Gisteren was de uitstap naar Port Angeles met Jessica en Angela. Ze vonden allebei wat ze zochten en waren zeer blij. Toen ze alles hadden wouden ze nog even naar de parfumerie gaan en omdat ik liever alleen naar de boekenwinkel wou gaan zei ik dat ik er niet zo goed tegen kon. Ik zocht naar de boekenhandel aan de hand van de onhandige instructies die ze mij gegeven hadden. Maar, weer typisch voor mij, vond ik maar geen boekenwinkel. Terwijl ik verderzocht was ik zo diep in gedachten dat ik verder en verder van het centrum wandelde. Heel ineens zat ik midden in een of ander industrieterrein. Toen ik de weg naar het centrum terug zocht kwam er ineens een groepje jongens op me af die dingen naar me riepen en enge, rare gebaren naar me deden. Ik was niet aan het pannikeren langs de buitenkant maar langs binnen zocht ik de beste tactiek om hen allemaal een voor een van me af te schudden. Maar toen ineens kwam er een auto afgescheurd! En oh jawel, het was DE ZILVERE VOLVO waar ik al de hele tijd om aan het smeken was in mijn hoofd! De jongens werden door de auto afgeschrokken en ik kon zeeeeeeeer snel instappen. Edward was kokend van de woede! Het was al donker toen Edward en ik naar het kleine restaurant reden waar Angele, Jessica en ik hadden afgesproken.Toen wij aankwamen kwamen zij net buiten en zeiden sorry dat ze niet op me gewacht hadden. Hierom nam Edward me dus mee uiteten.
Het.. Het was raar en tegelijkertijd ook superfijn. Hij heeft me zowat alles verteld... Ik kan het nu moeilijk ALLEMAAL gaan vertellen... Een van de belangrijkste dingen is dat hij iedereen binnen een bepaalde omgeving hun gedachten luidop kan horen. Buiten... die van mij..
Vanmorgen reed ik samen met Edward naar school. 's Middags zat ik bij hem aan tafel nadat ik natuurlijk alles had moeten vertellen aan J. en A. Edward en ik zijn ook samen naar Seatlle geweest. Dat was super! We kunnen altijd zo goed praten... Ik ben nu 3 dingen te weten gekomen: 1.Edward is dus een vampier 2. Een deel van hem- en ik wist niet hoe sterk dat was- snakte naar mijn bloed 3. Ik was onvoorwaardelijk en onherroepelijk verliefd op hem.
Ik heb eens rondgekeken op Wikipedia en dit heb ik gevonden:
Eigenschappen
De vampier is noch levend, noch echt dood. Zijn toestand wordt vaak als ondood omschreven. Een vampier slaapt overdag in een doodskist, meestal de doodskist waarin hij na zijn dood begraven is. Vampiers verouderen niet. Ze blijven lichamelijk altijd op de leeftijd die ze hadden toen ze vampier werden. In sommige verhalen kan een vampier zelfs jonger worden als hij veel bloed drinkt.De eigenschappen van een vampier zijn erg variabel, daar veel schrijvers en filmmakers er hun eigen draai aan geven. Onderstaande omschrijving geeft het meest bekende beeld dat het hedendaagse publiek van vampiers heeft weer.
In oude verhalen werd beweerd dat mensen die zijn gestorven aan de gevolgen van een vampierbeet na hun dood ook een vampier werden. Dit zou betekenen dat de wereld inmiddels overspoeld zou zijn met vampiers, omdat elke gebetene een nieuwe vampier zou worden. In (veel van) de huidige vampierverhalen kan een vampier alleen ontstaan als een gebetene zelf bloed drinkt van degene die hem gebeten heeft.
Uiterlijk
Het uiterlijk van een vampier verschilt sterk per verhaal. In Oud-Europese verhalen waren vampiers vaak monsterlijke humanoïde wezens. De vampier zoals men die vandaag de dag veel ziet is gemodelleerd naar onder andere graaf Dracula en andere aristocratische vampiers in talloze boeken en films.
De vampier zoals die in veel Europese verhalen voorkomt, stamt vaak uit een adelijk, Oost-Europees geslacht. Hij of zij is seksueel verleidelijk, gaat in het zwart gekleed en heeft een bleke tint. Vampiers hebben extra lange hoektanden, die ze gebruiken om hun slachtoffers in de hals te bijten en zo hun bloed te drinken. Een vampier heeft mensen- of dierenbloed nodig om vitaal te blijven. Mensenbloed heeft de voorkeur. De vampier heeft altijd trek, maar kan desnoods lange tijd vasten.
Een vampier heeft geen spiegelbeeld en kan niet gefotografeerd of gefilmd worden.
Krachten
Een vampier beschikt over enkele bovennatuurlijke krachten zoals uitzonderlijke spierkracht (vooral als hij net gedronken heeft), enorm snelle reflexen (ze kunnen bijvoorbeeld bovenmenselijk snel een object ontwijken), de mogelijkheid iemand te hypnotiseren of eventueel te laten denken wat de vampier wil, gedaanteverandering (bij voorkeur in een vleermuis, maar ook bijvoorbeeld in een wolf of mist) en soms hebben ze de macht om het weer te manipuleren. Verder bezit een vampier uitzonderlijke manipulatieve gaven en tevens grote schoonheid. Verder hebben ze de kracht om nachtdieren te commanderen. Deze krachten zijn er met de bedoeling om zijn prooi te verleiden en overmeesteren.
Zwakheden
Een vampier heeft een weerzin tegen knoflook. Ze zijn bang voor het kruis of wijwater. Een vampier kan een huis enkel betreden als een van de bewoners hem daartoe uitnodigt. Eenmaal uitgenodigd kan hij een huis betreden wanneer hij dat wil en houdt vrijwel niets hem nog tegen.
Vampiers slapen overdag, omdat ze een afkeer hebben van daglicht. Blootstelling aan daglicht verzwakt hen en langdurige blootstelling is zelfs fataal. In de Europese volksverhalen verzwakte zonlicht een vampier enkel. Dat het hen ook kan doden is bedacht door de filmindustrie, en inmiddels een algemeen geaccepteerd kenmerk van vampiers.
Om een vampier te doden zijn vaak drastische maatregelen nodig. De bekendste methode is een houten staak (soms een specifieke houtsoort, zoals de eenstijlige meidoorn) door zijn hart slaan. In volksverhalen moet een vampier zo aan de grond genageld worden, maar in films is doorboren met de staak vaak al voldoende. Andere manieren zijn onthoofding, al dan niet nadat zijn mond is volgestopt met knoflook, en het verbranden van de vampier of de resten van het lichaam.
Sommige eigenschappen komen wel overeen met de Cullens .. Koude huid, snel, onmenselijk sterk, kleurverandering van de ogen, kamperen als de zon schijnt, nooit eten, én ze zijn heel zeker niet menselijk. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ik ga proberen te slapen en misschien als Edward morgen terug in de school is hem met mijn vaststellingen confronteren. Slaapgoed, Bella.
Sorry dat ik al even niet meer heb geschreven, maar ik had veel te doen en ik kon het auto ongeluk maar niet uit mijn hoofd zetten. Edward en de Cullens waren afwezig toen de zon scheen, ik vroeg aan Jessica waarom en ze zei: 'altijd als het mooi weer is gaan de Cullens kamperen.' Amai, dat moest ik eens proberen bij Charlie! Maar dus, ik dacht dat het niet nog vreemder in Forks kon worden, maar ik had het mis. Ik heb tijdens dat dagje uit naar het strand dat Mike had georganiseerd, Jacob ontmoet. Blijkbaar heb ik vroeger toen ik hier in de zomervakantie Charlie kwam bezoeken, nog pannenkoeken samen met hem gemaakt, en hij vertelde mij vreemde verhalen over de Cullens. Hij mocht het eigenlijk tegen niemand zeggen want het is een stam-geheim. Maar ik heb onopvallend (hopelijk) mijn flirt-kunsten boven gehaald, het werkte. Jacob vertelde mij dat zijn grootvader vroeger een groep 'koudbloeden' kende. Vampiers. Zijn grootvader had een verdrag gemaakt met hun: als ze geen mens zouden bijten zouden ze hen laten leven. Ze moesten wel in hun gebied blijven, Jacob zei mij dat die groep volgens zijn grootvader de Cullens zijn. Maar dit is toch onmogelijk?! Ik weet niet wat ik ervan moet geloven .. Vampiers bestaan toch helemaal niet ? Ik ga even opzoek werk doen over vampiers, ik zal straks nog schrijven over wat ik gevonden heb. Tot straks, Bella.
Nadat de schoolbel was gegaan had ik een bijna-doodervaring meegemaakt, hier is het verhaal: De school ging dus net beginnen en het had fel gesneeuwt en gevroren, ik stond bij mijn pick-up, klaar om naar binnen te gaan, maar ik legde eerst mijn tas op de motorkap om mijn i-pod te pakken. Daar zag ik 'hem' staan, aan de overkant van de parking, hij was naar mij aan het staren dus keek ik snel weg. Vanaf toen ging alles snel. Ik hoorde remsporen, en ik keek om, daar zag ik dat Tyler de controle over het stuur verloor en dat zijn busje mijn kant op kwam geslingerd. Ineens voelde ik koude armen om mij heen en ik voelde een harde slag tegen mijn hoofd. Toen was alles stil. Ik zat daar en Edward had het busje voor mij tegengehouden met zijn schouders. Ik zag een bluts in de deur van het busje in de vorm van zijn schouder. Na een paar seconden hoorde ik allemaal mensen mijn naam roepen. En dus lag ik een paar uur geleden op de spoedafdeling van het ziekenhuis in Forks. De papa van Edward (Carlisle) had mij verzorgt, hij is een dokter, en is net zo onmenselijk mooi als de rest van de Cullens. Witte huid, wallen, diepzwarte ogen. Ik had natuurlijk niks maar ik moest toch rusten zei hij. Toen ik Edward daarjuist confronteerde met wat ik gezien had: dat hij het busje optilde en dat hij het tegen had gehouden met zijn schouder, ontkende hij alles en zei hij: 'niemand gaat je toch geloven' maar ik was niet van plan om het tegen iemand te zeggen. Ik wou gewoon de waarheid weten. Ik zei dat ik niet zou opgeven, maar toen zei hij: 'Ik hoop dat je van teleurstellingen houd.' Nu ga ik rusten en nadenken over wat ik heb meegemaakt. Ik hou er niet van om raadsels onopgelost te laten. Ik wil de waarheid weten. Slaapgoed, Bella.
Het weekend is zeer rustig verlopen. Ik maakte het huis schoon, werkte aan mijn huistaak van Engels en schreef nog wat meer onware vrolijke e-mails. Zaterdag ging ik ook naar de bib maar kwam met lege handen terug thuis.
Over vandaag heb ik gemengde gevoelens. Op school was iedereen zeer vriendelijk tegen mij en Mike liep weer mee naar bijna elk leslokaal. Toen Mike en ik in het lokaal uitliepen na het eerste uur, was het aan het sneeuwen. OMG, ik haat sneeuw! Het betekent gewoon dat het te koud is om te regenen. Mike in tegenstelling vond het gewoonweg GE-WEL-DIG. :d
Na Spaans liep ik samen met Jessica naar de kantine, ik keek naar de tafel waar de Cullens gewoonlijk zaten. Ik werd verblind door de schoonheid van Edward en zijn broers en zussen. Zelfs met de ontdooiende sneeuw in hun haar. Ik zat aan tafel na te denken toen Jessica me ineens vertelde dat Edward naar me aan het kijken was. En jawel, toen ik het biologielokaal instapte zat hij op zijn plaats, langs die van mij. Hij begon met zijn melodieuze stem tegen me te praten en we maakten samen de opgegeven taak in de les. Hij vroeg me ook persoonlijke dingen zoals waarom ik naar Forks verhuist was. En weet je wat ik heel raar vond, vorige week waren zijn ogen nog diepzwart, vandaag waren ze een vreemd soort oker... Ik vroeg hem of hij contactlenzen in had, maar dat ontkende hij. Zo verliep de eerste dag van mijn tweede week school in Forks.
Eindelijk, mijn eerste week op Forks Highschool heb ik overleefd. Oef! Edward Cullen is voor de rest van de week niet meer teruggekomen naar school. Zou het nu echt aan mij liggen? Het is en blijft me een raadsel... De hele week is Mike al bezig geweest over de uitstap naar La Push binnen 2 weken. Natuurlijk ben ik ook uitgenodigd. Ik heb ja gezegd uit beleefdheid want ik heb er niet zo'n zin in. Stranden hoorden heet en droog te zijn.
Raar, Edward was vandaag niet op school.. Het kan toch niet dat hij door mij afwezig is? Hoe kan hij me nu al haten, hij kent me nog niet eens. Neen dat kan niet de rede zijn van zijn afwezigheid. Hoop ik.. Toen ik thuis kwam van school merkte ik dadelijk dat Charlie niet kan koken, dus heb ik maar gevraagd of ik in het vervolg mag koken in plaats van elke dag spek en eieren te eten. Ik snap niet hoe hij het die 12 jaar heeft kunnen uithouden met zijn kookkunsten. Maar nu ga ik verder aan mijn werkstuk voor Engels werken.
Hier ben ik dan. Jawel, die eerste dag op school heb ik overleefd. Raar maar waar, iedereen kende mij al. Niet moeilijk met een papa als commissaris bij de politie die toch zeer blij is dat zijn dochter bij hem komt wonen. Ik heb vandaag een paar nieuwe mensen leren kennen onder wie Erik ('the eyes and ears of the school'), Mike (mijn persoonlijke golden retriever, of eerder schoothond die me overal volgt en naar alle lessen leidt), Jessica, Angela en dan nog waarvan ik me de namen niet van herinner.
Toen ik met de namen hier boven aan de lunchtafel zat verschenen er door de deuropening ineens 5 prachtige jongeren. De Cullens. Jessica en Angela legden me uit hoe ze in Forks terechtkwamen en dat ze allemaal (buiten Edward) met elkaar gaan. En dat dokter Cullen samen met zijn vrouw Esmee hen allen heeft geadopteerd.
Edward, de jongste van de Cullens, zit langs me bij biologie. Hij gedroeg zich nogal vreemd. Hij heeft me met zijn diepzwarte ogen de hele les lang aangestaard. Het zag eruit alsof hij werd gekweld door een enorme pijn. Als ik kon had ik hem ook aangestaard... Zo volmaakt is hij!
Ik hoor Charlie zijn surveillancewagen op de oprit rijden... Ik ga snel het eten klaarmaken!
HELP! Ik kan niet slapen door dat rotweer hier in Forks. Ik hoor de regen en wind langs het dak suizen. Ik vraag me af hoe ik morgen naar school zal kunnen gaan... als een zombie!?
Had ik trouwens al verteld dat ik van Charlie een pick-up heb gekregen? Hij komt uit de 'jaren stillekes', maar hij doet het nog steeds prima. Ik ben trots op mijn oude rakker. Ik ga ondanks de regen en de wind toch nog wat proberen te slapen.
Na de 6 uur lange vlucht van Phoenix naar Forks was het een ongemakkelijke terugzien van Charlie, mijn papa. Hij vroeg hoe het met me was maar voor de rest van de autorit spraken we geen woord met elkaar. Genânt. Ik kwam aan in het huis dat ik mij herinnerde van de zomervakanties... Niks veranderd, zelfs de oude posters van in mijn kinderjaren hingen nog aan de muur. En oh ja, maar één badkamer. Tof. Na de mails van mijn overbezorgde moeder beantwoord te hebben besloot ik vroeg naar bed te gaan.
Het is zover. Daar gaat mijn redelijk goede leventje. Wat ik het meeste zal missen is natuurlijk mijn moeder. Ze is heel anders als mij, ik ben altijd degene die zegt dat ze moet gaan tanken, die de boodschappen doet, die zegt waar haar broek ligt als ze die weer eens kwijt is.. Hoe zal ze zich zonder mij redden? Ja, nu heeft ze Phill, maar toch maak ik me zorgen om haar. Ze is zo vergeetachtig, maar ik hou van haar. De warmte ga ik ook missen, hoe de zonnestralen mijn humeur direkt kunnen veranderen, net zoals een liedje dat kan. Ik hou van Phoenix en ik haat Forks nu al. Maar ik ga lachen als ik Charlie op de luchthaven zie en doen alsof ik het hier naar mijn zin heb. Niemand zal iets merken. Hoop ik.. Ik heb nog wat geld kunnen sparen voor een auto te kopen zodra ik in Forks iets naar mijn zin zie, want ik ben niet van plan om mij naar Forks High School te laten brengen in de politiecombi van Charlie. Iedereen zal nu wel al genoeg roddelen over het 'nieuwe meisje', dus wil ik verder geen aandacht vestigen en onzichtbaar zijn. Oeps de laatste mensen die op mijn vlucht zitten staan al op om in het vliegtuig te stappen. Ik schrijf straks nog wel hoe alles meevalt in de hel. Als er daar tenminste internetverbinding is.. Tot straks, Bella.
welkom op mijn blog. Daarstraks vertelde mijn roekeloze moeder dat ze met Phill (haar nieuwe vriend) mee naar zijn volgende baseballtornooi gaat. Ik had haar gezegd dat ik wat tijd kon doorbrengen met Charlie (mijn vader) zodat zij niet voor mij thuis moest blijven want ik wist dat dat haar ongelukkig maakte. Ze heeft wel duizend keer gevraagd of ik het echt niet erg vond, en nu dat ik de leugen: 'nee ik vind het niet erg, zo kan ik Charlie wat leren kennen.' al zovaak heb gezegd geloof ik hem zelf bijna. De enige dingen die ik over Forks weet is dat het het regenachtigste dorpje is van Washington. JUIJ. Maar goed dat Charlie geen grote prater is, hij is graag alleen, net zoals ik. Als ik erover nadenk zouden ik en Charlie goed samen kunnen wonen. Nu ga ik vroeg mijn bed in, voor klaar te zijn voor een 6uur lange vlucht.
