Ik vond de test wat speciaal. Ik vind dat er misschien maar 10 vragen worden gesteld, die dan telkens 10 keer op een andere manier geformuleerd werden. Ze waren vaak verwarrend vond ik. Als je niet goed las dan kon je zo een verkeerd antwoord geven.
In ieder geval, zo een test is ook moeilijk om op je algemeen leven toe te passen. Elke situatie is anders, elke persoon is anders. Het is niet omdat een persoon van een andere culturele afkomst komt dat die persoon daarom anders reageert op dingen. Of wij anders op die persoon. Ik vind dat het niet mogelijk is dat op papier te zetten. Real life situations, daar komt het op neer. Leven en laten leven, met respect iedereen behandelen en dan krijg je die respect ook terug.
Op stage waren er verschillende patiënten van een andere culturele afkomst. En ik heb met geen één cultuur (lees: persoon) een probleem gehad. Als je iedereen behandeld met respect dan komt dat ook gewoon terug. Iedereen is anders, maar dat heeft niet altijd met cultuur te maken. Zolang je kan relativeren is er toch geen probleem.
Ik pas me gewoon altijd aan aan de persoon voor mij. Misschien is dat de reden dat ik er nooit problemen mee heb.
Tweede semester Gisteren zag ik het weer even niet zitten. Zoveel dat we moeten doen . Ik zie niet goed wanneer ik het allemaal moet klaarkrijgen?! We hebben ook zoveel dagen les tot 18u Het zal heel tot aan de paasvakantie nog héél druk worden Maar we gaan ervoor!
Mijn stage is heel goed gegaan, met ups en downs, maar ik weet hoe ik de downs kan relativeren dus voor mij was het zeker geslaagd.
Op al mijn examens was ik er door. Wat voor mij bewees dat ik het toch aan kan, mits er alles voor in te zetten. Mijn huishouden stond op een laag pitje, maar dat heb ik achteraf in de lesvrije weken wel ingehaald! Mijn zoontje begreep het ook meer dat ik moet leren en kwam tijdens de blok wel vaak bij mij zitten en me helpen.
Ik ervaar deze test als een soort bevestiging van hoe ik me voel binnen de opleiding.
Ik ben heel gemotiveerd, maar mijn zelfvertrouwen ligt nog laag door mijn verleden. Ik heb vroeger een totaal andere richting gedaan en daar was het precies hoe meer ik leerde hoe lager mijn punten Dus daarom dat ik eerst nog een goede studiemethode moet vinden. Het is dan ook al even geleden Maar ik heb wel het gevoel dat dat aan het komen is.
Het klopt dat sommige vakken mij meer liggen als andere, maar ik denk dat dat voor iedereen wel zo is.
Bij het puntje concretiseren ga ik ook akkoord dat ze zeggen dat ik meer en meer uit mijn eigen wereld begin linken te leggen met de studie. Het gebeurd al vaak dat ik met mijn vrienden of familie over iets bezig ben en dat ik dan ineens de Latijns/Griekse benaming geef en de uitleg ervan. Tot ergernis van iedereen! Haha!
In het kritisch verwerken van informatie vind ik het moeilijk om na te denken over wat de docent zegt. Daarmee bedoel ik dat ik ervan uit ga dat de docent gelijk heeft, en dat ik daar dus geen twijfels over mag hebben. Wel leg ik de linken van de leerstof over de verschillende lessen. Bvb dat de maag bepaalde sappen aanmaakt, zien we zowel in anatomie als in voeding. En dat vind ik heel leuk, want in hoe meer lessen we iets zien, hoe beter ik het onthoud en snap.
Voor mij waren dit de belangrijkste puntjes uit de test. Ik vind het leuk dat de uitslag overeen komt met hoe ik me voel. Zeer gemotiveerd maar nog op zoek naar een goede studiemethode.
2 testen anatomie en 1 examen voeding verder. Het examen vaardigheden is voor volgende week maandag.
Het is.. héél moeilijk te combineren met mijn thuissituatie. Late uren thuis, nog naar de winkel, koken, huishouden, kindjes helpen hun huiswerk maken en dan nog zelf beginnen studeren Maar we blijven gaan! Ik hoop dat ik heel snel mijnen draai vind.
Als VDAB-student heb ik volgens mij een heel ander beeld over deze startdagen tegenover een normale student. (Hiermee bedoel ik de studenten dat net van het middelbaar komen.)
Voor mij is die kennismaking met de rest van de studenten niet echt nodig. Evenmin de spelletjes die we moesten spelen. Ik heb natuurlijk wel altijd meegedaan, het zou voor niemand leuk geweest zijn als ik tegen mijn zin of helemaal niet mee deed. Ik zag ook wel dat alle andere normale studenten het wél leuk vonden, wat het dan ook weer zelf leuker maakte voor mij!
Wat ik wel héél interessant vond waren de sprekers, vooral de vrouw met Parkinson heeft op mij een heel diepe indruk nagelaten! We zouden een manier moeten vinden dat ze Parkinson meer in de aandacht kan zetten.
Ik moest voor mijn zoontje s avonds wel naar huis gaan dus ik heb een deel van de activiteiten gemist. Ik vond het daardoor wel leuk om s morgens bij het ontbijt alle nieuwtjes te horen! De eerste echte vriendschappen en ook ruzies waren al een feit Alle drama, dat is niets meer voor mij.
Al bij al was het leuk, maar ik weet niet of het echt iets is voor de oudere studenten. Misschien had het voor mij beter geweest had ik een andere optie gekregen waardoor ik dichter bij huis was voor mijn gezin.
Goed, ik geef het toe, ik ben niet helemaal voor mezelf deze blog gestart.
Ik moet dit dus ook doen voor een vak binnen de opleiding. Dat vak heet TRIP, iets met zelfontplooiing...
Je kan aan mijn manier van spreken als ondervinden dat ik dat niet het leukste vak vind dat we hebben. Ik ben er eigenlijk gewoon te oud voor. Ik heb al een loopbaan van 8jaar achter de rug, weet wat ik wil, weet wie ik ben en wat mijn zwaktes zijn. Maar bon, het is verplicht dus doen we het maar mooi.
De blogberichten die ik vanaf nu dus begin met -VERPLICHT- zijn dus gewoon berichten, reflecties,.. die ik móést schrijven...
Ik ben Evelyne Defever en zit nu in mijn eerste jaar verpleegkunde.
De reden dat ik deze richting gekozen heb is omdat ik me wil inzetten voor andere mensen. Mensen helpen, die het nodig hebben.
Begin 2018 heb ik die beslissing genomen, na een paar tegenslagen, vooral op mijn werk dan, maar ook privé. Ik wist dat ik de job die ik toen deed niet kon volhouden, laat staan tot aan mijn pensioen. Ookal had die job ook positieve kanten (dat is de reden dat ik het daar toch wel 8jaar volgehouden heb). Maar nee, zonder dankbaarheid en zonder respect was het voor mij niet meer mogelijk er nog langer te blijven.
Verpleegkunde is in me op gekomen door een EHBO-cursus (van het werk N.B.) te volgen. Ik merkte dat het mij enorm hard interesseerde en ik wou ook véél meer te weten komen. Die 3 cursus dagen was niet genoeg voor mij. Als ik mijn gedacht tegen mensen rondom me heen vertelde dan was het duidelijk dat anderen het ook in mij zagen, wat mijn gedacht alleen maar bevestigde. Ik ging terug studeren ! Dagonderwijs Had dit één jaar ervoor tegen me gezegd en ik had je voor zot verklaard.. Maar hier zit ik nu, vol motivatie en goede moed!
