Vandaag kreeg ik dus het nieuwe brilglas dat ik nodig had na mijn cataractoperatie. Wat een gemak ! Het vorige was helemaal niet meer bruikbaar, zodat ik steeds het gevoel kreeg dat ik aan de ene kant een soort rem op "het zien" had. Het gevoel dat je dan hebt als die "barrière" opgeheven wordt is eigenlijk onbeschrijflijk.
Zonder overdrijven geeft het je een gevoel van een soort gelukzaligheid. Het voelt zo comfortabel aan en je ziet plots de wereld zo veel scherper !
Eindelijk vandaag heb ik een afspraak bij de chirurg die de ingreep deed aan mijn voet. Niettegenstaande die afspraak vergde het nog heel geduldig wachten gedurende een paar uur eer ik aan de beurt was. Even werd de voet bekeken ; blijkbaar was dat tot enige tevredenheid, zodat ik de boodschap kreeg dat het speciale schoeisel niet meer moest gedragen worden. De assistente kreeg de opdracht het spilletje te verwijderen. Wat ze deed met behulp van een gewone tang ! Voordien vroeg ik mij wel af wat dat voor gevoel zou zijn, maar het viel eigenlijk reuze mee. De tijd nodig om even met de ogen te knipperen en weg was het spilletje. Dat was wel fijn, maar de voet was natuurlijk nog zeer gezwollen en zo stijf als een plank. Om terug naar huis te keren had ik een paar sloffen met verstelbare riempjes meegebracht, zodat ik die dikke voet daar kon inwringen, want het was natuurlijk onmogelijk zo'n dikke, stijve voet in een schoen te wringen ! Op naar de volgende fase en dus starten met de eerste van 30 beurten kine !
