Er zijn zo van die ochtenden dat je best je gebrek inspiratie camoufleert onder het typische “BD”… je weet wel het zwarte kleedje veilige haven voor elke vrouw… dus gisterenochtend wegens een nucleaire actie van mijn eierstokken onbrak mij de energie om enige creativiteit aan de dag te leggen en zocht ik mijn toevlucht tot het kledingsstuk der saaiheid…. Maar niets is wat het lijkt.

Middel op de openbare weg tracht een charmante collega mij duidelijk te maken dat ze niet zo mijn opvatting over het woord saai te deelt. Met hand en tand te overtuigen dat ik niet binnen deze categorie val, waardoor ze één van de versieringen van haar rechterhand vast raakt achter de draden die een verdienstelijke poging deden mijn decolté te camoufleren. Ik moet bekennen het voelde even onwennig in een gijzelingsgreep gehouden, de neusharen van een vrouwelijke collega te kunnen tellen en nog ongemakkelijker om in deze positie te beginnen te onderhandelen hoe we uit dit staaltje onzedelijkheid verlost zouden kunnen raken zonder de Asserse bevolking teveel te choqueren.

Na veel negotiëren werd besloten een andere hand naar het borstendal te laten afdalen om de ene hand voorzichtig los te wrikken zonder de draadjes door te scheuren die moeten vermijden dat er een lawine zou plaats vinden en er zich één van heuvels het hazenpad zou kiezen. Evenwel op het ogenblik van deze niet zo zedelijke actie wordt deze reddingsactie gepasseerd door een burgervoertuig van een aangrenzende zone… Hoofdinspecteur B.V. en inspecteur F. VDB verliezen even de controle over het claxon en met het aanroepen van alle heiligen hoop ik dat zij gewoon even afgeleid waren en enkel het reddingsresultaat hebben aanschouwd “twee zedige substituten op een Assers trottoir”… helaas het gniffeltje van één van beide heren aan telefoon deze namiddag heeft mij spontaan doen grijpen naar een inschrijving tot “image reconstruction course”… dus of ik je mis??? Tot herstel van mijn lieve reputatie niet, maar wat niet is kan nog komen…

19-08-2015 om 07:28 geschreven door missy mi

Einde dag 4 ... gelukkig nog 11 te gaan. .

Ik behoor niet zo zeer tot de categorie van de onzekere vrouwen. .. als ik niet in kleding pas ligt dat vooral aan gebrek aan inzicht van de ontwerper en een bubbeltje hier of daar... be real… mensen zijn zot op bubbels zoals de omzetcijfers van de champagne en sprudels aantonen.

Maar als ik van een ding onzeker word dan is het van een puist. Nee niet van zo n klein wit puntje maar van zo n geval dat half je gezicht in een kramp trekt en ervoor zorgt dat het zicht in de spiegel resulteert in een etterende vlakte.

Trouwens puisten zijn en voorrecht van pubers dus word ik onmiddellijk overvallen door de vraag vergist de puist zich va lichaam of het lichaam van puist.

En nu is het zover… midden op mijn neus een krater waarvan ik niet versteld zou staan dat er een aardverzakking is gebeurd in mijn hersenen en die massa nu door die berg zal worden uit gespuwd.

Als het aan mij ligt zou ik dit fenomeen met javel en snoeischaar te lijf gaan maar mijn ijdelheid weerhoudt mij dat het bleekmiddel mijn zomerse teint zou afspoelen. Terneergeslagen bevecht ik het gedrocht met nagels en eter ... gevolg een prachtige gele etterhoop op een rood gezwollen neusvlakte.

Toch dep ik mijn tranende ogen (van al die gezichtsaanvallen wel te verstaan, een andere reden moet er niet achter worden gezocht) tevreden droog en besluit dat er een God moet bestaan om mij enkel met deze afstotelijke natuurramp te bedelen als ik geen enkel risico loop dat mijn lief s nachts zou verdrinken in en etteroverstroming. Halleluja prijs de Heer!

Missen? Nu even niet maar wat niet is kan nog komen

18-08-2015 om 18:59 geschreven door missy mi

Wanneer ik gisterenochtend mijn afgetrainde en gestroomlijnde billekes maar amper over de stapels dossiers geheven; werd ik onmiddellijk getrakteerd op een “de coninck”-gevoel toen ik mijn eigen anders zo clean desk aanschouwde.

Ook al is het herfstweer in hartje zomer, staat KV Oostende aan top van Jupiler Pro Ligue en heb ik nog geen schoenen gekocht deze maand, een aantal zekerheden blijven bestaan.

Het eerste woord dat door de telefoon weerklinkt is “jihad”. Toegeven de zon van de Syrische hoogvlaktes en het mij opdraaien in meters gordijnenstof lijken mij ineens een opwarmende idee en zelfs zo’n krijger die minder haar op zijn kin heeft dan margriet Hermans onder haar oksels lijkt me een ideaal excuus om mij af te leiden van Franse vakantieoorden.

De prijs van de originaliteit kwam vandaag toe aan een sociaal onderzoek uit de Parel-zone. Met mijn alom gekende en geapprecieerde vriendelijkheid deelde ik mee dat 5 regels om te oordelen over een verontrustende situatie misschien toch iets te minimalistisch lijken. Mevrouw de wijkagent moet met glans en glorie voor haar creativiteitsexamen zijn geslaagd want in plaats van vermoeiende initiatieven te ondernemen, werd het lettertype vergroot en de titels in vet gezet… met het schitterende resultaat van 6 volzinnen…Toegegeven ik heb even overwogen om naar de site van Raynair surfen voor een enkeltje Aleppo.

Maar hoop doet leven zei de wijze Will dus voeg ik daad bij het woord en hou ik de haardroger op mijn ogen om het opwellend oogvocht geen kans te geven… nog 12 dagen = 288 uur = 17280 min… zolang ik niet in seconden begin te tellen lijken mijn traankanalen akkoord de stop erop te houden…

Misschien miste wijze Will zich wel met “ik mis je zo, ik mis je meer en meer”, maar wat niet is, kan nog komen…

18-08-2015 om 07:08 geschreven door missy mi

17-08-2015 om 20:16 geschreven door missy mi

Vanmorgen wakker geworden met het gevoel dat best te beschrijven is als het “vijfde middelbaar maandagmorgen”- besef… :

wat gelijk stond aan 2 uur in een veel te strak sponsen short en haast doorschijnend T-shirtje waarin een A cup al de Himalaya leek met rood aangelopen hoofd en een okselgeur die de rest van de dag uw neusharen zou doen krullen, rondjes lopen over de jongensspeelplaats… het puisterige heerschap waarvoor je je vrijdagavond had staan plamuren, stylen en minstens elk kledingsstuk 4 keer aan en uit had getrokken om dan toch met de eerste outfit te eindigen, keek genadeloos neer op de eendenpas uitgevoerd in iets dat het woord kleding niet waard is… dus bij het openen van je ogen spoorde je nauwkeurig elk lichaamsdeel af of er geen kans was dat je een pijntje of een excuus kon vinden om te ontsnappen aan die schoolterreur…helaas als je het erop waagde, stond er wel een gruwelijke ouder met je sporttas bengelend voor je half geopende ogen…

Ik heb zelfs geen schrik dat ik rondjes zou moeten gaan lopen door de parketgangen of heb weinig interesse dat de parketmannen mij enig schaamtegevoel zouden geven aangezien ik voor hen nauwelijks de moeite neem een mascara of krulborstel vast te nemen maar opstaan doet zeer vandaag en me richting werk begeven nog meer…

En of ik je mis???? het zou een kleine steun zijn geweest vanmorgen één of andere snertopmerking of gemene gniffel aan de telefoon te horen maar nee natuurlijk mis ik je niet maar wat niet is kan nog komen…

17-08-2015 om 07:13 geschreven door missy mi

Samenvatting : einde dag 2 in zicht nog 13 dagen te gaan voor de terugkeer naar de zonovergoten vlaamse velden...

Dag gestart met een serieus fietstochtje... ik begin de gestroomlijnde billen te krijgen van Serena Williams, misschien iets lichtere versie maar bon het motto van de dag "over details gaan we niet vallen".

Deze middag een vergelijkend onderzoek uitgevoerd naar het meest aangename middagdutje. Een eerste experiment vond plaats in de tuinstoelen maar werd helaas afgebroken door een "boe" van een klein rondspringende schurk. Het vervolg vond plaats in de zetel maar werd verstoord door "wat is ..."-vragen lawine ... noodgedwongen zal het onderzoek spoedig afgerond worden in de bedslee met dons.

Maar goed, nu naar de essentie het interim-vrijgezellenbestaan heeft mij vandaag gedwongen naar Deli voor onweerstaanbare drang naar americain en caramelijs en heeft mij ver uit de douche gehouden om bepaalde "opborrelende noden" onder controle te houden voor nog minstens 13 dagen = 312 uren =18720 min.

Gelet op een opkomend kouwke heeft mijn oog een iets grotere vochtigheidsfactor maar vanzelfsprekend heeft dat niets met iets anders te maken. Al gebiedt de eerlijkheid mij om toe te geven dat mijn blik nogal eens verdwaalde naar mijn gsm-scherm op zoek naar een messenger pop up en bleek het wel enige vorm van teleurstelling als het een goed bedoeld boodschappen aanbod van debbie of een love life update van ellen was. Maar je missen... neeeee helemaal niet... het zal nog wel komen!

16-08-2015 om 20:59 geschreven door missy mi

Vanmorgen wakker geschoten omdat ik dacht dat de nieuwe vluchtroute was verlegd naar de bovenverdieping van populierendallaan 26. Veel fantasie was er niet nodig om de letters van de lage kostenmaatschappij als muurdecoratie voor te stellen. Maar aangezien het intikken van mijn update wordt verblind door een stralende zon spreek ik van "verzachtende omstandigheden"... al is er niet veel verzachtend aan het uur waarop ik in mijn bed ben gekropen om nog maar te zwijgen van die hoofdstukken van mijn boek die erom riepen om dan nog gelezen te worden.

Maar goed, de update zal beperkt worden aangezien er ook in vakantie-oorden moet gewerkt worden en de afgevallen herfstblaren uit het zwembad moet worden gevist voor dat het zwembad onder een grijze hemel vooral de ideale broedplaats voor een stel eenden is.

Dus over naar de essentie... nee nee mijn ogen blijven zo droog als een halal biefstuk en mis ik je ... nee dat zal misschien nog komen al gebiedt de eerlijkheid me als pietleuterig detail te vermelden dat ik wel blij was met je berichtje gisteren, maar kom je zegt altijd dat ik overacting doe, dus laten we dit soort details niet de aandacht geven die ze niet verdienen.

16-08-2015 om 10:50 geschreven door missy mi

één dag voorbij ... nog 14 te gaan voor de terugkeer naar het veel te warme lokaal met de berg kantschriften waar de favoriete helemaal beneden heeft gefrommeld enkel om af en toe eens een beetje aandacht te krijgen door een rappel van één of andere secretariaatsmedewerker...

Vandaag helemaal geleefd in het teken van huishoudelijke arbeit...ik krijg er de bibber van dat ik er niet meer in slaag excuses te vinden die mij vrijstellen van strijk, stofzuigen of ander soort taken dat ik liefst zo snel mogelijk uit mijn geheugen (en vooral mijn imago) wis...

Wat er dan is gebeurd waar enige amoureuse aanwezigheid in de straal van 50 km mij voor had beschermd: salade eten met hoeveel ajuin die mij in staat stelt met zuchtje adem heel vluchteligenkamp in calais te ontruimen, een haarspeld boven op mijn hoofd gedragen in tijgerprint met goud afgewerkt waar zelfs een '80's"Marina voor gepast zou hebben... 

Op emotioneel niveau leken vandaag vooral de hemelsluizen over een serieus lekkage te beschikken..voor het overige lijkt alles de droogheid te hebben van het kapsel (en vermoedelijk ook andere lichaamsdelen) van Koningin Fabiola...

Als mijn gedachten momenteel uitgaan naar één gemis is het het opdrijven van het aantal dienstencheques zodat ik terug mijn tijd kans steken in veel belangrijkere zaken dan het ontkreuken van t-shirts en het oprakelen van pluizen met iets nog veel pluiziger...

Kernwoorden van de dag: Nee ik mis je nog niet wel vooral zon, pool(boy) en een huishoudkoprs... maar het zal nog wel komen!

15-08-2015 om 21:17 geschreven door missy mi

15-08-2015 om 12:21 geschreven door missy mi