Het is alweer de eerste dag van een nieuw week-end. Gisteren hadden we ook al vrij want dan was het de verjaardag van Mohammed. Volgens de kranten hier is in Europa zijn naam weer besmeurd en heeft zelfs Osama Bin Laden een bedreiging richting Europa ge-uit.
Ondanks de vrije dag toch maar besloten om te gaan werken (toch een dikke halve dag) want ook deze week ben ik nog niet echt aan werken toegekomen. Veel meetings en op en neer geloop. Dinsdag een familiarisatie cursus rijden, hoe moet ik me in het Maleisische verkeer gedragen samen met Bernadette. We zijn samen met 2 coaches naar Chukai gereden zon 50 km naar het oosten van waar wij wonen. In tijd doe je hier toch een dik uur over om daar te geraken. Op de heen weg reed Bernadette en die scoorde natuurlijk weer uitstekend, op de terug weg reed ik en ik hoorde aan de commentaren tussen de 2 coaches, ook al waren ze in het Bahassa. Dus vanaf dinsdag is Bernadette mijn persoonlijke chauffeur en zit ik als we samen ergens naar toe gaan altijd links van de chauffeur.
Naast het feit dat ik overdag nog niet echt veel heb kunnen doen was er toch savonds elke avond van de week een etentje.
Zondagavond een etentje onder de vrienden van Joop Wigman in restaurant Yee, en als nieuwe expats mochten wij ons daar natuurlijk bij rekenen. Lekker Chinees gegeten in een ijskast, de mensen denken hier dat als er blanken komen eten dat de airco echt op de laagst mogelijk temperatuur moet worden gezet. Tegen 22hr was ik helemaal verstijfd van de kou met als gevolg dat ik nu waarschijnlijk de enige ben in Maleisie die snip verkouden is.
Maandagavond was er het afscheidsetentje voor Joop van de afdeling in het Resident hotel hier in Paka. We hebben lekker Mongoolse barbeque gegeten. Ook Bernadette en Annelies (Joops vrouw) waren als enige echtgenotes uitgenodigd van het hele plant team. Voor Bernadette een belevenis want vrouwen worden hier dus echt genegeerd en bijgevolg ook zij, slechts een enkeling die het waagde om in haar buurt te komen om zich voor te stellen (rare situatie). Toch een mooie avond, waarop je eigenlijk ziet dat mensen over de hele wereld niet zoveel van mekaar verschillen als ze iemand waarderen dan wordt dit ook ge-uit.
Op dinsdagavond was het alweer een etentje in het Resident Hotel maar dit keer tergelegenheid van het behalen van het ISO certificaat van de EOG afdeling. Ook dit keer werd Joop in de bloemetjes gezet. Ik mocht als zijn opvolger mee aan de tafel van het OMT (operational management team) zitten. Belangrijkste figuur aan tafel was de CEO Tengku (een neef van de koning) die kende me nog van een eerdere ontmoeting in januari. Leuk anecdote is dat de man nog in Meerhout bij Essochem heeft gewerkt en dus goed de omgeving en Belgie kent.
Het eten zelf of dinsdag was typisch Maleisisch en Graham Dailey de Dow vertegenwoordiger kreeg op een bepaald moment het echt op zijn heupen van al het fruitsap dat er werd geschonken en was dan ook heel blij dat het etentje was afgelopen en dat hij met een paar kornuiten kon afzakken naar de Awana waar wel alcohol mocht geschonken worden.
Woensdag alweer een etentje voor de secondees (alle Dow werknemers van Optimal) Ditmaal ergens meer in het binnenland zon 15 km van de kust in een dorpje Air Jenith genoemd. Bijzonder aan deze plek is eigenlijk dat het een kleine Chinatown is in de middle of nowhere. Het restaurant zelf is moeilijk te beschrijven het is een open huis (de gevel aan de voorkant is helemaal open), om binnen te geraken moet je een bruggetje over (over de open riool van ongeveer een meter breed en diep) en heb je een aantal plastieken stoelen en een paar tafels die ze ergens van een uitverkoop hebben bijmekaar gebracht. De locale mensen hier noemen het restaurant de wild boar omdat er everzwijn wordt geserveerd.
Aanvankelijk was het eten wel lekker en smaakte echt goed af, maar naarmate de avond vorderde kregen we als maar meer mee-eters in de vorm van ongedierte. Op een bepaald moment werd het echt te veel en Bernadette dierf zelfs niet meer van haar water te drinken en ook Ronnie Van de Lavoir gaf het na een tijdje op. Op een bepaald moment moest ik gaan plassen en werd ik zeer hoffelijk door een Chinese collega naar het koer geloodst. Mensen die wat ouder zijn herkennen dit zeker van vroeger en er is niets mis mee als het beetje onderhouden wordt. Om daar echter te geraken moest je eerst door de keuken waar het afval naast het verse eten en de gebruikte schotels lagen. Waar het eten tegen de muur stond gestapeld echt een ervaring. Maar 1 maal van de koer terug was ook de eetlust helemaal over en was ik heel blij dat we huiswaarts reden.
Desalniettemin de moeite om eens te gaan kijken als je geen honger meer hebt, want om hiervoor 45 minuten in de auto te zitten is ook net iets te veel.
Zo werd het dus donderdag de verjaardag van Mohammed en 1 van de vele vrije dagen in Maleisie. Zoals eerder gezegd sochtends eens op de plant gaan kijken, een leuk moment was als Ronnie mij kwam halen om een slang te komen bekijken die voor de buitendeur van het controle gebouw het post gevat. De brandweer werd er bijgehaald en die overtuigden mij dat ze de slang zouden vangen en ergens dumpen (Joop vertelde achteraf dat ze inderdaad gedumpt wordt maar niet levend)
Snamiddags zijn we de plantentuin van Joop gaan plunderen en de meeste planten van hem staan nu rond ons huis. Om een deel van de planten te kunnen ophangen moest ik in het dorp een hamer gaan halen. Samen met Bernadette naar de hardware shop een hamer halen, daarna een colatje drinken bij Vico en dan nog eens rond rijden. Uiteindelijk kwamen we 2 uur later thuis met een handgemaakte kajuitkoffer in hout, met mooi houtsnijwerk versierd en natuurlijk ook de hamer een schroevendraaier en een rolmeter.
Savonds zijn we nog eens gaan eten in de Bistro, waar redelijk wat locale Moslims het feest van Mohammed kwamen vieren met hun gezin, leuk om zien.
Vandaag vrijdag was de planning om naar Kuantan te gaan, maar vermits we volgende week vrijdag al heel de dag in Kuantan zijn, besloten we naar Kuala Terengganu te rijden.
Waarvan hieronder het beeld verslag
Vanochtend richting Kuala Terengganu gereden langs de kustweg, via Dungun richting Marang.
De weg zelfs is een heel mooie baan die op een 50 a 100 meter van de zee loopt.
Net voor Marang hebben we even halt gehouden om eens naar het strand te kijken en om iets te gaan drinken.
het eiland Kapas
De zee en hoe de mensen daar terplaatse nog wonen (het aardsparadijs???)
% Bernadette geniet er van, niet alleen van de zee en het uitzicht, maar ook van de beplanting
Daarna ging het verder richting Marang waar we een paar foto's maakten van de haven, de moskee en een standbeeld dat aangeeft dat hier van de zee geleefd wordt.
Onze volgende halte was net voor Terengganu. Terengganu is beroemd voor zijn Batik en de meest bekende producent is Noor Arfa, die hier in Kuala Terengganu haar hoofd filiaal heeft. Het bedrijf is open toegangkelijk en je kan zien hoe de Batik handgemaakt wordt. Daarnaast is er natuurlijk ook een heel grote winkel waar je de kleding die met deze stoffen wordt gemaakt kan kopen. De prijzen varieren van een 20 MYR tot een 400, 500 en meer MYR in functie van de kwaliteit van de gebruikte stoffen. Maar wel boeiend om te bekijken en ook om te zien wat er van gemaakt wordt. De kledinglijn is niet alleen islamitisch getint maar is ook westers gericht.
Eenmaal KT aangekomen, was het net 14hr00 en was het bijzonder druk vooral rond de moskeen, vandaar dat we eerst naar het Waterfront reden
In de korte tijd dat we in KT waren ondervonden we dat het een bijzondere stad was waar heel te zien was, maar vermits de tijd te kort was hebben we er maar een paar kunnen zien en dan nog van op afstand. Ons besluit stond vast hier zullen we nog eens naar toekomen. Wat we wel van ver gezien hadden is de kristallen moskee die in februari dit jaar is geopend en de drijvende moskee, waar we niet naar binnen konden omdat er net een gebedsdienst bezig was
en toen terug naar huis, de zelfde weg maar toch met een wonder mooie natuur en omgeving
%
