Busje komt zo, busje komt zo of busje komt helemaal niet...
Gisteren wilden we na onze eerste werkdag nog even een culturele uitstap doen naar Comillas, het busstation is vlak achter het hotel dus geen probleem dachten we. Maar het transport naar Comillas verloopt via een andere busmaatschappij (aan de andere kant van Torrelavega, uiteraard) en dus trokken we daar te voet naar toe. Geen busregeling te zien, in het plaatselijk café kregen we wel een kaartje met alle uren. Een half uurtje wachten kan geen probleem zijn, café con leche en een terrasje in de zon... Maar een uur later zaten we daar nog. Dan maar de trein genomen, naar Santande, want heen en weer naar Comillas zat er niet meer in. In Santander nog een andere bus naar el Palacio de Magdalena, op het schiereiland Magdalena. Prachtig (zie foto, die zetten we er zo dadelijk nog op). Helaas was ondertussen het zonnetje verdwenen en hebben we veel regen gehad. Toch tevreden over de uitstap!
Hallo daar, gisterenavond was de blog buiten werking, daarom pas deze ochtend het eerste deel van ons verslag over het werk in de babygroep:
Eerste dag echt meewerken in het KDV: een hele belevenis!
Witte schort en crockskes aan, en mee naar de babygroepen, klaar voor het ochtendonthaal van de kleinsten. Er waren al 5 volwassenen aanwezig in het lokaal: de verantwoordelijken van de twee babygroepen in de oranje schort van de instelling, een stagiaire KV in een kleurrijke geruite schort, en twee mensen in witte schorten (vaste kracht of hulp is niet zo duidelijk). Al deze volwassenen zaten op de bank en een stoel terwijl de kinderen op de grond zaten, lagen of rondliepen. In het lege lokaal lag wat babyspeelgoed op de grond verspreid (heel wat kapotte speeltjes bvb. auto met 3 wielen, stoffen ringenstaaf waar de helft van de ringen van ontbreekt, alle speelgoed met geluid of lichteffecten had geen batterijen meer). Onze eerste indruk was toch wel even schrikken en slikken.
Zodra een kind iets nodig had (vuile neus, valt om uit zithouding, struikelt ) hielpen de volwassenen hen onmiddellijk. Er werd ook streng opgetreden wanneer de kinderen iets deden wat niet mocht: aan de deur gaan staan, achter de buggy wegkruipen, aan de kastdeurtjes komen Ouders brachten het kind tot aan de deur, of tot in het lokaal. Er werd heel kort iets gezegd, en ze vertrokken weer. De KV deed het jasje uit en schortje aan en het kind werd mee op de grond gezet.
Op korte tijd kwamen er zeer veel kinderen bij en werd de groep in 2 gesplitst. Wij gingen mee in het lokaal ernaast voor de kinderen van 1 à 1,5 jaar zorgen, de kleinsten bleven in het eerste lokaal. De radio stond aan op een muziekzender, en bij sommige hits werd de volumeknop extra open gedraaid. Helaas geen kinderliedjes. Winnie en ik zaten op de grond tussen de kinderen en speelden kiekeboespelletjes, verstopten knuffeltjes in de schortzak van de kinderen, deden een dansje en zongen menig Vlaams kinderliedje.
Rond elf uur was het tijd voor een snack: een glutenvrij koekje (model van zwanworst) van maïs, zonnebloemolie en zout. Geen slab nodig, koek uit het vuistje op de grond. Nadien wat water drinken, elk kind een eigen flesje of tuitbeker. Daarna tijd om te verschonen. Nergens verzorgingskussens te bespeuren. Op het aanrecht, op een laag kastje, waar er ergens een werkvlak vrij is, daar leg je het kind neer en geeft het een andere pamper. Pampers worden door de ouders meegegeven, op elke pamper staat naam van het kind (of initialen). Er zijn natte doekjes (ook per kind), maar indien geen stoelgang gemaakt, werd er niets opgefrist: natte luier uit, droge luier aan. De werkvlakken werden niet ontsmet, gelukkig konden we zelf wel handen wassen achteraf.
Rond etenstijd (twaalf uur, half een) werd de etenskar binnengereden. Elk kind werd individueel eten gegeven, zittend in een buggy met een tafelblad, geen enkel kind mocht zelf een lepeltje vasthouden of zelfstandig eten. Wij werden ondertussen in het tweede lokaal gezet, bij een kleine groep kinderen die door de ouders werden opgehaald om thuis te eten. Nadien hebben we 34 stretchers in 1 lokaal klaargezet, overal een katoenen doek (als lakentje) en een pamper op het bedje en de kinderen konden komen slapen. Ze kwamen in verschillende shiften binnen, alles verliep ongelooflijk rustig en stil. Kinderen kropen zelf op een bedje, onder het lakentje en kregen hun tutje. Slapen gebeurt volledig gekleed, met kousenbroek, schoenen en al nog aan. Tot 15u hebben ze daar gelegen. Wie wakker was, bleef rustig liggen. Zodra er een hoofdje bewoog of een kind rondkeek, klonk het streng "a dormir" en het kind ging weer liggen. De vaste verantwoordelijke was ondertussen bezig met het overtekenen van bloemen, die wij ingekleurd hebben. Ze hangen nu tegen de muren, thema lente. We hebben heel wat verschillen gezien... Toch waren de kinderen hier heel tevreden, de begeleiders lief en zacht. (streng waar nodig) Zeer, zeer weinig huilen, weinig ruzie en conflicten tussen de kinderen, veel rustig en zelfstandig spel van de kinderen.
tot zover het verslag, de rest van de dag vertellen we vanavond. groetjes!
Jacuzzibad in hotel om de dag sprankelend te beginnen, nadien Spaans taalbad in het kinderdagverblijf.
We werden door dr. Fernando Portal voorgesteld aan de verantwoordelijke van het kinderdagverblijf "Hogar infantil Victoria Gomez de Arce", Piedad. Zij moest onmiddellijk vertrekken naar spoed met een kindje dat gevallen was en een wonde had aan de kin. Daarom werden we toevertrouwd aan de leerkracht Engels en zijn we in alle groepen van de 3 tot 6-jarigen mee Engelse les gaan geven. Uiteraard hebben we de kinderen ook wat Nederlands geleerd: Hallo ipv Holà, en het liedje 1,2,3,4 hoedje van papier.
Alle kinderen en de leerkrachten hebben hetzelfde uniform: een oranje-wit geruite schort (back to the sixties). Stagiaires dragen witte schorten. Er zijn ongeveer 280 kinderen van 0 tot 6 jaar; 2 babygroepen (elk 15 K), 2 groepen 1-jarigen (elk 15 K), 4 groepen 2-jarigen (elk 20 K), 1 groep 3-jarigen (26 K), 1 groep 4-jarigen (26 K) en 1 groep 5-jarigen (29 K). Per babygroep zijn er 2 leerkrachten en 2 kinderverzorgenden, voor alle andere groepen telkens 1 lkr. en 1 KV. Er is nog extra hulp voor de maaltijden, een leerkracht Engels en een leerkracht judo. Deze extra leerkrachten komen 2X per week in de groepen van de 3 - 6-jarigen.
In de namiddag hebben we een rondleiding en uitleg gekregen over de hele instelling. We bezochten de voorziening voor kinderen en volwassenen met beperkingen (zowel fysiek/mentaal/zintuiglijk), het woon- en zorgcentrum en het kinderdagverblijf. Openingsuren, dagprijsberekening, vakantieopvang en de nieuwe projecten die ze nog willen realiseren... het is allemaal in het Spaans uit de doeken gedaan. Dank aan Nancy, onze leerkracht Spaans, die ons heeft klaargestoomd.
Morgen begint het echte werk. Dan trekken ook wij onze witte schorten aan en zullen in de babygroepen gaan werken.
Vlotte reis, en 45 minuten voor de aangekondigde tijd al geland in Santander (rond 19u). Regenachtig, maar niet koud. Geduldig gewacht op dr. Fernando Portal en zijn dochter Marina die ons kwamen afhalen op de afgesproken tijd (19u50). We werden meteen meegenomen op uitstap naar Santillana del Mar: een middeleeuws dorpje, heel authentiek, met kasseistraten en prachtig bewaarde gebouwen waaronder een Romaans klooster uit de 13de eeuw. Winkeltjes gezien met typische streekproducten (wijn, kazen, olijven, soort ontbijtkoek e.d.) en in een pittoresk restaurantje in de bar churros con chocolate gesmikkeld. mmmmm... Nadien naar Torrelavega, inchecken in hotel Monte Dobra en inloggen op het netwerk (aiaiai, dat ging al wat minder snel). Mooie kamer, alles dik in orde. Morgenvroeg afspraak met de verantwoordelijke van het kinderdagverblijf.
Op zondag 27 maart a.s. vertrekken we op bedrijfsstage naar Torrelavega in Spanje om er 2 weken te werken in een kinderdagverblijf. Met een koffer vol ervaringen (en allerlei aankopen) hopen we terug te komen op zondag 10 april. We hebben al 20u Spaanse les gevolgd samen met Griet en Monique die hun bedrijfsstage in een Spaanse voorziening voor bejaarden al hebben volbracht. Vandaag proberen we zelf nog wat Spaans te oefenen, want voor ons komt het nu al heel wat dichterbij. Morgen gaan we met onze leerkracht Spaans tapas eten. Kwestie van onze voorbereiding zo volledig mogelijk te maken.
Via deze blog zullen we jullie op de hoogte houden van onze ervaringen. Veel leesplezier.
