Ballet
Ballet is een geformaliseerde vorm van prestatie-dans, die ontstaan in de Italiaanse Renaissance rechtbanken van de 15e eeuw, en die verder werd ontwikkeld in Frankrijk, Rusland en Groot-Brittannië als een concert dansvorm. De vroege delen vooraf aan de uitvinding van de proscenium podium en werden gepresenteerd in de grote kamers met het grootste deel van het publiek gezeten op tiers of galeries aan drie zijden van de dansvloer. Het is sindsdien uitgegroeid tot een zeer technische vorm van dans met een eigen vocabulaire. Het is vooral uitgevoerd met de begeleiding van klassieke muziek en is invloedrijk als een vorm van dans de hele wereld. Ballet is onderwezen in balletscholen over de hele wereld, die hun eigen culturen en samenlevingen te gebruiken om de kunst te informeren. Ballet Dance Works (balletten) zijn gechoreografeerd en uitgevoerd door opgeleide kunstenaars, onder andere mime en handelen, en zijn op muziek gezet (meestal orkest maar soms ook vocaal). Het is een evenwichtig stijl van dans die de fundamentele technieken voor vele andere dansvormen zijn opgenomen. Dit genre van de dans is zeer moeilijk te beheersen en vereist veel oefening. Het is het beste bekend in de vorm van een laat-romantische ballet of Ballet Blanc, die zich bezighoudt met de vrouwelijke danser, met uitsluiting van bijna alles, gericht op pointe werk, vloeiende, nauwkeurige acrobatische bewegingen, en vaak ook de presentatie van de dansers in de conventionele korte witte Franse tutu. Latere ontwikkelingen onder meer expressionistische ballet, neoklassieke ballet, en elementen van de moderne dans.
Inhoud
1 Etymology
2 Geschiedenis
3 Klassiek ballet
4 Neoklassieke ballet
5 Contemporary Ballet
6 Gallery
7 Zie ook
8 Referenties
9 Externe links
Etymologie
Het woord ballet komt van het Franse en werd geleend in het Engels rond 1630. Het Franse woord op zijn beurt heeft zijn oorsprong in het Italiaans balletto, een verkleinwoord van ballo (dans), die komt uit het Latijn Ballo, ballare, wat betekent "dansen", [1] [2] die op zijn beurt komt van het Griekse "βαλλίζω" ( ballizo), "om te dansen, te springen over". [3] [4]
Geschiedenis
Hoofdartikel: Geschiedenis van ballet
Harlequin en Columbina uit de mime theater in Tivoli Gardens, Kopenhagen, Denemarken.
Ballet ontstond in de late vijftiende-eeuwse Renaissance hofcultuur van Italië als een dans interpretatie van de omheining, en verder ontwikkeld in het Franse hof uit de tijd van Lodewijk XIV in de 17e eeuw. Balletdanser dansen op balletschoenen. Dit wordt weerspiegeld in de grotendeels Franse woordenschat van ballet. Ondanks de grote hervormingen van Noverre in de achttiende eeuw, ballet ging in verval in Frankrijk na 1830, hoewel het werd voortgezet in Denemarken, Italië en Rusland. Het was opnieuw naar West-Europa aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog door een Russische onderneming: de Ballets Russes van Sergei Diaghilev, die kwam om te invloedrijk in de wereld. Diaghilev bedrijf kwam naar een bestemming voor veel van de Russische getrainde dansers de vlucht voor de hongersnood en de onrust die de bolsjewistische revolutie gevolgd worden. Deze dansers brachten veel van de choreografische en stilistische vernieuwingen die waren bloeiende onder de tsaren terug naar hun plaats van herkomst.
In de 20e eeuw, ballet had een sterke invloed op de bredere concert dans. Bijvoorbeeld, in de Verenigde Staten, choreograaf George Balanchine ontwikkeld wat nu bekend staat als neo-klassieke ballet. Latere ontwikkelingen nu ook hedendaags ballet-en post-structurele ballet, gezien in het werk van William Forsythe in Duitsland.
Klassiek ballet
Klassiek ballet is het meest methodische van het ballet stijlen, maar zich houdt aan de traditionele ballet techniek. Er zijn variaties met betrekking tot gebied van herkomst, zoals Russisch ballet, Frans ballet, Deense en Italiaanse Bournonville ballet ballet, hoewel de meeste ballet van de laatste twee eeuwen is uiteindelijk gebaseerd op de leer van Blasis. De meest bekende stijlen van ballet zijn de Russische methode, de Italiaanse methode, de Deense methode, de methode Balanchine of New York City Ballet Methode, en de Royal Academy of Dance en de Royal Ballet School methoden, afgeleid van de Cecchetti methode, gemaakt in Engeland. De eerste pointe balletschoenen waren eigenlijk gewone ballet slippers die zwaar werden versteld aan het uiteinde. Het zou het meisje kort staan op haar tenen aan een gewichtloze verschijnen. Het werd later omgezet in harde box die wordt gebruikt vandaag de dag.
Klassiek ballet zich aan deze regels:
Een positie genaamd 'plie' wordt gebruikt in bijna elke oefening
Alles is naar buiten gedraaid.
Wanneer de voeten niet op de grond, zijn ze wees.
Wanneer het been niet is gebogen, het is helemaal gestrekt.
Houding, uitlijning en plaatsing van vitaal belang zijn.
Neoklassieke ballet
Hoofdartikel: Neoklassieke ballet
New York State Theater, de thuisbasis van de New York City Ballet
Neoklassieke ballet is een ballet stijl die traditioneel ballet woordenschat gebruikt, maar is minder rigide dan de klassieke ballet. Bijvoorbeeld, dansers vaak dansen op meer extreme tempo's en het uitvoeren van meer technische hoogstandjes. Afstand in neoklassieke ballet is meestal meer modern of complexer dan in het klassieke ballet. Hoewel de organisatie in neoklassieke ballet is meer gevarieerd, de focus op structuur is een kenmerk van neoklassieke ballet
tutu.Scène uit Act 4 van Swan Lake, Weense Staatsopera, 2004
Balanchine bracht moderne dansers in om te dansen met zijn bedrijf, de New York City Ballet. Een van die danser was Paul Taylor, die in 1959, uitgevoerd in Balanchine's Episodes. Balanchine gewerkt met moderne dans choreografe Martha Graham, het uitbreiden van zijn blootstelling aan de moderne technieken en ideeën. Tijdens deze periode, Tetley begonnen om bewust te combineren ballet en moderne technieken in experimenten.
Tim Scholl, auteur van Van Petipa tot Balanchine, beschouwt George Balanchine's Apollo in 1928 om als eerste neoklassieke ballet. Apollo vertegenwoordigde een terugkeer naar de vorm in reactie op abstracte balletten Serge Diaghilev's.
Hedendaags ballet
Hoofdartikel: Hedendaagse ballet
Een balletdanser
Hedendaags ballet is een vorm van dans beïnvloed door zowel klassiek ballet en moderne dans. Het kost de techniek en het lichaam controle met behulp van buik-kracht van klassiek ballet, maar het maakt het mogelijk een groter bereik van beweging die niet kan voldoen aan de strenge lichaam lijnen of de opkomst weer door scholen van ballet techniek in te stellen. Veel van de concepten komen uit de ideeën en innovaties van de 20ste eeuw moderne dans, zoals vloer werken en turn-in van de benen. Deze stijl is over het algemeen op blote voeten gedanst.
Armen in Cecchetti de "Spaanse vierde" positie.
George Balanchine wordt vaak beschouwd als te zijn de eerste pioniers van de hedendaagse ballet door de ontwikkeling van neoklassieke ballet. Een danser die kort danste voor Balanchine was Mikhail Baryshnikov, een voorbeeld van Kirov Ballet training. Na de benoeming van Baryshnikov als artistiek directeur van American Ballet Theatre in 1980, werkte hij samen met diverse moderne choreografen, in het bijzonder Twyla Tharp. Tharp choreografie Push Comes Om voor ABT en Baryshnikov Shove in 1976, in 1986 maakte ze In The Upper Room voor haar eigen bedrijf. Beide stukken werden als innovatief voor het gebruik van uitgesproken moderne stromingen versmolten met het gebruik van pointe schoenen en klassiek geschoolde dansers-voor het gebruik van de "hedendaagse ballet".
Twyla Tharp werkte ook samen met het Joffrey Ballet bedrijf, opgericht in 1957 door Robert Joffrey. Ze choreografeerde Deuce Coupe voor hen in 1973, met behulp van pop-muziek en een mix van moderne en ballet technieken. De Joffrey Ballet bleef een groot aantal eigentijdse stukken uit te voeren, veel choreografie van mede-oprichter Gerald Arpino.
Vandaag zijn er veel hedendaagse ballet bedrijven en choreografen. Deze omvatten Alonzo King en zijn bedrijf, Alonzo King's Lines Ballet; teint Contemporary Ballet, onder leiding van Dwight Rhoden, Nacho Duato's Compañia Nacional de Danza, William Forsythe, die veel heeft gewerkt met de Frankfurt Ballet en vandaag draait The Forsythe Company, en Jiří Kylián, momenteel artistiek directeur van de English Dans Theater. Traditioneel "klassieke" bedrijven, zoals het Kirov Ballet en de Parijse Opera Ballet, ook regelmatig uit te voeren hedendaagse werken.
|
