Even tussendoor en zuiver ter info voor wie het nog niet wist: de term "huismoeder" of "huisvrouw" is gedateerd. Voilà. Vrouwen tussen de 20 en de 40 die bewust thuisblijven om voor de kroost te zorgen heten tegenwoordig "thuisblijfmoeder" of nog hipper "wahm" (working at home mum). Whatever. De praktijk leert mij dat er in Vlaanderen maar weinig aan tbm-schap wordt gedaan. De hardwerkende vlaming voelt zich maar zelden geroepen om thuis het grut te vermaken. Vlaanderen is een regio van drukke tweeverdieners. De meningen, oordelen, fabeltjes over tbm's zijn dan ook legio. Haast niemand kent er één, dus er wordt duchtig op los gefantaseerd over waar die bizarre schepsels zoal hun dagen mee vullen. Dus ik dacht, laat ik voor de aardigheid eens zo'n dagje schetsen. Of nog beter: 2 dagjes... een leuk en een hels. Zou dat niet leerrijk zijn?
Vooruit dan. Ik laat even in het midden welke de rotdag is en welke de meevaller. U zal zien: het wijst zichzelf uit.
DAG 1 Zoon #2 wordt om 06u mopperend wakker. Borst. Nog een borst. Nog steeds niet blij. Intussen is zoon #1 ook wakker aangezien zoon #2 een indrukwekkend stembereik heeft en zich niet laat paaien. Opstaan dan maar, ook al is er geen school vandaag (pedagogische studiedag of zoiets) en hebben we een rommelige nacht achter de rug. Zoon #1 schopt een rel (neem dit gerust letterlijk) omdat hij Tom&Jerry wil zien ipv boterhammen te eten. Het compromis: één flimpje van Tom&Jerry en dan ee, boterham lijkt even te werken, maar halverwege het filmpje besluit hij toch liever Musti te zien. En hij wil een banaan. En een kauwgom. Intussen verschoont mama zoon #2 en zet papa koffie, en blijkt niemand van plan aan al die grillige verzoekjes tegemoet te komen. Driftbui nr. 2 is een feit. Zoon #2 wil niet neerzitten, niet in z'n stoel, niet op het speeldeken, wel op schoot. Nu ja, voor zo'n slordige 3 minuten. Mama ontbijt dus rechtstaand en heen-en-weerlopend. Na het ontbijt (nu ja, ontbijt) gaat vriendlief werken, mij weerloos achterlatend met 2 onvoorspelbare en explosieve wezens. Boodschappen doen. Zoon #1 wil niet vastgemaakt worden in de fietskar. Gegil. Mama is onwrikbaar. Driftbui nr. 3...en de voormiddag is nog maar halfweg. Op weg naar de supermarkt zet zoon #2 het op een krijsen. Stoppen, afstappen...bijna geramd door een opgefokte bromfiets. De oorzaak van het drama: zoon #1 heeft zoon #2 z'n speeltje afgepakt. Mama stelt orde op zaken, voor zover dat mogelijk is met een fiets tussen je benen langs een drukke straat. Driftbui nr. 4. In de supermarkt blijk ik geen wisselgeld te hebben voor een karretje. Naar binnen, netjes wachten...wachten met een duracellkleuter = drama. Wisselgeld in het karretje, gemor omdat zoon #1 niet in de kar wilt. Mama ademt diep en probeert zen te blijven. Driftbui nr...hoeveel? Even later: zoon #1 in de kar, rijstwafel in z'n handen, zoon #2 in de draagdoek, boodschappenlijstje bij de hand. Zover zijn we al. Winkelen aan een recordvaart, aanschuiven aan de kassa geeft aanleiding tot driftbui van bescheiden omvang, maar toch opvallen genoeg om hier en daar een afkeurende of geërgerde blik of frons te genereren. Gelukkig heeft deze tbm intussen een olifantenvel voor dat soort reacties. Thuis boodschappen en kinderen uitladen...1 kind loopt vakkundig in de weg en wil vanalles (een rijstwafel, rozijnen, tv kijken, een sapje, ... en liefst allemaal tegelijk). Het andere wil NU aan mama's borst. Intussen smelt het roomijs dat we net hebben gekocht en probeert de kat de kippenboutjes uit de boodschappentas te prutsen. Alsof dat niet volstaat wordt er aangebeld...de postbode, met aangetekende endign (zelden goed nieuws). Een uur en veel zweet, binnensmonds gevloek en gezucht later ligt zoon #2 gevoed en met schone luier in bed voor een dutje (dat van korte duur zal blijken, maar alla) en zit zoon #1 even rustig met z'n houten trein te spelen. Het is middag en ik ben zelf ook wel toe aan even uitblazen. Maar zoon #1 wil een boterham, en een beker melk, en een appel, en gaan slapen. En hup, we zijn weer een paar uur verder. Om het verder kort te houden (we geven tenslotte slechts een impressie): de rest van de dag is gevuld met boze kleuter bezighouden, was sorteren, luiers verschonen, kinderen voeden en laven, speelgoed en andere rommel van de vloer rapen, eten klaarmaken, driftbuien trotseren, boterhammen smeren, fruit schillen, enz... Om 18u komt vriendlief thuis in een hectische microkosmos van hyperventilerende rondrennende kleuter, lief zwetend aan het fornuis met jengelende baby op de heup, en rommel overal (hoezo, je hebt al 2 keer opgeruimd vandaag?)...en vraagt "Hoe was je dag?". Antwoord is een zucht en wat vaag gemompel. Eten op tafel, maar zoon #1 wil niet eten en zoon #2 wil mama niet laten eten. Na een kwartier is m'n eten koud en m'n eetlust verleden tijd. Vriendlief parkeert zichzelf met beide zonen op de bank zodat ik kan afruimen en afwassen. Bedtijd. Zoon #1 wil niet naar bed (hoewel hij al een half uur verwoed in z'n ogen wrijft en zowat omvalt van vermoeidheid). Worstelen dus met piama en tandenborstel. Na een half uur geeft hij de strijd op. Het is 20u30 Al eentje die slaapt. Nu nr. 2. Die laat zich al evenmin makkelijk in slaap sussen. Wat drinken, wat wriemelen, wat jengelen...om 21u15 is de missie volbracht. Ze slapen allebei. Was sorteren, was in de machine proppen, was van het droogrek halen en opvouwen. Nog even mail checken...en om 22u30 in coma vallen.
DAG 2 Ik word wakker van zacht babygekraai en een friemelend handje aan m'n neus. Het is 07u30. Zoon #2 is wakker en ligt breed glimlachend naar me te kijken. De rest van het kerngezin slaapt nog. Hij drinkt wat aan de borst en we knufflen en kroelen nog even. Intussen zijn zoon #1 en vriendlief wakker. Tijd voor ontbijt. Zoon #1 helpt de tafel dekken en zeult vrolijk met brood, potten appelstroop en en notenpasta. Volgens Frank en Sabine belooft het een stralende zomerdag te worden en ik bedenk wat we zullen doen. Park? Even de stad in? Beide? Na het ontbijt zet ik zoon #1 aan het kleien aan de tafel in de terwijl zoon #2 een dutje doet op m'n rug in de draadoek en ik de was ophang. We doen samen boodschappen in de spar om de hoek, bakken koekjes of brood, doen een dutje, spelen met het piratenspel, lezen een boekje, eten fruit, spelen in het park, maken spinazie schoon, en verwelkomen papa wanneer die om 18u thuiskomt. We eten samen aan tafel en maken daarna met z'n alleen een avondwandeling door het park en langs het water. En tot slot gaat iedereen gewillig en gezwind slapen zodat mama en papa nog een rustige avond doorbrengen in de tuin bij een glas frisse rosé.
Voor de duidelijkheid en de volledigheid : de meeste dagen zweven tussen deze 2 uitersten in.
