Na een warme maar deugddoende nacht stond er een uitgebreid ontbijt klaar en onze gastheer, in pyjama, begroette ons terwijl hij enkele foto’s nam. Bij het afscheid kregen we elk nog een lunchpakket bestaande uit een appel en een pakje “cent wafers”.  De “chef” van de groep kreeg wel twee pakjes.

Met frisse moed en te voet, zetten we onze tocht verder. Het eindpunt van deze dag was Saive.

Het was een aangenaam parcours met veel afwisseling. Het eerste gedeelte tot in Visé stapten we langs het Albertkanaal en Maas.

In Visé loopt ook het “Pelgrimspad” en de Camino naar Santiago de Compostela.

We trokken verder langs weilanden, bossen, over hellingen aan bosranden en pittoreske dorpjes.

Om bij het schilderachtig dorpje Dalhem te komen is het wel stijgen waarna we onder een houten balk met opschrift  “Wichet de la Rose”, via de trappen, terug afdaalden naar de weilanden. Onderweg kwamen we in gesprek met twee mannen. Het bleken organisatoren van een wandelclub. Zij waren een wandeling aan het bewegwijzeren. Ze vroegen waarheen onze tocht ging en verwittigden ons al voor de volgende dag, want we zouden dan heel wat klimwerk te verduren krijgen met een extra zware helling net voor Banneux. (… en gelijk zouden ze krijgen !)

Onze pad kronkelde verder al stijgend en dalend tot in Saint- Remy.

We kwamen via Barchon in Saive.

We verlieten de GR 5 langs de “rue Vieille Foulerie” om zo bij onze volgende slaapplaats te belanden.

Ons gasthuis “Le Logis Fleuri” in de Vieille d’Ardenne voldeed volledig aan onze verwachtingen. Het was een prachtig ardeens huis.  We moesten onze schoenen aan de voordeur deponeren en installeerden onze rugzakken op de kamers en spraken vervolgens af om een glaasje te gaan drinken.

Jan belde ons met de mededeling dat Marina noch Betty te bereiken waren op hun mobieltje.

… en wat bleek … er stond beneden een ontvangstcomité uit Diest te wachten.

Zij hadden in hun ongerustheid ons proberen te bereiken…waar bleven ze toch? waar bleven ze toch? Zou hun verrassing wel lukken?

Annie en Yvette kwamen ons een hart onder de riem steken met de nodige trofeeën.

We kregen elk een mooie beschermengel en tenslotte toverden ze nog een doos koffiekoeken uit de auto. Overheerlijk!

Ondanks onze vermoeidheid trokken we weer op pad  … naar de brasserie, één km verderop.

Daar deden we ons te goed aan een Leffe en een glas wijn.

Volgens Raymonda, de ervaren wandelaar, hoort na een wandeling steevast een Leffe.

Wij dronken er wel twee … dit hadden we toch verdient, maakten we onszelf wijs.

Nadat we onze supporters hadden bedankt en uitgezwaaid hadden, fristen we ons op.

Er werd heel wat afgelachen op de kamers, arree toch op de kamer van Rosalinde en Marina.

We stuurden Corinne  naar beneden om een balpen;  maar van “Madamme de Maison”... kreeg ze een sigaar…zij maande ons aan om stilte, anders zouden de buren klagen.

Precies of wij zo hard zouden lachen ?!?

Op onze sokken gingen we ervandoor om in de lokale brasserie een karig maar stevig maal te nuttigen.

Volgens de normen van de pelgrimage.

We deden ons te goed aan vlees, vis en natuurlijk…wijn.

Later sliepen we als (b)engeltjes…

Misschien dat de buren nu last hadden van ons gesnurk ?