Dienstmededeling

De blog geraakt niet altijd zo vlot bijgewerkt als we wel zouden willen, en zoals ge merkt is hij ook fotoloos. Dit is doordat het internet hier niet overal zo vlot beschikbaar is, en daarenboven redelijk duur. Wie dus foto’s van Noorwegen wil zien, moet maar eens gaan kijken op het groot internet. Wij smijten die van ons er wel eens op als we thuis zijn.

Tsjoeke Tsjoek op den toeristentrein

Een volgende tussenstop is Flam, een dorpje gelegen aan de wonderschone Naeroyfjord, een ware fuik als het aankomt op toeristen in allerlei soorten en maten.

We hebben ondertussen gemerkt dat we ergens een lek hebben in de gasleiding dus om het zekere voor het onzekere te pakken zijn we even aangewezen op campings tot we de oorzaak hebben gevonden. Onze ijskast werkt namelijk ook op elektriciteit maar de batterij is niet sterk genoeg om een volledige nacht de ijskast te trekken. 

Zeker in deze streek is dat een ietwat kostelijke grap (gemiddeld ben je 25€ kwijt voor een nachtje) gezien de massa’s toeristen die zich hier genoodzaakt zien te moeten passeren.

In Flam hebben we ervoor gekozen om een treintje den berg op te nemen naar Myrdal, een plek een duizend meter hogerop, waar de treinen vanuit Oslo en Bergen aankomen en waar de mensen op dit berggeittreintje moeten overstappen willen ze deze streek wat verkennen.

Aangezien dit ritje in zowat alle folders en reisgidsen wordt aangeprezen als absoluut niet te missen, waren we daar zeker niet alleen. Zoals eerder gezegd komen hier tijdens het hoogseizoen zo’n miltroen (dixit Berre) toeristen gepasseerd en dat merk je meteen. Bussen met veelal bejaarden worden hier bij bosjes op de trein gesmeten waardoor er tijdens de rit nauwelijks iets te zien is van het landschap gezien iedereen die zijn vakantie liever door de lens ziet passeren,  je zicht staat te blokkeren om waarschijnlijk wonderschone foto’s te trekken van de ettelijke watervallekes die van de berg af komen donderen en de prachtige uitzichten op de vallei.

Onderweg een onwaarschijnlijke tussenstop aan een enorme waterval. Iedereen van de trein op een plateauke. Foto, foto, foto en dan plots lieflijke Noorse volksmuziek waarop ergens halverwege de waterval een jonge deerne een halfslachtige moderne dans tentoonspreidt tot grote vreugde van vooral onze talrijke Aziatische vrienden. Na twee minuten foto, foto iedereen terug op de trein en rijden maar. Op de terugweg zijn we om even tot rust te komen dan maar een stuk te voet terug naar beneden gekomen tot aan de eerste tussenstop. Berre zijn beentjes zijn nog niet in topvorm dus daar maar terug de trein op.

Berre achteraf op de camping nog wat voetballessen gegeven aan een stel Duitsers, maar zoals jullie ondertussen al wel weten, heeft het niet mogen baten. Gedaan dus met al die in Mannschaft T-shirt rondlopende Duitsers die zich al Weltmeister wisten. Spijtig … voor hun dan toch.

Rijden, rijden, rijden, kijken, kijken, kijken

In tegenstelling tot de in de ‘spectaculaire’ treinrit, blijkt onze eigen bus ons nog steeds door de meest spectaculaire landschappen te loodsen, en niemand die ons zicht blokkeert. Soms wel een beetje spannend op de veeleer smalle bergwegen langs de fjorden, waar veelal onervaren chauffeurs zich met hun veel te grote gehuurde mobilhomes aan het landschap liggen vergapen. Maar we blijven het zeggen. Schoon!

Gelukkig is een zijstraat pakken dikwijls al genoeg om aan de massa te ontsnappen, en ook dan botst ge op wonderlijke dingen. Een paar prachtige staafkerkskes bezocht onderweg, met daar rond zeer idyllische kerkhoven, waarvoor Berre een bijzonder bizarre belangstelling blijkt te bezitten. Verder een charmant, rustig openluchtmuseum en landschappen om van te watertanden. Tenzij de talrijke tunnels even uw zicht belemmeren. Soms voor 100 meter, soms voor 11 kilometer, meestal lekker donker en niet veel breder dan strikt noodzakelijk. Met claustrofobie is het hier geen aanrader.

Hop Bok de Preekstoel op

Wat dan weer geen aanrader is met hoogtevrees is het obligate bezoek aan de Preikestoelen, dé toeristische trekpleister in deze streek. Een steile klip waarvan je van zo’n 600 meter de diepte in kan kijken naar de lieflijke Lysefjord. De twee uur durende klim wordt niet aangeraden voor kinderen onder de tien tenzij het echte berggeiten zijn. Berre toonde zich, gestimuleerd door een Duits vriendje, echter een waardig bokje, hoewel hij van het over de klip in de diepte staren niet echt fan was.

Nee papa niet doen! De beklimming zelf was ook zeer de moeite, hoewel het bijwijlen een beetje op het treintje leek op het vlak van tour touristique. Maar toeristenkijken is ook nog wel grappig.

Berre Blogt

Waar Berre in het begin van de reis nogal terughoudend was tegenover al die raar sprekende kindjes, maakt hij ondertussen al vlot contact op een manier die alleen kinderen kunnen. Hier eens petanquen met een Zweedje, daar wat ravotten met een Noreke, wat voetballen met Duitserkes, tikkerke met een Norinneke, piraat spelen met nog eens een Duitserke (ik begrijp die soms een beetje!) en helemaal uit de bol met een Nederlandse broer en zus (Hey, die spreken dezelfde taal!).

Als er geen andere kindjes in de buurt zijn amuseert hij zich ook best. Spelen met mama en papa, mee ‘werken’ in de bus, bloemen bewonderen en mussen voederen, foto’s maken van de onwaarschijnlijkste details, veel goeie en flauwe grapjes maken, rijmen en dichten, paarden en hondjes strelen en veel harten stelen.

Verder een ideale compagnon om musea mee te bezoeken. Of het nu glaskunst is, een volksmuseum of moderne kunst, Berre is altijd fan, en doet ons dingen zien die we anders niet zouden gezien hebben, of toch niet op die manier.

Het Zuiden zuigt

Intussen stilaan richting zuiden aan het rijden, maar echt warmer wordt het er niet op.

Niet dat we mogen klagen over het weer, want meestal droog en geregeld zon. ’

s Avonds koelt het echter snel af, en op de meeste plekken weten onze stekevriendjes ons nog wel te vinden.Voeg daarbij de snelheid waarmee de Noorse Kronen de uitgang van onze portefeuille vinden, en de drang naar het zuiden wordt er niet kleiner op.

Nog een paar dingen op ons programma hier in Noorwegen en dan de overzet naar Denemarken, maar daarover later meer.

We stellen het goed, en komen stillekes terug dichter.

10-07-2010 om 12:50 geschreven door de Berekes  

Valerie voor Sep van Berre.

06-07-2010 om 13:00 geschreven door de Berekes  

Overal langs Zweeds wegen …

Onze ruk noordwaarts langs de kust van Zweden, was op het anti-mugfront geen succes, en aangezien echt iedereen die we tegenkwamen zei dat het in het Noorden nog veel erger was, onze steven maar richting westen gewend.

Noorwegen, here we come.

Maar eerst nog efkes door een schoon stukske Zweden. Want schoon is het alleszins.

Overal langs Zweedse wegen komt men … tegen.

-         gigantische bossen vol mossen

-         oldtimers in alle vormen en maten, vooral Amerikaanders

-         muggen en knotsen (klein en gemeen, en vooral met veel)

-         meren, er zouden er zo’n half miljoen zijn in Zweden, en dat merkt ge.

-         Vlaggen, zowat om de drie huizen staat er wel ne vlaggemast die u er aan moet doen denken dat ge nog in Zweden zijt. Zouden ze bang zijn dat ze dat zelf vergeten?

-         Daarenboven is alles wat bij ons rood-wit is of geel-zwart (pijlen, borden, …) hier in geel-blauw. Ma Ria zou hier content zijn.

-         Veel veelkleurige veldbloemformaties

-         Een divers assortiment aan roadkill (voskes, wasberen en wat nog meer)

-         Golfterreinen bij de vleet

-         Vakantiehuisjes, vooral aan de kust, die het wildkamperen aan de kust behoorlijk bemoeilijken gezien dat 150 meter van bebouwing mag

Verder heel tof dat zowat alle Zweden onder de 65 vlot Engels spreken. Ons Zweeds is namelijk nog neut eum euver neur heus teu schreuven.

En wat ook geweldig is … het zogenaamde ‘allemansrecht’, het principe dat alles wat ni van iemand in het bijzonder is, en dat is in Zweden nog heel veel, eigenlijk van iedereen is. Vandaar geen probleem om wild te kamperen, eender waar te wandelen, bessen te plukken, te vissen, jagen, of wat dan ook.

Als de staat zelfs naast verlaten meertjes gratis toiletjes, kleedhokjes, kampvuurplekken met door gemeentepersoneel aangeleverd, op maat gezaagd brandhout voorziet, dan denkt ge wel eens meewarig aan het armoedig Belgisch zwembeleid. (Boekenberg, E10put, … waar ge al geluk hebt dat de politie u niet komt wegjagen, wij vragen ons soms af of ze hier wel politie hebben)

Maar nu dus effe rijden, met DJ Berre.

Als hij voldoende aangemoedigd wordt om af te wisselen, komt dat best goed.

Zijn top 10 die geregeld terugkomt ziet er als volgt uit:

Berre’s top 10

-         Sepultura

-         Reverend Horton Heat

-         Creature with the Atom Brain

-         Pixies

-         Foo Fighters

-         Hugo Matthijsen en de Bomen

-         O’hara’s

-         L’attirail

-         Jack Johnson

-         Porno for Pyros

Ozewieze ozewieze Oslo

Noorwegen dus… de overgang tussen Zweden en Noorwegen voelde weggewijs een beetje hetzelfde aan als den overgang tussen Duitsland en België. Petum petum petum…

Op ’t eerste zicht minstens even prachtig , misschien een beetje ruwer. Aan vlaggen hier ook geen gebrek, alleen staan er hier minder huizen dus kom je ze minder tegen.

Om ons anti-muggenbeleid even verder te zetten zijn we meteen terug de stad ingedoken namelijk Oslo. Onze eerste nacht Noorwegen hebben we doorgebracht in Nes, ergens op een schiereiland in de waanzinnig grote Oslofjord, zacht zeebriesje, prachtig uitzicht op de baai (hoeveel keer mag een mens eigenlijk prachtig of andere krachttermen gebruiken op een reis als deze???) Af en toe een camping ertussen doet een mens eens wat frisser ruiken, de was nog eens gedaan, Berre nog wat socializen met de lokale kindjes,….

Na het observeren van kwallen, stenen, mossels, meeuwen ,… richting centrum.

We hebben ons tegoed gedaan aan nog wat cultuur, deze keer de bootcultuur.

Eerst zijn we een heus Vikingschip uit de “goeien ouwen tijd” gaan bezichtigen, ’t was mooi maar niet zo indrukwekkend als het Kon Tiki Museum. Een museum volledig gewijd aan het levenswerk van Thor Heyerdahl, onwaarschijnlijk inspirerend. Deze man is er onder andere in geslaagd om op een vlot ter grote van ongeveer 4 op 10m van Peru naar Tahiti te varen. Enkel om te bewijzen dat de link tussen de verschillende culturen in de oudheid mogelijk was. De man en zijn bemanning hebben er 101 dagen over gedaan. Hij voer ook nog op een rieten boot van Marokko naar de Caraïben, ontsluierde de geheimen van de Paaseilanden en zette terloops de problematiek van de olievervuiling op de internationale agenda. Kleinzoon Olav doet momenteel hetzelfde met de plasticvervuiling met de Plastiki ,check the internet.

Verder werden we niet echt warm of koud van Oslo. Stad aan ’t water, veel water met zo’n 150 eilanden in de onmiddellijke buurt. Dus weer bootje varen. En nog altijd niemand zeeziek! Nog even het Noors kampioenschap Skateboarden meegepikt, dat we toevallig tegenkwamen, en weg waren we weer.

Met de Ford naar de Fjord

Go West! Het eerste stuk ten westen van Oslo was niet zo bijzonder boeiend (misschien raken we verwend) maar hoe verder van de stad, hoe boeiender, bergachtiger en ruwer het landschap. Na de dure camping in Oslo weer eens besparen met wildkamperen. Aan een pittoreske zijlagune van een rivier op een ruime parking met sanitair. Tof, maar ook hier weer muggen, en vooral Knotsen, om zot van te worden.

Gelukkig de dag nadien verder de bergen in, en deze keer overnachting op een hoogplateau omgeven door nog steeds besneeuwde bergen rond een spectaculair bergmeer. Langs alle kanten werd dit gevuld door het  smeltwater van de omliggende bergen.

Toen bleek dat het riviertje (beekje) waar wij naast stonden, verzandde in een doodlopende delta, gingen we driftig aan de slag om het water op weg te helpen naar het meer. Rots en Water in praktijk. Heel plezant, en wij heel fier toen de geleverde inspanningen tot resultaat leidden. Ons riviertje vervolgens de BEK gedoopt, Berre er nog gauw een kabouterbrug over gebouwd, en wat bleek de dag nadien. Ze was al gebruikt te zien aan de sporen van de kabouters (voor de onwetenden, mos is kaboutergras, achtergelaten als ze ergens gestapt hebben, het stikt hier dus van de kabouters) Toch nog geen enkele gezien. Wat we tot ons groot enthousiasme wél gezien hebben tijdens onze rit. Een overstekende moeder eland met veulen, zo maar ineens in het wild. Schoooooon! Net als betoverend berglandschappen met overal neerstortende watervallen, woeste bergrivieren, vredige bergmeren en uitlopers van fjorden, razend ruwe tunnels waarrond en één keer zelfs waarin horden schapen zich rustig over de weg begeven. Soit, ge verstaat. Mooi mooi mooi.

Nu ergens aan een fjord in de bergen, maar daarover later meer.

Met ons gaat het in elk geval heel goed, we missen jullie, maar nog lang niet genoeg om al terug te komen. Dikke kussen.

06-07-2010 om 12:44 geschreven door de Berekes