Hello,

Wat is dit toch een verwarrende periode in mijn leven, op dit moment… Enorm druk met de verbouwingen van ons huis, veel werk en dan natuurlijk dan nog de vlinders die fladderen in mijn buik… Deze week hebben ze niet stil gezeten!

Woensdag wilde ik gaan lunchen, om S te zien, maar die dag werkte ze weer niet. Blijkt dus haar vaste vrije dag te zijn… Ik was die dag wel enorm teleurgesteld, want ik wilde haar graag zien en even de kans krijgen om met haar te praten en misschien ook deze keer avances proberen te maken. Weer mis natuurlijk…

Donderdag dan maar weer terug gegaan. Ik had al van de dag voordien gereserveerd om zeker te zijn van een leuk en interessant plekje. Die ochtend was ik net naar de kapper geweest en mijn haar net een beetje lichter laten kleuren en net wat anders laten knippen… Eigenlijk ook een beetje voor haar, maar gewoon ook omdat het weer eens hoog nodig was…

Toen ik in de bistro binnenkwam, was het eerste wat ze vroeg: “Is er iets met je haar gebeurd? Is het lichter?” Even was ik helemaal overdonderd en wist niet wat te zeggen. Ze had het opgemerkt!

Toen vervolgde ze: “Dat was jij die al de lunch-menu had gereserveerd, he?” Hier was ze dus ook al van op de hoogte?!

Eigenlijk had ik helemaal geen honger, want de vlinders zitten daar natuurlijk voor in de weg… Toch heb ik mijn bord leeggegeten om nog een dessert te kunnen bestellen. Daardoor was ik lichtjes misselijk, maar dat kunnen ook weer diezelfde vlinders geweest zijn!

Zaterdag had ze me verteld van een eigen speciaal recept voor fraisen (aardbeien) en had ze me een heel klein beetje laten proeven. Dit wilde ik nu nog graag als dessert. Helemaal speciaal maakte zij voor mij dus deze aardbeien. Toen mijn dessert kwam opdienen,  vertelde ik haar dat ik gisteren eigenlijk aardbeien wilde eten, maar dat ze er niet was om ze klaar te maken. En dat ik daardoor dus de hele nacht had gedroomd van aardbeien en van haar… Maar toen kreeg ze onder haar voeten van haar baas, dat koken en gerechtjes klaarmaken enkel iets voor het keukenpersoneel was. En dat dit niet binnen haar bevoegdheden viel. Oeps!!! Nadien kwam ze me dit vertellen, licht geamuseerd, maar ook een beetje geïrriteerd. Ze vertelde ook dat ze al een tijdje problemen had met haar baas en graag haar ontslag wilde. Toen heb ik mijn kans gegrepen en haar mijn kaartje gegeven. Ik vertelde haar dat ze me steeds mocht bellen of Smsen als er op zeer korte termijn iets zou gebeuren en ik haar niet meer zou zien, dat ik haar zou ‘volgen’, naar haar volgende werk.

Ze zei dat ze dat zeker zou doen en borg mijn kaartje zorgvuldig weg.

Toen had ze gedaan met werken en was al weg toen ik terug kwam van het toilet.

Dit is allemaal zo verwarrend. Een vrouw proberen te versieren is zoiets helemaal nieuws voor mij… Ik kan mijn hoofd nergens meer bijhouden en ben constant afgeleid van alles wat ik doe.

Ik wil zo graag een positieve reactie, maar ben zo bang van een negatieve. Deze kriebels laten me zweven, maar tegelijk verlammen ze mij. Dit is allemaal zo nieuw voor me. Mannen, geen enkel probleem, bijna piece of cake, easy, maar vrouwen…?! That’s my weak spot!!!

Ik voel me net opnieuw een puber, die alles weer opnieuw voor de eerste keer beleefd.

Dat hoort er natuurlijk bij, maar maakt het er allemaal niet makkelijker op!

De rest van het verhaal volgt later nog…

Slaap lekker allemaal!

Ellen

31-05-2009 om 22:57 geschreven door Ellen  

Goedenavond,

Ik denk dat ik stilaan  verliefd zou kunnen worden op de sexy serveuse…

Gisteren ben ik haar opnieuw een bezoekje gaan brengen. Deze keer was ze wel aan het werk. En heb ik zelfs de kans gekregen om met haar te praten. Ik had het gevoel dat er constant vonkjes heen en weer leken te vliegen… Maar misschien was het ook wel mijn verlangen dat ik zo graag realiteit zag worden?

Ondertussen ben ik wel haar naam te weten gekomen… Haar naam is S, S de sexy serveuse… Klinkt bijna poëtisch. En ik heb het aangedurfd om signalen te sturen, om haar mijn gevoelens duidelijk te maken. Ze reageerde hier zeker niet afwijzend op, maar ook niet meteen alsof ze er dolenthousiast op inging. Misschien waren mijn signalen echter niet duidelijk genoeg… In elk geval zal ik snel weer mijn stoute schoenen aantrekken en haar op de man (sorry, vrouw) af vertellen dat ik heel er g in haar geïnteresseerd ben. Ik wil mijn gevoelens niet opblazen, maar wil het ook niet minimaliseren. Toch moet ik ervoor oppassen dat ik het in mijn hoofd niet uitvergroot… Zo zou ik weleens voor een zware teleurstelling kunnen komen te staan, als blijkt dat ze helemaal niet geïnteresseerd is in mij…

Misschien valt ze helemaal niet op vrouwen, is ze zo hetero als wat. Dan sta ik daar mooi met mijn avances. Maar wie niet waagt niet wint. Of wie niet waagt, blijft maagd, lijkt er meer op in dit geval… ’s Nachts kan ik het niet laten om toch over haar te dromen. De meest gekke dingen… Ik verlang ernaar om haar te zoenen, haar aan te raken, en niet zomaar heel even vluchtig om wisselgeld aan te nemen, maar haar warme huid te voelen. Een vrouwenhuid, met zachte donshaartjes. Ik verlang ernaar bij haar te zijn, haar stem te horen… Haar lach, zo spontaan en oprecht, die wil ik laten klinken en het liefst de hele dag; en nacht erbij…

Wat verlangen toch niet met een mens kan doen. Het laat je de gekste bokkensprongen maken. Ik huppel door het leven, ik voel me heel vrolijk met het mooie weer en het gevoel van een opkomende verliefdheid. De lente hangt in mij.

Vanmorgen werd ik wakker en de zon scheen al heerlijk de slaapkamer binnen… Op dat moment was ik dan weer dolgelukkig om in de armen van mijn man te mogen ontwaken. Om heerlijk tegen elkaar aan te liggen, nog helemaal warm van een hele nacht te slapen, vol van verlangen en zoete dromen, en deze meteen te laten wegebben met de slaap… En om dan heel lui elkaar aan te raken en ons verbonden te voelen als man en vrouw… Om te voelen dat een man een fantastisch extra lichaamsdeel kan hebben dat een vrouw zoveel genot kan bieden. Anders dan met een andere vrouw.  Niet meer, niets minder, gewoon helemaal anders…

Bij momenten is het zo verwarrend om voor beiden te kunnen vallen, om te verlangen naar zowel het zachte van een vrouw, als je gekoesterd te kunnen voelen door de sterke armen van een man. En beiden helemaal niet te willen of kunnen missen. En dan is het weer zo heerlijk om niet te hoeven kiezen tussen en te kunnen genieten van beiden, behoefte te voelen voor zowel een man als een vrouw. Ik voel me thuis bij beiden, maar onvolmaakt door het missen van een van deze twee.

Soms vraag ik me weleens af of het leven met gevoelens makkelijker is als hetero.  Maar dan prijs ik me nadien weer gelukkig te zijn wie ik ben, een echte bi, op en top!

Slaap lekker, en voor jullie allen de zoetste dromen!

Ellen

25-05-2009 om 00:28 geschreven door Ellen