Op de vraag waarom een mens naar Compostella, gaat, zijn waarschijnlijk al heel veel zaken neergeschreven. Bij de ene gaat het om een breekpunt in zijn leven, bij de ander heeft het een spiritueel karakter. Sommigen maken er een boetetocht van of zien het als een sportieve uitdaging.....

Bij  mij is de bal aan het rollen gegaan , zo'n 20 jaar geleden ,toen ik als scoutsleider bij de 92e Aartselaar met een groep jins voor het buitenlands kamp van Lugo naar Compostella trok. Het was toen juli 1990. Een plezante ploeg , 200km stappen , kortom een toffe ervaring. Dit werd tevens ook het begin van een nieuwe uitdaging, nl lange afstandwandelen. Een maand later de dodentocht en het wandelvirus zat als een virus in mijn bloed genesteld.

Toen wist ik dat ik ooit zou  naar Compostella zou gaan.

5 jaar later stapte ik samen met een 10tal vrouwelijke jins van St-Jan Aartselaar van Pamplona tot Estella, een traject in Baskenland en de Rioja-streek. Wederom tof kamp en knappe route.

Ondertussen af en toe een dodentocht in Bornem. De laatste in 2005 tesamen met mijn zus Katrin.





Toen we in 2006 als Beneluxbedrijf effectief in Breda zaten, groeide het idee om met 2 Nederlandse collega's deel te nemen aan de 4daagse van Nijmegen. Volgens velen een van de plezantste tochten uit de Benelux. En inderdaad, je stapt 50 km per dag en praat met de mensen om je heen. je trekt als het ware elkaar over de eindstreep. Je spreekt elkaar moed in, vertelt over alles wat in je opkomt ...en dat met wildvreemde mensen die je waarschijnlijk nooit meer zult tegenkomen.

En vorig jaar juni 2008 begon dan het idee om te voet naar Compostella te gaan te rijpen. Maar als je een vrouw en kids hebt, is het niet vanzelfsprekend om er enkele maanden tussenuit te knijpen. Samen met mijn vrouw Inge heb ik dan gewikt en gewogen en zijn we tot besluit gekomen dat een ingekorte versie van ongeveer een maand, wel een haalbare kaart was.

Het zou net voor haar als voor mij een uitdaging worden.

In september heb ik dan mijn idee besproken met mijn leidinggevende collega's. Ook van hen kreeg in de toelating om deze uitdaging/ droom
te verwezelijken.  En dan googlen en surfen op het internet, info vergaren omtrent route, materiaal,.....
Ondertussen op regelmatige basis een 30 km tocht op het programma.

Begin november begon de data stilletjesaan vaste vorm te krijgen. Ik zou vertrekken einde maart en tegen begin mei 09 terug zijn.

Begin februari heb ik me ook lid van het "Vlaamse genootschap van Compostella" gemaakt. Een organisatie die een schat aan informatie
bezit en je met raad en daad kan bijstaan.

Ondertussen was mijn vertrekdatum gepind op zaterdag 28 maart 2009. In een weekend ,om ook de kids de kans te geven hun papa uit te wuiven. Voor hen zal het ook niet makkelijk zijn, maar ze weten dat ik er na een maand afwezigheid terug zal zijn om hen te knuffelen en
 's avonds spelletjes met hen te spelen. De afspraak met Inge is dat ,wanneer de kids er echt teveel last van zouden ondervinden, ik de tocht zal onderbreken. Maar we zullen zien, ze zullen mee kunnen volgen op een grote kaart en zo de afgestapte kilometers optellen. Ik heb ook een kleine webcam bij  om mekaar af en toe eens echt te kunnen zien.

We zien wel, de uitdaging komt steeds dichterbij en ik begin er zin in te krijgen.

Bart

25-02-2009 om 00:00 geschreven door Bart De Winter