Goede avond trouwe lezers, inderdaad, U leest goed slechts 43km! Het was ook onze " rühetag! " Een zalige B&B met een supervriendelijke dame( mening over de Oostenrijkers is al lang herzien!). Het feestgedruis van het dorfsfest kon onze slaap niet bederven, we vielen weer onmiddellijk in slaap. Deze morgen werd het ontbijt geserveerd in een typische holzzimmer, met gezellige bankjes en tafeltjes, alles weer perfect. De gastvrouw haalde een 9,6 als beoordeling van booking, van ons kreeg ze zelfs een 10! Er volgde ook nog een verrassing, we kregen gratis pasjes voor alle skiliften, gondels en zetels, tot op de top! Even twijfel....vervolgen we onze route of....? Het was zeer snel beslist, de hemel was helblauw en de zon van de partij, waarom zouden we niet genieten van onze zondag! Van deze wijze beslissing hebben we geen halve minuut spijt gehad, het was wondermooi daarboven in de Oostenrijkse Alpen! Met 3 gondelliften bereikten we een hoogte van 2850m" de Valluga " onbeschrijflijk wat een gevoel je hier krijgt, stilte, de natuur, de bergen, de sneeuw.....adembenemend! Na 1 afdaling dronken we een cappuccino op een zonnig terrasje, vlakbij St. Christoph. Terug beneden proefde het naar meer, waarom dan niet naar die andere berg de Kapall op 2330m? Met de open zetellift naar boven, ook weer zo mooi, weer anders! Even afzakken tot Gampal op 1800m om op een terrasje, met prachtig zicht en in het zonnetje en de wind, iets te eten, heerlijk! We moesten terug naar de bewoonde wereld, heel even tegen onze zin, maar....onze fietsen wachtten! In de fietsenkelder van de B&B ons vlug omgekleed en weg waren we weer, vol goeie moed na zoveel moois wat de natuur ons bood vanmorgen! Niet alleen vanmorgen, we trapten door ongelooflijk mooie stukjes, pareltjes! We voelden ons supergelukkig! Fietsen langs de Inn is zo rustgevend! Voorbij Landeck, een typisch Oostenrijks stadje. Chance was het zondag en was alles dicht! Het fietsen ging supervlot, kleine klimmetjes en grote afdalingen, we haalden bij momenten 60km/u! Sorry polizei! Zonder enig probleem bereikten we Prutz, een klein stadje waar we een leuk onderkomen vonden in een oud kasteeltje. De uitbaters, hele vriendelijke Turkse mensen, zorgden voor een goed onthaal en lekker eten! We zijn nu heel dicht bij Zwitserland(St.morritz) en morgen bereiken we hopelijk La Bella Italia! Goede nacht.......
( gisterenavond nog een verslag gemaakt doch helaas....net voor het verzenden viel internet uit! Niks meer!) Tja, het was al onze 10de dag, dus in de helft van ons parcours en al over de helft van de kilometers, dat komt in orde! In Bregenz vertrokken bij onze stuurse Oostenrijkse dames, na een eenvoudig ontbijt. De eerste kennismaking met het Oostenrijkse volkje viel niet zo mee, gelukkig zijn ze niet allemaal zo! Nog enkele kilometers fietsen aan de Bodensee, mooi en rustig s'morgens. Nog snel enkele fotootjes en verder. Nog maar net Duitsland verlaten en het landschap werd hier weer 'helemaal anders. Overal rezen er bergen, voor ons, rechts en links van ons, allemaal waren ze anders. We fietsten door een mooi natuurgebied en nog zo'n 30km langs de Rijn, deze mondt hier uit in de Bodensee. De Rijn vormt hier de grens tussen Oostenrijk en Zwitserland. Na de Rijn kwam de Ill, een zijrivier, soms rustig kabbelend als een romantisch beekje, soms bruisend en wild met kleine watervalletjes, De eerste grote stad was Feldkirch, met de mooiste burcht van Vorarlberg. Een Domkirche, Rathaus en leuke Marktplatz; hier deden we onze dagelijkse inkopen in een Spar, deze supermarktketen passeerden we tal van keren, net of de Oostenrijkse staat er aandelen in heeft! Vele landelijke hoekjes en 3 prachtige meren met azuurblauw water verder vonden we een gezellig plekje om te eten. Een wijze Oostenrijker vertelde ons hier dat de Arlbergpas gesloten was voor fietsers, waar we natuurlijk onze twijfels over hadden en verder fietsten. Bludenz, hier staat en ruikt men de "Milka" fabriek, er was zelfs een " outlet "winkeltje aan, helaas...gesloten! In het station vroeg Yvan raad ivm. de gesloten pas en inderdaad we mochten er niet onder of over! Dus werd het reizen met de trein, ook een belevenis met onze zwaar beladen fietsen. 10km door de tunnel en we waren in St.Anton, een keisjiek skioord op 1300m hoogte. We moesten al onmiddellijk een trui aantrekken want het was er een aantal graden frisser dan in het zonnige Bludenz. St.Anton, vele 4 xxxx sterren hotels want het is de sjiekste wintersportplaats van de Alpen! En wij, 2 Belgische bikers met pak en zak, hier een onderkomen zoeken! Na even zoeken vonden we een leuke B&B, mooie kamer, alles zeer netjes en typisch! In het centrum was er dorfsfest, gezellige Tiroler- bedoening, waar we in een tentje lekker gegeten hebben om het St.Christoff-brudershaft te steunen. Zo zijn we dan weer! Beste lezer, we beloven om vandaag of morgen de verloren kilometers( konden we niets aan doen!)nog in te halen! Tot vanavond......
Beste trouwe lezers en fans, wat leuk voor ons om ook jullie reacties op de blog elke avond te lezen, zo krijgen we toch weer een beetje thuisgevoel! Vanmorgen redelijk op tijd vertrokken, nadat de patron van het gästehaus ons eerst zijn BMW en - Harley moto's had getoond, zelfs een solexke stond in zijn garage! Het fietsen ging heel goed en vlotjes, weer mooie stukjes weiland, kleine dorpjes en pitoreske plekjes, het ging hier en daar wel wat omhoog, maar we zijn het klimmen al zo gewoon dat het peanuts bleek! De kers op de taart was wel het Deggenhausertal, 15km zachtjes dalen! Jammer genoeg was er wat wind tegen zodat we soms moesten bijtrappen, zelfs bij de afdaling! Er was 1 afdaling vandaag waar we makkelijk 50km/u haalden, Chance geen polizei(zone 30)! Iets voor het bereiken van de Bodensee gingen we op het juiste moment schuilen want we kregen een heus onweer met fikse regenbuien te verwerken. Als de zon er opnieuw was zochten we een leuk picknick plaatsje, snel eten en dan maar weer voort want de Bodensee was dichtbij! Heel mooi, Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk aan 1 meer gelegen, spijtig was er door de verdamping veel nevel en hadden we geen klaar zicht. Voor de 2de keer vandaag moesten we schuilen voor een onweersbui. Lindau, het laatste stadje op Duitse bodem moesten we hierdoor links laten liggen, jammer want het zag er heel gezellig uit. Dreigende zwarte wolken dreven ons tempo nog wat op want we zouden kost wat kost droog aankomen in Oostenrijk, met name in Bregenz. Jaja, u leest goed, wij zijn ondertussen gans Duitsland doorgefietst en deden er 860km, groot hè Duitsland!!! Net op tijd kwamen we aan de haven in Bregenz of er volgde weer een stortbui. Na herhaaldelijke telefoontjes toch nog een pensionnetje gevonden, want er zijn hier straatfeesten dit weekend en er zijn veel hotels volzet. Een doodgewoon onderkomen zonder typisch verhaal deze keer! Vanuit Oostenrijk, goede nacht want morgen......afzien!
Beste lezer, Reeds van bij het ontbijt zagen we een blauwe lucht vol schapenwolkjes, dat betekende mooi weer volgens de Duitse fraulein! En zo was het ook, nog wat frisjes bij aanvang, toch maar pulletje bij aantrekken, maar al gauw mocht dat weer uit! Hoe mooi fietsen was dat vandaag, "de Swäbische wiesen" in al hun schakeringen van groen. Elk stukje, elk plekje was een schilderijtje. En rustig....kortom een droom voor elke fietser. Soms passeerden we een klein dorpje met altijd weer een mooi detail, een klooster, een kerk of typische vakwerkhuizen. In een warenhuis werd onze watervoorraad aangevuld alsook voor de picknick gezorgd, nu nog een mooi plekje zoeken....helaas het mocht niet dadelijk zijn. Bij een onverwachte klim schakelde Myriam te laat en...Met als resultaat een geblokkeerde en afgelopen ketting. Chance....den Yvan, de redder in nood, alle gerief in het stuurtasje, en op minder dan niets waren we weer de baan op! Nog voor we Sigmaringen bereikten vonden we een leuk bankje in het groen om onze bokes op te eten, het smaakte heerlijk! Sigmaringen, een mooie stad met bij het binnenrijden een geweldig Schloss en de St.Johannes-kerk op een heuvel, je kon er niet naast kijken! Ondertussen was het alweer aardig warm geworden en hadden we dorst, ein "eiscafė" op een terrasje was een heerlijke dorstlesser! Heel even werd overwogen om hier te overnachten, maar mekaar wat moed ingesproken en weg waren we. Helemaal geen spijt van gehad want de laatste 20km's gingen vrij goed. Wel nog enkele venijnige klimmers te overbruggen gehad , waar we als we boven waren, toch ook weer voldoening van hadden. In een klein dorpje, Schwäblishhausen, waar Yvan dacht vroeger nog eens gelogeerd te hebben, vonden we onze slaapplaats voor vandaag! Geloof het of niet, weer bij een Francaise, deze keer van Carcasonne! Lekker koken kon ze ook, dus nu met buikje vol ons beddeke in, goede nacht en tot morgen.....
Goede avond beste lezer, Daar onze Griekse gastvrouw pas om 9u voor ontbijt kon zorgen, besloten we om wat vroeger " buitenhuis " te gaan ontbijten! Dit was een wijze beslissing, niet ver stappen en een heel lekker ontbijt, weereens in een bakkerij! Snel terug gaan inpakken en wegwezen, maar eerst nog even rondkijken in het mooie centrum van Weill der stadt. Miezerige regen en heel veel wind tegen maakten de aanvang van de dag niet zo aangenaam. Onze tocht vandaag ging langs Schafhausen, Aidingen, Ehningen, Hildrizhausen tot Bebenhausen, heel de voormiddag stijgen, van 4 - 7%. In Bebenhausen, een stadje met een oude molen en bijbehorende gebouwen, een mooie kerk, met kantwerken toren dewelke hoog boven het stadje uitstak, maakten we wat foto's. Net voor Bebenhausen reden we door een uitgestrekt natuurpark Schönbuch,waar we bij het in en -uitrijden een hek moesten open en dicht doen zodat de dieren niet weg konden. Helaas wij hebben er geen 1 gezien! Wel heel mooi om door te fietsen en plat! Naar Tübingen, een moderne grote stad, maar geen tijd om etalages te bekijken, laat staan iets te kopen, fietsen doen we en we hadden nog wat voor de boeg. Inderdaad 4km buiten de stad dook " hij" plots op, de Swäbische Alb, daar was hij! Vals plat ging het verder via Gomaringen, Nehren, Mössingen en Talheim, daar begon het echte klimwerk, 6 km klimmen aan 5-7% stijging, zonder fietspad, eigenlijk heel gevaarlijk! Maar het ging vlot, ware het niet dat we ook nog een regenvlaag kregen. Gasthof " der Engel" was een hemels geschenk, snel iets drinken, even schuilen en weer klimmen! Klimmen tot Melchingen, een dorpje waar we in een rustig gelegen Gasthaus, met zicht op onze Swäbische freund, de nacht zullen doorbrengen. Moe maar voldaan over "ons kunnen" gaan we nu slapen, tot morgen!
Beste lezer, 78km, dat is niet veel zal U denken, maar wel heftig en al een voorsmaakje voor morgen! Vertrekken in Bruchsal zonder " das barok- schloss "te bezoeken dat kan niet! Een zeer mooi kasteel, echt 1tje om prinses in te zijn! Na (weer)wat zoekwerk geraakten we uit Bruchsal en vervolgden onze weg via Grötzingen (Karlsruhe), Köningsbach en Isspringen naar Pforzheim. In Isspringen stond het water Myriam weer hoog en stopten we aan Gasthof Lamm. Dit bleek voor Yvan een hartelijk weerzien te zijn met de gastheer en -vrouw, een Grieks koppel dewelke hij nog kende van een vorige Rome fietstocht. God zij weder geloofd en gedankt voor de plas van Myriam want wederom ontweken we alzo een forse regenbui! Snel klaarde de hemel en waren we weer vertrokken. Pforzheim uitgeraken was geen sinecure maar we deden het weer! Daarna weer de bossen in, we zagen roofvogels, eekhorentjes en kilometers! En ze waren weer lang die Duitse km's, die worden naar het eind van de dag precies alsmaar langer. Ons Gasthaus voor vanavond werd gekozen omwille van de naam: " zur Rose" ! Momenteel aht nagenieten van een lekkere maaltijd in de bar en voor zo dadelijk....een goede nacht en tot dag 7 met een stevige klim in petto!
Hallo lezer, Inhalen zullen we, daarom hier nog een verslagje! Wat had U gedacht van een ontbijt in een bakkerij? Inderdaad, lekkere verse pistoleekes en croissants,een heel korfje vol, en al de rest der op en deraan. Wat konden we ons nog meer wensen? Wederom een privé piano concert ten afscheid: "auf wiedersehn", nog 3 kussen voor de baas en de belofte om in Assisi een kaars voor hem te branden( ondertussen moeten we al een heel karton branden!), kregen we nog 4 broodjes mee voor onderweg! Enkel het weer viel wat tegen, wat druilerige regen om te vertrekken, enkel het weer? Neen, ook de weg viel tegen, omleidingen, overal werken, het werd een echte zoektocht waardoor we veel tijd verloren. Het ging door velden en kleine dorpjes en tot overmaat van ramp nog wind tegen ook! De eerste Aldi die we zagen snel water en kaas kopen! In Ladenburg, een mooi vakwerkstadje op 10km van Heidelberg, verorberden we onze picknick en dachten terug aan onze leuke ontmoeting mit her Moser! Heidelberg, hier wordt veel verloren.... je hart, je geld en wij, ons goesting! Een stortbui,gelukkig konden we net op tijd schuilen, en veel te druk verkeer, zorgden ervoor dat we er snel weer weg waren, sorry Heidelberg! Trappen maar, door velden en tunnels en door vele bossen, mooie bossen, Waldorf, St.Leon, ondertussen nog maar eens 4x 1,5L waters kopen, ons zullen ze niet meer hebben! Toen kwamen we in Forst en zagen 10tallen ooievaars op hun grote nesten! Vandaar werd er weer gebe ld voor een hotel, de meesten waren volzet, dan maar gekozen voor een B&B, en wat voor één....bij een Parisienne! Weer een verhaal op zich over een zeer bijzondere en kranige dame. We kregen de ganse bovenverdieping ter onzer beschikking, zelfs met eigen terras! Ze raadde ons een typisch restaurant aan waar we heel lekker en gezellig buiten gegeten hebben. Na een deugddoende nacht, een ontbijt om U tegen te zeggen! Kortom een adres om door te geven, geweldig! Tot morgen....
Beste lezer. omdat u even van ons niets hoorde wil niet zeggen dat we om te bloggen geen zin hadden of te moe waren,neen...er was gewoon geen of zwakke wifi! Aber... Nu gaan we inhalen! Na ons karig "Hollands " ontbijt, ja we kwamen bij Hollanders terecht, fietsten we terug naar de Rijn, prachtig in de vroege ochtend , de nevel hing als een gordijn over het water en alles zo rustig, een droomplaatje! In Bingen, de stad van Hildegard, keken we even rond en namen tijdelijk afscheid van de Rijn. Ons pad ging verder, werd heuvelachtig en landelijk en het werd weer warm en we hadden weer veel dorst, maar ....het was zondag en de winkels gesloten, aiaiai! Chance waren er onderweg vriendelijke mensen die een "weinfehst"aht voorbereiden waren voor s''avonds en Yvan kreeg prompt een fris glas water. In Nierstein( een mens zou van de dorst en van de naam al nierstenen krijgen!)reden we een mooie binnenkoer op en bestelden allebei een grote fles mineraalwater. Hier reserveerden we ook ons hotel voor die nacht. Vervolgens kwam de Rijn terug en moesten we aan de andere kant geraken, dus de veerboot op! Steeds verder weg van de Rijn ging het naar Gernsheim, naar hotel "Mosel", een hotel met bijbehorende bakkerij,een belevenis! De uitbater, een 82jarige man, die nog enkele dagen/week in de bakkerij stond, zorgde voor een fantastisch onthaal. Ook de dames van dienst, een Turkse, Kosovaarse en Poolse waren de vriendelijkheid zelve! Als we de taarten gezien hadden waren we verloren, ieder een flink stuk taart en een fris wijntje of pint! We waren zowat uitgeteld op dat moment en wilden eigenlijk niet meer weg om gaan te eten, dus....de vriendelijke dames maakten ons wat broodjes met beleg, flesje wijn daarbij en we hadden een koninklijke maaltijd! Daarbij nog een privé-piano concerto van de baas himself, geweldig, onze avond kon niet meer stuk! De rest van onze fles wijn hebben we al mijmerend en in pyjama in het salon naast onze reuzekamer(beetje laatoorlogs maar proper en in orde!) uitgedronken en heel goed geslapen! Tot morgen.....
Hallo lezer,
Beste lezer.
