De avonturen van Babs in India
Inhoud blog
  • De Zigeuners
  • Het bezoek aan de zoutmijnkinderen
  • Het bezoek aan Zoutpanelen
  • De watervallen en de hoge brug
  • Kanyakumari

    Zoeken in blog




    Spiegelbeeld in helder water
    02-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De watervallen en de hoge brug
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Watervallen & De Brug Onze 2de dag bij Zuster Maria hadden we gevuld met 2 bezoekjes. Er werd een autoriksja voor ons geregeld naar de watervallen en de hoge brug. Bij het eerste als zowel het tweede bezoek moesten we onze camera afgeven, we zeiden natuurlijk dat we geen hadden om dan toch stiekem foto ‘tjes te kunnen trekken. Langs de weg naar de brug verkochten de locale mensen fruit, waar we niet van durfden eten uit schrik om ziek te zijn. Toen we de brug opwandelden kreeg ik even het gevoel dat ik in China was. Het was zo hoog en je had een uitzicht dat ik alleen maar in platvoet en z’n vriendjes gezien had ! Zo mooi en adembenemend.. Ik weet nog dat ik zei tegen Hanne ; ‘ kon ik hier maar mijn hele leven zitten en staren naar dit uitzicht’. Het was een gevoel van vrijheid dat ik buiten Tiger Hill nog niet eerder heb gevoeld in Belgie of Zuid- India. Na 5 minuutjes stappen kwamen we al aan het eind van de vrijheid en namen we de trappen naar beneden. Na kleine vijvertjes en mini- watervalletjes moesten we nog een hoop trappen doen vooraleer we terug waren bij de fruitverkopers. Onze riksjadriver nam ons dan verder mee naar de watervallen, een half uurtje tussen de jungle en daar waren we. De dalende helling bracht ons in een klein parkje waar de watervallen waren en ook een zwembadje, enkel voor de mannen. De vrouwen stonden zich al rijkelijk te amuseren in hun saries onder het stromend water. Daar kwamen wij dan toe, 2 westerlingen in hun shortje die ook een valletje gingen wagen in het water  Er waren al meteen enkele meisjes die contact zochten met ons, heel aangenaam. Je zag ook mooi het verschil dat mannen en vrouwen apart stonden onder de watervallen. Dus wij sloten ons aan bij de vrouwen. Na wat verfrissing gingen we de helling op naar onze chauffeur die ons stond op te wachten. Hij bracht ons terug naar Palliady. We betaalden hem 370Rs en gingen terug in heiligdom van de Zusters.

    02-03-2008, 00:00 geschreven door Babs  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kanyakumari
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Kanyakumari Nadat we ons geinstalleerd had in ons kamertje hadden we dringend verfrissing nodig. ALs je van een temperatuur komt van -1 is het wel even wennen als het plots 30 graden meer is. We besloten om naar Kanyakumari te gaan, dit is het zuidelijkste puntje van India waar de 3 zeeen samenkomen. Na wat hulp van Zuster Cecile namen we de bus richting zee. Na een leuke rit kwamen we aan. Je zag dat dit een minder toeristisch was dan andere plaatsen in India. Je merkte het aan het locale volk die ons bewonderd toekeek. We probeerden de ogen van ons af te zetten en toch een duikje te wagen in het wilde water. Bovenop onze bikini hadden we wel nog kleren aan. Anders gingen hun ogen naar de zee toerollen. Na wat zwemmen en ploeteren gingen we een kijkje nemen in de streek zelf. Tussen de kleine marktjes en shopjes was er veel armoede te zien. Telkens als ze opkeken en ze zagen dat we blank waren staken ze hun hand uit of smeten zelfs met stenen als we hun niets gaven. Wat een beeld moeten zij niet hebben van de Westerlingen ‘ rijke stinkerds’ waarschijnlijk, terwijl dit toch niet bij ons van toepassing is. Maar ja, kwalelijk kun je het hen niet nemen want ze weten van niet beter. Toch deed het me pijn wanneer de oude vrouw op straat een handvol stenen wierp naar mij.. Na enkele uren namen we de bus terug naar Palliady. Je kon ook merken dat de mensen niet gewend zijn dat toeristen de bus namen. Zo kijken naar en soms zelf roepen van ‘JJhheeyy’. Onderweg zag ik dan ook voor de eerste keer een olifant. Indrukwekkend kun je wel zeggen. Na 2uur rijden stapten we af aan onze beginhalte en liepen nog een eindje te voet naar Zuster Maria. Omdat het toch de hele tijd rechtdoor was en ons goedkoper ging uitkomen gingen we te voet. Het was een leuke wandeling waar we het stadje Palliady tenvolle konden bewonderen. We kwamen aan rond 6u dacht ik en het avondmaal werd alweer meteen geserveerd. Ik denk dat Zuster Maria ons wou vol proppen want dan zei ze nog dat we niet genoeg aten (euheum). Soms voelde ik me er wel ambetant bij omdat ik telkens moest weigeren wanneer ze bijschepte. Ze at zelf gelijk een muisje ! We legden dan ook uit dat onze eetlust minder is omwille van de warmte. Maar veel hielpen onze woorden niet. 10u tijd om te gaan slapen. De kamer was voorzien van een muskietennet, zeep, handdoeken, enz.. Het was tip top inorde, net zoals mammie zei. Oogjes dicht en zweetkl(i)eren aan !

    02-03-2008, 00:00 geschreven door Babs  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lange reis naar Zuster Maria
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De lange reis naar Zuster Maria Na heel wat vluchten kwamen we aan in Coimbatore. Ze brachten ons 15 km verder naar het treinstation. Daar moesten we dan volgens de instructies van Suster Maria de trein nemen naar Nagercoil. Het was er een helse drukte bij de ticketverkoop. Mijn moed ging in een tring naar beneden. Omdat we nog nooit eerder de trein genomen hadden in India leek het allemaal onbegonnen werk. Er waren wel 50 mensen voor ons, als het er niet meer waren. Na wat gemok tegen mezelf aanvaardde ik eindelijk dat we niet anders konden dan te wachten. Toen ik de formulieren ging halen om in te vullen zag ik naast de loketten een kantoortje van de verantwoordelijke. Ik stapte naar binnen en legde onze situatie uit. De man vroeg me het formulier in te vullen, zo gezegd zo gedaan. Toen vroeg hij welke nationaliteit ik had, Belg dus. Omdat we Belgen waren ging hij het reserveringsproces versnellen zodanig dat we niet hoefden te wachten. FFiew, wat een opluchting ! Nadien zei de man nog moest je een Engelse geweest zijn gingen we het niet gedaan hebben, waarom vroeg ik. De man antwoordde omdat jullie ons land steunen. Ik gaf hem nog een lat chocolade van mam om hem te bedanken. Zijn ogen glinsterden van contentement, en de mijne ook. Na 10 lange uren in de hitte konden we eindelijk ons plaatsje zoeken in de trein. We hadden 2de klasse genomen ‘the sleepers class’. De ligplaatsen waren nog behoorlijk, beter dan de wagon naast ons waar men houten banken had. Na een koude nacht tussen 3 ventilators keek ik het voor bekeken en zette me aan het venster. Genieten van de zachte wind en de verschillende geuren. Het was 5u toen ik me daar zette en wist dat het nog 4 uur was vooraleer we er waren. Ze kwamen rond met koffie ‘ kopie kopie’ zeiden ze. Ik nam van de gelegenheid gebruik en rookte daarbij m’n sigaretje in de deuropening van de trein. Het was namelijk een trein “zonder deuren”. Leuk, maar wel gevaarlijk. Ondertussen was de dag aangebroken. De helft van de mensen in onze wagon waren tijdens de nacht al afgestapt. Uitdeindelijk zaten we er nog met 3. Toen ik besloot om m’n laatste sigaretje te roken voor onze aankomst nam ik er nog een koffietje bij. Al genietend van het uitzicht en de eerste zonnestralen kwam er een man op me af en vroeg een boete van 200Rs omdat ik aan het roken was op de trein. Ik zei hem dat er hier nergens een waarschuwing hing met ; Do not smoke. Ik vertelde ook dat ik niet veel geld had en het niet kon betalen. Hij vroeg m’n naam (waarschijnlijk voor het zwarte boekje, hihi) en verliet onze wagon. Eindhalte Nagercoil ; We zijn er ! Meteen was er al terug een massa die op ons afkwam; ‘taxi mem, riksja mem?’. Hanne en ik hadden op voorhand besloten om de betrouwbaarste eruit te pikken en dat deden we ook. Na wat afdingen van zijn eigenlijke prijs namen we de autoriksja richting Palliady. Zuster Maria zat goed verstop in het zuidelijkste puntje. Toen we aankwamen betaalde we de chauffeur 250Rs en gingen in het St. Jhon convent binnen, de plaats waar Zuster Maria verbleef. We werden met open armen ontvangen door al de zusters van het klooster. Meteen werd er lunch geserveerd. Natuurlijk gaf ik eerst het snoepgoed dat mam meegegeven had. Je zag dat ze het wel miste die Belgische lekkernijen. Er werd dan ook meteen een hap in de peperkoek genomen.

    02-03-2008, 00:00 geschreven door Babs  


    Foto

    Archief per week
  • 17/03-23/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 24/09-30/09 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs