|
Dus
de diagnose is Bipolair met daarbovenop ook nog eens Post
traumatische Stress. Bipolair oftewel Manisch-depressief. Wat zoveel
betekend als leven op een wip, van depressie naar manie en terug naar
een depressie. Bij mij zijn de manische episodes nooit echt
uitgesproken. Tot nu toe heb ik me nog nooit onsterfelijk gevoeld of
een boek geschreven in 48 uur. De manie duurt ook nooit lang, hooguit
een dag of twee a drie. Wat niet wegneemt dat dat voldoende tijd is
om behoorlijk wat geschifte dingen te doen en behoorlijk wat schade
aan te richten in mijn dagdagelijkse leven. Maar daar kom ik later
nog wel eens op terug. Wat bij mij wel heel erg uitgesproken is zijn
de depressies. Deze gaan gepaard met extreme terugtrekking in een
zelf opgelegd isolement, angst om mensen te ontmoeten en als ik dan
toch moet dan komt er van tijd tot tijd een paniekaanval bij kijken.
Gezellig is anders mag ik wel zeggen. Behalve een toestand van
algehele zwaarmoedigheid met de onafscheidelijke suïcidale gedachten
is er iedere avond de hoop dat als ik ga slapen ik niet meer wakker
zal worden en dus ook iedere morgen de teleurstelling als ik dan toch
weer de ogen open.
Jarenlang
heb ik me van depressie naar depressie gesleept. Na een paar eerdere
opnames die niet veel opbrachten, eerder een pleister op de wonde
zonder de wonde eerst te ontsmetten of te verzorgen, ben ik in het
Psychiatrisch Centrum van Duffel terecht gekomen. Hier hebben ze voor
het eerst de diagnose bipolair gesteld en de medicatie gestart. Hoe
vreemd het ook mag klinken ik was blij met die diagnose. Voor het
eerst kon ik me herkennen in wat een hulpverlener zei dat er aan de
hand was met me. En geloof me, dat is heel wat waard! Blij dat er
uiteindelijk toch nog een weg af te leggen is waarmee mijn verdere
bestaan leefbaar gemaakt kan worden. Blij dat de oplossing niet
langer bestaat uit het maken van plannen om uit het leven te stappen
als ik echt niet meer verder zou kunnen. Blij dat de oplossing
bestaat uit therapie, medicatie, geduld en hard werken.
Ik
sta nu op de wachtlijst voor een gespecialiseerde afdeling hier in
Duffel waar ze mensen met bipolariteit behandelen. Gelukkig is die
wachtlijst niet zo lang. Over een paar weken hoop ik aan die therapie
te kunnen beginnen. En van die therapie en mijn vooruitgang wil ik
hier verslag gaan uitbrengen. Niet alleen in de hoop om dingen
duidelijker te krijgen voor mezelf door ze op te schrijven. Maar als
iemand anders door dit verslag zichzelf herkent in mijn verhaal en
daarom besluit hulp te gaan zoeken dan zouden al die jaren van
ellende dan toch niet niets voor niets geweest zijn. In de periode
dat ik op de wachtlijst sta ga ik proberen te omschrijven hoe mijn
leven eruit zag tijdens de depressieve periodes maar ook tijdens de
manische episodes. Geloof me, de manische episodes zijn geen mooi
verhaal!
01-05-2016, 02:32
Geschreven door Benny 
 Reageren (0)
|
