Interessante tekst of bestand? Droppen maar!Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden. Max 2000 kb. Bedankt!
Bertho Smit (Vilans) blogt toch?
Zo af en toe geef ik ook mijn mening
02-07-2010
U heeft geen toegang tot deze pagina
Gisteravond was ik voor een vergadering bij een MEE organisatie ergens in Nederland. Ik was een half uur te vroeg en kroop daar even achter de PC. Even internetten en Twitter checken. Twitter?, reageerde de medewerkster die even voor me had ingelogd, Dat is afgesloten, dat kan hier niet. En inderdaad. De mededeling Geen toegang tot deze pagina verscheen in beeld. Doet MEE zelf niet aan Twitter, vroeg ik verbaasd. Voor zover ik weet niet. Nu kunnen techneuten de url www.twitter.com wel afsluiten, je kunt natuurlijk ook via andere sites twitteren. Maak een account bij www.cotweet.com en je bent gewoon in Twitterland. Zo gezegd zo gedaan. Ik liet de MEE medewerkster even zien welke organisaties en personen ik allemaal volgde, en gaf een indruk van de informatie en contacten die dat oplevert. Ze was onder de indruk. Dat snap ik, want dat ben ik eigenlijk ook.
Twitter blokkeren struisvogelpolitiek Waarom zouden bedrijven Twitter voor hun medewerkers blokkeren? Waarschijnlijk omdat ze denken dat activiteiten via de sociale media ten koste gaan van de productiviteit van medewerkers. Daarnaast hebben ze waarschijnlijk geen flauw benul hebben van wat netwerken en sociale media een bedrijf kunnen opleveren. Op de website van specialist in klantencontacten, Coníche.nl formuleert Ludo Reats het als volgt:
Het zonder je er in te verdiepen negeren van een medium als Twitter is struisvogeltactiek en brengt het risico met zich mee dat je op een dag wakker wordt en er achter komt dat je klanten in een parallelle wereld leven waar jij geen kennis van hebt.
Wat levert Twitter mij op? Veel. Ik volg op dit moment meer dan 250 mensen en organisaties: journalisten, sociale media experts, politici, sporters, vrienden en bekenden, collegas, kranten, tijdschriften en websites rond zorg en sociale media. De meeste mensen doen echt hun best om interessante informatie, weetjes, links en oproepen te plaatsen. Dat doe ik zelf ook. Bij elke tweet vraag je je af: is dit leuk of interessant genoeg voor derden? Daarnaast kun je via Twitter heel makkelijk met anderen in contact komen. Twitteraars staan open voor verbindingen en helpen elkaar graag. Dat is juist de reden waarom ze eraan deelnemen.
Een paar voorbeelden:
1) Via Twitter kwam ik erachter dat Hans Kröber (@hanskrober) naar Berlijn ging voor het Wereldcongres Inclusion 2010 in Berlijn. Via Twitter bedacht dat hij een video-blog zou bijhouden. Na elke upload gaf hij een seintje via twitter waarna we zijn bijdrage plaatsten.
2) Via Twitter kwam ik op het spoor van Sanne van der Hagen (@blikopmedia) die een seminar wil organiseren over sociale media en mensen met een verstandelijke beperking. Daar doet Vilans graag aan mee. (Jij ook? Meld je aan!)
3) Ons project Het Goede Gesprek heeft een twitteraccount (@dialoogindezorg) geopend. Inmiddels hebben we al meer dan 160 volgers. Erg ideaal: je verstuurt supersnel linkjes en berichten naar al die mensen en organisaties.
4) Via Twitter onderhoud ik contacten met mensen als Lodewijk Hof (@lodewijkhof), Niels ten Hagen (@niels10hagen) en April Ranshuijsen (@siriusapril). Zij waren hoofdpersonen in onze Inclusie-filmpjes. Zo weet ik dat Lodewijk is nu in Finland zit, Niels geeft een training in Zwiterland. April heeft grote zorgen over de kortingen op het PGB, heeft een boeiend weblog. Zij volgt het WK op de voet. Leuk? Ja, erg. Belangrijk? Tja, als ik weer iets met hen wil aanvangen, dan schrijf ik 140 tekens en druk op een knop. Toch handig.
5) Ook veel pleitbezorgers van vernieuwingen in de zorg zijn actief op Twitter. Boeiend en waardevol om ook die contacten warm te houden en gebruik te maken van hun kennis en contacten. De contacten via Twitter leveren me veel informatie en nieuwe contacten op.
Ondernemend, verbindend en inspirerend
Ik vind Twitter ontzettend leuk. Snel, creatief, verrassend, ondernemend en verbindend. Ik ben ook wel een media-dier. Mijn taal- en journalistieke achtergrond verloochent zich nu eenmaal niet. Ik lees op Twitter niet alle berichten. Dat is onmogelijk, tenzij je niets anders te doen hebt. Gelukkig zijn er op Twitter handige manieren om ervoor te zorgen dat échte relevante informatie je niet ontgaat... Ik twitter zelf over allerhande onderwerpen. Over dingen die me opvallen en die ik bijzonder of grappig vind, maar vooral ook over zaken die me inhoudelijk na aan het hart liggen: inclusie, rechten voor mensen met een beperking, toegankelijkheid, tweedeling in de samenleving. Over grappige dingen twitter ik vooral in mijn vrije tijd. Serieuze zaken stuur ik rond op het werk én thuis. Het is toch best bijzonder dat ook volgers die niks weten over de langdurige zorg, nu via tweets kennis ( kunnen) nemen van voor hen nieuwe, en vaak toch interessante kennis. Van Vilans bijvoorbeeld, mijn werkgever.
Interessant voor werkgevers: dat bij werknemers die zich in werktijd bezig houden met sociale media als Twitter het onderscheid tussen werk en privé soms niet duidelijk is, heeft ook een productieve keerzijde. Dit mechanisme zorgt er namelijk óók voor dat diezelfde werknemers thuis met de zaak bezig zijn! (Zo schrijf ik deze blog op mijn vrije dag) Voor weifelende leidinggevenden en organisaties als MEE heb ik dan nog het volgende advies: ga zelf ook twitteren en wordt volger van je werknemers. Je zult zien dat het allemaal wel meevalt. Sterker nog: voor (Vilans- en andere) managers die gegrepen zijn door de kernwaarden ondernemen, inspireren en verbinden, gaat er een wereld open. Lees ook De Standaard hierover.
De dia in de presentatie van Wessel Visser (Bureau Taal) wekte de nodige hilariteit. Een straatbeeld van een Chinese stad met overal bordjes en reclame. Chinees merkte een van de deelnemers terecht op. Hij had de gedachte achter de dia gelijk begrepen. Ja, zo voel ik me ook vaak. Een Chinees in mijn eigen land. Want mensen gaan er maar vanuit dat iedereen alles snapt. En daar voel ik me verloren bij. Ik zeg weleens tegen mijn begeleiding: Woon ik soms in China of hoe zit dat?
(Wessel Visser, van Bureau Taal)
Wessel Visser bij Denktank101
De 15 deelnemers van Denktank101 zijn burgers met een verstandelijke beperking. Ze kunnen behoorlijk lezen en schrijven, maar hebben toch vaak moeite met de informatie die op hen af komt. Ook met de informatie die persoonlijk aan hen gericht is. Vaak is die informatie afkomstig van organisaties als MEE, zorgaanbieders, Sociale Werkvoorziening-bedrijven. Daar kwamen in de groep zelfs de sterkste voorbeelden vandaan.
In zijn workshop gaat Wessel Visser daar dieper op in. Hoe zit dat met het taalgebruik in Nederland? Wat kan hij mensen adviseren die moeite hebben met taal? Visser bracht een verrassende boodschap die mensen nieuwe moed en energie gaf: Het ligt niet aan hen, maar aan de zender!
1,5 miljoen mensen hebben moeite met informatie
In Nederland wonen ca. 15 miljoen mensen. 1,5 miljoen heeft dagelijks moeite met taaluitingen die op hen afkomen. Van die 1,5 miljoen is 0,5 van allochtone afkomst. 1 miljoen heeft een Nederlandse taalachtergrond. Die groep van 1,5 miljoen bestaat niet alleen uit mensen met een verstandelijke beperking. Daarvan zijn er (maar) 100.000.
Die 1,5 miljoen mensen hebben moeite met dagelijkse taaluitingen. Als we ook niet-dagelijkse taaluitingen meenemen, dan komen we zelfs uit op 7 miljoen mensen! Want wie snapt zijn hypotheek-overeenkomst, het testament van een dierbare overledene, de brieven over zijn/haar pensioen, het loonstrookje, de post van de zorgverzekeraar? Eigenlijk stelt Visser: voor 7 miljoen mensen is de taal die instanties gebruiken domweg veel te ingewikkeld.
Taalniveau B1 is begrijpelijk voor 95%
Het leek wel of de deelnemers aan Denktank101 opgelucht waren: ze zijn dus niet enigen! Maar Visser ging door. Hij gaf een uitleg over taalniveaus. Je kunt teksten beoordelen en indelen op moeilijkheidsgraad. De meeste officiële teksten zijn geschreven op C1 niveau. Teksten op dat niveau vormen een behoorlijk probleem voor 7 miljoen en een groot probleem voor 1,5 miljoen Nederlanders. Maar liefst 60% van de Nederlanders snapt 80% van die teksten niet! Het goede nieuws is: als organisaties en instanties schrijven op taalniveau B1, dan is de tekst voor 95% van de Nederlanders te begrijpen.
Waarom gebeurt dat nu dan niet?, vroegen deelnemers. Visser: Mensen die een hogere opleiding doen leren niet om dingen op een eenvoudige manier te zeggen. Integendeel. Ze leren moeilijke taal in moeilijke boeken. Op den duur kúnnen ze soms ook geen eenvoudige taal meer gebruiken. Dat zijn ze kwijt. Daarnaast gebruiken ze graag moeilijke taal omdat ze denken dat het interessant overkomt. Het lijkt dan alsof ze heel intelligent zijn, en dat willen ze graag. Ook komt het voor dat mensen niet precies weten wat ze bedoelen. Dan gaan ze ingewikkeld praten of schrijven. Als je precies snapt en weet wat je wil vertellen, dan kan je dat ook in eenvoudige taal doen. Eigenlijk hebben de schrijvers van al die mistige teksten dus een groot probleem! Want als je iets wilt overbrengen, maar dat lukt je niet, dan heb je eigenlijk gefaald. Het ligt dus niet aan jou als je een brief niet begrijpt: de schrijver moet het gewoon eenvoudiger vertellen! Het kwartje viel, maar Visser speelde natuurlijk een thuiswedstrijd. In het dagelijks leven geeft hij trainingen en workshops aan bedrijven, instanties en gemeentes. Hij leert medewerkers om begrijpelijke informatie te schrijven. Medewerkers leren eigenlijk opnieuw te kijken naar hun boekjes, brochures en folders. Ze herschrijven ze op taalniveau B1.
Dat taalniveau B1, is dat niet saai en kinderachtig? Ook hier heeft Visser een passend antwoord op. Onderzoek wijst uit dat bijna alle lezers, ook de mensen die heel veel lezen en weten, dit taalniveau heel prettig vinden. Want je kunt ook bijsluiters, gebruiksaanwijzingen, CAO-overeenkomsten en notaris-acten in deze taal schrijven. Er is dus geen reden om dit niet te doen. Het heeft alleen maar voordelen. Zijn voorbeelden maakten dat goed duidelijk.
Niet langer Chinees in eigen land
De deelnemers van de Denktank101 waren erg enthousiast over wat ze geleerd hadden. Hier moeten we iets mee. Ik vind dat wij en al die andere mensen recht hebben op begrijpelijke informatie. Alleen, hoe gaan we dat duidelijk maken? We spraken af om daar later over door te praten. Makkers Unlimited, actiegroep van mensen met een beperking, is dan ook van de partij. Die zijn voorstanders van eenvoudige taal, maar ook erg goed in actie voeren. Dat belooft dus wat. U hoort daarom in de toekomst nog meer van Denktank101. Allemaal op taalniveau B1 Zodat straks niemand zich meer Chinees in Nederland hoeft te voelen. Behalve onze Chinezen zelf natuurlijk...
Meer weten over Denktank101? Stuur een mail naar mijn werkadres: b.smit@vilans.nl
De afstand tussen de burger en de politiek is debet aan de verkiezingswinst van de PVV.Het ongenoegen van de burger over de overheid is debet aan de verkiezingswinst van de VVD en PVV.
Burgers zijn teleurgesteld. Hun gevoelens worden vooral vertolkt door VVD en PVV.Hun remedie is echter: een kleinere overheid (minder personeel) met minder bevoegdheden (meer marktwerking).
Jammer genoeg zal de remedie slechts leiden tot een grotere kloof tussen overheid en burgers en tot een nog slechtere dienstverlening van overheid (en een slechtere kwaliteit van de naar de markt overgedragen diensten, waar de overheid de schuld van krijgt).
En zo zullen dit soort anti-overheids partijen - aanhalingstekens bewust -vervolgens weer meer steun verwerven.
Hetzelfde mechanisme komen we tegen bij de economische crisis. Banken, beurshandelaren, gesteund door neo-liberalen hebben zich verrijkt aan een verwerpelijk soort consumentisme dat de crisis heeft veroorzaakt. De overheid (kabinet CDA-PvdA, CU) blust de brand, maar krijgt er (vooral het CDA, natuurlijk) van het electoraat, flinks van langs.Bizar. Liberalen die dit soort ongein hebben mogelijk gemaakt, worden nu blijkbaar beschouwd als crisisbeheersers. De feitelijke logica is dan zoek, vind ik.
En natuurlijk, personen spelen ook een rol. Balkenende was over de datum. Leers, Verhagen of Eurlings waren beter geweest. Cohen ging niet in debat maar gedroeg zich voorbarig als een burgemeester van Nederland. Het gaf ideale schoonzoon Rutte de kans een vreemd soort campagne te voeren waarbij niet ideeën, maar een wedloop naar de grootst mogelijke bezuinigingen de meeste stemmen verwierven.
Veel kiezers leken niet te beseffen wat die bezuinigingen voor henzelf zouden betekenen.En kiezers lieten zich meeslepen door het Rutte verhaal, terwijl vooraanstaande economen bleven herhalen dat die kille bezuinigingen niet bepaald verstandig zijn voor de economie. Het speelde geen rol.
Veel kiezers die teveel van de overheid verwachten hebben PVV gestemd. Daar zitten - ik ken er een aantal - en geloof me, er zitten ook veel negatieve, luie, chagrijnige en valse zeurburgers tussen die - voorbijgaand aan hun eigen rol- hun pijlen richten op virtuele buitenlanders (amper aanwezig in hun dorpen) en op de overheid die...??...ja... het allemaal voor ze regelt?
De verkiezingscampagne en uitslag hebben geleid tot een ogenschijnlijke pad-stelling. Maar na het mislukken van VVD-CDA-PVV, Paars Plus en Centrum (pvda-cda-vvd) lijkt me het tijd voor een Groen Kabinet (Pvda, Cda, GL, SP, D66) waar zeker een meerderheid voor is. Tien tegen één dat Verhagen echter alsnog kiest voor de PVV.Met alle reeds beschreven gevolgen. Nederland wordt een leeuw die in zijn eigen staart bijt.
In alle verhalen blijven de Nederlanders die snakken naar een duurzaam, groen beleid buiten beschouwing. Terwijl dat op lange termijn wel eens dat de meest verstandige burgers zouden kunnen blijken te zijn. Als dat nog maar niet te laat is.
En ja op de overheid valt veel af te dingen. Of ie nou groot of klein is. Dat moeten we in alle omstandigheden blijven doen, dat kritisch kijken naar de overheid. En zeker, progressief Nederland heeft dom campagne gevoerd. Desondanks gun je ons land toch een fatsoenlijke, verstandige en integere regering. Dat is toch niet teveel gevraagd?
Het is 9 juni 2010, dag van de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland. Alle kranten gelezen, veel debatten gevolgd. Weken lang gezweefd. Stemmen in mijn hoofd. Tot vanochtend. Balans opgemaakt: Behoorlijk teleurgesteld over de inhoud van de campagne. Bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen, verder ging het nergens over. Tegenwoordig heet bezuinigen natuurlijk hervormen. En wie niet wil hervormen die is niet progressief. Vinden alle partijen. Slechts SP probeerde nog wel eens andere kaart te spelen, maar niemand ging mee. Dus ja.
Aan belangrijke onderwerpen als klimaat, milieu, alternatieve energie, kernenergie, defensie, voeding, bio-industrie, file-probleem, oorlog in Irak, Afghanistan, VMBO, AWBZ pakketmaatregel, integratie, vluchtelingen, ontwikkelingshulp, drugsbeleid, inclusie enzovoort enzovoort, zijn helaas weinig woorden gewijd. Daar valt niet mee te scoren, denkt men waarschijnlijk. (Liberale Femke ruikt de macht en Diederik Samsom was waarschijnlijk op vakantie) Politici en media draaiden zo wekenlang in een hysterisch kringetje rond het Gouden Kalf dat geloof ik steeds fletsere kleuren schijnt te krijgen. Hervormen...
De enige die ik amper gehoord heb, was de Partij voor de Dieren. Ja even, tijdens het debatje van de kleintjes op 8 juni. Lijsttrekker Marianne Thieme werd daar voortdurend in de rede gevallen door een zeer irritante en vooringenomen gespreksleider (Je praat alleen maar over duurzaamheid) en een belachelijke Rita Verdonk. Thieme won op punten, ook al liet ze zich flink opbutsen door de vreemde gang van zaken. Een strategische stem dus!.. Want ik hoop wel dat Job premier wordt, maar ik stem op Marianne Thieme. Omdat die al jaren wezenlijke onderwerpen op de agenda zet. Ik hoop dat ze dat kan blijven doen. Want als zij het niet doet, dan doet klaarblijkelijk niemand het Succes Marianne Thieme. Ik zweef niet meer. Ben terug op aarde. Moeder aarde. Geen stemmen meer. Uit het hoofd.
Participatie van mensen met een (verstandelijke) beperking in de samenleving. En wat me verder zoal opvalt. Daarover zullen de meeste van de blogs gaan die hier te vinden zijn. De blogs zijn trouwens ook te lezen via mijn Linked In pagina: www.linkedin.com/in/berthosmit
Participatie en mensen met een beperking. Er valt veel over te doen en te zeggen. Door ons professionals, door de mensen zelf, door mensen uit de samenleving.
Vaak bestaan de reacties uit een interessante mix van goede bedoelingen, lef, onwetendheid, angst, enthousiasme, vanzelfsprekendheid, onrecht, kracht, politieke correctheid, valsheid, misverstand... tientallen gevoelige termen zullen dus in deze blogs aan de orde komen.
Allereerst (bijlage hieronder) maar een filmpje van Staaldraad, uhh...Draadstaal, om erin te komen. Waar scharen we deze onder?
