Ni hao!

AMAI! Wat een dag vandaag!! Iedereen had zwaar last van de jetlag en liep er dus om de beurt wat somber bij. Na het overheerlijke ontbijtbuffet (waarop de broodafdeling en cornflakesafdeling bijzonder schaars zijn en de gefrituurde loempia’s, bloemkool in saus op z’n chinees, vlees vis,… je kan het zo gek niet bedenken of ze eten het hier als ontbijt!!!)  waarbij ma en pa (want zo moet ik Brigitte en Philippe nu noemen, nene mopje hoor!!!) een half uurtje te laat aankwamen omdat ze zich hadden overslapen, zijn we allemaal samen vertrokken naar het tiananmenplein!

Het tiananmenplein (TAMP) ligt op drie kilometer van ons hotel dus een mooie rustige wandeling om onze dag mee te beginnen.  Aangekomen aan het TAMP werd ik een beetje overweldigd door de grootte van het plein!! Niet onterecht dat ze dit het grootste plein van de wereld (kan ook fout zijn) noemen!! Wel spijtig dat tussen de poorten van de verboden stad en het TAMP een grote drukke verkeersweg loopt.. Waar is de tijd dat iedereen nog met zijn fiets reed doorheen de rustige smalle steegjes van de stad of dat de keizer gedragen werd van zijn ene bestemming naar de andere in een soort van “optochtkoets” (heb er even zelf een woord voor uitgevonden.. haha!)

Op het TAMP is het Mausoleum van Mao te zien.. (naar mijn mening wat overroepen) en zie je ook het gebouw waarvan wss maar twee weken per jaar gebruik wordt gemaakt door de regering.. :P

Nadien zijn we doorgestapt langs de drum- en belltower (die we morgen met Vincent gaan bezoeken) naar het “exhibition center” (ik denk toch dat ze het zo noemen) waar een suuuuuuupergrote maquette staat van hoe Beijing er op dit moment uit ziet.. Heel fascinerend hoe de hutongs worden afgewisseld met moderne gebouwen en daartussen toch nog plaats is voor de eeuwenoude gebouwen die de verschillende dynastieën overleefd hebben… Dit is wel even een moment van stilte waard.. hihi!

Nadien zijn we doorgestapt naar “the egg”. Het opera/theater/optredens-gebouw dat er gekomen is naar aanleiding van de Olumpische Spelen in 2008. En hier moet ik toch even melden dat ik mijn mening moet herzien over het feit dat de neiuwe gebouwen die er voor de Olympische Spelen gekomen zijn mij helemaal niet interesseren.. Langs de ene kant is het spijtig dat er mensen onteigend zijn, uit hun huizen gezet en getroost met een klein appartementje terwijl china er anderzijds zeer veel voor in de plaats heeft gekregen. Ik vind het een zéér impressionant gebouw dat me tot verstomming heeft geslagen als ik het door de bomen zag liggen. Als je naast zo’n gebouw staat en er de lokale jonge bevolking ziet rondhangen dan besef je pas echt dat dit een grote vooruitgang betekend voor China met in het bijzonder voor Beijing. Beijing groeit uit tot een moderne stad met een moderne bevolking met aandacht voor de toekomst. Iedereen weet wss wel dat dit zo is maar door zo dicht bij dit gebouw in levende lijve te staan besef je pas dat dit écht zo is.

De chinees van vandaag is ook helemaal niet zo verlegen als ik dacht!! Enkele keren zie ik een camera op mij gericht en zelfs één keer, aan the egg trouwens, werd er me zelf gevraagd of ik niet op de foto wou want een meisje met blond haar én krullen dat lijkt men hier toch wel zéér merkwaardig te vinden. Op een bepaald moment voelde ik me zelfs even in tunesië… Mensen staren je niet alleen aan omdat je een buitenlander bent tussen die duizenden chinezen maar ook nog eens omdat je blond bent en krullen hebt… Lang leve de chinezen die niet beseffen hoe gelukkig ze zijn met hun lange raafzwarte lokken die ze in alle mogelijke snitten en posities kunnen plaatsen door middel van een schaar of een speld.

Nadat we allen met verstomming geslagen waren (en de ingang van dit gebouw zonder deur niet vonden) zijn we met de metro terug naar het hotel gereden om ons eens op te frissen, de dames van schoenen te wisselen en even een mini-rustpauze in te lassen.

Nadien zijn we naar de tempel van de Hemel met zijn mooie park gegaan. Daar hebben we dus door het park gewandeld en de tempel bezocht, de “offerschijf”,… (zie foto’s later in album)

Oh, wat ik nog vergeten te zeggen was, ‘smorgensvroeg hing er een dichte mist(of smog?) maar nadat deze was weggetrokken kwam de zon tevoorschijn die prachtig scheen en ons een lekker zweterig en warm gevoel gaf. Haha! Iedereen was uitgeput maar door de zon hielden we ons recht en genoten we van de prachtige natuur, gebouwen,…

Moe als we waren trokken we naar de Pearl Market waar we eerst rustig alle goederen bekeken en ik al iets gekocht heb. (Jawel mijn eerste échte aankoop in China!!!) Deze winkel(eerder shoppingcenter, beetje zoals de Inno) staat beter bekend als the place to be als het op parels aankomt. Vincent vertelde ons dat die zich op de 3^e en 4^e verdieping bevonden maar op de andere verdiepingen ontdekten we handtassen, reistassen(ik ben er al op eentje verliefd geworden), massa’s kledij,… MAAR niet te vergeten, allemaal namaak!!! Grappis was dat er een soort van ‘politie’ in groen uniform rustig stond te keuren wat er allemaal passeerde en de Chinese overheid dit dus maar al te graag laat gebeuren. Maar euforisch als we waren op dat moment vroegen we naar prijzen, begonnen we wat af te dingen om nadien toch maar weer te zeggen dat we het toch niet wouden kopen omdat de prijs te duur bleef. (Ondertussen hadden we al besloten dat we terug gingen keren om ons eens te laten gaan in de namaak kledij, tassen,…) Naar mate we langer in de winkel bleven, werden de verkopers hitsiger, verkoopslustiger en werden we aangeklampt, onze weg werd versperd, boekjes vol namaak handtassen werden onder onze neus geduwd,… Eén en al hectische toestand en we baanden ons zo snel mogelijk en weg naar buiten.

Ondertussen had ma (jawel, Brigitte) al een restaurantje gevonden in de Capitool reisgids maar onze zoektocht werd gestaakt door het ontbreken van huisnummers in de straten van beijing en het ontbreken van karakters in de capitoolgids. (want geloof het of niet maar in beijing staat helemaal niet alles vertaald in het engels of met pinyin transcriptie erbij…)

Dus nadein terug naar het hotel gekeerd en heerlijk gegeten! Wel een beetje vreemd want we wisten (en weten nog steeds niet goed eigenlijk) hoe alles hier in zijn werk gaat als het op eten aankomt… Dus bestelden we elk een eigen gerecht waarbij dat uiteindelijk bleek dat we ze niet zelf kregen maar in het midden van de tafel stonden en van alle borden moesten eten. Rijst moesten we ook nog bijbestellen, thee kreeg je niet als een een frisdrank of water bestelde,… Onze serviet werd zorvuldig met de punt naar het midden van de tafel onder ons bord gelegd,… Bij mijn tafelgenoten was er ondertussen nog een heus gevecht aan de gang tussen hen en de chinese stokjes, dus dan maar een vork gevraagd die de chinese dame, die steeds rond onze tafel bleef ronddwalen, met veel plezier en een brede glimlach kwam brengen.

Nu zit ik in de lobby van het hotel met een “diet coke” mijn blog aan te vullen en ondertussen te genieten van de gezellige kaarsjes en lampjes die branden en de buur waarlangs er water naar beneden komt gelopen… Alemaal erg westers in dit helemaal niet zo westerse land. Beijing mag dan aan het verwesteren zijn, toch hebben ze overduidelijk nog een héééééééél lange weg te gaan!!!

Morgen bezoeken we het zomerpaleis, samen met vincent de drum en bell tower en wss nadein de silkmarket en gaat vincent ons de kneepjes van het kopen leren (die ik eigenlijk wel al ken uit de chinese les maar soit.. )

Nu ga ik hier nog rustig genieten van mijn colaatje en nadien naar dromeland want morgen moet ik om acht uur al terug aan het ontbijt zitten!!! Ooo jeee!!!

Liefs, 

Astrid

04-04-2010 om 16:26 geschreven door Astrid  

Hallo!

Eerst en vooral voor iedereen een vrolijke pasen!! Laat de paaseitjes jullie smaken! Ik zal het hier wel bij noodles en rijst houden..

Om ongeveer 07uOO zijn we aangekomen in het hotel. Ik heb een tweepersoonsbed voor mij alleen!! Zalig! Kijk al uit naar de vanavond want op het vliegtuig in slaap geraken blijkt een ware kunst te zijn. Ik heb me in alle mogelijke bochten gewrongen op een stoel waarvan ik moet zeggen dat ik vaak op de belgische trein ruimer zit dan daar. De beenruimte was voor mij nog oké maar als pa of Brecht er zouden moeten gaan zitten wens ik ze alvast véél succes!

Nadat we voorbij de gates waren zijn we even in de tax-free rondgeweest maar niets gekocht. Dan nadien voorbij de “douane” of hoe ze die knorrige mensen die de hele dag naar een computerscherm zitten te kijken of er toch niemand en flesje water in zijn valies heeft gestopt. En ja hoor, vele flessen water en flacons werden uit valiezen gehaald maar gelukkig waren wij voorbeeldige reizigers.

Nadien wouden we nog een broodje kopen maar vonden we het toch net iets te veel geld (€5,80!!!!) voor een, van de dag voordien besmeerde, driehoekboterham met bevrozen sla tussen. Dan maar een flesje drank gekocht om toch even iets gehad te hebben en daar zelfs al €3,20 voor neergeteld. China, we komen eraan want we hebben genoeg van de Belgische profiteurs…

In het vliegtuig elke keer voor ze begonnen met het eten rond te gaan eerst een warm vochtig mini-handdoekje gekregen. (jawel, zoals je soms ook krijgt als je bij de chinees in België gaat eten!!) En dan nog zeggen dat de chinezen een vuil volk is!? De chinees naast mij, die aan de andere gang van het gangpad zat, was helemaal gewassen voor hij aan zijn eten begon!! Zorgvuldig het voorhoofd, de ogen, de wangen, de mond en de nek en jawel, nadien lekker zijn handen in het met zweet besmeurde handdoekje wrijven. Maar kom, de goede bedoeling was er. Oooh, wat zijn chinezen toch fascinerend als je  10u lang op de vlieger zit!!

Nadien konden we kiezen tussen vis met rijst of beef met patatoes. Als échte belg kozen we (ik en brigitte, de drie mannen zaten enkele rijen voor ons) voor de patatoes. Maar voilà, meteen bewezen dat de arhostessen hun engels toch niet is wat het moet zijn. We kregen een soort van stoofvlees met puree. Lekker wel maar het blijft natuurlijk vliegtuigeten.. haha! Ook aan salade bij en een mini-fruitsla en niet te vergeten, een schattige, kleine mattetaart!!! Meteen in een plastiekje gerold om er later van te kunnen genieten.

(tijdens het eten hoorde ik af en toe al een rochel geproduceerd worden twee plaatsen verder van mij… Zou dit een voorsmaakje zijn van wat er ons te wachten staat?)

Nadien het interessante schermpje voor mijn neus uitgepluist. Je krijgt er films, muziek, tax-freeproducten, info over china, info over het vliegtuig,… écht wel vanalles uit!!) Natuurlijk koos ik voor een film en jawel, ze hadden mij precies al verwacht want de nieuwe film van Fame stond ertussen. Ik heb er wel 10u over gedaan eer ik hem helemaal in stukken en brokken bekeken kreeg. (niet zo een goede film trouwens vind ik)

Na de vlagen van film, opblazen van nekkussen (is trouwens helemaal niet aan te raden!!), in slaap proberen te geraken met een ooglapje, het lezen van de standaard van dit weekend, lezen in mijn leesboek, herhalen van chinese woordenschat en gezellige kletsen met de buurvrouw kregen we een ontbijtje voorgeschoteld. (Ook eerst weer voorafgegaan door het ritueel van het vochtige warme mini-handdoekje maar opmerkelijk deden nu alle chinezen een grondige schoonmaak.. Die waren ook weer gewassen voor vandaag!!) Weer keuze tussen twee soorten ontbijt. Noodles of eieren en jawel, echte belgen die we zijn, kozen we voor de eieren. Geklutste eieren met champignons, kipfilet en provencaalse saus. (een echte aanrader op de nuchtere maag!!) Ook een minicroissant en een halve perzik met bresillienne-nootjes op( lekker trouwens!!) En oooh wat waren we blij als we het laatste stukje belgische suikerwafel van Lotus naar binnen werkte!! Dit was dan meteen ook het aller-aller-allerlaatste stukje belgië wat er overbleef. Nu zijn we volledig klaar om ons over te geven aan China met al zijn facetten.

Merkwaardig genoeg zijn we zeer snel aan onze bagage geraakt en kwamen we toe op een einaardig rustige en stille luchthaven!! Vandaag is het een feestdag hier!! Iets met doden en een bepaald ritueel aan de graven of zo.. Ik denk dat het gaat om het feest dat ze hier geven waarbij ze allemaal eten op de graven zetten zodat die doden toch ook een heel jaar daar onder de grond hun vitamientjes binnen krijgen he!? Haha!

Met de taxi naar het hotel bleek niet zo’n avontuur als ik dacht dat het ging zijn. Nadat Vincent ons opgewacht had en we kennismaakten, kreeg ik zowat de leiding over de ene taxi en nam hij de leiding over de andere taxi. Ik duuwde een papiertje onder de taxichaufeur zijn neus met de naam van ons hotel op en dat was dan ook weer geregeld! Onerweg veel moderne gebouwen tegengekomen en ook appartementsblokken die er al iets ouder uit zagen. Vele hotels en bedrijfsgebouwen en als snel zoefden we over de ene ring naar de andere richting ons hotel. Met 7°C hier leek het toch alsof de taxichauffeur het Siberish koud vond. De verwarming stond helemaal open!! (het wijzertje stond helemaal naar rechts, naar de rode zone op de temberatuurregelaar) Na wat gezoek in mijn chinees zakboekje en uiteindelijk niets gevonden te hebben dan maar wat geimproviseerd dat we het er toch wel erg warm vonden. En meteen een vriendelijk antwoord dat het helemaal geen probleem is en dat ik zelf de temperatur mag regelen naar wens. Weer een idee dat ik had gekregen door met iedereen die al in beijing gwesst was te babbelen teniet gedaan. De taxichauffeurs zijn wél héél erg vridnelijk en verstaan wél mandarijn chinees!!!! (of kan het misschien zijn dat we net geluk hadden…)

Nu lig ik hier op mijn bed in het hotel en ben al bijna een half uur aan het typen aan mijn verslag (dat ik kort ging houden omdat we om negen uur alfesproken hebben om te gaan ontbijten, nu is het 08u20).

Vandaag gaat het bezoek aan de verboden stad niet door omdat het een feestadag is en het er dus heel druk zal worden. Daarom geopteerd voor tiananmenplein en nog vanalles wat ik nu even vergeten ben en vanavond wel zal vertellen.

Tot vanavond en slaapwel! (Ik waag me even aan een heuse “powernap”)

04-04-2010 om 03:02 geschreven door Astrid  

03-04-2010 om 09:45 geschreven door Astrid  

30-03-2010 om 11:11 geschreven door Astrid  

28-03-2010 om 15:37 geschreven door Astrid  

28-03-2010 om 01:53 geschreven door Astrid