Hola, Ik ben hier vandaag 2 weken in Cajamarca. Stilaan begin ik mij hier goed te voelen. Zoals ik al had gezegt heb ik hier heel veel up's en down's, en dat is nog steeds hetzelfde. Als ik sport voel ik mij echt heel goed. 's Morgens sta ik op en ga ik lopen, daarna hou ik mij nog wat bezig met niks doen en na het middag eten ga ik werken en na mijn werk ga ik naar de aerobicos. Toen ik de eerste keer ging werken was ik echt gechoqueerd en wou ik echt niet terug gaan. Ik had het me zo anders voorgesteld en als je daar zo ineens ingegooid wordt weet je echt niet wat er gebeurt, maar elke dag ging het beter en leerde ik de kinderen kennen en had ik er geen problemen meer mee, maar feit blijft dat we er met teveel mensen werken en dat ik daar niet veel kan doen. Dus heb ik Carlos (AFS president van Cajamarca) gebeld en gevraagd of hij kon langs komen. Dezelfde avond is hij nog naar hier gekomen en heb ik alles uitgelegd. Hij begreep het en hij vertelde over een project met weeskinderen ook hier in Cajamarca waar hij gaat horen of ik daar kan werken. Ik ben echt blij, want het is niet leuk om te beseffen dat je eigenlijk overbodig bent in een project. In Hogar Santa Dorothea werken nog 6 duitse meisjes, waar ik al een hele week mee samen werk. Die meisjes zijn allemaal (buiten 2 van hen) met een Christelijke organisatie gekomen en op de een of andere manier mogen ze me niet echt. Ze worden pissig als ik een van de kindjes eten geef want dat is wel hun kindje dat ze al 2 maanden eten geven. De meisjes praten onderling ook constant duits, en daardoor is hun spaans nog niet zo goed. Ze zijn hier al allemaal 10 weken en als ze horen dat ik hier nog geen maand ben zeggen ze meestal met wat afgunst dat ik wel al heel goed spaans kan. Dan ben ik uiteraard blij. Veel mensen zeggen mij dat mijn spaans al heel goed is voor hier zo kort te zijn, wat mij wel gerust steld, want soms heb ik het gevoel dat ik het nooit ga kunnen... Een paar avonden geleden kwam ik thuis na mijn werk en Armando en Isabel zaten aan tafel op mij te wachten. Ik kwam binnen en het eerste wat ze zeiden was : " Cleo, we hebben een groot probleem..." In mijn kop begonnen zich al noodsenario's af te spelen dat ze mij weg wouden enzo, maar gelukkig was dat het niet! " De meid is zwanger... Wat moeten wij nu doen? Oggy (DE HOND!!!) lust alleen maar het eten (want ja, de hond krijgt hier dezelfde lekkere maaltijden voorgeschoteld als wij) van Clara..." Blijkbaar is ze al 6 maanden zwanger. Ik dacht gewoon dat ze een dikke buik had, maar daarin had ik mij dus vergist. Deze ochtend ben ik samen met Clara naar de Mercado gegaan. Dat is echt zo leuk. De mercado is de markt, maar dat is zo anders dan bij ons, dat is hier echt zot. 1000den kraampjes, gigantisch veel volk, stank, maar soms ruikt het ook lekker, dode dieren, ontzettend veel lekker fruit en groeten. Vanaf nu ga ik meer mee gaan! Ik ga nog steeds elke avond, zonder 1 over te slaan, naar de aerobicos. Voor de aerobicos zijn er Tai Kwon Do lessen. De leeraar van die lessen is een ventje van 60 jaar ofzo en steeds voor mijn les komt hij met mij praten en doet echt over vriendelijk. Ik had al zo een gevoel van hmm iets te vriendelijk. Gisteren wist Isabel mij te vertellen dat deze man al veel jonge meisjes "gemolesteerd" heeft. Ik weet niet goed of ze verkracht daarmee bedoeld of geprobeerd. Gelukkig heeft Isabel tegen onze leerares van Aerobicos gezegt dat het haar niet zint dat die vent zo dicht in mijn buurt komt, en ik denk dat onze leerares het tegen die vieze vent heeft gezegt, want hij blijft al wat meer uit mijn buurt. Woensdag vertrek ik naar Lima en van Lima naar Pichanaki, de jungle! Ik heb daar echt ontzettend veel zin in. Ik heb nu de Casta en de Sierra van Peru al gezien en nu ga ik naar de Selva, wat wilt een mens nog meer? Ik ben nu foto's aan het up loaden op mijn facebook, dus dan hebben jullie al een beter beeld van hoe alles er hier uitziet. Ik heb ook ontdekt dat ik hier toch brieven kan ontvangen, want ik heb eindelijk een kaartje aangekregen van mijn allerliefste mams! Hasta Luego! Besos
Hola! Ik ben hier nu iets meer dan een week in Cajamarca en ik vind het al leuker, tis een mooie stad, en het feit dat het constant regent vind ik al minder erg. In het begin voelde ik mij hier echt ontzettend eenzaam en slecht. Ik kende hier niemand, ik moest een week wachten tot ik kon gaan werken en ik wist echt niet goed wat ik moest doen. Ik ben tot hier toe al elke avond mee met Isabel naar de Aerobicos gegaan. Ik vind het echt leuk om te kunnen sporten en ik krijg er heel veel voldoenig uit. Ik ben al loopschoenen gaan kopen en g aook regelmatig lopen( zelfs als het regent!) En daardoor voel ik me al veel beter. Zaterdag heb ik wel terug zwaar ik de put gezeten.. Het was mijn eerste echte werkdag en het viel me echt enorm zwaar. Mijn project is met gehandicapte kinderen. Alle kinderen zijn zowel mentaal als fysiek gehandicapt waardoor ze bijna allemaal in een rolstoel zitten en niks kunnen doen. Mijn taak is dus om te ze eten te geven en voor de rest kan ik daar niks doen, dus gewoon wachten tot ze eten kunnen krijgen, er bestaan dus leukere bezigheden... Ik had echt het gevoel dat ik constant in een huilbui kon uitbarsten en dat het volledig nutteloos was dat ik naar hier was gekomen. Ik ga nu afwachten tot woensdag en als het me dan nog steeds zo tegensteekt ga ik vragen of ik geen ander project mag zoeken, want dit is echt niet waarvoor ik naar hier ben gekomen. Ik wil heel graag met kinderen werken, maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik hier niks kan doen. Dus met wat geluk vind ik wel een ander project. Na mijn werk had ik met Suzanne afgesproken, een meisje van AFS die hier ook in Cajamarca zit, maar naar school gaat. Zij is echt in een heel rijk gezin terecht gekomen. We hadden bij haar grootouders afgesproken die een zwembad hebben dat een constante temperatuur heeft van ong. 35 graden, echt zalig! Suzanne woont bij mij in de buurt en kent ook wat mensen die ik ook ken, echt bizar om hier iemand te leren kennen die ook mensen kent die ik ken. Het deed echt goed om nog is deftig met iemand te kunnen praten en ik voelde me meteen ook al een stuk beter. Gisteren ben ik mee gegaan naar de verjaardag van de oom van Isabel. Hij woont is Jesus, een dorp 20 km van Cajamarca. De weg naar daar is ook echt verschrikkelijk slecht, maar eens daar aangekomen was ik zo blij dat ik er was. We zijn eerst een wandeling gaan maken. De natuur hier is zo ongelofelijk mooi... Echt prachtig. Vroeger hate ik wandele echt heel hard, maar hier geniet ik er echt van. Op het feest hebben ze Cavia gegeten.. Voor we naar het feest vertrokken heeft Isabel wel 5 keer gezegt dat ze niet goed weet of we wel konden gaan omdat ik geen vlees at. Na een tijdje is da best wel lastig, maar ik ga echt geen vlees eten, ik wil dat echt niet. Tijdens onze wandeling heeft Isabel me gezegt dat ik precies wel al wat ben afgevallen, en dat is natuurlijk wel leuk, hopelijk word ik dat toch geen typische AFSers( Another Fat Student ) 's Avonds hebben we naar Gandhi gezien, echt een heel goede film. Tegen het einde voelde ik me al maar misselijker en misselijker worden. Om 20u ben ik met lichte migraine in bed gekropen, maat deze morgend ging het echt al veel beter. Sebiet om 14u30 moet ik gaan werken. Ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in maar ga toch proberen om er het beste van te maken. Vanavond ga ik naar de Aerobicos met Suzanne( we gaan echte sportbabes worden!) en ik ga proberen om daar naar uit te kijken en hopelijk vind ik snel een ander project.. Ondertussen vind ik mijn gastgezin al beter, Armando vind ik echt leuk. Hij is zo een flauwe moppen man, maar kan ook heel serieus zijn. Toen Isabel een paar avonden geleden 's avonds weg was hebben we heel lang gepraat over de geschiedenis van Peru en over het feit dat Peru minder ontwikkeld is omdat de scholen hier zo slecht zijn. Hij wist me te vertellen dat een leeraar hier gemiddeld 150 euro per maand verdient. Dat is dus echt niks he. Met Isabel kom ik nog altijd niet zo super overweg, maar beetje bij beetje gaat het al beter. Ik ga een van de dagen ergens proberen foto's up te loaden, maar op deze computer gaat dat niet, want hier zijn maar 2 USB poorten die al in gebruik zijn.. Ik hoop dat ik diegene die zich ergerde aan mijn schrijf fouten al een beetje beter op hun gemak zijn, ik zal er aan werken om deftiger te schrijven! Hasta la proxima! La Gringa
