Na jaren twijfelen dan uiteindelijk toch het besluit genomen in het jaar 2000 om een Kever aan te schaffen. Geen gemakkelijke opdracht want ook toen waren heel wat Kevers niet echt meer in originele staat. En persoonlijk vind ik het intriest : kevers met niet originele lichten, bumpers, wielen, interieur,...... Om dan nog te zwijgen van alle verlaagde en opgesmukte exemplaren. Not my cup of tea. Maar ieder beoefent zijn hobby op zijn/haar manier en diep binnenin hebben we allemaal dezelfde liefde voor deze luchtgekoelde Volkswagen. Een Kever in originele staat dus voor mij. En liefst een oude, al was ook toen een brilkevertje al niet meer betaalbaar, voor mij althans. En er mocht best wat werk aan zijn, daar begint de hobby, niet ?
Zoals wel vaker gebeurt, eerder toevallig op deze Kever gevallen via een (vriend van een) collega op mijn vrouw's werk. Het is dus een '61-er, net nieuw model met grotere achterruit, knipperlichten op de spatborden en een 34 pk sterke (!) 1200cc motor. Geen matching numbers maar de motor is exact zoals het originele type maar 2 jaartjes jonger. De wagen was al deels uitgekleed maar alle stukken waren aanwezig. Motortje
draaide maar aan chasis en remmen was wel wat werk. Ook de papierwinkel was niet volledig in orde maar daar viel wel iets aan te doen.
In no time was de deal gesloten en stond de Kever thuis. En dan...... dan gebeurde er niets meer.
Want, wat ook wel vaker gebeurt, de verbouwingen van ons huis zaten er aan te komen (ook een blog waard). Verbouwingen die ook langer duurder dan gepland (kan het ooit anders ?) en de gehele tijd bleef de Kever geduldig wachten, nu eens in tijdelijke overdekking, dan eens in de garage, om uiteindelijk in de werkplaats te belanden.
Daarboven werd het ook beroepshalve nogal druk, dus veel tijd voor de Kever was er niet. Al kon ik er gewoonweg van genieten om hem te zien (voor de dames : het is wel degelijk een HIJ). Of om er eens gewoon in te gaan zitten. Het zou best kunnen dat ik zelfs wat Vrrrrrrr geluiden maakte en aan het stuurde draaide, maar dat ga ik natuurlijk nooit publiekelijk bekennen....
