De dag begon al goed. Veel mensen die gingen komen konden niet meer komen, zodoende dat we nog maar met zn vieren overschoten. Maar oké, vier is goed. Ideaal bleek op het einde van de dag.
We werden gedropt aan in de buurt van Klein Brogel, enkele kilometers van de omheingsdraad (die we vanaf nu dé draad noemen.) Al snel deelden we ons op in groepjes van zes en verdwenen we in het bos. (Even vermelden dat wij een heerlijk groepje hadden. Lieve, Nadia, Gilles en ik werden vergezeld door bomspotting-die-hards van 59 en 67 jaar oud!!)
De honden blaften ons weg van dé draad, de politie te paard gaf ons gezonde spanning en de helikopter boven ons hoofd liet ons weten dat we niets verkeerd moesten doen. Maar het deerde ons niet. Door onze die-hards wisten we dat de politie die voor dé draad stond niet veel kon doen. Dus picknickte we gezellig en provocerend voor de militairen en hun draad.
Maar dan kwam het langverwachte moment: één voor één vonden we ons een weg over de omheining. Nadia, die vanaf nu onze held is geworden, was de eerste die vol goede moed over de omheining vloog, één seconde kon juichen en meteen daarna werd gearresteerd. Als een zeehond lag ze in de modder. Best grappig.
Al gauw volgde Lieve, Peter (59 jaar) en ik hen op. Gevolg door een stel Gentenaars en Brusselaars die zich bij ons hadden gevoegd. Leuk allemaal. Tot wanneer we met onze handen achter onze rug gebonden allemaal met onze buik op de grond en gezicht in het zand moesten gaan liggen. je tijdsbesef verdwijnt volledig, je ligt daar, niets te doen. Bewegen mag niet, spreken mag niet. Enkel ademen en liggen mag. En die militairen maar lachen met ons..
Vervolgens hebben Lieve en ik, samen met nog een 100-tal andere mensen, twee uur buiten in de regen gestaan. Buiten het allemaal 'ondergaan' kon je weinig doen. Pogingen om het warm te krijgen mislukte elke keer, maar de sfeer was er. Iedereen was gelukkig en blij.
Na twee uur regen voel je je als een garnaal, dus groot was ge vreugde toen we eindelijk binnen in de kazerne mochten. We vonden Nadia en Gilles meteen terug, en de sambamuziek maakte je warm vanbinnen. ik hield van de mensen, van de sfeer, van alles. Eventjes hoopte ik zelfs dat de kernwapens volgend jaar nog steeds in Kleine Brogel lagen, zodat we nog eens konden bomspotten.
Bomspotting 3 april 2010, Een dag om nooit meer te vergeten.
04-04-2010, 00:00 geschreven door BerniceBernice
02-04-2010
Keller
"The best and most beautiful things in this world cannot be seen or even heard, but must be felt with the heart."
-Hellen Keller-
02-04-2010, 06:30 geschreven door BerniceBernice
28-03-2010
Nadia
Vrienden. Ik hou van hen. Echt, onnoemelijk veel, ik zou niet kunnen zonder hen. Maar, sommige zijn niet zoals andere. Zo ook Nadia. Ik probeer mijn best te doen om niet cliché te klinken, maar het is zo moeilijk. Zij is meer dan mijn beste vriendin. Meer dan mijn bloodbrother, soulmate. Zij is Nadia, the one and only. En ik geef om haar, zoals ze is.
28-03-2010, 13:58 geschreven door BerniceBernice
27-03-2010
my Lola
I met her in a club down in old soho Where you drink champagne and it tastes just like cherry-cola She walked up to me and she asked me to dance I asked her her name and in a dark brown voice she said lola
27-03-2010, 08:57 geschreven door BerniceBernice
17-03-2010
Godverdomse dagen
't Zit daar, majesteitelijk, met zijn allen rond het vuur en 't vergeet daarbij de pijnen die't bij de jacht heeft opgelopen. Ja, 't vergeet de kloppingen in zijn kiezen en de krampen in zijn buik. 't Kijkt naar dat vuur en neemt daar vrede mee. 't Luisterd naar het geknisper van droge takken en laat zijn gedachten afdwalen naar ergens waar't van zijn leven nog geraken wil. De maan misschien. Zot!
Dit is zo heerlijk. Dimitri Verhulst slaagt er als geen ander in om het mensenleven in een notedopje samen te vatten. Wat een leesplezier is me dat!
17-03-2010, 23:51 geschreven door BerniceBernice
16-03-2010
meisjesachtig lichtpaars
Is dit voor jou ook een kleur, waarbij je meteen aan iemand denkt? Waarbij, tijdens het lezen van de woorden, meteen beelden in je netvlies worden gebrand? Nee? Nou, bij mij wel. Meisjesachtig lichtpaars is voor mij de kleur van rokjes. Niet de rokjes die je in de zomer ziet. Niet de ordinaire, lelijke, highstreet-getinte, rokjes. Eerder de leuke. Voor de 'hippie' meisjes. Kort en krachtig. Ik hou ervan. Van dat meisjesachtig lichtpaars.
16-03-2010, 21:51 geschreven door BerniceBernice
15-03-2010
Moiske
Het zijn haar imperfecties die haar zo perfect maken. En al ken ik jou en haar niet
Ze is het. Het. Dat is ze.
♥
15-03-2010, 21:48 geschreven door BerniceBernice
10-03-2010
Sweet Coffee
How could our friendship turn into envy I hope in time you will feel some regret
Wij hebben een haan in onze tuin. Hij is niet 'van ons', hij is meer van zichzelf. Schuchter eet hij mee met onze kippen. Bang dat wij hem zullen pakken. Ik heb hem dan toch eens kunnen pakken, op foto welliswaar. Verstopt achter een houten muurtje, lukt alles. Dankje, meneer de Haan.
06-03-2010, 14:59 geschreven door BerniceBernice
03-03-2010
Don't tell me that it's over
I dream of a day when it's all gone away. And the sun is shining bright. I dream of a day when it's all gone away. but dreams are for night.
-Amy Macdonald-
03-03-2010, 18:48 geschreven door BerniceBernice
02-03-2010
lagere school
Vandaag had ik een gek gevoel dat ik nog nooit eerder heb gevoeld. Het begon allemaal toen ik van de tram stapte en haar 'achterliet'. Haar (die we voor de gemakkelijkheid Truus zullen noemen) was plots helemaal naar Antwerpen gekomen om mijn ontbijt te brengen. Super leuk, dat wel, maar vreemd. Truus is dan ook een beetje vreemd. Impulsief. Best grappig. Meisjesachtig in haar rokje.
Maar dus: ik had Truus achtergelaten in de tram omdat ik dringend de bus naar mijn werk moest nemen. Die bus zat, voor de verandering, stampvol. Na een half uurtje rechtstaan (wanneer de eerste krampen in je benen beginnen te komen) vond ik nog een laatste zitplaats achterin. Vanop die afstand heb je een goed overzicht. Daar zag ik ze zitten. Ze is in dit geval Loes. Loes heeft bij mij in de lagere school gezeten. Toen konden we wel met elkaar opschieten. Maar nu zat ze daar, met haar nagels rood en lang, te praten over 'knappe' jongens. Ze was zo anders dan mij. En niet alleen omdat ze praatte over knappe jongens. Haar haar lag perfect, haar broek zat spannend om haar benen en billen, haar taal was beschaafd, haar glimlach was pijnlijk wit. Kortom, ze zag er inhoudsloos uit. 'Het is vreemd dat wij ons verleden delen', dacht ik terwijl ik haar in de gaten hield. En plots overviel me het. De Angst. Angst dat mensen van toen, mij nu niet meer kennen. Angst dat ik binnenkort ook maar verleden ben van de vrienden die ik nu heb. Angst dat Truus deze dag na vijf minuten al vergeten is. Angst, angst, angst.
Ik weet het, het klinkt gek. Misschien ben ik ook gek. Maar Loes heeft me doen inzien dat vrienden helemaal niets met elkaar gemeen moeten hebben, zelfs niet de toekomst...
02-03-2010, 22:18 geschreven door BerniceBernice
01-03-2010
Bonneke
Mijn oma, die wij ons Bonneke noemde, was echt een toffe doos. Ze was er altijd. Ze werd zelfs even een plaatsvervangende moeder toen het ten huize Van Dijck moeilijk was. Ze gaf ons ijsjes. En liefde. Warmte en genegenheid. Het was echt een goeike. Was, inderdaad. Nu is ze dat niet meer. Of toch niet meer lichamelijk.
De ééne moment zat ze in je leven verstrengeld, de andere moment moet je voort zonder haar. De rariteit van het leven. Altijd maar loslaten. Maar vreemd genoeg, doet het me geen pijn. Ik kan me amper avonden herinneren dat ik weende voor jou. Ik kan je gezicht niet meer helder zien, je stem niet meer horen. Je bent een vage schim van wat je ooit was geweest. En toch, het doet me geen pijn. Ik denk aan je, ja dat soms wel. Maar echt missen, het lijkt net of ik het niet kan. En dat klinkt stom, want ik weet dat er vele zijn die het nog moeilijk hebben. Die zich af en toe nog wenend in slaap wiegen. Maar ik kan dat niet, ik kan het niet. Het maakt me boos, zo niet woest. Ik wil je ook een keertje missen. Of een keertje je lach in mijn hoofd horen. Het is weg, verdwenen.
Dag allerliefste Bonneke, ik hou van je.
01-03-2010, 21:25 geschreven door BerniceBernice
fold
Lyin' on a beach Darkness out of reach The world is not so cold But still it makes me fold
Laat me even duidelijk zijn. Ik vind het niet erg om levertjes in te pakken. Of om met mijn vingers in gemalen vlees te friemelen. Het is zelf leuk om de ingewanden van konijnen trug op zijn plaats te duwen. Vettig is prettig. Het is een algemeen geweten feit. Maar er bestaan wel degelijk grenzen. Met je handen in een bloedbad dobberen is die grens. Dus mensen, heb alsjeblief wat respect voor de afwassertjes van een slagerij, en eet géén beuling meer! Dankjewel.
20-02-2010, 13:11 geschreven door BerniceBernice
16-02-2010
Carnavalbal
Wat was me dat. Het bier vloeide zo rijkelijk dat ik geen besef meer had van tijd. Hij ging dan ook zo snel, die tijd. Met veel moeite herkende ik gezichten. Wel was ik nog nuchter genoeg om te beseffen dat ik geen poging moest doen om een naam te herinneren. ''Ik wist niet dat jij een verpleegster was?'' Oh, juist ja, het is carnavalbal. Na een tijd krijg ik moeite met wakker te blijven. Er zijn er duidelijk nog die even de ogen willen sluiten. Barhangen, tafelliggen, vloerslapen. Heerlijk. Heerlijk. Heerlijk. Ik hou zoveel van die stevige boerefeestjes.
16-02-2010, 13:19 geschreven door BerniceBernice
07-02-2010
mezelf.
Ik heb het weer. Van die eindeloze lange dagen dat ik niets zie zitten. Melodramatische liedjes maken mij niet vrolijker. En het gezaag van zeikende mensen al evenmin. Sorry, het is niet dat ik niet je vriend wil zijn. Maar, stop er vandaag eventjes mee. Ik heb al genoeg aan mezelf. Genoeg aan mezelf. Genoeg aan mezelf.
07-02-2010, 20:56 geschreven door BerniceBernice
05-02-2010
schrok
Oh gij, verschrikkelijk gij. Ik kan u echt niet meer hebben. Niet uitstaan. Vergaan. Schrok.
05-02-2010, 20:29 geschreven door BerniceBernice
31-01-2010
dat ik zielsveel van haar hou
Wat heb ik er lang over getwijfeld om dit lied op mijn blog te zetten. Maar het is prachtig. En waar.
