 |
|
|
| Spiegelbeeld in helder water |
|
|
| 20-03-2008 |
 De Zigeuners |
Voor mij was dit iets, .. iets waar ik misschien geen woorden voor heb.
Nog grijpt het me nog steeds aan als ik eraan denk.
The Gypsies ~
Kinderen, vrouwen, mannen, moeders .. gevonden langs de vuile straten van Tamil Nadu. Opgevangen in hun project, onderdak en voedsel gegeven.. Dat is 1 van de wonderen van SCAD. Iedereen welkom !
Als je kijkt naar deze mensen dan kun je alleen nog maar in hun ogen hun verleden zien .. Ogen waar ik verdriet in zag, wanhoop en de verlossing .. En toch hebben ze na alles zon mooie uitstraling.. Veel wat zeg ik heeeeel veel meer dan sommige mensen hier bij ons !
~
Bij de aakomst zag je al meteen een rij met wel 6vrouwen aan de ene kant en 6 vrouwen aan de andere kant. Ze verkochtten er kralen in alle kleuren en maten. Heel opdringerig om toch maar iets te kunnen verkopen. Dus liepen we gewoon door en zeiden hun dat we op een einde van onze rondleiding iets gingen kopen, wat we dan ook deden natuurlijk.
We liepen de trappen naar boven en zagen er de engeltjes ..
De prachtige adembenemende kinderen met elk hun eigen vleugeltjes..
Ze hadden voor ons een dans gedaan .. een dans waar er een traan voorzichtjes langs mn wang rolde.. Nog nooit heb ik zoiets moois gezien.. De vloeiende bewegingen met hun slingerstokjes en de mooie indische muziek maakte het plaatje compleet.
Na de dans waren er nog 3 meisjes die ook een dans deden maar dan met een hoge toren op hun hoofd en jawel die bleef er opstaan tot de dans was afgelopen.
In de 2de klas waren enkele moeders van de kinderen, niet allemaal omdat de meeste kinderen waren achtergelaten door hun ouders, ergens in een bushokje of een treinstation
De enkele moeders in de vrouwengroep stelden ons verschillende vragen over wat we hier kwamen doen of we getrouwd waren, enz..
Daarna namen we de trappen terug naar beneden waar de vrouwen ons alweer op het lijf sprongen met hun kralen.
Toen we eindelijk doorheen het vrouwvolk raakte hadden ze nog iets speciaals voor ons in petto..
Het is lang, sist en bij een rateling toont hij zijn gelaat..
20-03-2008, 09:28 geschreven door Babs 
|
|
|
|
|
|
| Het bezoek aan de zoutmijnkinderen |
De nieuwe generatie .. Zoutmijnwerkers.
Ookal zijn ze nog zo klein, toch weten deze kinderen dat ze op een dag in de zoutmijnen zullen werken. Hun toekomst ligt vast..
We kwamen aan in het schooltje van de kinderen en werden al meteen ontvangen met een portie versjes die ze uit het hoofd hadden geleerd.
Elke klas had iets leuks voorbereid. De ene een dansje de ander kunstwerkjes. De laatste klas die we binnenstapte had allerlei soorten experimentjes/knutselwerkjes voor ons gemaakt. Zoals de werking van de zoutpanelen(gemaakt in isomo), de soorten planeten, de delen van het hart,.. Het viel me op dat deze kinderen heel slim waren voor hun leeftijd. En daar waren ze dan ook trots op.
Je kon zien aan hun gezichtjes dat ze wisten wat de zoutpanelen waren en dat ze er op een dag zelf in moesten werken, maar toch hadden ze er geen besef van hoe zwaar het werk wel eigenlijk is, gelukkig maar ..
In elke klas was er wel 1 of 2 kindjes dat ik zou kunnen meenemen en voor zorgen in Belgie.. Zon lieve, zachte mooie kindjes ! Onvoorstelbaar..
Zo, na de rondleiding keerden we terug naar de andere kant van de medaille
20-03-2008, 09:26 geschreven door Babs
|
|
|
|
|
| 19-03-2008 |
| Het bezoek aan Zoutpanelen |
Laten we een kijkje nemen hoe het zout wordt gemaakt,door wie en aan welke prijs
Na 4 uren met de haren in de wind kwamen we aan bij de zoutpanelen. Ruim 12 hectare met zoutpanelen, indrukwekkend ..
Charles (de manager van al de projecten) legde ons uit hoe men hier te werk gaat. Als volgt ; De panelen worden gevuld met zeewater, na drie dagen is het zeewater verdampt. Het zout van het water blijft liggen in de panelen en wordt op de 4de dag uit het paneel geschept. Daarna wordt het zout doorgevoerd naar de bron van de verwerking. Als het regent verliezen de zoutmijnwerkers al hun werk voor wel 3 weken. Daarna opnieuw beginnen..
Na deze uitleg gingen we het proces eens gaan bekijken.
De geur van het zeewater verzachtte de wind die langs me gleed, kon het ook maar het werk verzachten dan deze mensen daar deden..
Ze keken op naar een hele hoge berg zout waarvan ze telkens een grote mand vol droegen op hun hoofd en in een grote plastieken zak goten. 2 vrouwen en 2 mannen, dat was het werkteam. De vrouwen hun functie was het zout dragen op hun hoofd en vervoeren naar de zak, de mannen hun funtie was de mand met zout helpen op de vrouwen hun hoofd zetten. Zie je het voor je ? Wat deze mensen verdienen is zo miniem dat ik het bijna niet durf te schrijven.. De vrouwen..45 Rs (78 cent) de mannen.. 65 Rs (1euro en 14 cent) voor een hele dag hard werken in de stekende hitte.
Nu komen we aan het 2de verwerkingsproces ; het zout in de zakjes steken, klaar om te verkopen. Een man en een vrouw, beide in hurkzit. De man schepte met een ijzeren L- vormig voorwerp het zout in de zakjes, de vrouw sloot in 1 vloeiende beweging het zakje. Hanne en ik zijn er nog altijd niet uit hoe ze dat deed. Nu ik het hier neerschrijf herinnner ik me dat er ook een derde man was die dan de gesloten zakjes in een grote plastiek zak sorteerde om dan doorheen Zuid-India te vervoeren en te verkopen. We kregen de mogelijkheid een zakje zout te kopen.. we betaalden 3 Rs (5cent) maar weetje de verkoopprijs naar de lokale mensen toe is maar 1 Rs(1cent) !! Voor zo hard te werken verkopen ze het aan zon barmachtelijk prijsje.. onvoorstelbaar, niet? Wat me zo aangreep was dat ze daar nog steeds met de glimlach zaten, dat is toch een beeld dat je nooit bij ons zou zien hoor ! Wij zouden daar grommig zitten en op ons 70ste nog steeds geen lachrimpel hebben op ons verdord gezicht.
Deze mensen uit dit verhaal waren de ouders, laten we nu es kijken naar de volgende generatie, Hun kindjes ..
19-03-2008, 17:58 geschreven door Babs
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
