uitwisselingsweek in Batak, een wissel op de toekomst ? Al 8 jaar werkt het begeleidingscentrum intens samen met de gemeente Batak opdat de mensen met een handicap het daar beter zouden krijgen... Na het bouwen van een grouphome, en het opzetten van een trainingsproject voor het personeel was een uitwisselingproject een volgende logische stap en realiseerbaar met de steun van vzw Help the Children. Er was een Belgische week voor de Bulgaren in maart... en nu is het onze beurt voor een Bulgaarse week. We maken er samen het beste van !
Rik, Griet, Eveline, Clem, Sarah, Jef en Anjes
18-06-2010
de week zit er bijna op
We zijn al aan het einde van een intensieve week. Zelf ben ik vooral in het grouphome bezig geweest, samen met Rosita, een van de studentes. We zagen dat er in het grouphome toch wel veel goeie dingen gebeuren, vooral een team met een groot 'moederhart' vor de bewoners. De grootste nood lijkt ons de nood aan dagactiviteiten buitenshuis, want met huishoudelijke taken vul je niet een hele dag. We duimen dus voor een snelle realisatie van het dagactiviteitencentrum in Batak waar nu al zo lang over gesproken wordt. Een gebouw zou er nu al wel gevonden zijn, en dat konden we ook bezichtigen, maar wat er inhoudelijk moet gebeuren lijkt nog niet zo duidelijk. Een bijkomend probleem vormt het transport van de rolstoelgebruikers in het grouphome, die nu zelden of nooit in het dorp geraken, wat tot schrijnende boze huilbuien leidt telkens wanneer anderen de deur uit gaan. Daar zou toch een oplossing moeten voor kunnen gevonden worden. Dinsdagvoormiddag belgden we een teamvergadering om rond een probleem dat ze gesignaleerd hadden samen te praten en na te denken. Je moet je daarbij niet een teamvergaedering voorstellen zoals wij dat gewoon zijn, want het werk gaat intussen gewoon door; bewoners lopen in en uit, 2 begeleidsters zorgen intussen voor het middagmaal, het bezoek van de univ van Plovdiv komt onverwacht binnenvallen,... koers met hindernissen. Bulgqrije is altijd een avontuur. Het was niet makkelijk, maar we hopen dat we hen wat op gang konden zetten. In de namiddag kzam Griet nog wat mobiliteitstips geven in het omgaan met rolstoelgebruikers. Zelf gingen we op uitdrukkelijke uitnodiging van Dora de grote instelling bezoeken, o; te kijken wat er allemaal veranderd was. En dat is toch niet niks, dat moesten we erkennen. Maar er ist egelijk nog veel werk aan de winkel. Of het met of zonder ons zal moeten, zal nog moeten blijken, maar misschien moeten we als trouwe voetbalsupporters blijven supporteren in goede en kwade dagen, en blijven zingen "You'll never walk alone..."
(maar) 2300 km hiervandaan....
