Eén van de meest indrukwekkende dieren op de aarde is vast en zeker de olifant. Met zijn grote slagtanden, enorme oren en sterke slurf imponeert hij iedereen. De olifant is het grootste en oudste levende landzoogdier. Hij is bijzonder sterk en heel intelligent. Al duizenden jaren wordt de olifant door de mens afgericht om zwaar werk te doen.
We kennen twee soorten olifanten: de Afrikaanse en de Aziatische of Indische olifant.
De Afrikaanse olifant
De Afrikaanse olifant is iets groter dan de Aziatische en heeft veel grotere oren. Een flink Afrikaans mannetje meet meer dan 3 m tot aan de schouders en weegt meer dan 5,4 ton. Hij kan met zijn slurf voedsel van de grond maar ook boven uit een boom pakken. De slurf wordt ook gebruikt om te drinken, te ruiken en andere leden van de kudde te groeten. In diep water wordt de slurf als snorkel gebruikt.
Vlak voor 1980 waren er ongeveer 1,3 miljoen olifanten in Afrika. Daar is nu nog maar de helft van over. Stropers doden de dieren om het ivoor van de slagtanden en de natuurgebieden waar de olifanten leven, worden bebouwd. De meeste olifanten leven nu in reservaten waar ze beschermd worden, zodat hun aantallen opnieuw toenemen. Tegenwoordig is de olifant een bedreigde diersoort en wordt de handel in olifanten en ivoor door een internationaal verdrag aan banden gelegd.
De Aziatische olifant
In de afgelegen wouden van India, China en Zuidoost-Azië leven vermoedelijk nog maar een kleine 50 000 olifanten in het wild. Een wijfje, ook wel koe genoemd, is gemakkelijk te temmen als ze tussen de 10 en 20 jaar oud is. Ze wordt dan gevangen gehouden om in de wouden te werken en boomstronken weg te slepen. Bij bepaalde gelegenheden wordt de olifant mooi uitgedost en versierd.
Een olifantenkalf weegt bij de geboorte 100 tot 120 kg. Hij drinkt tot zijn vierde jaar bij de moeder uit de tepels tussen haar voorpoten. Het olifantje blijft de eerste tien jaar van zijn leven bij zijn moeder. Op zijn 15de is hij geslachtsrijp.
De luipaard leeft het grootste deel van de tijd solitair (alleen) binnen een vast omlijnd territorium. Alleen de paartijd en de periode dat de vrouwtjes jongen hebben vormen uitzonderingen hierop. Bij een teveel aan luipaarden in een bepaald gebied zou op de lange termijn het gevaar van voedseltekort ontstaan door overbejaging of verdrijving van de prooidieren.
Net als andere vertegenwoordigers van de katachtigen markeert de luipaard de grenzen van zijn territorium met urine en voorziet bomen van krabsporen.
Op plaatsen waar veel wild leeft, zijn de territoria kleiner dan in wildarme gebieden. Territoria van mannetjes zijn groter dan van de vrouwtjes en snijden vaak die van een of meer vrouwtjes.
Voortplanting
De beide sexen komen gedurende zes of zeven dagen samen voor de paring. Het mannetje wordt aangelokt door de sterke geur van de urine die het vrouwtje tegen de bomen sproeit. Na de paring keert het mannetje naar zijn eigen territorium terug en bemoeit zich noch met de geboorte noch met het grootbrengen van de jongen.
De jongen komen na drie maanden op een goed verborgen schuilplaats ter wereld. De jongen zijn bij hun geboorte klein en hulpeloos en wegen slechts tussen de 430 en 570 gram.
Een worp kan uit maximaal zes jongen bestaan waarvan er slechts een of twee overleven. De dofblauwe ogen, die typisch zijn voor alle jonge katten, openen zich na negen dagen. Op dat tijdstip zijn de vlekken op het vel zo dicht bij elkaar geplaatst dat ze op het eerste gezicht een geheel vormen.
Voeding en jachtgewoonten
Gewoonlijk jaagt de luipaard in de ochtend- en avondschemering en gebruikt daarbij een gecombineerde sluip- en aanvalstechniek om zijn prooi te vangen. Soms ligt het dier doodstil in een hinderlaag klaar om te springen, bijvoorbeeld op de tak van een boom, maar meestal besluipt het zijn prooi met dodelijke rust en behendigheid. De prooi wordt gedood door een slag in de hals met de klauwen of door een beet in de nek. Vaak sleept de luipaard de prooi, die soms net zo zwaar is als de luipaard zelf, een boom in en hangt het daar hoog tussen de takken. Daar is het veilig voor eventuele prooidieven als jakhalzen en hyena's. Na te hebben gegeten gaat de luipaard naar een poel om te drinken.
De luipaard maakt jacht op een groot aantal diersoorten, van bavianen, knobbelzwijnen en middelgrote antilopen tot kleine zoogdieren en vogels. Sommige luipaarden ontwikkelen een speciale voorliefde voor een bepaalde diersoort.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
