Ontbijt om 7.00 u. Met 2 jeeps (als je die ene zo mag noemen) naar het Bikas project in Durali, een project ivm drinkwatervoorziening. Chapeau voor de chauffeurs die ondanks het zware motocrossterrein heelshuids terplaatse en weer terug brachten. We werden door 1 van de dorpsnotabelen in zijn huis ontvangen met koekjes en frisdrank, die 1 van de chauffeurs onderweg had opgepikt. Vervolgens kregen we een "tika" op het voorhoofd (een mengsel van rijst en yoghourt en een rode kleurstof) en een bosje selder (?) achter ons oor geplakt. Na een beklimming van de "Belgian Hill" konden we de wateropslagplaats en het auditorium bezoeken. In dit gebouw volgden de gebruikelijke toespraken en kregen we een gelukssjaaltje en de heren een "toppi"(een Nepalese hoed). Na het afscheid en enige startproblemen met een jeep konden we weer terug naar Tansin, over hetzelfde crossterrein. Op zoek naar eten kwamen we tot de conclusie dat alle restaurantjes gesloten waren wegens VERLENGDE FEESTDAGEN. Dus op naar het hotel voor een soepje. We hebben dan ook maar ineens ons avondeten besteld waarvan spijtig genoeg niet genoeg in voorraad was en dus enige aanpassingen moesten gebeuren. Wat je hier zelf niet opschrijft en als je geen duidelijke afspraken maakt over het tijdstip van eten kan je wel even moeten wachten (1 uur of nog langer) maar dat worden we stilaan gewoon.
Gisteren waren we op zoek naar" het witte meer", deze morgen hebben we het gevonden. Heel het dal was gevuld met witte wolken zodat het leek alsof het een reusachtig meer was. Weeral een misterie opgelost.
Vele vragen komen over foto's. Door configuratieproblemen was dit tot nu toe niet mogelijk. Morgen zijn we terug in Pokhara en dan zullen we nog eens proberen
Alweer vroeg uit de veren, bagage inpakken en ontbijten om 7.30u. Bagage in de hal voor de bus naar Tansen. Vertrek rond 8.20 u . Onderweg " ne platten tuup". Interessant om te zien hoe die mannen dat wiel verwisselen. Ondertussen genoten we langs de kant van de weg van het prachtige landschap. De ganse rit was een pracht om het landschap te zien. Een korte middagstop voor wat drinken en een banaan. Rond 14.30 u kwamen we bij het hotel "White Lake". Waar dat meer was is tot hiertoe voor niemand duidelijk want in de verre omtrek was geen groot water te zien. Wegens de feestdagen (god zij dank is het vandaag de laatste) was het meeste personeel afwezig en moesten we ons tevreden stellen met een koppel loempia's met rijst of frieten. Ondertussen was het 17.00 u geworden. Na het eten hebben we een kleine stadswandeling gemaakt. Sommigen (vooral Jill) gingen weer even naar een winkeltje voor de benodigde inkopen. Een uurtje later konden we terug op weg naar het hotel. Nog een drankje en dan nu SLAPEN want moregn is het weer vroeg dag. SALUUT.
Vroeg ontbijt en dan met een rammelbus naar de "World Peace Stupa". Eerst met ons voertuig (?) omhoog over een steil, hobbelig, spectaculair wegeltje (juist genoeg voor 1 bus). Dan steil te voet naar de stupa over rotsen en trappen. Naast de Boedha die daar stond konden we enige besneeuwde toppen waarnemen (ANAPURNA). Dan terug naar beneden naar de Devi's Fall, een luidruchtige waterval. Overstroomd door Indiers (het domein natuurlijk, niet de waterval) die maar steeds foto's wilden maken van die witte mannen en vooral vrouwen. Volgende stopplaats waren de kraampjes aan de ingang waar wel wat tijd gespendeerd werd met aankopen van juwelen (zilver, edelstenen en ander dingen). Hierna reden we naar het Mountain Museum. We zouden hier gaan eten maar door de feestdagen was het restaurant gesloten en moesten we wat vroeger vertrekken dan voorzien. Naar Nepalese maatstaven was dit nog flink op tijd om een kant en klare maaltijd te krijgen in het hotel zelf. Na het eten was iedereen vrij om in Pokhara rond te kuieren. Verzamelen geblazen om 19.00 u voor het avondeten. Sizzler gegeten. Heel het restaurant stond onder de damp. Gloeiend hete pannetjes, maar wel lekker.
Rustige start (op zijn Nepalees) wachten op enkele nakomers (komen over Dehli en dat duurt wat langer). Na dit wachten konden we dan met een bus (niet vergelijkbaar met Belgische normen) naar Pokhara vertrekken. Een vlugge hap ergens in de namiddag, er waren er al een paar die erge honger hadden. en dan weer verder. Wegen zijn hier ook niet alles, putten, delen van de weg die weg waren, een ervaring op zich. Godzijdank was de chauffeur een KEI in zijn vak. Van gas geven op de goede weg wist hij wel iets en van de rest nog VEEL MEER. Rond 18.15 u belandden we dan in hotel Stupa en 3 kwartier later waren we weer allemaal klaar om gaan te eten in restaurant Trick Track met plaatselijke specialiteiten. 's Nachts heeft het flink geregend. Hier ga ik stoppen want ze zitten hier op mijn vingers te kijken en ze willen gaan slapen vrees ik. Leona zegt dat ik geen namen mag noemen. Morgen ( 6 oktober) zitten we in Tansen en er wordt gezegd dat door de plaatselijke feesten alles gesloten zal zijn. Dus tot morgen of tot later.
Bezoek aan Asian Trekking ( de organisatie die ons hier begeleid) waar we een uitleg kregen over wat we allemaal gingen doen de volgende dagen en om nog eens een formulier in te vullen ivm de verzekering en zo. Hier werden we al geoefend in "het Nepalees geduld" en na enige tijd wisten we hoe ons gedragern. Dit beloofd wel iets tegen dat we terug zijn. Uiteindelijk ontmoetten we Jo Logghe van het Belgisch consulaat (oude bekende van onze reisleider) en gingen we wat eten in een Koreaans restaurant. Lekker was het wel en zeker genoeg om onze hongerige maag te vullen. De rest van de dag werd doorgebracht met telefoneren naar iemand van een weeshuis die zijn telefoon niet opnam, waardoor degroep uiteindelijk opgesplitst werd. 1 groepje ging met de auto van Tukten ( iemand van AT) op zoek naar het weeshuis terwijl de rest zich in het feestgewoel van Kathmandou waagde. Voor beide groepen was dit een bijzondere ervaring. Na deze gewaarwordingen zijn we nog maar eens gaan eten in een Indisch restaurant. In plaats van dessert kregen we de rekening.
Om 10.15 uur stipt vertrokken richting Abu Dabi. Na ongeveer 6 uur vliegen aangekomen in een overvolle luchthaventransit. Dus moeilijk om een plaatsje te vinden om te zitten of te liggen. Door het tekort aan plaats en omdat er niks maar dan ook helemaal niks te zien was, duurde het wel een laaaaaange tijd om eeen plaatsje te vinden om samen te zitten en samen te keuvelen(?) allee voor de vrouwen dan. Verdere vliegreis naar Kathmandou verloopt goed en rond 20.00 u landen we. Na een visumprocedure van 1.5 uur (lang He) konden we eindelijk onze bagage ophalen en naar het hotel. Hier werden we warm onthaalt met een drankje en een bloemenkrans.
