An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle, but will never break.
Enkele belangrijke data van onze adopties
inschrijving: september 04 cursus: januari 05-maart 05 beginseltoestemming: 16 juni 05 versturen dossier: 5 september 05 LID (login): 10 oktober 05 geboren: 6 februari 06 toewijzing: 2 februari 07 het eerste fotootje: 7 februari 07 gotcha-day: 19 maart 07 thuiskomst: 31 maart 07
inschrijving: 1 juni 07 verschijning JRB: 29 juni 07 MO: oktober-november 07 verschijning JRB: 20 februari 08 vonnis: 12 maart 08 intake: 18 maart 08 versturen dossier: 29 september 08 aanvraag verlenging: september 11
MO verlenging: maart 12 verschijning JRB: 4 april 12 verlenging vonnis: 16 mei 12
toewijzing: 14 mei 13 het eerste fotootje: 15 mei 13 gotcha-day: 1 juli 13
adoptionboard: 3 juli 13 thuiskomst: 13 juli 13
Hoe kunnen jullie ons kindje helpen om zich aan ons te leren hechten? Door zeker de eerste tijd enige afstand van hem/haar te houden! Door haar niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over haar bolletje te geven!Door het kindje niet te veel aandacht te geven met geluiden,woorden,spelletjes etc.! Door haar niet rechtstreeks cadeautjes, koekjes, snoepjes etc. te geven! Kortom: Alle contacten moeten in de gewenningsperiode op haar papa en mama gericht zijn. Ook na deze eerste tijd blijft het van belang om rekening te houden, zij het in mildere vorm, met de ontwikkeling van het hechtingsproces. Met behulp van bovenstaande maatregelen zal zij worden geholpen om te wennen en zich te kunnen binden aan ons, als nieuwe ouders. Zij zal gaan beseffen: "Zij horen bij mij en ik hoor bij hen, alleen zij zijn mijn papa en mama!". Hierdoor zal het hechtingsproces op gang worden gebracht.
Een reis van duizend mijlen begint met een enkele stap.
Het verhaal van onze adoptieprocedures en onverwachte zwangerschap
02-07-2013
Zalige eerste dag samen...
De eerste nacht is zeer goed verlopen... hij wou wel niet alleen in zijn bedje slapen, wou liever bij mama blijven en dus heeft hij voor de eerste nacht maar in het bed dicht bij mama geslapen... van 20h tot 9h30 heeft hier iedereen liggen maffen, wat een zaligheid om eens te kunnen uitslapen!!!
Vandaag hebben we het rustig aan gedaan, voormiddag wat zwemmen in één van de twee zwembaden van het hotel... dan hadden we het leuke idee van naar MBK-shoppingcenter te gaan, zonder buggy, want dat ding is in Bangkok echt niet praktisch...maar dan wel met draagzak (just in case)... het is zo'n 500 m wandelen tot aan de skytrain, maar die 500 m in 40 graden is moordend... gelukkig is de skytrain met airco en dus echt wel aangenaam reizen. We moeten ook maar voor 3 personen betalen en door de hoffelijkheid van de Thaise mensen kregen de kids steeds een zitplaats).
Bij MBK aangekomen hebben we even getest of onze Nathan graag McDonalds eet, en ja hoor, frietjes kende hij precies wel, ook ketchup ging gretig naar binnen, zelfs in combinatie met de appelschijfjes... Dan zijn we wat gaan wandelen door het immense shoppingcentrum, of beter gezegd, wat gaan verloren lopen... we waren op zoek naar wat strandspeelgoed om aan het zwembad te spelen, amai, een uur voor een winkel te vinden, die gelukkig van ver werd aangeduid met een groot neonverlichtingsbord met: TOYS.
Toen we de buit binnen hadden, hebben we nog even met Thur en haar vriendin Pat (ook AFS-studente in België vorig jaar) afgesproken... hun school was uit om 14h vandaag... daarna met de skytrain terug en de helse 500 m, met 2 kids die doodmoe waren en mama die niet meer gewoon is om 10 kg op haar arm te dragen, zeker niet in 40 graden, door de hitte gewandeld naar het appartement... gezweet, gebakken... niet te doen, dit is gewoon een hamman buiten...
Enfin op het appartement teruggekomen hebben we een beetje gerust en daarna de speeltjes in het zwembad getest... en nu zijn de kids uitgeteld aan het wachten op de roomservice... straks lekker wat eten, nog wat tv en dan naar bed...
Morgen is er boardmeeting voorzien, dus moeten we heel vroeg uit de veren, we moeten er al zijn om 9h, liefst 8h30, want het verkeer is hier moordend om op tijd te komen...
Deze morgen zijn we tegen 8h35 vertrokken in Bangkok om naar de Child Adoption Center te gaan om mevrouw Anchalee en haar collega op te pikken. Normaal gezien hadden we afgesproken dat ze ons rond 9h zouden oppikken, maar ze waren dus ruim op tijd en wij waren ook ruim op tijd, waardoor we vroeger vertrokken zijn. Gelukkig maar, want door de drukte waren we pas tegen 9h30 in het Child Adoption Center, ook in Bangkok gelegen trouwens...
Daarna ging de trip verder naar het weeshuis Pakkred, dit gedeelte nam normaal gezien 40 minuten in beslag, maar hier waren we sneller, de spits was voorbij... We kregen alvast van Miss Anchalee zijn paspoort.
In het weeshuis hebben we eerst zijn album ontvangen in een apart lokaaltje en zijn ze hem gaan halen... hij kwam een tiental minuutjes na onze aankomst samen met een verzorgster naar ons toe, hij had zijn spulletjes bij die we verstuurd hadden en zijn middagmaal, want het was net etenstijd voor hem. We hebben hem zijn rijst met groenten en dessertje (iets met groene bonen of linzen) mogen geven. Hij was eerst heel erg verlegen en stil, maar ontdooide snel...
Daarna zijn we naar zijn leefgroep geweest en heeft hij ons zijn bedje gewezen. De verzorgsters waren daar ook bezig met de kinderen eten te geven... na het eten was het middagdutje voorzien... We hebben daar uitgebreid afscheid genomen van zijn vriendjes en vriendinnetjes en van de verzorgsters... toen hij afscheid had genomen was hij niet meer te stoppen en wou hij met ons weg gaan... hij nam Noralie en Julius bij de hand en trok hen mee naar buiten, hij had precies geen zin meer om te blijven... geen traantje gezien, tot nu toe...
Hiergekomen, na een lange rit met het busje, hij had een kort dutje gedaan van een 10-tal minuutjes, is hij onmiddellijk beginnen spelen met het speelgoed, en hij is nog steeds niet gestopt... af en toe komt hij op onze schoot gekropen en maakt hij ons duidelijk dat we hem moeten helpen met iets... het valt op dat hij in het weeshuis, de woordjes "niet aankomen" nooit echt heeft gehoord, alles is er immers superkindvriendelijk, waardoor ze natuurlijk met alles wat voor handen is mogen spelen. Alles, maar dan ook echt alles, wordt uitgetest. De afstandsbediening is een telefoon... de tasjes die hij vindt worden gevuld en rond gedragen...
Vandaag zijn we de dag begonnen met een shoppinguitstap naar een wholesale-retail winkel, of beter shoppingparadijs, wanneer je 1 stuk koopt is het retailprijs, meerdere stuks is wholesaleprijs, dus elk winkeltje geeft korting bij de aankoop van meerdere producten... En we hebben ons best gedaan... Heel veel kinderkleding gekocht...
Daarna zijn we even gaan rusten aan het zwembad, het water was echt zalig, de zon was op dat moment even achter de wolken, maar het was warm genoeg om met de kids even te plonsen...
Als afsluiter werden we door thur en haar familie uitgenodigd op restaurant, een unieke belevenis, ik schat dat we minstens 20 gerechten hebben kunnen proeven, allemaal even lekker, zelfs de gebakken varkensdarm was smakelijk...
Morgen is de grote dag en moeten we vroeg uit de veren om naar het weeshuis te gaan.
We vertrokken eerst voor een vlucht met de Emiraten tot Dubai, zonder veel problemen, we waren zelfs in Dubai te vroeg geland... Het vliegtuig had aparte schermpjes in de stoelen en 101 spelletjes, films, tv-series, noem maar op... de kids hadden niets anders nodig, behalve dan de Nederlandstalige vertaling van de films (allen Engelstalig) en heeeeeel veel uitleg en hulp bij de spelletjes, nuja we zaten toch naast hun, dus was dit niet eens zo erg, maar zelfs dus een film kijken of een spelletje spelen is er op die eerste 6 uur vliegen niet echt van gekomen... de tijd was wel enorm snel voorbij op deze manier, tussendoor nog lekker eten gehad... een tip: bestel een speciale maaltijd voor de kids (kindermenu) dan krijgen zij hun eten sneller (als eerste) en heb je dus rustig de tijd om hun te helpen...
In Dubai hebben we dan 3 uur moeten wachten op de volgende vlucht... aangezien de eerste vlucht tegen 15h30 opsteeg, was het (belgische tijd al 21h30 bij landing in Dubai... slapen? nee dat kennen ze niet... na veel vijven en zessen heeft Noralie haar dan in de buggie gelegd en heeft ze al bij al op het vliegveld toch een tweetal uurtjes kunnen slapen, Julius daarentegen was met geen stokken in de geleende buggie van de Emiraten (jaja je kan die gewoon op het taxfree gedeelte gratis gebruiken) te krijgen, hij wou liever spelen en rondlopen... tegen 24h (belgische tijd), in Dubai was het toen al 3h40, is hij dan uiteindelijk net voor het boarden in slaap gevallen, waardoor ik hem al slapend in het vliegtuig heb gezet, opstijgen en de ganse vlucht heeft hij niks van geweten... een uurtje voor de landing werd hij wakker...
Gelukkig hadden ze bij de Emiraten voor de tweede vlucht een ouder vliegtuig voorzien met minder spelletjes en minder interressante films, waardoor iedereen wel een goed dutje heeft kunnen doen... meer was het uiteindelijk niet, want 6 uur slapen met onderbreking is toch weinig... tel er dan ook nog een dik half uur vertraging bij en ja, ge zoudt voor minder ambetant worden, maar ik moet zeggen onze kids hebben zich voorbeeldig gedragen en zijn heel erg flink gebleven...
Op de luchthaven was er dan het weerzien met Thur en haar ouders die ons zijn komen ophalen, we hebben samen middag gegeten op de luchthaven zelf, een aan te raden restaurantje: S&P met zowel locale als internationale specialiteiten, dit gaf ons ook de mogelijkheid om wat bij te praten en afspraken te maken voor de volgende dagen...
Na de lunch hebben we nog een dessertbuffetje gekregen van de mama van Thur met allemaal heel lekkere dingen om te proeven, we hebben ze nog niet allemaal kunnen proeven, maar diegene die we proefden zijn superlekker...
Het appartement wat we boekten is dit keer geen 5 sterrenhotel, maar een degelijk, mooi proper appartement met 2 slaapkamers, een mooie prijs/kwaliteitsverhouding, dit vond zelfs onze gids Paula, die we ook vandaag nog ontmoet hebben en waarmee we de planning voor de komende weken ook overlopen hebben, na al dit en een goede douche, is het tijd om ons bedje op te zoeken...
Morgen is het immers een belangrijke dag voor de creditcard! De ganse dag shoppen/eten hebben we ingepland, op een niet-toeristische plek, dus aankopen doen tussen de echte Thais...
Dankzij het weer van de laatste dagen kunnen we ons al goed aanpassen aan de temperaturen in Thailand. Gisteren nog met onze uitwisselingsstudente, Thur, gechat en tot de ontdekking gekomen dat het weer op dit moment exact hetzelfde is in Bangkok. Veel regen, onweer en vochtig heet/warm weer. De temperaturen zijn ter plaatse nog net iets hoger, niet dat we dat verschil nog erg gaan voelen... We zullen dus maar enkele paraplu's meenemen!
We zullen zaterdagmiddag arriveren in Bangkok en tegen dat we geïnstalleerd zullen zijn in het hotel zal het wel al avond zijn, waardoor we die dag niet veel gepland hebben. Thur en haar familie zullen ons ophalen op de luchthaven, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over een taxi en niet met onze koffers te slepen, alvast dank aan Thur haar familie en de thaise gastvrijheid! De winkels zijn elke dag open, ook op zondag, en dus hebben we de zondag al een shoppingdagje gepland voor kinderkleding.
Met betrekking tot de aanwijsboekjes, hiervoor kunnen we onze toekomstige zoon, zijn toekomstige meter al bedanken, zij heeft ons al bevoorraad. Dank ook aan iedereen die ons tips gegeven heeft voor oplossingen, samen met de tips en de boekjes zullen we, hopelijk, wel ons verstaanbaar kunnen maken de eerste weken en de uiteraard behoeften van onze zoon kunnen begrijpen.
Niettegenstaande het ons derde kindje zal zijn, blijft de spanning toch te snijden... Een eerste ontmoeting is niet iets dat je gewoon wordt! Het wachten, de procedure en afhandelen van papierwerk naar onze mening, wel. Het blijft steeds voor beide partijen een heel speciaal moment, die eerste keer elkaar zien. Onze gids Paula zou volgens het adoptiebureau willen filmen en foto's maken van die eerste ontmoeting en daar gaan we dan ook gretig gebruik van maken. Je blijft je ook steeds inbeelden hoe het gaat zijn, gaat hij blij/droevig zijn, gesloten/open, wat zal zijn reactie zijn op (101 dingen)...
Om ons nog een klein beetje extra voor te bereiden op ons gezin van 3 hebben we onze vrienden met 3 kids van dezelfde leeftijd uitgenodigd om een weekendje te komen logeren...
Betreffende de boekjes voor onze zoon om aan te duiden heb ik nog geen toffe boekjes kunnen vinden... we hebben het point-it boekje (reisboekje) om aan te duiden in huis gehaald, maar dit is te veel gericht op volwassenen en sommige foto's zijn niet duidelijk, vinden we zelf. Dan hebben we ook gekeken naar een boekje voor autistische kinderen om gevoelens uit te drukken, maar dit is dan weer te groot van formaat om dagelijks mee te nemen... we blijven verder zoeken naar eventuele hulpmiddelen om de eerste contacten met onze zoon vlot te laten verlopen...
Met betrekking tot de procedure kunnen we momenteel niets meer doen, hopelijk is intussen ons welkomsboekje met foto's al aangekomen in het weeshuis en kunnen de verzorgsters onze zoon beginnen voorbereiden op onze komst.
Nog 2 weken aftellen en we zitten in het vliegtuig richting Bangkok...
We hebben tegelijk met ons bewijs van goed gedrag en zeden ook onze nieuwe paspoorten gehaald bij de gemeente.
De documenten werden ingescand en verstuurd via mail naar Fiac.
Intussen hebben we via Fiac ook een nieuwe bevestiging van adoptie gekregen van Kind en Gezin, met deze keer de juiste naam van ons zoontje!
Ook de bevestiging van akkoord van de werkgevers voor het adoptieverlof is verkregen.
Papiersgewijs zijn we bijgevolg volledig klaar om te vertrekken...
Nieuwe koffers werden aangekocht en zullen in de komende weken worden gevuld.
Binnen exact 3 weken zitten we al in het vliegtuig richting Thailand.
Bij onze kinderen begint de realiteit intussen een beetje door te dringen, ze beginnen te beseffen dat er een jonger broertje bij komt en zijn naam valt dan ook regelmatig in de conversaties.
Het blijft voor hen intussen wel wat ontastbaar. Kan hij dan geen Nederlands? Hoe moeten wij hem dat leren? Waar speelt hij graag mee?
Zij kijken er ook heel erg naar uit om Thur terug te zien, onze AFS-studente van vorig jaar.
Julius vraagt constant wanneer zij (zijn heel grote zus) thuis komt...
De ontmoeting met de Thaise delegatie in circus Den Bruul in Geel was zeer aangenaam. De kinderen hebben heel wat plezier gehad in de binnenspeeltuin. Ik denk dat al de koppels, zowel wachtenden als koppels die in het verleden adopteerden een informeel gesprek met deze delegatie hebben kunnen aangaan. Mevrouw Anchalee is een heel lieve vrouw die nog heel veel adoptiekindjes bij naam herkent. Zij zal er ook bij zijn wanneer we onze zoon gaan ophalen, ze bevestigde ons dat zij met ons naar het weeshuis zal gaan de dag dat we onze zoon gaan ontmoeten. Voor de wachtenden was er heel goed nieuws aangezien ze hebben laten vallen dat nog enkele toewijzingen in de nabije toekomst zullen arriveren.
Dit weekend hebben we ons al een beetje bezig gehouden met het samenstellen van het welkomskaartje. Aangezien we willen wachten met een naam te kiezen tot we zijn bijnaam hebben gehoord, kunnen we het kaartje nog niet finaliseren, maar op de website die we gekozen hebben kan je wel al het ontwerp van het kaartje bewaren. Dit vinden we heel handig, dan kunnen we alles klaarmaken en op het laatste moment de naam invullen.
Ook werden er al prijzen van locaties opgevraagd voor het organiseren van een welkomsdrink.
Deze week moeten we de paspoorten en het bewijs van goed gedrag en zeden gaan ophalen bij de gemeente. Hopelijk zijn ze klaar en kunnen we dan de benodigde documenten voor Fiac al versturen.
Eind deze maand, binnen 25 dagen, vertrekken we al...
Binnen exact
een maand zitten we in het vliegtuig om te vertrekken richting Thailand.
De
verantwoordelijk voor de dossiers (Miss Anchalee) van het adoptiecentrum in
Bangkok zit precies vandaag in het vliegtuig in de andere richting, richting
Brussel. Een delegatie van de Thaise adoptieoverheid komt immers België en de
adoptiediensten hier bezoeken. Een ontmoeting met hen, de geadopteerde kinderen
en de wachtenden is er morgennamiddag gepland. Ter gelegenheid van deze
ontmoeting mogen er vragen gesteld worden over de dossiers.
In ons
geval zijn echter al deze vragen verdwenen, als sneeuw voor de zon
We gaan
toch met de kinderen richting Geel (FIAC) om alsnog even kennis te maken met de
mensen die ons dossier zo zorgvuldig opgevolgd hebben. Tegelijkertijd kunnen we
dan al even kennismaken met onze contactpersoon in Thailand.
Vandaag zijn we naar de post geweest om een brief op te halen van Fiac.
Het betreft de bevestiging van Kind en Gezin dat ons dossier hier in België in orde is voor adoptie.
We hebben dit document dus nodig voor de aanvraag van het visum voor onze zoon in Thailand op de Belgische Ambassade.
Een document om niet te verliezen dus...
Na nazicht van het document merken we op dat zijn naam niet volledig correct genoteerd werd door Kind en Gezin... toch maar even een mailtje sturen voor bevestiging van Fiac dat dit geen kwaad kan, want de vliegtickets zijn dus op een andere naam geboekt!!!!
Voorts hebben we ons dit weekend al bezig gehouden met de inrichting van de kinderkamer, een nieuw bed werd aangekocht en reeds volledig gebruiksklaar gemaakt! Jawel, dit keer laten we ons niet kennen, Ikea!
Tot slot hebben we ook het welkomspakketje voor onze zoon verzendklaar gemaakt. We sturen hem een boekje met foto's over ons en onze omgeving, samen met een knuffel en een speelgoedautootje. Maandag zal dit pakket met de post vertrekken en hopelijk tijdig in Bangkok arriveren.
Morgen gaan we verder met het sorteren van kleertjes en speelgoed.
Het verhaal van de vliegtickets is nog niet ten einde...
Wanneer we de stoelen van de vluchten wilden vastleggen hebben we gemerkt dat er 2 vluchten vanuit Dubai richting Bangkok zijn op minder dan een half uur op de dag dat wij vertrekken. Natuurlijk hadden we verschillende vluchten geboekt!
Dus we hebben al moeten wijzigen van vlucht zodanig dat we nu eindelijk allemaal samen in het vliegtuig zullen zitten, zowel heen als terug.
Driedubbel elk detail checken is de boodschap!
Vandaag hebben we geprofiteerd van de late openingsuren van de gemeente en zijn we onze paspoorten gaan verlengen, bewijs van goed gedrag, bewijs van nationaliteit en gezinssamenstelling gaan aanvragen. Paspoorten en bewijs van goed gedrag mogen we eind volgende week gaan ophalen, de andere documenten kregen we onmiddellijk mee.
Het afdrukken hiervan heeft uiteraard tot een lange file wachtenden bij de gemeentedienst geleid...
Ook hebben we navraag gedaan voor een boekje waarin onze zoon eenvoudige dingen kan aanduiden de eerste weken. Er zouden point-it boekjes bestaan voor het aanduiden van dagelijkse handelingen... ervaringen en tips hierover zijn altijd welkom!
Vluchten boeken , met 4 heen 5 terug.. niet zo evident
Gisteren is het dan gelukt om de vluchten te boeken. KLM was op een paar dagen tijd pokkeduur geworden en geen optie meer.
Een heen/terug ticket is altijd goedkoper dan een enkel ticket. Het eerste idee was dan gewoon 5 heen / terug tickets te boeken en enkel gebruik te maken van het 5de ticket voor de terugvlucht. Blijkt echter dat als je op de heenvlucht niet opdaagt voor dat 5de ticket, de terugvlucht automatisch geannuleerd wordt. Ok, dan maar 4 tickets heen/terug en een enkeltje van Bangkok naar Europa voor ons adoptie zoontje.
Dat gaf een tweede probleem. Kinderen van 2,5 jaar mogen niet alleen reizen zonder volwassen begeleider. Die boeking voor dat enkel ticket kon dus niet op die manier. Ok, dan boeken we gewoon een volwassenticket voor hem (weer duurder). Derde probleem , als je een ticket boekt voor een volwassene moet je voor de vlucht van Bangkok naar Europa met credit card betalen en deze moet op de naam staan van de persoon die vliegt. Een kind van 2,5 jaar met een thaise naam.. nee, dat lukte ook niet. Dan maar eens bellen naar de klantendienst van de airline. Die wisten het ook niet goed maar stelden voor om alles via telefoon te regelen mits toeslag van 20 euro per persoon. Ze konden dat dan wel allemaal boeken en aan mekaar koppelen. Hmhmhm, okay, maar begin maar eens een thaise naam te spellen via de telefoon en alles duidelijk te maken. Het risico op fouten was naar mijn mening te groot. We zitten terug bij af. Plots schoot mij de oplossing te binnen.
We boeken 3 tickets heen/ terug. Een enkeltje heen voor mij en 2 enkeltjes terug voor mij en onze zoon. Ja, dat lukte online. Komt wel iets duurder uit maar al bij al nog acceptabel. Yes.. de enkeltjes zijn geboekt. Nu de heen / terug tickets boeken voor de rest van ons gezin. En of de duivel erop zit.. krijgen we bij het boeken van die tickets plots de melding dat die vlucht vol is en boeken niet meer gaat op die data. Slik! Moeten we nu gespreid terugkomen en vertrekken? Dat kan toch niet. We beginnen van vooraf aan en ineens gaat het wel terug. 3 plaatsen vrij.. snel boeken. De betaling met credit mislukt dan nog een keertje en we moeten nog eens opnieuw binnen maar uiteindelijk is het gelukt. Veel stress en gedoe! We hebben uiteindelijk geboekt met Emirates en vertrekken vanuit Dusseldorf met een tussenstop in Dubai. Qua prijs een stuk voordeliger dan al de rest en qua vertrek en aankomsturen ook zeer interessant.
De voorbereidingen voor de reis kunnen beginnen...
Sinds dinsdagvoormiddag weten we dat we ouders gaan worden van een Thaise jongen van 2,5 jaar oud.
Na een wachttijd van bijna 5 jaar laten we er geen gras meer over groeien, woensdagnamiddag zijn we zijn dossier al gaan inkijken bij FIAC.
Hij verblijft in het Pakkred Babies Home - weeshuis in het noorden van Bangkok. Hij is een schattige, lieve jongen op de foto's (die we om privacyredenen nog niet op internet mogen plaatsen). Zijn dossier geeft aan dat hij alles kan wat hij op de leeftijd van 2,5 jaar zou moeten kunnen, kortom, hij is perfect (voor ons)...
Over de voornaam die we aan hem gaan geven, hebben we nog geen definitief besluit. Omdat het de gewoonte is in Thailand aan iedereen een bijnaam (roepnaam) te geven en omdat ons zoontje intussen toch al 2,5 jaar deze roepnaam gewoon is, willen we wachten met hem een voornaam te geven tot we ook deze roepnaam kennen.
Foto's en voornaam zullen we dus pas bekend maken na de ontmoeting in Thailand zelf.
Lang zullen jullie hier niet op moeten wachten, want wij worden reeds verwacht op de adoptionboard in Thailand op 3 juli, hiervan werden we vandaag op de hoogte gesteld door FIAC... dus nog een 6-tal weken voor de afreis...
Dit wil niet zeggen dat we tot die tijd enkel gaan wachten...
Aangezien het voor ons een onverwachte verrassing was, we hadden immers pas een toewijzing verwacht, ten vroegste in 2014, is er heel wat in orde te brengen voor de komst van onze zoon... te beginnen met het kopen van een extra bed voor hem, verlengen paspoorten, vliegtickets/hotels boeken, maken van foto's en samenstellen van een welkomsboekje, bij elkaar zoeken van het papierwerk voor de adoptie.... enzo verder...
De aanvragen voor verlof/adoptieverlof/ouderschapsverlof werden vandaag al doorgegeven aan de werkgevers...
Op dit moment zijn we meer dan 4 jaar aan het wachten op een toewijzing uit Thailand.
4 jaar geleden , begin oktober, werd immers ons dossier verstuurd naar Thailand en de wachttijden op dit moment zijn op de website van Fiac ingeschat op 3 à 4 jaar
Zouden we dan alsnog een toewijzing mogen verwachten? Dit jaar zullen er naar alle waarschijnlijkheid geen toewijzingen meer zijn, voor zover wij op de hoogte zijn, is er immers maar 1 toewijzingen geweest.
Maar hoop doet leven en de toekomst zal het uitwijzen. Na een dergelijk lange wachttijd ga je toch op onderzoek uit hoe het in de andere landen zit en door onze aanwezigheid op Yahoo-groepen over de ganse wereld merken we toch dat we niet het enige land zijn waar de wachttijd zo lang is.
In sommige landen is de wachttijd opmerkelijk korter, andere is de wachttijd ongeveer even lang als bij ons Waarom dit verschil? Dat kan enkel de overheid in Thailand uitleggen
Ons adoptievonnis is intussen al een paar maanden geleden verlengd, dus ons dossier is weer in orde voor de volgende 2 jaar.
Tot nu toe is er in 2012 nog maar 1 toewijzing geweest, niet echt veel, hopelijk volgen er nog een paar zodanig dat we toch weer wat opschuiven op de lijst. Diegenen die een toewijzing kregen vorige maand hadden hun dossier in 2007 verstuurd en stonden dus al 5 jaar op de wachtlijst.
Ons dossier werd in 2008 verstuurd, dus misschien volgend jaar????
Intussen gaat Noralie in september al naar het eerste studiejaar en Julius naar de eerste kleuterklas!
Exact 5 jaar geleden zijn we thuisgekomen met onze dochter Noralie... wat worden ze toch snel groot!!!
Intussen is ze een 'grote' meid die in september al naar het eerste leerjaar mag gaan en die enorm nieuwsgierig en leergierig is.
Pas nog heb ik haar mogen uitleggen waarom mama mooie stickertjes op de enveloppen plakt en ze die dan in een brievenbus steekt? En waarom zij niet met die stickertjes mag spelen?
De waarom-vragen zijn momenteel haar favoriete bezigheid...
Intussen is er onze zoon bijgekomen die ook al naar de onthaalklas gaat, met veel plezier trouwens, en wachten we nog steeds op de verdere verloop van ons adoptiedossier in Thailand.
We hebben het maatschappelijk onderzoek afgerond en hun advies was positief voor een verlenging.
Binnenkort zullen we dus voor de rechtbank moeten verschijnen en zal ons naderhand, al dan niet, een verlenging van ons vonnis worden toegekend. Bijgevolg: duimen allemaal dat de jeugdrechter ons de komende weken gunstig gezind zal zijn!
We zijn alweer een jaartje verder en langer aan het wachten.
Of we nu dichter bij de eindstreep zijn is nog maar de vraag?
Het antwoord zal de toekomst ons bezorgen.
In 2011 werden er 2 kindjes toegewezen vanuit Thailand.
Intussen leerden we ook dat kinderloze ouders voorrang krijgen, dat Thailand de deuren gesloten heeft voor nieuwe dossiers en dat er een leeftijdsverschil van minstens 2 jaar tussen het jongste kind in het gezin en het adoptiekind moet zijn.
Onze jongste wordt in juli 3 jaar, dus dit zal niet het probleem zijn voor een toewijzing te kunnen krijgen.
We zijn ook begonnen in september aan de procedure voor verlenging van ons vonnis.
In december werden we opgeroepen voor een politioneel onderzoek, nu wachten we nog op de procureur die opdracht zal geven voor een nieuw maatschappelijk onderzoek.
Wanneer dat voorbij is zal het spannend worden: krijgen we een verlenging van ons adoptievonnis of niet?
4 jaar geleden zaten we met veel spanning te wachten op het moment dat de kindjes binnenkwamen en ons dochter aan ons overhandigd werd.
Een dag om nooit te vergeten...
Het is al 4 jaar geleden dat we onze dochter kregen...op dat moment hadden we nooit geloofd dat we vandaag 2 blije en gezonde kinderen in huis zouden hebben.
Onze dochter is een echt zonnetje in huis, ze helpt haar kleine broer, kan al tot 100 tellen, is een ijverige meid, zingt graag K3 liedjes en wil zelfs K3 worden later.
Ze is een flinke meid die een eigen willetje heeft en een sterk karakter.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. We vinden het altijd leuk om te weten wie er onze blog volgt of interessant vindt.
Deze morgen zijn we tegen 8h35 vertrokken in Bangkok om naar de Child Adoption Center te gaan om mevrouw Anchalee en haar collega op te pikken. Normaal gezien hadden we afgesproken dat ze ons rond 9h zouden oppikken, maar ze waren dus ruim op tijd en wij waren ook ruim op tijd, waardoor we vroeger vertrokken zijn. Gelukkig maar, want door de drukte waren we pas tegen 9h30 in het Child Adoption Center, ook in Bangkok gelegen trouwens...
