'Den buiten is voor koeien', zei Bob Van Reeth afgelopen jaar in de Knack. Lachen! Ik wist onmiddellijk weer waarom ik een abonnement had. Nu de man had wel degelijk een genuanceerde mening maar daar verkoop je geen boekjes mee. Zeker de Knack niet want die wordt er sowieso al van verdacht om regelmatig genuanceerd uit de hoek te komen. Een serieus imago-probleem maar dit terzijde. Het is iets dat al vele eeuwen meegaat. Stadsbewoners zijn vaak heel trots om deel uit te maken van een stad. Sommige New Yorkers zijn ontzettend trots als ze kunnen zeggen dat ze hun geliefde stad al tien jaar niet meer hebben verlaten. Parijzenaars spreken over Parijs en de rest, de rest is wat hen betreft de moeite niet. Het had net zo goed Parijs en verder niks kunnen zijn. In dit land heeft Antwerpen een gelijkaardig status en dat valt ook wel te begrijpen. Antwerpen is ook geweldig, alleen jammer dat er zoveel Antwerpenaars wonen (zo gaat het oude grapje). Ooit was ik een koe maar ruim zes jaar geleden besloot ik een stadsbewoner te worden. Niet van de meest geweldige stad in België dat is te hoog gegrepen voor een koe maar van een kleinere stad, eentje die grotendeels bevolkt wordt door koeien die amper het kalf-stadium ontgroeid zijn. Ondertussen heb ik een grote liefde voor 'mijn' stad opgevat en ben ik dus voorgoed verloren. Ik ben een stadsbewoner en vind Bob een visionair. Zo gaat dat dus, toch ga ik nog wel eens graag naar de groene landschappen van mijn geboorteplekje. Het idee dat Bob ze het liefst zou omtoveren naar zijn idee van een ideale wereld laat de koe in mij hopen dat het Bob het niet verder schopt dan visionair genie.De stadsbewoner daarentegen vindt de koe een sentimentele trut.
Sinds enkele dagen voel ik me hipper dan ooit. Dat komt door het volgende: jonge vrouw + juwelenboompje = hip. Tenminste zo werkt het in mijn hoofd en wel om de volgende reden. Zelf had ik nog nooit van een juwelenboompje gehoord maar ze waren
afgelopen jaren in allerlei gedaantes terug te vinden op de hipste
modeblogs. Elke zichzelf respecterende fashionista heeft er één en als
zij er één hebben willen wij, trouwe lezers, er ook eentje. Natuurlijk
ben ik nuchter genoeg om te weten dat dit boompje mij niet tot een
stijlicoon à la Rumi Neely maakt maar dat doet er niet toe. Haar
toewijding aan de mode overstijgt de mijne met vele tientallen malen en
dat loont in haar geval. Ik ben eerder een gevalletje 'koop de Vogue als
inspiratie om vervolgens toch maar te gaan voor die praktische
laarzen'. Ik zal dus nooit mijn gewone stervelingen-status kunnen
inruilen voor een stijlicoon-status en dat is prima, na meer dan 30 jaar
op deze aardbol ken ik mijn beperkingen. (Ik zal nooit het volgende
worden: fotomodel, stijlicoon, astronaut, kernfysicus, geduldig...)
Maar als drukbezette jonge moeder die toch regelmatig wat meer tijd zo
willen spenderen aan wat oppervlakkig tutten is het zalig om even weg te
dromen bij het (schijnbaar?) glamoureuze leventje dat sommige
modebloggers hebben. Even niet tussen de luiers of buiten met een
babydraagzak maar elegant wezen met een Alexa Mulberry aan de arm,
nippend van een latte macchiato. Ik kan er momenteel alleen maar van
dromen en daarom heb ik dus dat boompje, het geeft me de illusie dat ik soms toch nog een beetje
hip ben.Oh ja, en het staat ook gewoon mooi op de kast natuurlijk.
Ik ben onder andere; echtgenote, moeder, dochter, zus, schoonzus, vriendin, collega en nou dus ook blogger want soms heb ik nog wel een beetje tijd over en je moet toch iets. Ondertussen woon ik al 6 jaar in Leuven en beschouw ik mezelf als succesvol geïntegreerd. Helemaal Vlaams worden zal niet lukken want als je het grootste gedeelte van je leven een internationaal Maaslandse Limburgse bent geweest met Italiaanse roots komt het echt nooit meer goed. Verder ben ik heel goed in trends voorspellen. Een trendwatcher wordt dat genoemd in de pers en sommige mensen worden echt betaald om een trendwatcher te zijn. Ik ben er niet één van en als ik er toch één was zou ik het niet durven toegeven want dit is echt één van de meest nutteloze beroepen ter wereld. Nog een nutteloos talent: ik onthou alle faits divers die op mij afkomen. Bijvoorbeeld; wist jij dat krokodillen hun bek openhouden om vogels te lokken? En dacht je dat dat was om ze op te eten? Fout! Die vogels in hun bek is hun idee van een tandartsbezoek. Ze krijgen dat rottend vlees er zelf niet uit en dat irriteert dus vogels houden er een maaltijd aan over en krokodillen een schoon gebit. Deze info zit dus al meer dan 20 jaar in mijn hoofd en is nog nooit nuttig gebleken. Misschien tijd dat ik een naam geef aan deze chronische aandoening. Dus in het kort; ik heb een druk leventje en een druk, raar hoofd en hier kan je er alles over lezen.
Sinds enkele dagen voel ik me hipper dan ooit. Dat komt door het volgende: jonge vrouw + juwelenboompje = hip. Tenminste zo werkt het in mijn hoofd en wel om de volgende reden. 
