Van Junior tot Aiden Weddenschap: Raad het geslacht en het gewicht van Junior en maak kans om de volledige pot te winnen, inleg 5 euro
04-04-2009
Nog steeds mama die de klok slaat, niet zo leuk maar we moeten erdoor. Het ontbijt is eigenlijk wachten op de boterham met speculoospasta, daar zou hij zijn leven voor geven, maar eerst een boterham met iets anders krab, kreeftensla, ganzelever...de gewone dinges maar voor Aiden telt alleen het potje met de gouden pasta. De enige moment voor mij is zijn avond eten, dat krijgt hij graag van mij, tot dat begint rond te vliegen dan moet mama ingrijpen. 'S nachts regelmatig wenend wakker schrikken, waarschijnlijk last van tanden. een leuk spelletje is achteruit lopen, hij leert nog volop lopen en mijnheer wilt achteruit gaan. Overal willen opkruipen is ook zo iets leuks, nu is niks meer veilig. Heb ik al gezegd da alleen mama telt ! Doe zijn pamper uit en hij begint te plassen, de vrijheid van de piemel...zou hij het begrip zwaffelen dan begrijpen Nog een week en dan gaan skieen, voor Aiden al een bandana en een zonnebril gekocht en ik moet mama tegen houden of ze komt met laarsen met haar op aan !
Stappen gaat vlot, en is nu het enige dat Aiden wilt doen. Als we Aiden in de woonkamer willen laten spelen, dan wordt een dam gebouwd van salontafel en park, voor ons wel een hindernissenparcour om naar de zetel te geraken . En wat is er nu leuker dan het knopje van de tv ? De afstandsbediening ... en dat is bij momenten om gek van te worden. Hij draagt nog ne pamper maar weet wel alle on/off knoppen staan Voor de moment is het al mama dat de klok slaat, en als Aiden niet bij mama is of kan... BLEITEN, het eerste jaar hem niet gehoord en nu ben ik toch op zoek naar zijne on/off knop. Verder is het eten dat een rode draad door zijn leven is, wa die kleine naar binnen kan werken is bij momenten niet te geloven. O ja... Aiden heeft zijn eerste schoenen gekregen, na een lange zoektocht, want hij heeft nogal brede voetjes, eindelijk een gepast paar gevonden. Een leuk spelletje is bijten, in alles wat maar in de buurt komt, dat het in speelgoed is, is normaal, maar in onze armen, benen.... de zetel... het lijkt wel of we ne pup in huis hebben. Hopelijk stopt dat snel, anders vliegt hij naar de hondeschool
Mijn eerste keer met Aiden naar Kind & Gezin. Trots binnenstappen met Aiden op de arm, 2 dames die het onthaal verzorgen... Mijnheer ge zij te laat ! te laat ? Had Cindy mij een half uur op voorhand ni gebeld, ik had nooit geweten dat we moesten gaan ! Ge moogt zijn kleerkes uitdoen, net die dag was alles goed behalve Aiden neerleggen... gevolg veel lawaai en dus maar rechtstaand zijn kleren uit en van die blikken van zoude ni beter thuis blijven, maar nog steeds met volle moed. Ja leg hem maar neer om te wegen... Sirene natuurlijk, 10 kg droog aan de haak. Meten en dus weer neerliggen...76cm. Oef .. het ergste is achter de rug. Op naar de dokter... leg hem maar neer... shit ni weer ! Nu weet ik waarom ik laatst moest meegaan, Aiden moest 2 spuiten krijgen... een kleine kik da was alles, terwijl ik daar zelf zat op te kijken hoe de naalden in zij arm gingen, denkende van, hij heeft dat nodig, dus wurg de dokter niet ! Toch ni kunnen laten om te zeggen ... leuke job zekers baby's pijnigen ! Terug kleertjes aan, ook al rechtstaand en naar huis dacht ik, neen nog bij de vroedvrouw, waarom? hij is wel al geboren zulle !! Ok dan. Allerlei vragen, eet hij mee met de keuken ? Ja. Krijgt hij nog bijkomende voeding en welke ? ...euh... poeier uit een doos ! Ben dan maar uit het gesprek gestapt en me met Aiden bezig gehouden met het speelgoed op tafel. Na het gesprek... hij kan zich goe alleen bezig houden hé? Sloeg dat op mij of op Aiden, dat zal een mysterie blijven. Dan terug voorbij de dames van het onthaal, awel ventje zeg ne keer dada... Salu ! En zo mijn steentje bijgedragen bij het welzijn van mijn zoon.
Het eerste jaar is reeds achter de rug, wat vliegt de tijd...Een gezicht vol verwondering toen Aiden beneden kwam en het huis vol slingers en ballonen hing. De ballonen worden toch met enige voorzichtigheid benaderd ( mischien omdat de avond voordien er bij het opblazen enkele ontploft zijn, en dat was niet zo fijn ) Het enige dat nu telt is rond kruipen, staan ,springen, gooien, en alle aandacht opeisen... vermoeiend, maar zalig Pampers verschonen is nog steeds aan te raden om met 2 te zijn, trappelen , draaien en de piemel vast nemen ( een geluk dat die goed vasthangt ), een overdreven zicht waarschijnlijk een verzorgingstafel met handboeien ? Ok, verder op de tanden bijten.
Na een lange periode van stilzwijgen, toch nog iets neerpennen. Vol geduld wachten op de eerste stapjes, aan de hand of in zijn park gaat dat heel goed, alleen nog een klein detail... eerst de voeten zetten dan het hoofd. Aiden eet nu volledig met ons mee, eten is beleefd gezegt... die kleine wreet alles en nog geen klein beetje ook. Hij ziet eten en de tong gaat uit de mond, begint te smekken en met de handjes grijpen. En natuurlijk zoveel mogelijk zelf willen eten hé,een stuk brood en nen halven arm gaat de schuur in. Aiden begint zelf ook knuffels te geven, onder de vorm van zijn hoofdje op de schouder te leggen en je vast te nemen, als je vraagt wat zegt een leeuw, doet hij GRRR. Hoe men bij een leeuw is gekomen weet ik ni, en hoe dat verder moet bijdragen bij zijn ontwikkeling nog veel minder ( ben hier nog maar weinig leeuwen tegen gekomen ) . Speelgoed dient om op te staan en vooral de onderkant van gelijk welk speelgoed is interessant, wat hij tot voor kort over zijn park liet vallen, vliegt nu meters ver, en het liefst naar den hond mikken. Al dat high tech speelgoed en wat is het meest interessante... tupper ware. Nu is het aftellen naar zijn eerste verjaardag, al ligt Aiden daar niet van wakker. Nog 15 jaar en den eerste brommer !!!
Net terug van skivakantie en hopen dat Aiden papa heeft gemist, is het meer mijn hoop, dan dat Aiden me gemist heeft. Het blijft bij " als ik maar mijn eten heb ". Aiden onderneemt volop pogingen om te beginnen lopen m.a.w. hij moet vast gebonden worden want eens uit zijn park is er geen huis meer mee te houden, kruipen, zich overal aanoptrekken en alles ondersteboven halen. Zijn favoriete bezigheid is kopstoten geven, en dit op alles ( er zit daar toch een vijs in los hoor )
De vooruitgang gaat nu snel, rondstappen in zijn park ( die staat al op de laagste stand en hij komt er al boven uit, zou een hondenkennel sociaal aanvaardbaar zijn ? ), gelijk ne groten uit ne beker willen drinken, en ik moest tonen hoe de indiaantjes... dus ik direct in mijne bloten met een pluim in mijn ..., da was het dus niet . Gewoon oe oe oe , en dat kan hij goed volhouden Aiden heeft ook een loopwagen ( zijne quad ) om daar het huis mee rond te toeren, enig nadeel ervan, er is echt niks meer veilig Het middag eten is een ramp gevalleke, hij spekelt het overal, mama hare bloeddruk op 120 en Aiden volle pret. Hij zou da bij mij toch ni moeten proberen hoor . Jammer dat het besef van de Sint er nog niet is ( meer jammer voor mij, want ik zou hem wa wijsmaken ... hij beweegt niet meer tot december )
De rust is helemaal voorbij, van lig naar zit en zo naar staan en het kruipen onder de knie gekregen, net een opwind schildpadje die door de kamer zoeft en daarbij alles wat hij niet moet doen, doet. Alles is aangepast zodat hij nergens over en uit kan. Nu nog dringend leren luisteren voor hij kan lopen... zodat hij kan komen als hij geroepen wordt ( maar daar heb ik mijn twijfels over ) Even een moeilijk moment met het doorkomen van de tandjes, en daar hebben ze nu een licht verdovende gel voor, waar is de tijd van de jenever 100x, wat zeg ik, 1000x per dag wijzen en het begint kijk te worden en door Aiden heb ik nu ook een grote interesse in het aan en uit gaan van de lamp Mama heeft zijn eerste muts, sjaal en handschoenen gekocht... zo schattig... net ne lamahoeder uit Nepal
Nog een week en dan gaan skieen, voor Aiden al een bandana en een zonnebril gekocht en ik moet mama tegen houden of ze komt met laarsen met haar op aan !
.
)
), een overdreven zicht waarschijnlijk een verzorgingstafel met handboeien ? Ok, verder op de tanden bijten.
. Gewoon oe oe oe , en dat kan hij goed volhouden 
)
De rust is helemaal voorbij, van lig naar zit en zo naar staan en het kruipen onder de knie gekregen, net een opwind schildpadje die door de kamer zoeft en daarbij alles wat hij niet moet doen, doet.
