Vrijdag 25 juli Las VegasWe beginnen te beseffen dat de tijd snel gaat nog een dikke
week en het is al voorbij - de tijd
vliegt maar we proberen er niet aan te denken en van elke dag te genieten.
We startten de dag rustig met een zwembadbezoek het
rondreizen vergt wel wat van ons dus moeten we af en toe een heel klein beetje
rust inbouwen.
Het Paris hotel in Vegas waar we logeren is echt wel een
super zot hotel ook het zwembad is dik in orde. De jaccuzi staat wel veel te
heet en dat is niet wat je hier nodig hebt in al die warmte.
Rond een uur of 11 gaan we op stap. Het is te zot voor
woorden maar dé activiteit in Vegas is hotels bezoeken De strip is +/-7 km
lang en huisvest enkel mega hotels en shopping malls.
Elk hotel heeft een thema. Het is hier uiteraard een
nepwereld maar toch zijn sommige dingen echt goed gedaan. The Venetian bijv is
echt indrukwekkend met zijn gondels, pallazo, plafondschilderijen allemaal
net echt
New York, new york heeft als gevel de skyline van New York
en rond de gebouwen is een rollercoaster gebouwd. Daar wou Henri toch echt wel
graag op wat hij dan ook gedaan heeft me zijn broer en ze vonden het bère sjiek
;-)
Uiteraard moest er ook wat koopjesjacht aan te pas komen.
Onze reisagent had gezegd dat Vegas en vnl de outlet malls heel interessant
waren om te shoppen maar aangezien de outlets buiten de stad lagen hebben we
ons niet de moeite genomen tot daar te gaan. Henri vond wel nog een pull bij
Aber Crombie en Arthur een polo dus was de shoppingkoorts toch weer wat weg
geëbt.
Het is hier super heet! Dat doet ons besluiten rond 18 uur
terug richting hotel te wandelen zodat we nog eens kunnen zwemmen. Dat doet
deugd!
Een van de vele restaurants in ons hotel is een heel
charmante Franse bistro die uitkijkt op de strip en de Bellagio fontein. We gaan
er om een uur of 9 langs om een tafeltje te verovereren en het lukt ons nog
ook. Het eten is lekker, de sfeer zit goed! Maar weeral komen we tot de
conclusie dat Vegas zot is. Voor ons zit een tafel met +/- 20 man een feestje
voor een koppel dat hier net getrouwd is incl witte trouwjurk en smoking. Als
je dan het gedrag van dat soort mensen bekijkt dan stel je toch wel vast dat
wij wel heel erg nuchter zijn ook al hadden we net een flesje wijn gedronken
;-)
Henri is terug afgemat maar dat kan hier moeilijk anders
met die hitte. Met Arthur ga ik als afscheid van Vegas nog eens naar de
Bellagio fontein kijken
Vandaag was een dagje waar we alle 4 naar uitkeken - raften op de Tolumne river - niveau 4 (naar het schijnt het hoogste wat je als amateur mag doen). Gisteren begonnen we ons af te vragen of er hier met al die droogte voldoende water zou zijn in de rivier.... Het was terug vroeg uit de veren. Hotel Charlotte verwende ons met een eenvoudig maar heerlijk ontbijt. Tegen 8.30 uur waren we op de plaats van afspraak. We vertrokken van daaruit met een antieke bus - niet te doen hoe oud dat ding was. Hij wou zelfs niet starten - een paar sterke gasten hielpen dan ook de bus op gang te duwen. De buschauffeur waarschuwde dat wie links zat geen schrik mocht hebben van de afgrond.... We reden naar het startpunt van de raft langs een super smal baantje in de bergen waar alleen mensen komen die naar de raft gaan - onverhard en zonder enige afbakening richting afgrond. Arthur en Henri zaten aan de kant van de afgrond en bij aankomst verklapte Arthur dat hij dan al in schuim en zweet stond ;-)
We kregen eerst een uitleg van een klein half uurtje die me niet meteen op mijn gemak stelde. Je krijgt uitleg over wat te doen - maar eveneens over wat er allemaal fout kan gaan...
Onze 'leider' Adam was een man van rond de vijftig schat ik - maar als hij in ontbloot bovenlijf liep had je hem 25 gegeven. 30 jaar elke dag intensief sporten heeft zo z'n effect! Mijn mannen pestten mij uiteraard met mijn bewondering voor de fysiek van Adam;-)
Onze schrik voor te weinig wild water bleek ongegrond. We kregen doorheen de dag meermaals de kick waarop we gehoopt hadden. Henri zei op een bepaald moment - hier wil ik terugkomen, ook al betekent dit dat we desnoods 5 jaar eerst niet op vakantie gaan. Later op de dag op de terugweg verklapte hij dat het geen 5 jaar hoeft te duren voor we terugkeren....
's middags lunchten we op een idylisch plekje. Er vaarde een raft mee met de lunch. In een mum van tijd toverden die mannen een perfecte picknick in mekaar. Ze hadden zelfs een tafel én tafelkleed mee.Ze voorzagen ons van allerlei verse groenten, diverse soorten kaas en charcuterie, sausjes, brood & wraps, fruit, koekjes. Het smaakte heerlijk want we waren ondertussen toch al 2,5 uur actief bezig op het water - al moet het gezegd zijn dat het toch de stuurman is die de grootste job verricht. We zaten in totaal met 7 in onze boot: naast Adam en wij vier was er nog een koppeltje bij uit Ohio - mensen die wel vaker raften. Het was de perfecte compagnie - want als de gids vroeg - the easy way or the hard way - riep de dame in kwestie altijd 'the hard way' - tot groot jolijt van Henri en Arthur. Later op de middag gingen we zelfs surfen met onze raft - dat betekent dat je stroomopwaarts in een soort waterkolk vaart waardoor de boot heel veel water neemt en je heel grote golven over je krijgt. Ik denk dat we vandaag 16 keer nat en droog geworden zijn. De temperatuur is hier +/- 35 graden wat ervoor zorgt dat je het helemaal niet erg vindt om nat te worden. We kwamen bij de stopplaats omstreeks 17.30 uur. Moe en voldaan en ook wel super vuil.... Normaal gezien is het white water - maar gisteren en vandaag was het water cacao bruin. Vorig jaar is er hier in oktober november een bosbrand van 2 maanden (!!) geweest - er brandde in totaal 400 vierkante miles af. Je kan dit op sommige plaatsen uiteraard nog heel goed zien. Gisteren heeft het stroomopwaarts blijkbaar hard geregend (wat hier uitzonderlijk is deze tijd van het jaar) waardoor alle resten van de brand (verkoolde stukjes hars) die in het water terecht gekomen zijn zich vermengden met het water. Na de raft was er terug nog een pittig busritje - ik had niet opgelet en zat nu dus zelf aan de kant van de afrit. Bij aankomst aan de parking konden we nog een dvd kopen met leuke foto's van ons avontuur. Men buit dat financieel wel wat uit - maar we konden het niet laten ons toch deze souvenir aan te schaffen van deze prachtige dag. Ook ons afsluiter van de dag was een voltreffer - het restaurant van ons hotelletje is gesloten op dinsdagavond. We gingen daarom eten in de plaatselijke saloon schuin tegenover ons hotel - en we hadden gelukt want er was een soort karaoke aan de gang - waarbij de locals zongen en speelden op hun gitaren. Henri viel haast in slaap boven zijn hamburger dus besloten we het niet te lang te trekken. We hadden afsproken nog een beetje te kaarten maar hij heeft er nooit meer aan gedacht toen we hier aankwamen. Morgen nog een laatste dagje Yosemite voor het richting death valley gaat.
De doorreis naar Yosemite gisteren was leuker dan verwacht. We waren vrij snel uit San Francisco en kwamen dan in een gebied met heel veel super grote boerderijen, vnl fruitteelt.Ongeveer 80 % van de auto's die we tegenkwamen waren pick-ups. Zodra we uit San Francisco kwamen ging de temperatuur snel de hoogte in tot 30 - 35 graden. Later op de dag moesten we een bergpas over om in Oakhurst te komen. Zoals verwacht kwamen we aan in een leuk hotel. We doken meteen het zwembad en de jacuzzi in. Het restaurant bood ons lekker eten maar veel te copieus. Gelukkig kunnen de jongens al super veel eten en helpen zij mijn pasta met seafood opeten.
Vandaag bezochten we ons eerste natuurpark - Yosemite. We waren benieuwd wat we ervan mochten verwachten. Volgens ons roadbook begonnen we er best niet te laat aan - dus stond de wekker al om 7 uur. We genoten van een lekker maar terug veel te copieus ontbijt. Tegen 8.15 uur waren we op pad. Aangekomen in Yosemite kwamen we eerst bij de sequoia bomen van 3000 jaar oud. Een wandeling van een uurtje bracht ons bij bomen waarvan de stam breed genoeg was om er met ons 4 in te gaan staan. We vervolgden onze route richtig half dome waar we een ferme beklimming deden om nadien te genieten van een adembenemend zicht. Yosemite bevalt ons wel! De kids zijn ook enthousiast. We zien El Capitan - de rotsformatie die Tom Waes beklom - onze bewondering voor hem stijgt alleen maar. We vonden een goed evenwicht tussen wandelen en de afstand die we moesten afleggen. Rond 18 uur kwamen we aan in Groveland, hotel Charlotte waar wz nu 2 nachtjes slapen. Het hotelletje was een leuke verrassing - het is een super authentiek boutique hotelletje met maar 15 kamers. We hebben 2 aansluitende kamers met bedden in smeedwerk en een badkamer met een bed op pootjes - super! Het bijhorende restaurantje was ook de max. Het is nog maar 22 uur maar we zitten al in ons bedje - klaar voor een ferme nachtrust zodat we er morgen terug vroeg uit kunnen voor de rafting!!
We zijn klaar om te vertrekken uit San Francisco. We hebben vandaag gebroken met onze Starbucks gewoonte en zijn op een andere wat rustiger plaats gaan ontbijten. De kids blijven wel vasthouden aan de Amerilaanse stuff: brownies & cookies.
Vandaag rijden we tot aan de ingang van Yosemite National park - waar we morgen de hele tijd in vertoeven. Misschien wordt vandaag wel de minst boeiende dag van de hele reis - maar we zien wel. We hebben een kijkje genomen op de site van ons volgende hotel en in elk geval ligt een mooi buitenzwembad daar op ons te wachten - dus misschien genieten we daar dan eens wat langer van.
Vanaf morgen is het elke dag volle bak - dus mag het nu wat rustiger aan ;-)
Lap t is weer van dat ik kan hier niet lang slapen. Aangezien ik vrees dat Bart en de kids het
niet zullen blijven appreciëren als ik ze telkens voor dag en dauw wek, besluit
ik maar wat in de hotel lobby te gaan zitten en wat te internetten. In de
spiegels van de lift merk ik dat mijn gezicht nogal verbrand is van de
fietstocht langs en over het water gisteren en mijn bril staat er natuurlijk
in ;-). Om kwart voor 7 zit hier best al veel volk. Veel enkelingen als ik wellicht allemaal
mensen die minder lang kunnen slapen dan hun kamergenootjes. Na een half uurtje
is ook Arthur daar, met zwemshort aan hij wil naar het zwembad. Terug op de
kamer blijken Henri en Bart nog vredig te slapen ze zullen er deugd van
hebben. Vandaag staat een rondritje gepland met onze Chevie (zo heeft Bart
onze Chevrolet jeep gedoopt). We doen de
46 Mile drive die ons heel wat mooie uitzichten biedt op San Francisco en ons
ook langs een heel groot mooi park leidt. De locals houden hier op zaterdag
blijkbaar pic-nic feestjes speciaal om te zien! In het park waren ook een
aantal grote vijvers op één ervan waren een paar oude mannen met minatuur
zeilboten tegen mekaar aan het racen ze gingen er helemaal in op! Altijd leuk
om zo van die dingen tegen te komen die men bij ons niet doet, dat is nu net
waarom we zo graag reizen. Verder op onze route kwamen we een groter
meertje met eiland tegen waarop men
roeide en met pedalos vaarde. Daar had Henri meteen zin in met mama op het
water, altijd goed voor een portie hilariteit die gasten van mij zijn ook
altijd zo zot, niet te doen! maar het was toch leuk ;-). De rondrit bracht
ons ook langs hele mooie typisch Amerikaanse huizen met hout beslagen en
geschilderd in heel mooie kleuren. We
waren op tijd terug in het hotel om nog een zwembeurtje in te lassen voor het
avondeten. Gisterenavond hadden we zo van Fishermans warf genoten dat we er
terug naartoe wilden voor ons dinertje. Er heerste terug een heel gezellige
sfeer. Wat opvalt is ook dat alle winkels zowel kledingwinkels als
souvenirwinkels hier super lang open zijn zelfs om 10 uur zijn ze nog open.
We zagen oa een winkeltje gespecialiseerd in chocolade 6 dollar (dus +/-4,5
euro voor 100gr brute chocolade .) Henri koos een pizzeria als place to be
waar we alle 4 lasagne aten. De kids mochten 2 avonden op rij kiezen, ik denk
dat we morgen moeten ingrijpen want als je het aan hen overlaat mag het elke
avond wel populair eten zijn ;-). San Francisco hebben we ook weeral gehad
morgen is het een soort door-reis-dag richting Yosemite park we zullen het
morgen best wat rustig houden want daarna staat ons een zwaar programma te
wachten.
Ik heb terug een soort jetlag want om 3.30 uur ben ik
klaarwakker Om 6.30 u kan ik me niet meer houden en doe ik het licht aan om
wat te lezen lap de hele bende wakker natuurlijk! Tegen 7.15 uur zaten we
allemaal in het buitenzwembad op de 16de verdieping. Lekker warm
water en een heerlijke jacuzzi. Mijn mannen zijn het erover eens dat het zo
zijn voordelen heeft een mama die vroeg op is. Na het ondertussen gebruikelijke
Starbuck-bezoek starten we aan een stadswandeling. Het eerste uurtje is wat teleurstellend wat
wil je, als je van NY komt maar hoe verder de dag vordert hoe meer San
Francisco ons kan bekoren. Er rijden hier nog antieke trams uit 1873 cable
cars, een vernuftig kabelsysteem waarmee de trams hier de super steile heuvels van San Francisco oprijden. Mooi om te zien en een belevenis om op te zitten. Met de tram gaan we naar
het fietsenverhuur dat voor ons geregeld is. Het brengt ons bij Fishermans
warf het stadsdeel aan zee wat veel leuker en bruisender is dan de
binnenstad. Dit is ons ding wel. We fietsen langs de baai van San Francisco over
de Golden Gate bridge tot Sausolito (een pittoresk stadje met grote jachthaven) en keren van daaruit met een ferry terug.
Een heel mooie namiddag de sfeer doet wat aan Zuid-Frankrijk denken maar
alles iets hier veel grootser en wijdser, we zijn tenslotte in de USA
everything is big here ;-). We eten op verzoek van de kinderen in een typisch
Amerikaanse tent op Fishermans warf en houden het dan ook bij de clichés
Bart en ik gaan voor fish & chips, de kids voor een cheeseburger. Na even
wachten op de tram blijkt die niet frequent te rijden - we keren daarom terug met de taxi. Volgens mij had de man in kwestie gesnoven want hij haalde
wel heel rare toeren uit ik was niet op mijn gemak tot groot jolijt van mijn compagnie natuurlijk, om één of andere reden vinden zijn het super grappig als ik bang ben. Maar gelukkig zette hij ons heelhuids af aan ons hotel. Henri dook meteen zijn bed in en sliep na 1 minuut geloof ik. Arthur moest zijn connecties op pijl houden en moest dus nog een halfuurtje internetten in de hotellobby. We maken hier lange maar heel leuke dagen!
We zitten ondertss terug op de luchthaven. Gisteren bezochten we het MoMa met zijn enorme collectie hedendaagse kunst. De vijfde verdieping was onze favoriet: Monet, Picasso, Dali, Van Gogh, Warhol, Liechtenstein, ze hingen er allemaal. Ook de architectuur van het museum was best wel de moeite. Daarna trokken we met de metro naar het uiterste zuiden van Manhattan waar we pic-nic'ten en de boot naar liberty island namen. Henri wou heel graag het vrijheidsbeeld van dichtbij zien. Het was een leuk boottochtje dat bovendien een schitterend zicht bood op de skyline van NY. Terug op het vaste land gingen we naar ground zero - daar word je toch wel even stil van. De symboliek is pakkend - in het peperdure NY is de hele ruimte van beide gebouwen vrij gelaten om nooit meer te vergeten wat daar gebeurd is. We zetten onze weg verder via China Town (waar je even vergeet dat je in NY bent - niet meteeen ons ding, we hadden er voor geen geld van de wereld iets willen eten) en Little Italy. We keerden terug met de metro maar konden niet nalaten Time Square met zijn gigantische neon lichten nog eens bij schermdonker te aanschouwen - wat bij henri een heel spontane wawh uitlokte. Drie dagen is te kort om NY helemaal te verkennen, maar we hebben veel gezien, veel gedaan en vooral genoten. De New Yorkers zijn bovendien heel behulpzaam volgens Jacqueline komt dat omdat 50 procent van de mensen immigranten zijn (1ste, 2de of derde generatie). Zij zijn niet vergeten dat ze ook blij waren toen iemand hen bijaankomst wegwijs maakte. Zo vroegen we iemand de weg en nam die man spontaan zijn smartphone om het adres op te zoeken. Tot morgen in San Francisco!
Terug een leuke dag. Gestart met een ontbijt in Starbucks - we hebben the american way of live al goed te pakken ;-)
In de vm dweilden we fifth avenue af en met succes - zowel vangst bij aber crombie als bij holister ;-)
Verder bezochten we nog het station (grootste van de wereld), gingen we op de empire State building (amazone view) en wandelden we op de high lane - een oude spoorweg boven de stad die nu heel tof met groen heraangelegd is. Op dit eigenste moment genieten we van een echte Amerikaanse burger (niet zo'n internationaal voorgedrukte) in een leuk restaurantje. Tot morgen!
In de USA is het gebruikelijk om niet in het hotel te ontbijten. We starten de dag met een ontbijt in een typisch Amerikaans fenomeen - een food court. Om 10 u hadden we afspraak met de belgische journaliste jaqueline Goossens die al 30 jaar in de big Apple woont en werkt. We fietsten met haar de hele dag en ze nam ons mee naar de hotspots maar vertelde ook veel over het leven in new york. soms ging het door hectisch drukke straten maar op andere plaatsen leerden we een verrassend groen NY kennen. Een super boeiende dag! Ook voor Arthur en Henri was het een heel leuke ervaring. We besloten de dag lekker in een restaurant dat aanbevolen werd in het road book. De kids liggen al te ronken op het moment dat ik dit verslagje maak. Moe maar voldaan heet dat dan ;-)
Vlotte reis gehad. De vlucht ging verbazend goed vooruit. Beetje lezen, sudoku, filmpje kijken, beetje slapen. De eerste indruk van New York is super. Typisch Amerikaanse taferelen in central park: oudjes aan het skaten op muziek. Alles is hier in het groot. We kijken alvast uit naar de fietstocht morgen - wordt zeker een hele belevenis! En nu ons bed in. Nog maar 20 u hier maar dat betekent dat het in België al 2 u is en wd waren op om 5.30 u. Arthur en Henri liggen 5 min in bed en slapen al ;-)
Nog anderhalve week werken en het is zover!! Gisterenavond nog wat spullen verzameld voor de valiezen en wat verder gelezen in ons roadbook. Het viel me daarbij op dat we echt wel lang weg zullen zijn . De spanning stijgt...
