Het is niet dat we onze vrouwen niet kunnen missen, neen…we moesten hun fietsen gaan ophalen te Haccourt, hun eindpunt van de eerste dag.

Want vanaf hier gaat de tocht te voet verder.

Met de 5 echtgenoten hadden ze afgesproken om daar een klein en sober avondmaal te nuttigen. Helemaal in sfeer van de pelgrimstocht.

Met een ongeduldig verlangen stonden de boetedoensters  ons om 19h30 reeds op te wachten.

Een verlangen naar voedsel weliswaar.

Hun fietstocht tot Haccourt is zonder euvels (wel met heuvels) voorspoedig verlopen.

Slechts eenmaal hebben ze hun tocht onderbroken. 
In de stad Atuatuca Tungrorum, bij de Eburonen, verorberden ze een tas soep en een sterkende kruidendrank, Ammareto.

Een kruidendrank die waarschijnlijk nog een erfenis is van de verslagen Romeinen.

Later, onder het karige avondmaal,  werden de eerste straffe verhalen ten berde gebracht en de verscheidene “zienswaardigheden “ besproken die ze onderweg hadden tegengekomen.

Beter gezegd: hadden kunnen zien…want telkens bleek uit de gesprekken, dat minder van de helft van de bedevaardsters dit maar hadden opgemerkt. ??? Waren de anderen te diep verzonken in gebed of…te veel gespreksstof; in de volksmond : tateren.

Na het uitroepen van een heildronk en het geven van een vriendschapskus, namen we rond 22.30 afscheid van de boetedoensters.

Vandaag zal hun tocht verder gaan naar Saive, deelgemeente van Blegny.

Het gaat hun goed.

Jan