An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle, but will never break.
Enkele belangrijke data van onze adopties
inschrijving: september 04 cursus: januari 05-maart 05 beginseltoestemming: 16 juni 05 versturen dossier: 5 september 05 LID (login): 10 oktober 05 geboren: 6 februari 06 toewijzing: 2 februari 07 het eerste fotootje: 7 februari 07 gotcha-day: 19 maart 07 thuiskomst: 31 maart 07
inschrijving: 1 juni 07 verschijning JRB: 29 juni 07 MO: oktober-november 07 verschijning JRB: 20 februari 08 vonnis: 12 maart 08 intake: 18 maart 08 versturen dossier: 29 september 08 aanvraag verlenging: september 11
MO verlenging: maart 12 verschijning JRB: 4 april 12 verlenging vonnis: 16 mei 12
toewijzing: 14 mei 13 het eerste fotootje: 15 mei 13 gotcha-day: 1 juli 13
adoptionboard: 3 juli 13 thuiskomst: 13 juli 13
Hoe kunnen jullie ons kindje helpen om zich aan ons te leren hechten? Door zeker de eerste tijd enige afstand van hem/haar te houden! Door haar niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over haar bolletje te geven!Door het kindje niet te veel aandacht te geven met geluiden,woorden,spelletjes etc.! Door haar niet rechtstreeks cadeautjes, koekjes, snoepjes etc. te geven! Kortom: Alle contacten moeten in de gewenningsperiode op haar papa en mama gericht zijn. Ook na deze eerste tijd blijft het van belang om rekening te houden, zij het in mildere vorm, met de ontwikkeling van het hechtingsproces. Met behulp van bovenstaande maatregelen zal zij worden geholpen om te wennen en zich te kunnen binden aan ons, als nieuwe ouders. Zij zal gaan beseffen: "Zij horen bij mij en ik hoor bij hen, alleen zij zijn mijn papa en mama!". Hierdoor zal het hechtingsproces op gang worden gebracht.
Een reis van duizend mijlen begint met een enkele stap.
Het verhaal van onze adoptieprocedures en onverwachte zwangerschap
13-01-2015
De legalisatie is bijna afgerond...
Sinds gisteren hebben we het aangetekend schrijven kunnen afhalen van de FCA met de regularisatie van de adoptie in België.
Het heeft heel wat moeite gekost voor Thailand en heel wat herinneringen aan FIAC om ons conformiteitsattest te kunnen verkrijgen. Dit is een attest wat simpelweg zegt dat de adoptie gebeurd is binnen de regelwetgeving van het Haagse verdrag. Zonder dit document kan de FCA de adoptie ook regulariseren, maar voor de zekerheid hebben we toch het document nog afgewacht.
Gelukkig maar, want er bleek nog een ander document bij te zitten: de beslissing van de rechtbank in Thailand. Een document van welgeteld enkele regeltjes wat dan ook nog eens beëdigd vertaald moet worden. De FCA werkt zeer snel, gelukkig maar, want na 5 maanden wachten op een document vonden we het toch tijd dat alles snel in orde kwam.
Nu moeten we enkel nog de beslissing laten overschrijven bij de gemeente en een afschrift aan FIAC bezorgen dat zij dan naar Thailand kunnen sturen.
Daarna gaan we nog zijn voornaam laten wijzigen, want nu heeft hij enkel zijn nieuwe achternaam gekregen.
Half juli
kregen wij een aangetekende brief van het adoptiebureau waarin stond dat de
adoptieprocedure voor Nathan in Thailand in orde was. Dit is een beetje de
regel: het kind moet een jaar in België zijn vooralleer ze in Thailand de
procedure afronden.
Deze melding arriveerde samen met een pakket van 5 bladzijden waarin het
vervolg van de procedure uitgelegd stond ook met de vriendelijke melding dat
deze 5 bladzijden moeten afgewerkt zijn binnen de 6 maanden vanaf dat de
adoptieprocedure beëindigd werd in Thailand. Aangezien dit reeds in juni
gebeurde, vervolgens de Thaise ambassade in België op de hoogte werd gesteld,
waarna het adoptiebureau dit via de ambassade vernam en ons informeerde, was er
dus al meer dan een kostbare maand verloren gegaan.
We hebben
dus met spoed de Thaise ambassade gecontacteerd om een afspraak te maken om de registratie
van adoptie te komen halen, ook dit verliep niet van een leien dakje. De
thaise ambassade is dus het best bereikbaar via mail, telefonisch ook enkele
uren per dag, maar tijdens die uren is de telefoon doorlopend bezet. Doordat
wij op verlof vertrokken, begin augustus, voor 2 weken en de consul geen tijd
meer had om in de 2 weken ervoor nog een afspraak te plaatsen, hadden wij aan
eind augustus gedacht, maar dan was de consul zelf in Thailand, bijgevolg was
de eerstvolgende mogelijke afspraak begin september. Om de afspraak te kunnen
vastleggen hadden ze wel nog een kopij van de paspoorten nodig, gelukkig konden
we dit hun via mail bezorgen. En zo hebben we alweer een maandje extra
achterstand opgelopen om het papierwerk in orde te brengen
Op 2
september zijn we dan eindelijk kunnen langsgaan voor de aanvraag voor registratie
van adoptie en tegelijkertijd de registratie van adoptie te tekenen, samen
met de consul. Toch weer even een officieel momentje nu is hij in Thailand al
geregistreerd als ons kind Ze hebben er ons ook op gewezen dat hij in Thailand
zijn rijksregisternummer altijd zal behouden. Dus mocht hij ooit informatie
over zijn verblijf in Thailand willen terugvinden, dan zal dat steeds mogelijk
zijn via dit nummer.
Een tip
voor diegenen die dit gedeelte van de procedure nog moeten uitvoeren, de Thaise
ambassade werkt op zijn Thais!!! De afspraken met de consul zijn in de namiddag.
Thais spreken nooit een uur af, enkel namiddag of voormiddag (dit heeft Thur
ons geleerd), en ja als je op de afspraak bent, dan is het wachten tot de
andere opdaagt zo ook op de ambassade, ze schrijven er dan wel bij dat je er
om 15h moet zijn, maar de consul had dus pas tijd voor ons om 16h, maw we
hebben tot 16h op haar gewacht! We hadden een oudere mevrouw verwacht, maar
niet het jonge meisje wat al die tijd gewoon in de ambassade rondliep met haar
roze gsm in de hand!
Een klein
detail wat ons toch nog wat bezorgd maakt, de mevrouw die de papieren aan ons gaf
zei ons dat ze hem geen geboorteakte heeft opgesteld maar een attest van
geboorte in Thailand. Zo hebben wij in alle geval haar uitleg verstaan.
Uiteraard is dit in het Thais opgesteld waardoor het voor ons onmogelijk is dit
te controleren. Hopelijk is dit voldoende voor alles in orde te kunnen brengen.
Zo niet, dan zullen we nog een keertje een namiddag moeten doorbrengen op de
Thaise ambassade
De volgende
stap is nu de vertaling van deze documenten alvorens we ze kunnen gaan laten
legaliseren en registreren in België.
Gisteren was het exact een jaar geleden dat we Nathan kregen.
Hij is nog steeds het guitige en sociale ventje van toen.
Amuseert zich geweldig samen met zijn broer en zus en zijn favoriete zinnetje is : 'Nog een keertje'... wat dus vooral gebruikt wordt wanneer we hem vragen of hij iets fijn vond. Zowel kermisattracties als het bezoekje aan de nieuwe school waar hij volgend jaar zal naartoe gaan werd beantwoord met 'Nog een keertje'.
Vanaf volgend schooljaar zullen ze in Genk naar school gaan, een hele verandering om van een kleine naar een grote school te gaan. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat onze 3 kinderen er zich op verheugen om nieuwe vriendjes te leren kennen.
Het bezoekje en rondleiding in de nieuwe school kon in alle geval al op veel enthousiasme rekenen.
We zijn nu
6 maanden thuis en het gaat heel goed met onze jongste zoon.
Hij begint
al met brabbelen, we verstaan al enkele woorden zoals ja, nee, buiten, kijken,
wachten, mag niet ook korte zinnetjes zegt hij al na.
Hij is nog
altijd het vrolijke, speelse, sociale jongetje dat we in Bangkok kregen.
Sinds september
gaat hij, met veel plezier, naar de
eerste kleuterklas. Juf Margriet is dan ook eentje uit de duizend! We zijn heel
erg blij dat zij hem de tijd geeft om zich aan te passen en hij maakt elke dag
vorderingen.
Het
papierwerk schiet ook goed op. De aanvraag voor verlenging van ons vonnis werd al
2 maanden na aanvraag, door de rechtbank, zonder dat we moesten verschijnen, goedgekeurd.
Deze procedure is dus wel heel erg goed geoptimaliseerd ten opzichte van de
vorige keer!
Ook hebben
we, recent, al voor de 2de keer een document voor verlenging aangevraagd aan
Fiac en naar de gemeente verstuurd. Om de 3 maanden moeten we dit blijven
aanvragen tot de adoptiepapieren in orde zijn.
Intussen is
Fiac al bij ons geweest in september, hebben we een verslag aan hun verstuurd in
november en binnen 2 weken komen ze voor een derde evaluatie bij ons langs. Hopelijk
duurt het dan niet meer al te lang vooralleer de Thaise rechtbank de adoptie
goedkeurd. Dan kunnen we eindelijk zijn naam laten wijzigen.
De aanpassingen verlopen vlot, hij ontdekt al het speelgoed met veel plezier.
De laatste dagen werden vooral ingevuld door papierwerk.
De maandag na aankomst zijn we langs geweest bij de gemeente en zij hebben in eerste instantie hem niet willen onmiddellijk inschrijven in het vreemdelingenregister. Maar we hebben dan wel een bewijs van aanvraag tot inschrijving gekregen. Met dit document zijn we alvast naar de mutualiteit geweest en samen met een kopij van het attest wat we van kind en gezin kregen (bestemd voor aanvraag van zijn visum) was dit voldoende om hem alvast in te schrijven op de mutualiteit.
De dag erna had de gemeente begrepen dat hij toch onmiddellijk zonder politieonderzoek mocht worden ingeschreven en werd dit dan ook spontaan gedaan. We zijn deze documenten gaan afhalen en onmiddellijk hebben we ook deze binnen gebracht bij de mutualiteit, hopelijk hebben ze nu voldoende om het adoptieverlof goed te keuren.
Intussen is de politie ook al langs geweest en mogen we binnen 8 dagen zijn identiteitskaart gaan afhalen.
Omdat we een vakantie in Spanje voorzien hadden vroegen we ons af of zijn visum voldoende is. Het blijkt een type D-visum te zijn waardoor hij onbeperkt mag verblijven in België en 3 maanden in Shengen-landen.
Op zijn visum staat het verwarrend, waardoor we problemen hadden aan de luchthaven.
Voor de geïnteresseerden, hierbij de link voor meer info over dit type visum:
Wat wij altijd fijn hebben gevonden aan 'terugkomen van Thailand' is dat je dan, dankzij de jetlag elke morgen vroeg wakker bent, waardoor natuurlijk de dag heeeeeel erg lang is en je 's morgens altijd uitgeslapen bent.
Nu met de kids is dat natuurlijk iets minder, alhoewel het nogal meevalt. Zaterdagmorgen waren ze wakker rond 5h, dus gelukkig niet midden in de nacht. De zaterdag hebben we vooral uitgepakt, kleren gewassen en Nathan zijn thuisomgeving laten verkennen en ook een beetje ons voedsel.
In Thailand hebben we steeds ontbeten met rijst en congée, de broodjes vielen daar bij hem niet in de smaak. Hier echter, eet hij zeer flink zijn boterhammen.
We hebben de zaterdag afgesloten met een bbq.
Zondag hebben we dan een relaxdagje aan ons zwembadje en plonsbadje ervan gemaakt. Nathan voelt zich al zo op zijn gemak dat hij zelfs geen pamper meer aan wilde en hij wilde absoluut op het potje gaan... dus het was ook een beetje opveegdagje, want hij maakt de link tussen pipi en potje nog niet... maar alles op zijn tijd. Gelukkig is de diarree voorbij...
Vandaag is het maandag en zijn we deze morgen naar de gemeente gegaan om hem in te schrijven in het vreemdelingenregister. Spijtig genoeg komen we net terug tijdens het begin van het plukseizoen, waardoor natuurlijk alle plukkers die dit weekend gearriveerd zijn ook allemaal moesten ingeschreven worden in het vreemdelingenregister... met andere woorden, we waren al 5 minuten voor openingstijd daar en ze waren zelfs al bezig, een dikke pluim voor de gemeentediensten... maar het heeft in het totaal toch een uur geduurd vooralleer we de aanvraag hebben kunnen indienen.
Nu moeten we met het bewijs van aanvraag, ons adoptieverlof aanvragen.
Ouderschapsverlof, bij de rva, kan pas na inschrijving in het vreemdelingenregister en hier moeten we ook 'een attest van adoptie afleveren', welk attest precies kon ze mij aan telefoon niet zeggen, dus we gaan op goed geluk na inschrijving maar eens langs met de papieren.
Dus deze namiddag, wanneer de mutualiteit open is, gaan we daar al langs.
Intussen hebben we ook maar even contact opgenomen met de Belgische ambassade in Bangkok om te vragen of hij naar Spanje mag volgende maand. We vrezen dat we eerst een visum voor hem moeten gaan aanvragen bij de Spaanse ambassade. De gemeentediensten zeiden ons dat we met zijn paspoort en visum zelfs niet naar Maastricht mogen... dit kan echter enkel een probleem opleveren in geval van controle, maar 'better safe than sorry'...
Nathan daarentegen past zich geweldig goed aan, hij is, op sommige momenten, zelfs beter opgevoed dan de 2 oudsten... maar we profiteren een beetje van zijn goed opvoeding... als oudsten kunnen ze toch ook wel hun bord van de tafel ruimen wanneer ze gedaan hebben en papiertjes zonder dat je het moet vragen in de vuilbak gooien?
De communicatie gaat nog veel met handen en voeten, maar hij begint intussen toch al enkele woordjes te begrijpen en er komen af en toe al nederlandsachtige woorden uit zijn mondje zoals: nee (de leeftijd misschien?), byebye (niet nederlands natuurlijk maar toch), hallo (hello), mama (hebben we al kunnen opvangen)... De was doen en terwijl hij helpt de kleren sorteren elk item benoemen helpt ook alweer om zijn taal wat te verbeteren... maar het zal nog wel even duren vooralleer hij echt alles begrijpt...
Vrijdagmorgen zijn we heel erg vroeg moeten opstaan om naar de luchthaven te gaan in Bangkok.
Thur haar ouders waren zo lief om ons naar de luchthaven te brengen om 5h30 zodanig dat we zeker onze vlucht om 10h niet zouden missen.
We waren dus bijna 4 uur vóór vertrek in de vertrekhal.
Gelukkig maar, want toen we de koffer wilden inchecken, stelde de persoon aan de balie vast dat het visum wat opgemaakt werd voor Nathan enkel voor België geldig was en niet niet voor alle "Shengen"-landen.
Aangezien wij dus een vlucht hadden die, na een tussenstop in Dubai, ging landen in Dusseldorf, en deze stad niet op Belgisch grondgebied ligt weigerde de persoon aan de balie om onze koffers in te checken.
Ze nam contact op met haar verantwoordelijke voor meer informatie.
Na een half uurtje wachten hebben wij zelf ook contact opgenomen met de ambassadeur via het noodnummer van de Belgische ambassade in Thailand en hij bevestigde ons dat alles in orde was en dat ze hem mochten contacteren voor bevestiging dat het wel degelijk in orde was.
Na dus een dik uur wachten mochten we alsnog vertrekken. We hadden nog net tijd genoeg voor een ontbijt in de taxfree-hal.
Na dit ontbijtje gingen we nog even naar het toilet en hebben we kunnen vaststellen dat Nathan een leuke dikke diarreepamper had, die zijn volledige broek ook had besmeurd...
Op dit moment waren we wel dankbaar dat hij nog steeds pampers droeg, maar we hadden enkel reserve t-shirts bij en geen reserve broek in de handbagage.
Gezellig is anders, dan maar de broek uitwassen in de toiletten en hem in zijn pamper laten rondlopen, nuja hij zat toch in de draagzak dus het viel niet echt op dat hij 'slechts' in pamper door alle controles is geraakt. En koud is het in Thailand ook niet echt... Tijdens de vliegreis is zijn broekje gedroogd en konden we hem terug volledig aankleden.
De vlucht is heel erg aangenaam verlopen, we hadden een dagvlucht met de Emiraten, dus +/-6 uur vliegen tot Dubai en dan een tussenstop van ongeveer 1,5h en dan opnieuw +/- 6 uur vliegen tot Dusseldorf. Bij de Emiraten worden de kinderen echt wel verwend, aparte tv-tjes in elke stoel, met zo'n 500 kanalen, games, films, series, ... maw genoeg om u 6 uur bezig te houden...
Tijdens de vlucht krijgen ze dan ook nog speelgoed (rugzakje, kleurpotloden, boekjes,...), een extra dekentje en een knuffel... de kidsmaaltijd moet je op voorhand reserveren en komt ruim voor de andere maaltijden, wat zeer handig is om je kids te kunnen helpen. Deze is ook alweer inclusief een snackbox met zo'n 4-tal snoeprepen...
Tijdens de tweede vlucht kwamen de stewardessen dan ook nog eens rond om polaroid-foto's te maken als aandenken van je vlucht...
Met andere woorden, de kinderen zijn zeer braaf geweest tijdens de lange vlucht...
We zijn zo'n 20 minuten vroeger geland dan normaal, maar we hebben heel erg lang op de koffers moeten wachten...
Het ontvangstcomité heeft dit dan wel weer goedgemaakt, fijn om zo thuis te komen... bedankt voor alle ballonnen, cadeautjes en natuurlijk de spandoek!
Shoppen en inpakken (of toch proberen alles in de koffers te krijgen)! Maar eerst nog even een laatste duik in het zwembad na het ontbijt...
Gisteren is Joan het paspoort van Nathan met visum gaan halen op de ambassade, gelukkig zijn deze vroeg open en kon hij dus te voet vanuit het hotel dit gaan halen! Wat leek op een zalige dag, bleek toch warmer dan voorzien... wanneer je hier buiten komt heb je het gevoel, oh heerlijk weertje, maar na een paar minuten wandelen, druipt het zweet langs je rug...
Daarna zijn we naar de winkel gegaan voor extra melkpoeder, we willen de eerste weken hem dezelfde melk blijven geven die we van het weeshuis meekregen om het een beetje vertrouwd te houden. Enkel hadden we geen rekening ermee gehouden dat de winkel pas open was om 10h30, we arriveerden (te voet) om 9h45 en aangezien er nergens openingsuren staan dachten we dat de shopping wel zou open gaan tegen 10h (zoals de meeste grote shoppingcentra), maar deze bleef echter dicht tot 10h30... maar het is vakantie en we hebben alle tijd... dus zijn we braaf (samen met alle andere mensen die al voor de deur stonden) blijven wachten.
In de namiddag hebben we het rustig gehouden en hebben we wat tijd samen in het appartementje doorgebracht.
Rond 17h is dan Thur samen met haar ouders gekomen en hebben ons meegenomen naar een prachtig restaurant net buiten Bangkok... de omgeving deed je vergeten dat je in een grootstad als Bangkok zat. Het grote restaurant bestond uit verschillende 'Hollandse' huisjes, of heeft men toch trachten de 'Hollandse' sfeer erin te brengen... maar wij hebben vooral een duitse, oostenrijkse, zwitserse, deense, noorse en hollandse mix teruggevonden. Toch vonden we het een heel erg leuke plek!
Het eten was er buiten Thais, ook westers: spaghetti, lasagne en ja, ook braadworst met zuurkool!
Ban Nam Kieng Din was de naam van het restaurant, voor de liefhebbers...
We hebben daar zowel de verjaardag van Thur haar mama als die van Julius gevierd.
Julius kreeg als dessert een grote chocoladetaart met kaarsjes om uit te blazen... al het eten was er heerlijk, we hebben alweer nieuwe dingen kunnen proeven, zelfs de taart was heel lekker!
Morgen vertrekken we heel vroeg, we stijgen op om 10h en het is nog zeker een uur rijden tot aan de luchthaven, dus vanavond kruipen we vroeg onder de wol...
Gisteren hebben we een rustig dagje aan het zwembad gedaan, in de namiddag heeft het wat geregend, dus werd de speelkamer van het resort aangesproken en hebben we wat opgeruimd en ingepakt.
Deze morgen zijn we vertrokken naar Cha-Am waar we samen met vrienden lekker typisch Thais gegeten hebben op het strand. Vooral de vers gevangen vis was heerlijk.
Nu is het 19h en zijn we net ingechecked en hebben we room-service besteld in het hotel.
Intussen hebben we onze nieuwe zoon in de voorbije week wat leren kennen. Hij is een vrolijke jongen die altijd wil helpen met alles, pampers of papiertjes in de vuilbak gooien, uitdelen van snoepjes of koekjes... Ook plaagt hij graag zijn grote broer en zus door ze te kriebelen. Mama plaagt hij dan weer door op de lepel te bijten en vast te houden wanneer hij eten krijgt... Soms krijgt hij wel een driftbui (tja hij is nu eenmaal 2), maar dan vooral wanneer hij, alweer met de beste bedoelingen, dingen wil doen zoals 2 messen trachten te gebruiken als eetstokjes of alle papiertjes/vuil in het restaurant op de grond wil opruimen en in de vuilbak gooien... heel lief, maar dat hoeft nu echt niet (zeker niet wanneer er honden, katten en god weet wat rondloopt in het open restaurant)...
Morgenvroeg gaan we Nathan zijn visum halen en vieren we Julius zijn verjaardag...
Gisteren hebben we de ganse dag in het zwembad gezeten... dus niet zo heel veel te vertellen, de kids amuseren zich in het water en meer moet dat niet zijn...
Deze voormiddag zijn we naar het apeneiland geweest met de boot. Het eiland is hier vlak voor de kust gelegen en de apen zijn de bezoekers gewoon, gelukkig zijn het geen grote apen, maar kleine makakken (dezelfde als er op de rots van Gibraltar leven). De apen zijn heel erg tam en komen eten uit je hand halen, in geval van een rugzak of zak vol eten, dan pakken ze hem gewoon af. Ze komen ook echt op zoek naar eten en kruipen bij volwassenend dus gewoon op je schouder of hoofd.
Noralie haar vriendinnetjes en hun papa waren samen met ons mee gegaan. Toen het eten, de nootjes wat de schipper had meegebracht op waren, hebben we nog een kleine strandwandeling gemaakt op het onbewoonde eiland, zalig, wandelen op plekken waar nooit toeristen komen, de meeste komen immers enkel de aapjes eten geven en vertrekken zonder het eiland te verkennen of verder te gaan dan de voederplek van de aapjes...
Het weer ziet er op de foto's niet stralend uit en dat is het ook niet, maar het is hier nog steeds niet onder de 30 graden, en een plons in het zwembad na de boottrip was meer dan welkom...
Gisterenavond zijn we in Hua Hin gearriveerd voor een kort weekje strandvakantie. Ons hotel/appartement/resort ligt vlak aan het strand, enkel de kustweg ligt er nog net tussen, maar het aantal voertuigen dat daar passeert zijn op één hand te tellen.
Het is de tweede keer dat we hier komen met de kids en het is een heerlijke plek voor hun, met een speelkamer, schommels, klimtuig en twee zwembaden... en natuurlijk het strand. Deze voormiddag hebben ze niets anders gedaan dan in het water gespeeld. Noralie heeft al 2 nieuwe vriendinnetjes uit Zepperen, die ook hier met hun ouders verblijven.
Nathan heeft nog niets anders gedaan dan aan mama gehangen, de verandering van omgeving, alweer, vindt hij toch maar angstaanjagend. Maar we hebben tijd en veel geduld, hij mag zolang hangen als hij wil. Hij zal zelf wel aangeven wanneer hij de omgeving 'veilig' genoeg vindt om te verkennen. Het zwembad is hier ook veel drukker dan in het vorige hotel, dit zal ook wel meespelen, zoveel vreemde gezichten is hij echt niet gewoon...
Deze morgen is hij opgestaan met koorts, maar na een extra dutje was deze rond 10 uur toch verdwenen, oververmoeidheid waarschijnlijk, de vorige dagen waren dan ook erg druk... gelukkig hebben we nu alle tijd om te rusten en genieten...
Deze namiddag hebben we ingezet met een korte strandwandeling... oftewel schelpjeszoektocht, veel zoeken moet je hier echter niet doen, massa's schelpjes ter beschikking... het is nog steeds heel warm, maar de zachte strandbries maakt de hitte hier veel draaglijker en het zwembad helpt uiteraard ook...
Nu zijn ze terug in het zwembad aan het ploeteren, straks een lekkere avondmaaltijd van de uitgebreide menukaart aan de rand van het zwembad...
Met dank ook aan de gratis wifi op het terras aan het zwembad, dit is pas genieten...
Gisteren zijn we voor de adoption board verschenen, het is te zeggen: de raad van wijze vrouwen... We veronderstellen, dat de hoogbeklede vrouwen met hun goedbedoelde raad heel wat ervaring hebben bij het Child Adoption Center...
Ze stelden ons wat vragen over ons gezinsleven, in de aard van, gaan ze naar dezelfde school, moet hij ook al met school beginnen, waar gaat hij slapen, waarom hebben jullie de procedure verder gezet na de geboorte...
Vanuit ons hotel was het een half uurtje rijden met de taxi en we waren er goed op tijd. We hadden geluk dat er niet zoveel kindjes waren, slechts 12, meestal zijn het zo'n 20 tal en zijn er 4 interview-rooms, nu waren het er maar 3, maar omdat we nummer 2 kregen, hebben we niet lang moeten wachten...
Na de adoption board zijn we terug naar ons hotel gegaan met de taxi om alweer in het zwembad te kunnen duiken... het is nog steeds heel erg warm (rond de 38 graden), regenseizoen in Thailand noemt dat dan... we hebben welgeteld, sinds we hier zijn, één regenbui gezien die misschien een half uurtje heeft geduurd... s' nachts koelt het niet echt af... de airco draait hier dan ook constant...
We zijn nu net terug van de belgische ambassade, zonder kids is dit zelfs te voet doenbaar of met de skytrain, zo'n 2 km slechts, maar aangezien Nathan intussen verkouden is en hierdoor wat ziekjes, wil hij enkel op de arm gedragen worden en niet meer stappen, dus hebben we een taxi genomen... enkele papieren invullen, onze papieren afgeven en de paspoortfotootjes die we hebben laten maken van hem en het was in orde, alles bij elkaar heeft het slechts een kwartiertje geduurd voor de aanvraag van zijn visum.
We zijn op dit moment allemaal heel erg moe van alle ervaringen, het vroege opstaan voor de afspraken, enzoverder, het is wel minder zwaar dan in China, toen hadden we ook meer verplichtingen te vervullen.
De afwisseling met het strand gaat dus goed van pas komen... nu verder inpakken en dan kunnen we vertrekken naar Hua Hin...
De eerste nacht is zeer goed verlopen... hij wou wel niet alleen in zijn bedje slapen, wou liever bij mama blijven en dus heeft hij voor de eerste nacht maar in het bed dicht bij mama geslapen... van 20h tot 9h30 heeft hier iedereen liggen maffen, wat een zaligheid om eens te kunnen uitslapen!!!
Vandaag hebben we het rustig aan gedaan, voormiddag wat zwemmen in één van de twee zwembaden van het hotel... dan hadden we het leuke idee van naar MBK-shoppingcenter te gaan, zonder buggy, want dat ding is in Bangkok echt niet praktisch...maar dan wel met draagzak (just in case)... het is zo'n 500 m wandelen tot aan de skytrain, maar die 500 m in 40 graden is moordend... gelukkig is de skytrain met airco en dus echt wel aangenaam reizen. We moeten ook maar voor 3 personen betalen en door de hoffelijkheid van de Thaise mensen kregen de kids steeds een zitplaats).
Bij MBK aangekomen hebben we even getest of onze Nathan graag McDonalds eet, en ja hoor, frietjes kende hij precies wel, ook ketchup ging gretig naar binnen, zelfs in combinatie met de appelschijfjes... Dan zijn we wat gaan wandelen door het immense shoppingcentrum, of beter gezegd, wat gaan verloren lopen... we waren op zoek naar wat strandspeelgoed om aan het zwembad te spelen, amai, een uur voor een winkel te vinden, die gelukkig van ver werd aangeduid met een groot neonverlichtingsbord met: TOYS.
Toen we de buit binnen hadden, hebben we nog even met Thur en haar vriendin Pat (ook AFS-studente in België vorig jaar) afgesproken... hun school was uit om 14h vandaag... daarna met de skytrain terug en de helse 500 m, met 2 kids die doodmoe waren en mama die niet meer gewoon is om 10 kg op haar arm te dragen, zeker niet in 40 graden, door de hitte gewandeld naar het appartement... gezweet, gebakken... niet te doen, dit is gewoon een hamman buiten...
Enfin op het appartement teruggekomen hebben we een beetje gerust en daarna de speeltjes in het zwembad getest... en nu zijn de kids uitgeteld aan het wachten op de roomservice... straks lekker wat eten, nog wat tv en dan naar bed...
Morgen is er boardmeeting voorzien, dus moeten we heel vroeg uit de veren, we moeten er al zijn om 9h, liefst 8h30, want het verkeer is hier moordend om op tijd te komen...
Deze morgen zijn we tegen 8h35 vertrokken in Bangkok om naar de Child Adoption Center te gaan om mevrouw Anchalee en haar collega op te pikken. Normaal gezien hadden we afgesproken dat ze ons rond 9h zouden oppikken, maar ze waren dus ruim op tijd en wij waren ook ruim op tijd, waardoor we vroeger vertrokken zijn. Gelukkig maar, want door de drukte waren we pas tegen 9h30 in het Child Adoption Center, ook in Bangkok gelegen trouwens...
Daarna ging de trip verder naar het weeshuis Pakkred, dit gedeelte nam normaal gezien 40 minuten in beslag, maar hier waren we sneller, de spits was voorbij... We kregen alvast van Miss Anchalee zijn paspoort.
In het weeshuis hebben we eerst zijn album ontvangen in een apart lokaaltje en zijn ze hem gaan halen... hij kwam een tiental minuutjes na onze aankomst samen met een verzorgster naar ons toe, hij had zijn spulletjes bij die we verstuurd hadden en zijn middagmaal, want het was net etenstijd voor hem. We hebben hem zijn rijst met groenten en dessertje (iets met groene bonen of linzen) mogen geven. Hij was eerst heel erg verlegen en stil, maar ontdooide snel...
Daarna zijn we naar zijn leefgroep geweest en heeft hij ons zijn bedje gewezen. De verzorgsters waren daar ook bezig met de kinderen eten te geven... na het eten was het middagdutje voorzien... We hebben daar uitgebreid afscheid genomen van zijn vriendjes en vriendinnetjes en van de verzorgsters... toen hij afscheid had genomen was hij niet meer te stoppen en wou hij met ons weg gaan... hij nam Noralie en Julius bij de hand en trok hen mee naar buiten, hij had precies geen zin meer om te blijven... geen traantje gezien, tot nu toe...
Hiergekomen, na een lange rit met het busje, hij had een kort dutje gedaan van een 10-tal minuutjes, is hij onmiddellijk beginnen spelen met het speelgoed, en hij is nog steeds niet gestopt... af en toe komt hij op onze schoot gekropen en maakt hij ons duidelijk dat we hem moeten helpen met iets... het valt op dat hij in het weeshuis, de woordjes "niet aankomen" nooit echt heeft gehoord, alles is er immers superkindvriendelijk, waardoor ze natuurlijk met alles wat voor handen is mogen spelen. Alles, maar dan ook echt alles, wordt uitgetest. De afstandsbediening is een telefoon... de tasjes die hij vindt worden gevuld en rond gedragen...
Vandaag zijn we de dag begonnen met een shoppinguitstap naar een wholesale-retail winkel, of beter shoppingparadijs, wanneer je 1 stuk koopt is het retailprijs, meerdere stuks is wholesaleprijs, dus elk winkeltje geeft korting bij de aankoop van meerdere producten... En we hebben ons best gedaan... Heel veel kinderkleding gekocht...
Daarna zijn we even gaan rusten aan het zwembad, het water was echt zalig, de zon was op dat moment even achter de wolken, maar het was warm genoeg om met de kids even te plonsen...
Als afsluiter werden we door thur en haar familie uitgenodigd op restaurant, een unieke belevenis, ik schat dat we minstens 20 gerechten hebben kunnen proeven, allemaal even lekker, zelfs de gebakken varkensdarm was smakelijk...
Morgen is de grote dag en moeten we vroeg uit de veren om naar het weeshuis te gaan.
We vertrokken eerst voor een vlucht met de Emiraten tot Dubai, zonder veel problemen, we waren zelfs in Dubai te vroeg geland... Het vliegtuig had aparte schermpjes in de stoelen en 101 spelletjes, films, tv-series, noem maar op... de kids hadden niets anders nodig, behalve dan de Nederlandstalige vertaling van de films (allen Engelstalig) en heeeeeel veel uitleg en hulp bij de spelletjes, nuja we zaten toch naast hun, dus was dit niet eens zo erg, maar zelfs dus een film kijken of een spelletje spelen is er op die eerste 6 uur vliegen niet echt van gekomen... de tijd was wel enorm snel voorbij op deze manier, tussendoor nog lekker eten gehad... een tip: bestel een speciale maaltijd voor de kids (kindermenu) dan krijgen zij hun eten sneller (als eerste) en heb je dus rustig de tijd om hun te helpen...
In Dubai hebben we dan 3 uur moeten wachten op de volgende vlucht... aangezien de eerste vlucht tegen 15h30 opsteeg, was het (belgische tijd al 21h30 bij landing in Dubai... slapen? nee dat kennen ze niet... na veel vijven en zessen heeft Noralie haar dan in de buggie gelegd en heeft ze al bij al op het vliegveld toch een tweetal uurtjes kunnen slapen, Julius daarentegen was met geen stokken in de geleende buggie van de Emiraten (jaja je kan die gewoon op het taxfree gedeelte gratis gebruiken) te krijgen, hij wou liever spelen en rondlopen... tegen 24h (belgische tijd), in Dubai was het toen al 3h40, is hij dan uiteindelijk net voor het boarden in slaap gevallen, waardoor ik hem al slapend in het vliegtuig heb gezet, opstijgen en de ganse vlucht heeft hij niks van geweten... een uurtje voor de landing werd hij wakker...
Gelukkig hadden ze bij de Emiraten voor de tweede vlucht een ouder vliegtuig voorzien met minder spelletjes en minder interressante films, waardoor iedereen wel een goed dutje heeft kunnen doen... meer was het uiteindelijk niet, want 6 uur slapen met onderbreking is toch weinig... tel er dan ook nog een dik half uur vertraging bij en ja, ge zoudt voor minder ambetant worden, maar ik moet zeggen onze kids hebben zich voorbeeldig gedragen en zijn heel erg flink gebleven...
Op de luchthaven was er dan het weerzien met Thur en haar ouders die ons zijn komen ophalen, we hebben samen middag gegeten op de luchthaven zelf, een aan te raden restaurantje: S&P met zowel locale als internationale specialiteiten, dit gaf ons ook de mogelijkheid om wat bij te praten en afspraken te maken voor de volgende dagen...
Na de lunch hebben we nog een dessertbuffetje gekregen van de mama van Thur met allemaal heel lekkere dingen om te proeven, we hebben ze nog niet allemaal kunnen proeven, maar diegene die we proefden zijn superlekker...
Het appartement wat we boekten is dit keer geen 5 sterrenhotel, maar een degelijk, mooi proper appartement met 2 slaapkamers, een mooie prijs/kwaliteitsverhouding, dit vond zelfs onze gids Paula, die we ook vandaag nog ontmoet hebben en waarmee we de planning voor de komende weken ook overlopen hebben, na al dit en een goede douche, is het tijd om ons bedje op te zoeken...
Morgen is het immers een belangrijke dag voor de creditcard! De ganse dag shoppen/eten hebben we ingepland, op een niet-toeristische plek, dus aankopen doen tussen de echte Thais...
Dankzij het weer van de laatste dagen kunnen we ons al goed aanpassen aan de temperaturen in Thailand. Gisteren nog met onze uitwisselingsstudente, Thur, gechat en tot de ontdekking gekomen dat het weer op dit moment exact hetzelfde is in Bangkok. Veel regen, onweer en vochtig heet/warm weer. De temperaturen zijn ter plaatse nog net iets hoger, niet dat we dat verschil nog erg gaan voelen... We zullen dus maar enkele paraplu's meenemen!
We zullen zaterdagmiddag arriveren in Bangkok en tegen dat we geïnstalleerd zullen zijn in het hotel zal het wel al avond zijn, waardoor we die dag niet veel gepland hebben. Thur en haar familie zullen ons ophalen op de luchthaven, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over een taxi en niet met onze koffers te slepen, alvast dank aan Thur haar familie en de thaise gastvrijheid! De winkels zijn elke dag open, ook op zondag, en dus hebben we de zondag al een shoppingdagje gepland voor kinderkleding.
Met betrekking tot de aanwijsboekjes, hiervoor kunnen we onze toekomstige zoon, zijn toekomstige meter al bedanken, zij heeft ons al bevoorraad. Dank ook aan iedereen die ons tips gegeven heeft voor oplossingen, samen met de tips en de boekjes zullen we, hopelijk, wel ons verstaanbaar kunnen maken de eerste weken en de uiteraard behoeften van onze zoon kunnen begrijpen.
Niettegenstaande het ons derde kindje zal zijn, blijft de spanning toch te snijden... Een eerste ontmoeting is niet iets dat je gewoon wordt! Het wachten, de procedure en afhandelen van papierwerk naar onze mening, wel. Het blijft steeds voor beide partijen een heel speciaal moment, die eerste keer elkaar zien. Onze gids Paula zou volgens het adoptiebureau willen filmen en foto's maken van die eerste ontmoeting en daar gaan we dan ook gretig gebruik van maken. Je blijft je ook steeds inbeelden hoe het gaat zijn, gaat hij blij/droevig zijn, gesloten/open, wat zal zijn reactie zijn op (101 dingen)...
Om ons nog een klein beetje extra voor te bereiden op ons gezin van 3 hebben we onze vrienden met 3 kids van dezelfde leeftijd uitgenodigd om een weekendje te komen logeren...
Betreffende de boekjes voor onze zoon om aan te duiden heb ik nog geen toffe boekjes kunnen vinden... we hebben het point-it boekje (reisboekje) om aan te duiden in huis gehaald, maar dit is te veel gericht op volwassenen en sommige foto's zijn niet duidelijk, vinden we zelf. Dan hebben we ook gekeken naar een boekje voor autistische kinderen om gevoelens uit te drukken, maar dit is dan weer te groot van formaat om dagelijks mee te nemen... we blijven verder zoeken naar eventuele hulpmiddelen om de eerste contacten met onze zoon vlot te laten verlopen...
Met betrekking tot de procedure kunnen we momenteel niets meer doen, hopelijk is intussen ons welkomsboekje met foto's al aangekomen in het weeshuis en kunnen de verzorgsters onze zoon beginnen voorbereiden op onze komst.
Nog 2 weken aftellen en we zitten in het vliegtuig richting Bangkok...
We hebben tegelijk met ons bewijs van goed gedrag en zeden ook onze nieuwe paspoorten gehaald bij de gemeente.
De documenten werden ingescand en verstuurd via mail naar Fiac.
Intussen hebben we via Fiac ook een nieuwe bevestiging van adoptie gekregen van Kind en Gezin, met deze keer de juiste naam van ons zoontje!
Ook de bevestiging van akkoord van de werkgevers voor het adoptieverlof is verkregen.
Papiersgewijs zijn we bijgevolg volledig klaar om te vertrekken...
Nieuwe koffers werden aangekocht en zullen in de komende weken worden gevuld.
Binnen exact 3 weken zitten we al in het vliegtuig richting Thailand.
Bij onze kinderen begint de realiteit intussen een beetje door te dringen, ze beginnen te beseffen dat er een jonger broertje bij komt en zijn naam valt dan ook regelmatig in de conversaties.
Het blijft voor hen intussen wel wat ontastbaar. Kan hij dan geen Nederlands? Hoe moeten wij hem dat leren? Waar speelt hij graag mee?
Zij kijken er ook heel erg naar uit om Thur terug te zien, onze AFS-studente van vorig jaar.
Julius vraagt constant wanneer zij (zijn heel grote zus) thuis komt...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. We vinden het altijd leuk om te weten wie er onze blog volgt of interessant vindt.
Deze morgen zijn we tegen 8h35 vertrokken in Bangkok om naar de Child Adoption Center te gaan om mevrouw Anchalee en haar collega op te pikken. Normaal gezien hadden we afgesproken dat ze ons rond 9h zouden oppikken, maar ze waren dus ruim op tijd en wij waren ook ruim op tijd, waardoor we vroeger vertrokken zijn. Gelukkig maar, want door de drukte waren we pas tegen 9h30 in het Child Adoption Center, ook in Bangkok gelegen trouwens...
