Vandaag een stralende dag, 't is nog geen zomer maar we krijgen al een idee. Ben wel verkouden, zakdoekjes bij de hand houden. Het is nu 7 maanden geleden dat P. van mij wegging. Ik heb sederdien niets meer van of over hem vernomen. De praktische zaken zijn geregeld, we waren niet getrouwd dus hebben we niets meer gemeen. Toch kruist het nog mijn gedachten. Waarom kan hij zomaar weglopen van 'ons'. Hoe komt het dat hij het daar zo makkelijk mee heeft? Had een goede gemeeschappelijke vriend, waarmee ik dacht toch opnieuw wat liefde zou kunnen ervaren. Merk nu dat een relatie nog niet in mijn schema past. Heb nog veel werk om alles op een rijtje te zetten en na te zien of een relatie nog wel iets voor mij is. Zal binnenkort verhuizen, heb iets gekocht voor mij en mijn kinderen. Een partner past niet in dat plaatje. Bij het opruimen van de zolder heb ik al veel gemeenschappelijke herinneringen richting vuilbak gekieperd. Ben emotioneel toch nog heel onzeker. Morgen doe ik verder, dan gaat het misschien beter.
