Woensdagavond zou ik normaal een afspraakje hebben met Ellen. Ik kreeg echter een sms om te melden dat ze ziek was. Jammer, want ik zag echt uit naar het afspraakje. Toen in haar meldde dat ik vond dat het niet kon om te daten met een zieke, stelde me voor om uit te stellen tot donderdag, maar als ik haar daarop antwoorde met de vraag welke donderdag (en met de melding dat ik 's anderendaags niet kon) kreeg ik geen reactie meer. Ik had het gevoel dat ze me kwalijk nam dat ik niet met haar wou daten als ze ziek was. Als respectvolle man vind ik dat de normaalste reactie van de wereld. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken... Ellen is de enige overgebleven dame uit m'n "betaalde sex carrière" en ik krijg soms meer de indruk dat ze bang is van een goede klant te verliezen dan een goede vriend. Ik heb de laatste maanden vaak met dat gevoel rondgelopen en heb er ook vaak van in de put gezeten. Enkele vertrouwenspersonen hebben me uit de put gehaald en ik heb geen zin om er opnieuw in te tuimelen. Dat mag ik die mensen die me geholpen hebben niet aandoen....
Om zelf niet met een triestig gevoel te blijven zitten heb ik die namiddag een vriendinneke van rond Eeklo gecontacteerd, ik zal haar maar Rita noemen. (ook weer een fictieve naam voor een ECHT meiske) Eigenlijk had ik behoefte aan een denkbeeldige schouder om op te huilen. (figuurlijk dan, want ik huil niet gauw) Haar rap even gebeld en aan haar stem hoorde ik alvast dat ik die avond zeer welkom was. Daar aangekomen stond ze me op te wachten in een zeer mooi weinig verhullend kleedje en zag ze er stralend uit. Het weerzien was zeer hartelijk. De sex was hemels (zoals gewoonlijk), maar de babbel deed minstens evenveel deugd. Het was nog maar eens een bewijs dat omgaan met de juiste personen een goede invloed heeft op het gevoel. Zo sober als ik 's middags was, zo opgewekt was ik 's avonds na het verlaten van Rita's gezellige huisje.
We hebben alvast afgesproken om binnen een 2-tal weken samen een avondje op stap te gaan. Gezellig etentje, iets gaan drinken samen en we zien dan wel waar we eindigen, maar Rita kennende weet ik dat nu al :-))
Lieve meid, je leest m'n blogje he... de bloemetjes die ik je gooi heb je (WEER) meer dan verdiend!!