Ik heb in de loop van mijn leven veel mensen verloren, voor mij belangrijke mensen. Dichte familie leden, naaste vrienden. als ik er nu op terug kijk weet ik niet of ik het nog vrienden zou kunnen noemen. maar ja, er is een tijd van komen en gaan zou ik dan zeggen. Ik ben nog altijd op zoek naar iemand die ik blindelings kan vertrouwen. Maar ik moet vaststellen dat zo iemand niet bestaat voor mij. Vroeg of laat doen ze iets wat ik daarna in mijn achterhoofd onthou met als gevolg dat ik altijd twee maal zal nadenken vooraleer ik die persoon iets zeg. Of dat ik stilletjes hoop dat die persoon het de dag daarna niet verder verteld.
Ik ben sinds vandaag lid op deze site dus vergeef me als ik de normale gang van zaken nog niet goed begrijp of toepas op dit blog. Ik wil dit blog gebruiken om mijn dagdagelijkse problemen op tafel te gooien, om het gewoon kwijt te krijgen. En waar kan dat beter dan op het internet? van iedereen maar ook van niemand.
