geboorte legden ze Vince direct op mama's borst en pas daar begon het besef eigenlijk pas echt door te sijpelen. Hij deed ook vrij snel zijn donkerblauwe oogjes wagewijd open naar ons ...hartveroverend!
Na deze korte kennismaking, mocht ik hem meenemen naar de kamer om zijn huidhonger wat te stillen, terwijl de kersverse mama nog even op de operatietafel moest blijven. Het bleek al snel dat hij honger had, want bij mij was hij tevergeefs aan het smakken naar melk, wat wel lief was, want hij was de hele tijd aan het twijfelen tussen honger en slaap. Toen Veerle dan een uurtje later aankwam, ging hij resoluut voor zijn maagje. Na 9 maanden simpelweg eens trekken aan de navelstreng om zijn bestelling te krijgen, moet hij nu natuurlijk ook zelf moeite doen, dat is nog een aanpassing - voor beide. In de namiddag kwam voor mij persoonlijk eigenlijk het besef-moment: hij zat een dikke twee uur op mijn arm en heb me geen moment verveeld: pure cinema!
's Avonds kwamen al de eerste bezoekers, waaronder de fiere meter Agnes en peter Jaak.
Hij was direct de star of the show:
Met uiteraard de eerste vergelijkingen over welke eigenschappen hij nu wel of niet van resp. mama of papa. Eerlijk gezegd, zien we zelf nog niet zoveel, maar hij zal de komende tijd dan ook nog veel veranderen waarschijnlijk. Hopelijk kan Veerle de komende nachten wel beter slapen dan de eerste want, daar kwam niet veel - om niet te zeggen niks - van in huis. De spanning van al zijn bewegingen & geluiden met de immobiliteit door de wonde, maken het voor haar wel een stuk vermoeiender. Maar bij elke aanblik zie je haar stralen, en daar komt ook energie uit ...
Wat heel lang veraf leek, komt nu heel dichtbij... Vooral de laatste maanden werd het steeds concreter: te beginnen met het exponentieel toenemende buikje van Veerle, maar ook door de voorbereidingen op de baby-kamer. Daarna de eerste kleertjes, pampers en uiteindelijk dit weekend nog het bedje en het parkje.
Nu ook de valies voor het ziekenhuis gemaakt is, tellen we met spanning af naar donderdag. Sinds een paar weken weten we definitief dat de bevalling niet natuurlijk zal kunnen verlopen omdat de kapoen nog steeds in een verkeerde houding ligt, dus een kleine operatie zal noodzakelijk zijn. Niet het gewenste scenario dus, maar zolang onze baby gezond kan geboren worden, maken we ons geen zorgen. Bovendien geeft nu wel een soort zekerheid omdat je je vasthoudt aan de vooropgestelde datum. Een vervroegde verrassing is natuurlijk niet uitgesloten.
Via de blog gaan we proberen om af en toe een update te geven, inclusief de eerste foto's en ervaringen.
Sinds donderdagavond ben ik terug in België en mijn kledij keuze moet duidelijk anders.
Deze rondtocht door China is
heel fascinerend gebleken, door een land dat duidelijk in volle
ontwikkeling is, veel afwisseling kan bieden in cultuur, natuur,
ontspanning etc. Het communistische regime heerst er nog altijd, maar
men is zich toch wel zeer bewust van het open markt potentieel, waar
men bijna pattriotisch de strijd aanbindt met andere grootmachten. Een
recent voorbeeld daarvan is het ruimteprogramma, met hun eerste
raketlancering deze week. De Spelen 2008 in Beijing en de Expo in
Shanghai 2010 geven duidelijk een extra stimulans, waarop ze de wereld
een positief China willen laten zien.
De kloof tussen rijke steden en arme streken buiten de stad blijft nog
altijd groot. Het lijkt wel dat de tijd nog is blijven stilstaan
in sommige dorpen. Ook de grote cultuurverschillen zijn interessant,
maar soms wel overbodig (survival verkeer, eetmanieren, spuwen,
voorsteekmentaliteit, ...).
Wanneer ik een selectie moet maken van wat me het best zal bijblijven:
> De karstrotsen en 'easy-going'sfeer in Yangshou
> Beijing: de Muur en Zomerpaleis
> Shanghai: Yu-tuin, riviertocht met de oude en nieuwe skyline
> Terracotta leger in Xi'an
> Tai'O op Lantau (HK), financial district op HK-island
Ik wil Ann, Olivier en Melanie nog eens bedanken voor het aangenaam gezelschap en de goede guiding/tips along the way!
Ben nu ook wel tevreden om terug thuis
te zijn, niet in het minst omdat er heel veel is om naar uit te kijken:
afwerking van het huis (dit weekend al direct ingevlogen), yoghurts
verkopen vanaf volgende week
en vooral... de kleine spruit die over pakweg 5 maand - hopelijk
gezond en wel - een nieuwe impuls zal geven aan ons leven!
Op deze laatste dag, ging het richting Macau, een
klein eilandje, dat net zoals Hong Kong gekoloniseerd was en in 1999
teruggegeven is, maar wel door de Portugezen.
Sinds de jaren 70 is Macau ook economisch zeer rendabel geworden, zij
het dan vooral door de gokindustrie die werd toegelaten: het enige
gebied voor een enorm bevolkte regio! Dit was trouwens ook een van de
grote bestaansredenen van de beruchte triades die in Hong Kong lang de
onderwereld beheersten.
Ondertussen heeft Macau Las Vegas al bijgehaald qua omzet, hoewel het
helemaal niet de uitstraling en het impressionante heeft van Las Vegas,
ver van zelfs. Desondanks, zie je wel dat de grote casino's uit Vegas
hier ook hun deuren openen - The Venetian, MGM Grand -, spijtig genoeg
soms ver uit elkaar. Het oudste casino, het Casino de Lisboa,
poot hier ondertussen ook een nieuw optrekje neer: een heel bijzondere
bloem-constructie in goudgeel spiegelglas dat precies breder wordt naar
boven toe en makkelijk boven alle andere gebouwen in Macau uitkomt.
Het oude stadsgedeelte
daarentegen heeft nog altijd een bepaalde zuid-europese charme, met
verkeersvrije straten, pleintjes en straten in golfmozaiek en oude
koloniale gebouwen. Het restant van de oude kathedraal -enkel de
voorgevel - is wel nog altijd indrukwekkend. Vanop het oude
verdedingsfort heb je een goed overzicht op de stad: oud versus nieuw.
Terug in Hong Kong had ik ook wel zin gekregen om eens wat te gokken en buiten de lotto, zijn enkel de paardenkoersen in Happy Valley Hippodrome
toegestaan. Enorm populair, met een enorm stadium waar ongeveer 45.000
toeschouwers binnenkunnen. Heel plezant: de real stuff ipv het
nagemaakte parcours in Blankenberge (hoewel het daar wat rapper
vooruitgaat, want er zijn slechts 8 races per avond). De paarden worden
mooi voorgesteld, de gok-chinees staat zorgvuldig de krant met alle
paarden-info uit te pluizen om zijn beslissingen op te baseren, je vult
een ticketje in en betaalt aan de kassa en dan is het aftellen naar de
race. Een uitzinnige massa begint te schreeuwen bij het startschot en
naar de finish toe wordt het allemaal heel emotioneel... winst en
verlies liggen dichtbij elkaar.
Experiences:
# Aantal typische eettentjes bieden gerookt vlees en egg tarts aan. Die ei-taartjes zijn eetbaar, ja Ann, inderdaad zelfs heel lekker!
# The Venetian: chinezen in typisch venetiaanse kledij, unreal en grappig..
# Heb gewacht op het paard 'Suzy Spitfire' of 'Crimson Ghost', maar die deden blijkbaar niet mee. 'Kings Cross' en 'King of Shaver' deden het ook goed!
Vandaag een beetje verder gelopen langs de toren van Central Plaza, Lockheart Rd, Causeway Bay etc.
Hoewel ook hier nog altijd veel voetgangersbruggen, toch moet je al wat
meer op straat komen om je een weg te banen, zeker tijdens het
middaguur, wanneer het krioelt van hongere magen op zoek naar een
lunch.
Na een afkoelingssessie bij Starbucks (het is hier nog altijd tegen de
30°!) en een sympathiek tochtje op de tram, kwam ik aan bij de mid-central escalators:
een aaneenschakeling van roltrappen die je snel op de steile helling
naar boven stuwen. Op dat gebied is HK vergelijkbaar met San Francisco
met de steile straten.
Met de ferry naar het schiereiland Kowloon om daar eens kort het Peninsula Hotel
te bezichtigen, een engels vlagschip van standing en klasse, met oa een
vijftal Bentley's voor de deur en vanbinnen een schitterende afwerking,
waarin je een traditionele thee kunt drinken.
Op de wandelboulevard langs het water heb je niet alleen een
schitterend uitzicht op de HK island skyline, maar men heeft er ook een
Star Avenue aangelegd met oa sterren van Jackie Chen, John Woo en een standbeeld van Bruce Lee: de kung fu filmheld van Hong Kong.
's Avonds ben ik samen met Melanie naar de Ladies Market gegaan in Mongkok - de dichtst bevolkte wijk ter wereld met 6.500 chinezen/km2.
Als je hier slaagt in de discipline 'chinezen-slalom', ben je klaar
voor de olympische spelen!! Man, zoveel volk! En ook de straat
gewoonweg bezaaid met flashende neons. Gelukkig dan toch een paar
spullen gevonden op die markt, zodat de trip in de massa niet voor
niets was.
Nog een super loungy adresje aangedaan daarna, nl; de AquaBar op de 29ste verdieping met uitzicht over de skyline en verrassend goeie coctails, nice!
Een halve dag verloren met het zoeken naar een nieuw
hotel, maar uiteindelijk dan toch een modern en comfortabel onderkomen
gevonden, wel op 1u van het centrum. Beetje pech met een conferentie in
de stad waardoor alle hotels afgeladen vol zitten, maar alles beter dan
afgelopen nacht!!
De wandeling in de namiddag ging doorheen Hong Kong Island
en de jungle van wolkenkrabbers, het Manhatten van Azie: de 2IFC toren;
Bank of China, HSBC, AIG enz. Alles is geniaal verbonden met elkaar via
ontelbare voetgangersbruggen, zodat je makkelijk van het ene gebouw
naar het andere kunt lopen zonder ook maar een voet over straat te
zetten.
Tussen deze spiegelglas constructies rijdt ook een tramlijn met
typische engelse dubbeldekker trams, bijna schattig, en heel handig!
Ook het oude gerechtsgebouw en de St-Johns Cathedral geven nog een blik
naar het koloniale verleden.
Het Hong Kong Park en de Zoological garden is een groene verademing.
's Avonds ging het met de oude tram steil bergop naar Victoria's Peak,
waar je een mooi overzicht krijgt over de skyline, haven en het
schiereiland Kowloon.
Een goede tip van Melanie leidde ons naar
de Happy Mondays in Soho (South Hollywood Rd.), een trendy restaurant buurt.
Experiences:
# Octopus card: een
goed systeem want met 1 kaart kan je alle vervoer betalen: tram, trein,
metro, ferry en je kan zelfs in verschillende supermarkten betalen: een
soort lokaal proton systeem dus, dat heel courant gebruikt wordt.
# Een veel besproken term bij nieuwbouw is hier 'Feng Shui': alles moet in balans zijn.
# Prijsrelativiteit:
zo'n rondreis door maakt wel dat ik stilaan het noorden verlies van wat
nu juiste prijzen zijn voor de streek (remember: op alles moet je hier
afdingen). Een flesje water of taxi kostte heel weinig in de kleinere
dorpen en steden, in de grootsteden zoals Shanghai was dit al het
dubbele en hier in Hong Kong is alles nog eens een stuk duurder, hoewel
nog altijd goedkoper dan bij ons.
# Virussen: Sinds SARS
en vogelgriep, zijn ze hier extreem op hun hoede voor verspreiden van
bacterieën! In de metro zie je dikwijls regels passeren om alles in een
zakdoekje te doen en dat ook properkes te deponeren. In de stad loopt
zelfs een poster-campagne met 4 regels in kuch-beleefdheid!
Met 3 bussen (2x overstappen aan de douane in China
en HK) en een taxi, ging de trip van Shenzen naar Hong Kong toch wel
trager dan gedacht.
De 'deluxe'kamer in het hostel bleek een gigantische grap: de kamer was
nog kleiner dan de eerste keer in HK: wanneer ik me uitrok met de
handen boven het hoofd, kon ik de hele kamer overspannen - diagonaal!!
Geen tijd om me daarover nu zorgen te maken, kort na de middag had ik met Melanie afgesproken om Lantau tebezoeken,
een van de HK eilanden. Hong Kong bestaat immers uit het centrale HK
island, het aanliggende schiereilend Kowloon en enkele groene eilanden
in de buurt zoals Lamma en Lantau.
Hong Kong heeft nog altijd een speciaal statuut:
voor 1860 ruilden de engelsen het populaire opium tegen zijde en thee,
tegen de zin van de chinese overheid die probeerde om opium te
verbieden en zelfs enkele voorraden liet vernietigen. Hierop
blokkeerden de engelsen enkele belangrijke havens in 2 opiumoorlogen,
zodat de chinese overheid gedwongen werd om Hong Kong af te geven als
vrije handelsenclave. Sinds 1997 werd HK teruggegeven aan het
moederland, maar heeft het nog altijd zijn eigen bestuursorgaan en
wetten.
Maar goed, Lantau dus, waar je snel en makkelijk met de ferry naartoe kunt.
In het westen bevindt zich een groot boeddhistisch klooster, waar men tegelijk het grootste buddha beeld van Azie hebben neergepoot: het 34m hoge beeld torent boven het landschap uit vanop een berg.
Het vissersdorp Tai'O was ook
zeer moeite, waar men in paalwoningen in het water leeft, waar zeldzame
roze dolfijnen leven, waar scholen springende vissen zich vermaken en
waar veel vis... op de vismarkt ligt!
De nacht in het hostel was een
regelrechte ramp: met opgetrokken benen in een veel te klein bed, ganse
nacht lawaai zonder ophouden en om 1u30 komt de 'manager' van de keet
nog wat op mijn deur bonken en probeert zelfs binnen te komen om mij de
2e nacht al op voorhand te laten betalen. De term nachtmerrie moet hier
uitgevonden zijn.
Experiences:
# Net over de grens en je ziet de engelse invloed direct: ipv allen tegelijk op de bus proberen te geraken, wordt er spontaan een rijtje gevormd - zo on-chinees!
# Buddha: die
mens
moet een enorm cholesterol probleem gehad hebben: soms wordt die heel
fijn afgebeeld en andere keren is dat zo'n gemoedelijk, warme dikzak.
Teveel jojo-diëeten? Ook met zijn oorlellen is duidelijk iets mis,
alsof hij 5kg jade-oorsierraden moet gedragen hebben. Beetje chockerend
toch is de combinatie van de rechterhand-houding en het teken op de
borst... looks familiar??
'Take it easy' is het motto vandaag. Beetje ronddolen in het stadje, wandeling aan de rivier, heuveltje beklimmen, etc. Happy feet dus, op het gemakje en 1u voetmassage erbij (voor 4eur, stel je voor!)
's Avonds de vluchten naar Shenzen, op naar Hong Kong. Alleen blijkt het wel moeilijk een deftig hotel te vinden voor HK, het is blijkbaar een conventie en de stad lijkt overboekt. Ik probeer dus nog eens een hostel uit (aiai), maar er bestaat blijkbaar een "deluxe" kamer in dit hostel, allez vooruit dan.
Experiences: # Om mijn reservatie af te printen, ben ik gans het dorp rondgegaan, zonder resultaat! Het illustreert zo'n beetje de onthaastheid van het dorpje: waaom heb je eigenlijk een printer nodig als je het evengoed kan afschrijven he..
# Taxi's hebben nauwe communistische regels blijkbaar nu ik het regelment eens doorgenomen heb dat op hun ruit hangt. Als passagier kan je de betaling weigeren bij een rits 'overtredingen' zoals: spuwen uit het raam, bellen, niet vriendelijk zijn, enz. Maw, ik had net zo goed de hele tijd gratis kunnen rijden..!
# Thee to go: alle chinezen hebben een kokertje met warm water en theeblaadjes in. Ziet er soms niet uit, want die bladeren liggen er gewoon in zonder filter of zo, maar 't zal wel smaken zeker.
# Blijkbaar veel valse biljetten in omloop: ze controleren dit werkelijk altijd zeer duidelijk. Terecht, want ik heb ondertussen een valse van 20 ergens gekregen, gelukkig maar van 20.
# Quasi alles wordt hier ondertiteld want China heeft zoveel dialecten, zodat ze het schriftelijk moeten ondersteunen zodat alle chinezen het begrijpen. Doet me spontaan denken aan de Gerrit Callewaert uit de deelgemeente van Harelbeke
# Alle recente dvds/cds zijn hier te krijgen, aan 1eur. Kopieen voor geen geld natuurlijk, maar wel een risico voor de douane.
)
